Dagur - 06.12.1932, Qupperneq 3

48. tbl.
DAGUR
103
Peningar gefins!
Eitt huodrað sjðtíu 09 iimm krónur.
Frá 1. des. til jóla fær hver sá, sem kaupir vörur hjá
okkur, fyrir minnst fimm krónur í einu, gegn stað-
greíðslu, einn tölusettan miða, fyrir kr. 10.00 tvo miða
o. s. frv. — Um þrjá vinninga er að keppa og .hljóta
þrjár fyrstu tölurnar, er út verða dregnar, þessa vinninga:
1. vinningur kr. IOO.00 í peningum
2. —>— — 50.oo - —>—
3. —>— — 25.oo - —»—
Dregið verður um vinningana á milli jóla og nýjárs, undir lögreglu-
eftirliti, og þær tölur sem vinna auglýstar í blöðunum. —
Virðingarfyllst.
p. p. Verslunin »PARIS«, Akureyri.
Þórsteinn Sigvaldason.
MT Petta gildir einnig fyrir Verzlunin Alaska. TM
* Allt með fslenskum skipurn! *
an talið skuldirnar í gildi sem aðr-
ar skuldir, því ef skuldirnar voru
ekki til 7. nóvember gátu þeir
heldur ekki álitið þær til í maí-
mánuði.
Ákærður Magnús Guðmundsson
sá því greinilega, að gjaldþrot C.
Behrens var yfirvofandi, er hann
ráðlagði eignayfirfærsluna 7. nóv.
og kom henni í kring, öðrum
skuldheimtumönnum C. Behrens
til tjóns.
En það má og jafnframt benda
á það, að ákærður Magnús Guð-
mundsson vissi, að H. Tofte var
sendur hingað beinlínis til að
tryggj a hagsmuni h. f. Carl
Höepfner. H. Tofte heimtar að sér
sé framselt megnið af og úrvalið
úr vörum ákærðs C. Behrens (sbr.
2. gr. samningsins »góðar og ó-
sviknar verzlunarvörur«) og úr-
valið af útistandandi skuldum
hans (sbr. 2. gr. samningsins:
»góðar, tryggar kröfur«). Að H.
Tofte, eftir að hafa kynnt sér
efnahag ákærðs C. Behrens,
heimtaði þessi framsöl og þar með
greiðslu í svo óvenjulegum gjald-
eyri, stafaði vitanlega af því, að
hann óttaðist yfirvofandi gjald-
þrot ákærðs C. Behrens. Það er og
upplýst af ákærðum C. Behrens
og N. Manseher, að H. Tofte hafi
jafnframt því að heimta þessi
framsöl beinlínis hótað kæru og
gjaldþroti. Hann stöðvaði og öll
lán frá h. f. Carl Höepfner til á-
kærðs C. Behrens og heimtaði
(sbr. 5. gr. samningsins), að á-
kærður C. Behrens greiddi víxlana
í gjalddaga, enda fór mikill hluti
af því fé, sem hann fékk inn, með-
an verzlunin hélt áfram, í greiðslu
þessara víxla.
Þegar þessar ástæður eru at-
hugaðar í sambandi við sjálfan
efnahag ákærðs C. Behrens, verð-
ur það jafnvel enn augljósara, að
það gat undir engum kringum-
atæðum farið fram hjá ákærðum
Magnúsi Guðmundssyni, að gjald-
þrot ákærðs C. Behrens vofði yfir.
Þess er getið hér að framan, að
ákærður Magnús Guðmundsson
hafi, er ákærður C. Behrens var
að verða gjaldþrota í byrjun árs
1930, með samningaumleitunum
frestað gjaldþrotinu fram yfir
riftunartímann, sem ákveðinn er í
19. gr. gjaldþrotaskiptalaganna.
Þótt ákærðum C. Behrens og
Magnúsi Guðmundssyni hafi ekki
tekizt að sýna fram á, að ákærður
C. Behrens hafi haft nokkra
möguleika til að standa við boð
sitt um 25% greiðslu af skuldum,
og nauðasamninga væri ekki leit-
að, sem þó var heitið, verður þó
ekki talið sannað, að tilboðið hafi
veri gert í sviksamlegum tilgangi.
En það verður ekki komizt hjá
að líta á það, að ef ákærður
Magnús Guðmundsson hefði gert
eignayfirfærsluna 7. nóvember í
þeirri trú, að ákærður C. Behrens
yrði ekki gjaldþrota og allir fengi
sitt, hlaut það að koma honum &
óvart, að sá sami maður, sem
hefði blekkt hann þannig, kæmi til
hans rétt eftir áramótin og segði
honum, að nú væri hann að verða
gjaldþrota og vildi nú reyna að
gx'eiða öðrum skuldheimtumönn-
um 25%, sem hann þó ekki gæti,
án hjálpar. — Það verður að telja
sennilegt, að ákærður Magnús
Guðmundsson hefði undir slíkum
kringumstæðum ekki látið hjá líða
að benda ákærðum C. Behrens á
það, að eigi yrði komizt hjá því
að leiðrétta það ranglæti, sem öðr-
um skuldheimtumönnum hefði
verið gert með eignayfirfærslunni
7. nóvember eða minnsta kosti'
benda ákærðum C. Behrens á að
gefa sig þegar upp til gjaldþrota-
skifta, til þess að skuldheimtu-
mennimir gætu látið rifta eigna-
yfirfærslunni. En ákærður Magn-
ús Guðmundsson gerði ekki þetta,
heldur hið gagnstæða.
Það er því ekki hægt að komast
hjá því að líta á þetta sem enn eitt
og æði sterkt sönnunaratriði þess,
að ákærðum C. Behrens og mála-
færslumanni hans, ákærðum
Magnúsi Guðmundssyni hafi, svo
sem áður er sýnt, verið hið yfir--
vofandi gjaldþrot ljóst 7. nóvem-
ber og því ekki komið það á neinn
hátt á óvart, að ákærður C. Beh-
rens var að verða gjaldþrota eftir
áramótin, er ákærður Magnús
Guðmundsson afstýrði því.
Með því að ráðleggja og stuðla
að eignayfirfærslunni til h. f. Carl
Höepfner 7. nóv. þegar honum
var ljóst, að gjaldþrot ákærðs C.
Behrens var yfirvofandi, hefir á-
kærður Magnús Guðmundsson
brotið gegn ákvæðum 263. gr., sbr.
48. gr. almennra hegningarlaga.
Ákærður N. Manscher hefir
staðfastlega haldið því fram und-
ir í’annsókn málsins, að hann hafi
ekki átt neinn þátt í að stuðla að
eignayfirfærslunni heldur lagzt á
móti henni í upphafi og síðan lát-
ið samningana afskiptalausa.
Þetta er viðurkennt af ákærðum
C. Behrens og ákærður Magnús
Guðmundsson hefir ekki mótmælt
því. Það er upplýst, að hann hefir
látið semja þann efnahagsreikn-
ing, sem fyrir liggur í málinu
samkvæmt bókum ákærðs C. Beh-
rens eins og í efnahagsreikningn-
um segir, og það er viðurkennt af
ákærðum Magnúsi Guðmundssyni
og C. Behrens, að ákærður N.
Manscher hafi verið viðstaddur til
að gefa frekari skýringar viðvíkj-
andi efnahagsreikningnum og
efnahag ákærðs C. Behrens í heild
og það hefir ekki neitt komið
fram við rannsókn málsins, sem
bendir til þess, að þær upplýsing-
ar hafi verið villandi, heldur virð-
ast upplýsingar hans hafa verið
ítarlegar, svo sem áður segir.
Það verður því að sýkna ákærð-
an N. Manseher af ákæru réttvís-
innar í þessu máli.
Ákærður Carsten Behrens ex-
kominri yfir lögaldur sakamanna,
fæddur 19. ágúst 1889, og hefir
ekki áður sætt ákæru né refsingu
og þykir refsing sú, sem hann hef-
ir til unnið fyrir afbrot sitt sem
greint er hér að framan hæfilega
ákveðin fangelsi við venjulegt
fangaviðurværi í 45 daga og auk
þess verður, samkv. 8. gr. gjaid-
þrotaskiptalaganna að svifta hann
rétti til þess að reka eða stjóma
verzlun eða atvinnufyrirtæki í
næstu 6 ár frá uppsögn dóms
þessa.
Ákærður Magnús Guðmundsson
ei einnig kominn yfir lögaldur
sakamanna, fæddur 6. febrúar
1879 og hefir ekki áður sætt ákæru
né í’efsingu og þykir refsing sú,
sem hann hefir til unnið fyrir að-
stoð sína við framangreint afbrot
hæfilega ákveðin fangelsi við
venjulegt fangaviðurværi í 15
daga.
Ákærður N. Manscher er og
kominn yfir lögaldur sakamanna,
fæddur 17. janúar 1895. Hann
hefir með dómi aukaréttar
Reykjavíkur, uppkveðnum 1.
ágúst 1932, verið dæmdur skil-
orðsbundið fyrir brot á ákvæðum
264. gr. 1. málsgr. sbr. 48. gr. al-
mennra hegningarlaga frá 25.
júní 1869. Sá dómur er nú fyrir
hæstarétti. Eins og fyr segir verð-
ur að sýkna hann af ákæru rétt-
vísinnar í þessu máli.
Ákærðir C. Behrens og Magnús
Guðmundsson greiði annar fyrir
báða og báðir fyrir annan sakar-
kostnað 1 máli þessu.
Á máli þessu hefir enginn óþarf-
ur dráttur orðið, en fyrir nokkrum
drætti, sem orðið hefir í rannsókn
málsins er gerð grein í rannsókn-
argerðunum.
• Því dærnist rétt vera:
Ákærður Carsten Behrens sæti
fangelsi við venjulegt fangaviður-
væri í 45 daga og skal auk þess
sviftur rétti til þess að reka eða
stjórna verzlun eða atvinnufyrir-
tæki í 6 næstu ár frá uppsögn
dóms þessa.
Ákærður Magnús Guðmundsson
sæti fangelsi við venjulegt fanga-
viðurværi í 15 daga.
Ákærður Niels Manscher skal
vera sýkn af ákæru réttvísinnar í
málinu.
Ákærði C. Behrens og Magnús
Guðmundsson greiði annar fyrir
báða og báðir fyrir annan allan
kostnað sakarinnar.
Dómi þessum ber að fullnægja
að viðlagðri aðför að lögum.
Hægilegt Ijósmagn
er|fyrsta skilyrði fyrir góðri birtu. Eftir því sem kröfur
seinni ára um góða og hentuga birtu hafa vaxið, og
notkun rafmagns rutt sét til rúms, hafa einnig kröfur
manna um góða ljósgjafa aukist. Hinar heimsfrægu
Osram-perur, innanmattar og gasfylltar, fullnægja, svo
sem unnt er, þessum kröfum. Pær nota rafmagnsstraum-
inn til hins ýtrasta og gefa mest ljósmagn. Biðjið
því aðein9 um Osram-perur.
40 og 60 ijó«a erw hinar hentugustu.