Dagur - 21.11.1935, Síða 3

47. tbl.
DAGUR
199
••• •♦• •-•
> • #■# # ♦ 4»- •-• ♦ ♦ • ■♦-«•--•-•-•"•-•-•
♦‘-1
t
Karl Ingjaldsson
dáinn.
I
Við samstarfsmenn hans og vin-
ir eigum erfitt með að átta okkur
á því, að hann sé horfinn sýnum.
Okkur hafði ekki í hug komið aö
við fengjum ekki lengur að njóta
samvista hans, þessa prúða, yfir-
lætislausa manns, og trausta og
hugheila félaga og vinar, sem nú
er dáinn í blóma lífsins, við svo
að segja upphaf æfistarfsins, sem
hann hafði ákveðið að helga líf
sitt og krafta.
Karl var fæddur að öxará I
Þingeyjarsýslu 29. maí árið 1900.
Ólst hann þar upp hjá foreldr-
um sínum, Ingjaldi Jónssyni og*
Elínu Kristjánsdóttur og var hjá
þeim þar til árið 1925, að hann
fluttist til Akureyrar og réðist þá
til Kaupfélags Eyfirðinga við
verzlunarstörf, en fór þaðan
skömmu síðar og var um tíma
starfsmaður við verzlunina París
hér í bæ, en réðist síðan aftur til
Kaupfélags Eyfirðinga og var
þar starfsmaður síðan.
Á þessum árum fór Karl utan
og dvaldi þar um tíma, til þess að
afla sér aukinnar þekkingar og
meifi kunnleika á viðhorfum
þeirra mála, er hann hafði ákveð-
ið að vinna að.
Árið 1933 kvæntist hann eftir-
lifandi konu sinni, Hallfríði
Gísladóttur, og eignuðust þau eitt
barn.
Þegar Kaupfélagi Eyfirðinga,
við breytt og bætt húsakynni, var
skipt í deildir, var Karli falin
stjórn einnar déildárinnar og því
starfi gegndi hann til dauðadags.
Þegar hann hafði tekið við for-
stöðustarfinu, fékk hann fyrst
notið sín fullkomlega. Þá kom
skýrast í ljós hve ágætur starfs-
maður hann var. Lipurð hans og
hlýja viðmót aflaði honum vin-
sælda þeirra, er við hann skiptu,
en reglusemi og áliugi trausts
þeirra, sem hann vann fyrir, og
engan veit ég þann, sem ekkí
kveður hann með hlýhug og sökn-
uði.
Og við, starfssystkini hans, sem
þekktum hann bezt, söknum hans
mest, þeirra er ekki voru hans
nánustu. Við störum á auða rúm-
ið hans í hópnum og grátklökkvi
grípur hugann, og þó að annar
taki upp merkið, sem nú er fall-
ið, þá fyllir hann aldrei rúm
Karls Ingjaidssonar í hugum okk-
ar, — það er helgað honum og
honum einum.
En við erum öll glöð, mitt í
sorginni, glöð yfir að hafa átt
Karl að félaga og vini, og kveðj-
um hann nú í hinzta sinn með
hjartans þökk fyrir allt og allt.
Stárfsbróðir.
II.
Mlnningacocð.
Sumir dagar geta orðið í minn-
ingu manna sem dimmar skanun-
degisnætur. Þetta verður þegar
atburðir dagsins rista rúnir sorg-
ar og saknaðar, eða á annan hátt
kasta skuggum á lífið og tilver-
una.
Einn slíkur dagur verður mér,
og vafalaust ýmsum fleirum hér,
12. nóvember síðastliðinn. Var
það sakir þess að þá dvöldum við
— og þó aðeins í anda flest af
okkur — við dánarbeð eins ágæts
manns og vinsæls förunautar,
Karls Ingjaldssonar frá öxará,
sem í dag er til grafar borinn. —
Sviplegra hefir fráfall sumra orð-
ið en hans, þó að banalegan væri
ekki löng. Við vissum fyrir hvað
verða mundi af fregnum, sem
okkur bárust um líðan hans síð-
ustu dægrin. En það er ekki allt-
af létt að átta sig á veruleikanum.
Og jafnvel í sjálfu vonleysinu er
stundum erfitt að varpa frá sér
allri von. Og óvenjulega snöggur
sjónarsviptir og áberandi fannst
mér vera við burtköllun hans. Það
er svo stutt síðan að hann var
með okkur, vann í sama verka-
hring. Þar hefir orðið tilfinnan-
legt skarð fyrir skildi. En stærra
er þó höggið í garð vina hans og
kunningja. En ennþá stærst og
óbætanlegast í hóp ástvinanna.
Með Karli sál. er góður maður
og grandvar hniginn til moldar á
bezta aldri. Hann átti að sumu
leyti ekki marga sína líka. Ég
hafði náin kynni af honum s. 1. 9
ár, enda mátti heita að við vær-
um samstarfsmenn lengst af þau
ár. Ekki minnist ég þess, að ég
sæi hann allan þann tíma skipta
skapi, né tala styggðarorð til
nokkurs manns. Slíkt eru fádæmi.
Geðprýði hans og stilling var al-
veg einstök. Prúðmennska í fram-
göngu, orðum og athöfnum var
honum eðlishvöt en engin upp-
gerð. Reglusemi og trúmennska
var af sömu rót. Þetta eru gæfu-
menn. Þeir hljóta jafnan að mak-
legleikum vinsældir að launum og
virðingu. Og hann átti fjölmarga
vini en áreiðanlega engan óvin.
En þessir menn geta einnig haft
sínar byrðar að bera. Og það
hafði Karl sál. að vissu leyti. —
Heilsu hans var þannig háttað, að
á annan tug ára mun hann fáa
daga eða engan hafa verið alheil-
brigður. Þó vann hann flesta
þeirra sem ekkert væri að. Á ung-
lingsaldri lá hann þunga legu, svo
að vart var honum líf hugað. Eft-
ir það náði hann sér aldrei. Hann
leitaði ýmsra ráða, en fékk ekki
fulla bót. Hann var sjaldan þjáð-
ur, en alltaf háður þessum sama
sjúkleika og þurfti jafnan að vera
á verði gegn honum. Þeir einir,
sem slíkt reyna, munu til fulls
skilja hversu þreytandi líf það er.
Og þarf nokkurt þrek til að taka
því með stillingu. En það raskaði
ekki ró hans. Nú hefir hann feng-
ið fulla bót þessara meina. En
dýru verði var hún keypt.
Hópur vina saknar hans nú
sárt og hefði feginn óskað honum
lengra lífs auðið. En urn það er
ekki að fást. Klökkur hugur vor
og hlýjar þakkir fyrir góða sam-
fylgd fylgja lionum svo langt, sem
mannlegur andi nær út á djúpið ó-
kunna, sem hann hefir nú lagt út
á, og við munum öll á sínum tíma
kanna.
Við, hin mörgu, sem kynntumst
honum, eigum aðeins kærar og
bjartar minningar um hann. Og
það er vafalaust eitt hið bezta og
varanlegasta, sem nokkur lætur
eftir sig. Að enduðu slíku lífi get-
ur sérhver lagzt til hinstu hvildar
rólegri en ella, hvað sem aldrinum
líður, því að
»sé gott að hljóta gamals ár
er góðum betra að deyja«.
E i n n úr'vinahópnum.
KIRKJAN. — Messað á Akureyri n.
k. sunnudag (24. þ. m.) kl. 2 e. h.
Almennur fundur var haldinn í Sam-
komuhúsinu í gærkvöld, til þess að
ræða um hina vaxandi áfengisneyzlu
og böl það, er af því leiddi. Ræðumenn
voru ákveðnir fyrirfram og' voru þeir
þessir: Snorri Sigfússon, Stefán Krist-
jánsson frá Glæsibæ, Pétur Sigurðsson
og Brynleifur Tobiasson.
Fundurinn var fjölmennur.
Leitin að flugmanninum Kingsford-
Smith er nú hætt, án þess að hafa bor-
ið árangur. Er engin von talin til þess,
að hann sé ennþá lifandi.
Ungur, þýzkur píanoleikari og hljóm-
sveitarstjóri, Robert Abraham að nafni,
er nýkominn til bæjarins og mun dvelja
hér í vetur. Hann hefir hlotið músík-
menntun sína við hljómlistaháskólann 1
Eerlín og' hefir stjórnað hljómleikum
bæði í París og Kaupmannahöfn við
mjög' g'óðan orðstír. Er hér gott tæki-
færi fyrir bæjarbúa, sem áhuga hafa a
píanóleik og hljómfræði, að menntast a
því sviði. Listamaðurinn talar dönsku
mjög vel, svo að engin vandræði ættu
að hljótast af málinu.
He.imilasambandió heldur hátíðlegt
11 ára afmæli sitt mánudaginn 25. þ.
m. kl. 8, í sal Hjálpræðishersins. Þar
verður veitt kaffi, og' einnig fást keypt-
ir nokkrir gagnlegir, ódýrir heimaunn-
ir munir. Söngun og hljóðfærasláttur.
Allir velkomnir, svo lengi sem húsrúm
leyfir. Aðgangur 0.50. Heimilasamband-
ið hefir orðið mörgum til blessunar á
undanförnum árum,' bæði heimilum og
einstaklingum.
Ensku kosningamar fóru þannig, að
þjóðstjórnin bar sigur úr býtum. Fékk
hún nokkurn meiri hluta atkvæða og
yfirgnæfandi tölu þingsæta. Verka-
mannaflokkurinn jók tölu þingsæta
sinna mjög mikið.
Magnús Siguíðsson
bóndi 00 sttiðvarstjóri
að Kinnarstöðum, A. Barð.
MilýNINGARDRÆTTIR.
Ég- heyi'ði freg-n, sem hrelling bar
I'rá harmi lostnum bæ:
Að hann, sem garðinn græddi þar
og gerói frægan æ,
nú liggi nár á lágum beð,
við lokinn æfidag.
Svo mörgum hefir ’ann hlýju léð,
að hann á skilið brag’.
Þá kom ég fyrst að Kinnarstað,
— með kreppu um sálarvé —
og stórum augum starði á það,
sem stolt hvers bónda sé:
Hve allt var snoturt úti við,
hve inni hreint og bjart.
— Og gjörvalt bæjarbragsins snið
minn bernskuhuga snart.
Hans þrifabú á þjóðbraut stóð
— og þoldi samanburð.
Um innið stöðugt öldin tróð
— en aldrei bjargarþurrð.
i bjarta, hlýja bænum hans
var beini ávallt til
— ogfró hins þreytta ferðamanns,
sem fann þar hvíld og yl.
Þar undu gisting ótal manns
og af sér þreyðu él.
Þótt lemdist hríð um leggi hans,
þeim leið þar prýðisvel.
En greiða fæstir greiddu þar
með gildi meiru en orð. —
Þeir minnast kannske Magnúsar,
sem mettust við hans borð.
Hann jafnan athvai*f æsku var
og ól upp níu börn.
En fimm af hópnum fundust þar,
sem flesta skorti vörn.
Hann kom þeim öllum eins til
sem eigin barna hóp. [manns,
— Nú syrgja þau og sakna hans,
er sögu þeirra skóp.
Svo voru einnig önnur börn,
sem áttu þarna vin,
sem þurftu tíðum vesöl, vörn,
er váöfl spenntu gin.
Og fáir áttu fegri hjörð,
né fengu betri arð.
— Með búmannshug var hirðing
svo hámark þroska varð. [gjörð
Nú ert þú farinn, frændi minn,
til feðra þinna heim.
En hér mun lifa hróður þinn
í hljóðum norður geim:
Þótt bænda hefðir búninginn
og brytir engra rétt!
— Þú hafðir af því heiðurinn
að hækka þína stétt.
Þig syrgja börn og svanni kær,
þin saknar fjöldi manns.
í kyrrð, svo vítt sem kynning nær,
þú kaust þér vinafans.
Og frá þeim öllum ósk sú fer
— þótt ýmsra rödd sé klökk:
Svo fylgi heill og friður þér
og fáðu dýrstu þökk!
Sig. Guðmunz Sigurðsson.
Hjálpræöisherinn. Fimmtudag kl.
Æskuliðssamkoma. Sunnudag: kl. 10%
Bæn. Kl. 2 og kl. 6 Barnasamkoma. Kl.
8% Vakningarsamkoma. Mánudag: Kl.
8% HeimiJissambandið. Árshátíð,