Dagur - 13.09.1934, Blaðsíða 2

286
D AGUR
105. tbl.
Öfugmœli
ihaldsblaðanna.
Ritstjórar íhaldsblaðanna hafa
aldrei fengið orð fyrir að vera
sterkir í rökfærslu í málaflutn-
ingi sínum fyrir flokk sinn eða
í ádeilum sínum á andstæðingana.
Þó kastar nú fyrst tólfunum með
ánalegar rökvillur þeirra síðan
þeir biðu ósigur í kosningunum.
Það er ekki einungis að engin heil
brú finnist í árásum íhaldsblað-
anna á umbótaflokkana og ríkis-
stjórnina, heldur úir og grúir af
ámátlegum öfugmælum í skrifum
þeirra. Skulu hér tilfærð dæmi
þessu til sönnunar.
Ritbullur íhaldsins halda því
fast að lesendum sínum, að Fram-
sóknarmenn á þingi hafi alger-
lega snúið baki við Jónasi Jóns-
syni og vilji ekki líta við honum
framar. Þeir Hermann Jónasson
og Eysteinn Jónsson hafi skotið
honum aftur fyrir sig við síðustu
stjórnarmyndun og setzt sjálfir í
valdastólana, bæði af valdafrekju
sjálfra sín og þó einkum af trú-
leysi á getu J. J. til stjórnmála-
starfsemi. J. J. sé því ekki orðinn
nema pólitískt rekald á stjórn-
málahafinu, sem enginn flokks-
manna hans taki tillit til.
Jafnframt þessum fullyrðing-
um um áhrifaleysi J. J., stað-
hæfa íhaldsblöðin, að fulltrúar
Framsóknarflokksins í ríkis-
stjórninni, þeir Hermann og Ey-
steinn, séu ekki annað en vikalið-
ug verkfæri í höndum J. J. Hann
skipi þeim fyrir verkum, og þeir
hlýði honum eins og auðsveipir
þjónar.
Staðhæfingar íhaldsblaðanna eru
á þessa leið:
1. J. J. er pólitískt rekald, yfir-
gefinn aumingi, og flokksmenn
hans taka ekkert tillit til vilja
hans.
2. J. J. drottnar yfir flokks-
mönnum sínum í ríkisstjórninni,
og þeir eru vikaþægir hlaupa-
drengir hans.
Þannig láta ritbullur íhalds-
flokksins staðhæfingar sínar
stanga hvor aðra til dauðs.
Þá segja íhaldsblöðin, að J. J.
sé hreinræktaður sósíalisti og
þægt leiguþý þeirra.
En í sömu andránni skýra sömu
blöð frá því, að sósíalistar hafi
þvertekið fyrir, að J. J. færi i
stjórnina, af því að þeir hafi vit-
að, að hann mundi ekki verða
þeim eða stefnu þeirra auðsveip-
ur.
íhaldsblöðin skýra svo frá:
1. J. J. er þægt leiguþý sósíal-
ista.
2. Sósíalistar neita að hafa J.
J. í stjórn, af því að hann er þeim
ekki auðsveipur.
Enn láta ritskussar íhaldsins
fullyrðingar sínar ríða hvor ann-
ari á slig.
Þessi hlægilegu öfugmæli þeirra
manna, sem íhaldsflokkurinn
hefir valið til sóknar og varnar
jnálstað sínum, sýna vel og sanna
bjálfahátt þeirra, lítilmennsku og
óremdarástand flokksins, sem
þeir vinna fyrir.
Þó er enn ótalin allra átakan-
legasta öfugmæla-vitleysa íhalds-
blaðanna.
Þau segja, að skipulagning af-
urðasölu landbúnaðarins sé ein-
göngu gerð að undirlagi sósíal-
istaforingjanna og eftir þeirra
fyrirsögn. Þau segja, að sósíalist-
ar séu búnir að gleypa allan
Framsóknarflokkinn, og hann sé
því ekki lengur til, nema sem
kviðfylli í maga Alþýðuflokksins.
Til sönnunar þessu færa íhalds-
blöðin skipulagning kjötsölunnar,
sem þau segja að hafi í för með
sér »óeðlilega« og »gífurlega«
hækkun kjötverðsins. Á þenna
hátt halda íhaldsblöðin því fram,
að foringjar sósíalista beiti sér
fyrir og ráði »óeðlilegri« og »gíf-
urlegri« hækkun verðs á fram-
leiðslu bænda, sem valdi verka-
mönnum í kaupstöðum hins gíf-
urlegasta skaða, þrauta og hörm-
unga. Og þetta segja blöð íhalds-
ins að sé alveg óyggjandi sönnun
þess, að flokkur verkamanna sé
öllu ráðandi og búinn að gleypa
flokk bændanna, Framsóknar-
flokkinn.
Niðurstaða íhaldsblaðanna f
þessu efni er sem hér segir:
Verkamenn ráða öllu, en Fram-
sóknarmenn eða fulltrúar bænd-
anna engu. Sönnun: Afurðir
bændanna eru látnar hækka gíf-
urlega í verði til tjóns fyrir
verkalýðinn.
Það er nú raunar svo að sjá,
sem blaðamenn íhaldsins hafi
sjálfir haft eitthvert veður af
því, að þessar röksemdir þeirra,
eða réttara sagt þessi röksemda-
leysa, yrðu naumast teknar gild-
ar. Þess vegna koma þeir fram
með þá skýringu, að foringjar
Alþýðuflokksins vilji að verka-
lýðnum líði sem allra verst og sé
sem þrautpíndastur, til þess að
þeir geti ráðið við hann og notað
hann til allskonar hermdarverka
og byltingarstarfs. En í hugum
allra viti borinna manna kemur
fram sú spurning: Hvaða þörf
hafa foringjar verkalýðsins fyrh*
byltingu, úr því þeir eftir frásögn
skrifbullara íhaldsins hafa nú
þegar öll ráð í hendi sér og geta
skipað , öllum málum að eigin
vild? Það er alveg sýnilegt, að
þessir blekbullarar íhaldsins eru
ekki færir um að hugsa nokkra
rökrétta hugsun í blekkinga- og
rógiðju sinni.
Hér kemur og annað til greina,
sem setur kórónuna á alla þessa
öfugmæla-vitleysu íhaldsblaðanna.
Þau kenna foringjum verka-
manna um það, að kaup verka-
manna í opinberri vinnu var
hækkað lítið eitt. íhaldsblöðin
hafa logið því, að foringjum
verkamanna hafi verið selt sjálf-
dæmi í kaupgjaldsmálinu, og
þessa afstöðu hafi þeir ætlað að
nota og noti til þess að sprengja
óhæfilega upp kaup verkamanna
þeim til fjárhagslegs framdrátt-
ar. Allir menn með fullu viti sjá,
að hér ríður hvað í bág við ann-
að. Enn verður hið sama uppi á
teningnum íhaldsins, öfugmæli á
öfugmæli ofan. Fyrst segja blöð
þess, að foringjar verkamanna
vilji níðast sem mest á þeim, síð-
an að þeir hlaði undir verkamenn
með óhæfilega háu kaupgjaldi.
Ritstjórar íhaldsblaðanna eru
orðnir frægir á vissan hátt. Þeir
eru frægir að endemum, sem öf-
ugmælasmiðir. Líklega þykir for-
ingjum íhaldsins það betra en
ekki, þó sú frægð sé ekki vel til
þess fallin, að auka hróður blaða
þeirra eða flokksins í heild sinni.
Ráðandi menn íhaldsins
og Reykjavíkurbær.
Höfð eru eftir einum drambsamasta
konungi, er sögur fara af, þessi um-
mæli: »Ríkið, það er eg sjálfur*;
Ráðandi menn Íhaldsflokksins í
Reykjavík hugsa eitthvað þessu líkt.
Fámenn íhaldsklíka ræður yfir og
stjórnar málefnum höfuðstaðarins. Allir
vita hvernig það hefir gengið.
Bænum er neitað um lán til jafn-
bráðnauðsynlegra hluta og atvinnubóta,
svo að ríkisstjórnin verður að koma
til hjálpar.
Ríkisstyrk til atvinnubóta ver meiri
hluti bæjarstjórnar Reykjavíkur ekki til
eiginlegrar atvinnubótavinnu, heldur
til að standast kostnað við þau verk,
sem bærinn undir öllum kringumstæð-
um þarf að láta vinna, svo sem gatna-
gerð.
Að þessu leyti er Reykjavíkurbær
að nokkru Ieyti kominn á Iandið fyrir
óstjórn nokkurra íhaldsmanna, þar sem
ríkið greiðir að nokkru kostnað við
þau verk, sem bærinn að sjálfsögðu
á að standa straum af.
Nú hefir ríkisstjórnin nýja ákveðið
að kippa þessu í lag og því sett þau
skilyrði fyrir atvinnubótastyrk frá ríkinu,
að honum verði varið til eiginlegrar
atvinnubótavinnu, sem um leið verður
atvinnuaukning fyrir þurfandi verkalýð-
inn.
Þessari ráðstöfun hafa ráðandi menn
íhaldsins tekið hið versta. Þeir vilja
að Reykjavík verði áfram á landinu.
Þeir vilja, að ríkisstyrkur standi undir
nauðsynlegum og sjálfsögðum fram-
kvæmdum bæjarins, svo sem venjulegri
gatnagerð.
En sé minnst á hina misheppnuðu
stjórn íhaldsmanna á málefnnm Reykja-
víkurbæjar, þá stökkva íhaldsblöðin
ætíð upp á nef sér fyrir þeirra hönd
og kalla aðfinnslurnar á framferði til-
tölulega fámennrar íhaldsklíku í Reykja-
vík níð og róg um Reykjavíkurbæ.
Af þessu verður ekki dregin önnur
ályktun en sú, að ráðandi íhaldsmenn
í Reykjavík hugsi líkt og Loðvík 14,
Frakkakonungur, er hann miðaði allt
við sjálfan sig og var vanur að segja:
»Ríkið, það er eg sjálfur*.
Fáeinir íhaldsbubbar í Reykjavík
segja: »Reykjavík er ekki annað en
við sjálfir«.
Það er nú að vísu von að íhalds-
mönnum sé það viðkvæmt, þegar
þeim er bent á mislukkaða stjórn
þeirra, þar sem þeir fá öllu ráðið
eins og í Reykjavíki Það er öllum
orðið ljóst, að í hinum svæsnu árás-
um og álösunum þeirra á stjórn and-
stæðinga sinna birtast þeirra eigin
syndir. Þeir hafa heimtað það, að rík-
ið notaði tekjur góðæra til þess að
greiða skuldir, sem þeir sjálfir hafa
stofnað til, og til að safna í sjóð, er
grípa mætti til, þegar harðnaði í ári.
En sjálfir hafa íhaldsmenn gleymt eða
ekki skeytt um að fylgja þessum heil-
ræðum. Þeir notuðu ekki tekjur góð-
æranna til þess að létta skuldum af
Reykjavíkurbæ, en sökktu bænum í
þess stað í dýpra og dýpra skuldafen,
þar til lánstraustið var glatað og hin
hataða ríkisstjórn varð að koma til
bjargar. Þeir söfnuðu heldur ekki í
sjóð til hörðu áranna, því Jakob Möller
lýsti því nýlega yfir á bæjarstjórnar-
fundi í Reykjavík, að bæjarkassinn
væri galtómur og engir peningar fyrir
þendi til hjálpar nauðstöddum bæjar-
búum.
Öll stjórn íhaldsmanna á málefnum
Reykjavíkur hlýtur fyr eða síðar að
útrýma þeim misskilningi þeirra, að
Reykjavíkurbær sé ekki annað en þeir
sjálfir.
Allt þetta hefði »Islendingur« meðal
annars gott af að athuga.
m
m
E
m
2
2
Vetrarkápurnar
margeftirspurðu teknar
upp í dag.
Kaupfélag Eyfirðinga.
Vefnaðarvörudeild.
Hiilliiillliiiiifiiililfflf