Dagur - 07.07.1932, Blaðsíða 2

106
DAGUR
27. tbl.
|
3*
Bflillffflflillfffffiflf
Hreinlætistæki.
Baðker fl. tegundir. Verð frá 50 kr. stk.
Vatnssalerni, Handlaugar, Eldhúsvaskar, Gólf-
svelgir, Vatnsrör, Skólprör, Kranar, Steypibaðsá-
höld, Vatnslásar og allar tegundir tengistykkja.
Leitið verðtilboða hjá okkur, áður en
þið festið kaup annarstaðar.
Kaupfélag Eyftrðinga.
Byggingavörudeiid.
■HMMMMHMHiMIMHB
Hér með tilkynnist vinum og vandamönnum að Sigurður Sig-
urðsson frá Öxnhóli andaðist 3. þ. m. — Jarðarförln er ákveð-
in fimmtudaginn 14. þ. m. og hefst með húskveðju frá heimili
hins Iátna kl. 10 f. h.
5. júlí 1932.
Aðstandendurnir.
Hérmeð tilkynnist, að mín ástkæra eiginkona Nanna Margrét
Júlíusdóttir, sem andaðist á Kristneshæli þ. 28. s. I. verður jarð-
sett á Möðruvöllum í Hörgárdal Iþriðjudaginn þ. 12. n. k. kl.
1 e. hád.
Akureyri, 7< júlí 1932.
Júlíus Jónsson.
t
Arngrimur Árnason.
Nú rétti eg þér hönd yfir
hafið djúpa og dökkva,
og dánarkveðju sendi frá
strönd um hljóðan mar,
þar sem vonirnar og draumar þinnar
Ksku eiga að sökkva,
- okkar beztu vonir eru flestar
geymdar þar.
Eg minnist þín sem geisla inn um
gluggann minn á vori,
eða glitrandi blómknapps í
vorsins daggarslóð.
Pú boðaðir mér vorið með
blóm I hverju spori,
þitt bros var söngur hjartans,
þín gleði — vorsins ljóð.
%
Þln minning, dáni vinur,
er viiltum góð að eiga,
sem vitar út við hafsbrún,
sem gegnum myrkrið skina,
— Eg var að leita rósum
til að vefja þér f sveiga,
það verða aðeins dánarblóm
að leggja á kistu þína.
Karl Isfeld.
,Hinn_mesti.‘
Orein hr. LÁskeis Snorrasonar,
>Önnur athugasemd<, er ekki að
þvf skapi auðug af röksemdum,
sem hún er lðngi Aðal vígi hans
gegn staðhæfingum minum, á auð-
sjáaniega að vera úrklippuhaugurinn.
En hvernig í dauðanum koma um-
mæli frá árunum 1916 — 1917, þótt
lofsamleg séu, því við, hvernig hr.
Eggert Stefánsson söng hér á
Akureyri 5. júni 1932? Ummæli frá
1929 sanna einu sinni heldur ekk-
ert um það. Meira að segja: Pótt
E. St. kæmi á morgun hingað, og
það kraftaverk gerðizt, að bann syngi
eins óg engill, þá væri lof hr. A.
S. um söng hans 5. júni, ei að
sfður jafn afkáralaga fjarstætt. Eða
hvernig kemur það við tónremb-
ingi E. St., að hr. &. S. heldur þvi
fram, að eo rembist, er eg syng en
ekki bann ? Pað er engin sönnun á
máli hr. Á. S. Pað er aðeins utan-
veltu hjal, sem ber vott um að hann
hafi reiðit yfir sig. Pví ber fleira f
f grein hans vitni. T. d. telur hann
grein mína >Iúalega árás< á E; St.
Petta er tvöföld vitleysa, í fyrsta
lagi var greinin ádeila gegn fávit-
legri lofsuðu um söng E. St.. sem
eg hefði látið afskiftalausan, þótt
illur væri, hefði hr. Ái S. eigi orðið
til þess að vegsama ósköpin, í öðru
lagi er grein mín eigi iúaleg. Par
er hvert orð skrifað af fullri sann-
færingu. Pá er og eigi drengilegt,
að færa orð mín á verri veg, svo
sem hr. Á. S. gerir, er hann segir:
» — — — gefur hann i skyn að
aðrar verri hvatir (en fáfræðin)
muni einnig hafa ráðið hjá listdóm-
urum blaðanna — - - vísa eg
öllum slfkum dylgjum heim til föð-
urhúsanna*. Orð mfn voru þessi:
>Pó verða eigi allir þessir dómar
(um bókm. og listir) ættfærðir til
algjörðrar fáfræði, heldur lfka til
kunningsskapar, eða þess sem enn
verra er — misskilinnar góðgirni.<
Fyrst er nú það, að fáfræðin verður
tæpast talin ein af hvötum hr. Á. S.,
fremur en annara. Og góðgirni, þótt
misskilin sé, er eigi ill hvöt. En
hún er verri — hefir skaðlegri áhrif
— en. fáfræði og kunningjalof, er
hún veldur hugsanaskekkju, eða
blindar þá sem betur ættu að vita.
Pessi ummæli mín eru hrein og
bein. í þeim felst hvorki aðdróttun
né >dylgjur<. Mér þykirleitt, aðhr.
Á. S. leggur sig niður við slíkan
rithátt. Hann er ósæmiiegur og ó-
viturlegur, þótt tíður sé hér á landi.
En því gildari ástæða er tilþessað
berja þann sel niður, í hvert skifti
sem hann stingur upp höfðinu.
Nálega öll vörn hr. Á. S. — að
undanteknum úrklippunum — eru
mótmæli gegn því að E. St. hafi
sungið falskt. M. a. langt baðstofu-
bjal um að allra beztu söngvarar geti
sungið falskt, og um það, af hverj-
um orsökum slfkt geti stafað. AUt
gjörsamlega óþarft, að þvf leyti, að
ailir hér vita þetta vel, er nokkuð
þekkja til söngs. Jafn vel og hitt,
að enginn góður, hvað þá afbragðs
söngvari, getur nokkurntfma sungið
jafn meiniega og þindarlaust falskt
og E. St. gerði 5. júní. Hitt er
annað mál, að hr. A. S. skynjaði
aðeins ofurlitla >siekju< í einu eða
tveimur lögum. En ekki er það mfn
sök, ef eyru hans eða tónvissa
voru f svo >dularfullu ástandi< það
kvöld. En hve hörmulegt það ástand
hefir verið, sést bezt á þvf, að hann
heldur að eg bafi átt við »Máninn
líður«, er eg sagði, að sum Iögin,
er hann hefði hælt hvað mest, hefðu
verið hvað falskast sungin. Eg átti
alls ekki við það lag, heldur Caro
mio ben, er var nærri því jafn iii-
yrmislega falskt sungið og >Pur di-
cesti<, þar sem þó jafnvel hr. A. S.
tókst að finna >slekjuna<. —
Mér þykir eigi laust við að sjálf-
birgingsskapar og heimalningshátt-
ar gæti f ummælum og ályktunum
hr. Á. S. um Pétur Jónsson f þess-
um meginkafla máls hans. Hann
feitletrar það, að P. J. hafi jafnvel
verið talinn með beztu söngvurum
Pýzkalands, og segir svo m. a.:
>Ef það, að telja einn söngmann
medal beztu söngvara f einu af
hinum fremstu Iöndum hljónilistar-
innar, er eigi sama sem að telja
hann með beztu söngvurum heims-
ins, þá veit eg ekki hvað það er<.
Eg hefi engar sannanir þess
fengið, og hr. Á. S. eðlilega enn
síður, að P. J. hafi, af þeim er
bezt máttu vita, nokkurntíma verið
talinn i flokki beztu söngmanna í
Pýzkalandi. Eg er/ sæmil. sannfærð-
ur um það, að hann mun hafa
verið með betri >óperutenórum< þar
um nokkurn tfma. En það er tölu-
verður munur á betri og beztur. Og
því fer mjög fjarri, að beztu óperu-
söngvarar séu endilega beztu söngv-
arar í hverju landi. Pá er það held-
ur engin sönnun þess, að Pjóð-
verjar hafi á öllum timum, eða
nokkurn tíma, haft á að skipa beztu
söngmönnum heimsins, að þeir hafa
flesta tónskáldjötna framleitt. Enn
fremur, og þess vegna, er Ifka sitt
hvaö, að vera meðal beztu söng-
manna Pýzkalands og beztu sonfl-
manna heimsins. og það er víst, hvort
sem hr. A. S. skilur það og trúir
þvi, eða eigi, að það stendur ó-
haggað, sera eg sagði, að vér ísl.
eigum engan söngmann, er heilvita
manni f þeim efnum hafi dottið i
hug að skipa á bekk beztu söng-
•manna heimsins, engan, er með
tærnar bafi komizt, þar sem Mess-
cbaert, Heinemann, Lindberg, Cha-
liapine, Forsell, Battistini, og slíkir
menn hafa hælana, og er þó langt
um lengra til jafnað en pyrfti.
Hr. Á. S. vill gera mig ómerkan
sem söngdómara, með þvi að vitna
í þau ummæli mfn, >að mjög fáir
bæir — eða þórp - hvar i ver-
öldinni sem leitað er, eiga jafn
góðum karlakór á að skipa, sem
Oeysi, hvað þá betri<, Og hann er
á þvi, að Parfs, Milano, o, s. frv.
hafi jalnvel enn betri karlakórum á að
skipa. Eg er hjartanlega sammála.
Okkur greinir víst aðeins á um
hverja merkingu skuli leggja f orð-
ið >bæir<, því >þorp< getur tæplega
misskilist. Eg notaði þetta ágrein-
ingsorð f merkingunni smábæir, en
skal fúslega játa þá ávirðingu, að
hafa eigi tekið þetta nægilega skýrt
fram. En eg hygg að mjög fáir
hafi í þessu sambandi skilið það á
annan veg. Mér befir aldrei dottið
f hug að telja Oeysi jafn snjallan
þvi likum karlakórum sem >Orphei
Drangar<, eða >Kennarakórinu<, o.
m. fl. sem eru þó frá minni borg-
um en hr. A. S. telur. Ekki einu
sinni bezta kórið hér á Islandi,
enda hygg eg að Oeysismönnum
sjálfum sé það fullkunnugt.
Um framburð, túlkun, látbragð
og raddleikni hr. E. St. segir hr.
Á. S. aðeins, að dómur minn sé
>algerður sleggjudómur<. Um þessa
staðhæfingu get eg það eitt sagt,
að til hennar geta aðeins hugsast
tvær orsakir: Annaðhvort alfljörð van-
pekking á einföldustu atriðum söng-
iþróttarinnar, ásamt álitlegum skerf
aí smekkleysi, eða hrein og bein ó-
svifni reiðs manns, sem á móti
betri vitund ver hraklegan málstað,
i þvf eina trausti, að fá varpað ryki
í augu almennings hér, sem eðli-
lega hefir lftil skilyrði haft til þess
að geta verið söngfróður. En eg
vil taka það fram tvímælalaust, að
eg ætla orsökina vera hina fyrri, en
ei hina síðari, því eg tel vist, að hr.
Á. S. sé svo vandur að virðingu
sinni, að hann vilji eigi vitandi vits
fólskuverk vinna, og sé þvi fáfræð-
inni efani til að dreifa; fáfræðin er
afsakanleg, en fólskan ekki, Enda
veit eg, að hefði hr. Á. S. vitað
betur, þá myndi hann, áður en
hann ritaði, hafa gert sér i hugar-
lund, það sem nú er framkomið,
að hann gerði sig að athlægi i
augum þeirra er bezt vita, með
gyllingu sinni á því endemi, er
frara fór i Samkomuhúsinu 5. júnf.
* *
*
Og þá kemur nú að úrklippun-
um, er eg átti algjðrt að kafna i,
Pá segir hr. Á, S.: >En hversu lé-
legur söngvari Eggert er talinn er-
lendis, má sjá á eftirfarandi blaða-
ummælum um hann . . < Pá koma
þau, og sfðan tekur hr. Á. S. aftur
til máls: >Læt eg þetta nægja til
að sýna, að það er ekki neitt sér-
staklega hlægilegt, þó að sagt sé
að E. St. hafi gert fslandi mikinn
sóma«.
Svo er nú það, Eg þarf ekki að