Dagur - 08.04.1936, Blaðsíða 2

58
DAGUR
15. tbl.
Fiuida li ölcl flokkanna.
Íhaldflð gefsfl upp. VaralfltE þess
kemnr á fundacnefnu.
Miðstjórn Framsóknarfiokksins
hóf aðalfund sinn í Reykjavík 16.
febr. síðastl., og stóð fundurinn yf-
ir í fulla viku. Mættir voru á fund-
inum 29 miðstjórnarmenn af 35,
setn þar eiga sæti og atkvæðisrétt
samkvæmt lögum flokksins.
Enginn landsmálaflokkur hefir
eins fjölmenna flokksstjórn og
Framsóknarflokkurinn. Alþýðuflokk-
urinn hefir t. d. 9 manna miðstjórn
með búsetuskilyrði í Reykjavík og
Hafnarfirði, og í miðstjórn Sjálf-
stæðisflokksins sitja aðeins 7 menn,
allir búsettir i Reykjavík. En í mið-
stjórn Framsóknarflokksins eru 35
menn. Sainkvæmt lögum flokksins
skulu 15 miðstjórnarmenn vera bú-
settir »í Reykjavík og grennd«, þ. e.
í Rvík, Gullbringu- og Kjósarsýslu,
Borgarfirði, Árnessýslu og Rangár-
vallasýslu. Allir hinir miðstjórnar-
mennirnir verða að vera búsettir ut-
an Reykjavíkur og tná eigi vera
nema einn úr hverju kjördæmi. Eru
á þenna hátt kosnir 20 menn úr
hinum einstöku kjördæmum og
mæta þeir allir á aðalfundi.
Þetta skipulag miðast við það, að
áhrif flokksins í öllum hlutum
landsins geti notið sín sem bezt. Er
Framsóknarflokkurinn þannig bygð-
ur upp á algerlega félagslegum og
lýðræðislegum grundvelli, og er fyr-
irmynd þessa fengin frá samvinnu-
félögunum. Kemur hér greinilega í
Ijós meginmunur á þeim anda, er
ríkir í skipulagi Frainsóknarflokks-
ins og þeim anda, sem ræður í öðr-
um stjórnmálaflokkum hér á landi.
Annarsvegar er lýðræðishugsjónin,
en hinsvegar fámenn »höfðingja«-
stjórn, eingöngu bundin við Reykja-
vík fyrir Sjálfstæðisflokkinn.
Auk þeirra mála, er sérstaklega
snúast um starfsemina innan flokks-
ins, tók aðalfundurinn til meðferðar
ýms mál, er fyrir Alþingi koma, og
gerði um þær ályktanir.
Starfsmenn miðstjórnarinnar voru
allir endurkosnir: Jónas Jónsson al-
þingism. formaður, Eysteinn Jóns-
son fjármálaráðherra, ritari, Vigfús
Guðmundsson gjaldkeri, Hennann
Jónasson, forsætisráðherra, vara-
fonnaður, Guðbrandur Magnússon,
forstjóri, vararitari og Guðmundur
Kr. Guðmundsson, skrifstofustjóri,
varagjaldkeri.
Ákvörðun um næsta flokksþing
Framsóknarmanna tók fundurinn
ekki, en samkv. löguin flokksins ber
að halda það í síðasta lagi árið
1938. Síðasta flokksþing, sem kaus
núverandi miðstjórn, var haldið
fyrra hluta árs 1934.
Víkur nú sögunni að tilraunum
annarra stjórnmálaflokka til funda-
halda á þessum vetri.
Fyrir alllöngu lét miðstjórn Sjálf-
stæðisflokksins það boð út ganga í
blöðum sínum, að »landsfundur
Sjálfstæðisflokksins« yrði settur f
Reykjavík 14. marz síðastl. Aðrii
„Gæflið yðar fyrir
falsipámönnum^. 715 >
Það er enginn efi á því, að síra
Benjamín hefir meiri trú á guðfræði
sinni heldur en á guðfræði postul-
anna. Ber hann þeim á brýn »til-
hneiging í þá átt að teygja til frá-
sagnirnar, til þess að rætist einhver
ritningarorð«. Kemst hann svo að
orði: »í 21. kap. Mattheusarguð-
spjalls er skemmtilegt dæmi um
þessa guðfræði. Þar eru tveir asnar
gerðir úr einum, og Jesús látinn ríða
á báðum i einu (auðk. hér), til þess
að rætist grein úr Sakaría spámanni
(9. 9.). En að þetta er ekkert annað
en guðrækilegur tilbúningur sést á
þvi, að í upprunalega handritinu er
aldrei talið nema uin einn asna.....
En af þessu eina dæmi er auðvelt að
ráða, hve mikið er hægt að byggja
á guðfræði postulanna«.
Hér er þá röksemd hans þessi:
Postularnir gerast sekir í sögulegri
ónákvæmni, þess vegna er guðfræði
þeirra óáreiðanleg. Hann er ekki
einn um þessa rökseind. Hún er að-
alvopn allra andstæðinga biblíunn-
ar, því að þeir álykta sem svo: Sé
hægt að sanna, að biblían sé óáreið-
anleg í einu atriði, þá er hægt að
segja að kenningar hennar séu það
líka.
Nú skal prófa síra Benjamín
sjálfan og mæla honum í þeim
mæli, sem liann mælir postulunum.
Það er ekki nema sanngjarnt. Ska!
því röksemdaaðferð hans beitt gegn
sjálfum honum og spurt fyrst af
öllu: Hefir hann gerst sekur um
sögulega ónákvæmni eða annan ó-
áreiðanleik í síðustu grein sinni, t.
d.? Jeg staðhæfi að hann hafi gerít
það og koma hér rök rnín:
1. Hann telur mig meðal manna,
seni ekki hafi möguleika til að skilja
Pál á frummálinu (grísku). Þetta er
rangt. Það eru nokkur ár, síðan ég
fór að læra grísku. Hann er há-
skólagenginn og ætti því að hafa
lært það frumatriði vísindamennsku,
að afla sér allra fáanlegra upplýs-
inga, áður en hann ber fram stað-
hæfingar. Hér var vitneskja fáanleg.
Hann gat spurt mig eða látið aðra
gera það.
2. Hann staðhæfir, að hver mað-
ur, »sem lítur í gríska testamentið«,
sjái, að orðin: »Sérhver ritning, sem
innblásin er af Guði« o. s. frv., séu
rétt þýdd. Lesið hefi ég og heyrt um
níu enskar þýðingar, sumar eftir
heimsfræga grískumenn, sem allir
j^ýða versið mér í vil, en ekki á þann
hátt, sem hann segir réttan. Þar ineð
er staðhæfing hans hrakin, en hann
sannur orðinn um óáreiðanleik. Ég
get bætt því við, að ég hefi sjálfur
slíkir »landsfundir« flokksins eru
orðnir nokkuð kunnir. Reynt hefir
verið að hóa íhaldsmönnum til sam-
komu í Reykjavík, og hafa þeir svo
verið nefndir »fulltrúar«, þótt eng-
in umboð hefðu til slíks að heiman,
enda flestir fundarmenn verið úr
kaupinannaliði Reykjavíkur. Þegar
svo var til stofnað, var ekki að
undra þó að þessir »landsfundir«
samþykktu meðal annars að leggja
skyldi niður þær stofnanir, svo sem
tóbaksverzlunina, sem ríkissjóður
hagnaðist á, og gefa kaupmönnum
þann gróða. En þegar til kom,
mæitust þessar tillögur svo illa fyr-
ir meða) landsmanna, að þingmenn
flokksins þorðu ekki að bera þær
fram á Alþingi.
En í vefur brá svo við, að menn
fengust ekki til að koma á þessa
fyrirhuguðu samkundu íhaldsins f
Reykjavík. Miðstjórn flokksins varð
því að gefast upp og auglýsti þá
uppgjöf í blöðuin sínuin, en lét þess
jafnframt getið, að ný tilraun myndi
gerð til fundarhalds í júní í vor.
Vonast íhaldsmenn eftir, að með
hækkandi sól muni gengi íhaldsins
eitthvað hækka, en aðrir telja, að
það muni hér eftir fara sílækkandi
jafnt í langdegi sem skammdegi.
Svipað tókst til fyrir Stóradalsliði
íhaldsins, er það stofnaði til »lands-
fundar« nú fyrir skömrnu. Tókst
heldur báglega fyrir »einkafyrirtæk-
inu« með fundarsóknina. Á fundin-
um mættu 18 manns, þar af rétt-
ur helmingur búsettur í Reykjavík.
Engar sögur fara af þessum 18
mannalandsfundi! varaliðsins, nema
það að hann hafi á allan hátt verið
svo veimiltítulegur sern frekast mátti.
lesið versið á grísku og veit líka og
get sýnt, hvernig sams konar orða-
samband er þýtt ólíkt á öðruin stöð-
um í nýja testamentinu, en þá á
þann hátt sem rétt er.
3. Reið Kristur á tveimur ösnum
í einu, þegar hann reið inn í Jerúsal-
em? Svo segir síra Benjamín. Ég
hefi flett upp fimm enskurn þýðing-
um og gríska textanum. Þó finn ég
hvergi, að guðspjallið segi, að Krist-
ur hafi riðið á báðum ösnunum i
einu. Er Joað til að sanna eða ósanna
áreiðanleik þeirrar guðfræði, sein
Benjamín boðar, að segja annað
eins og þetta? Sveitamaður íslenzk-
ur, þótt háskólagenginn sé, ætti að
vita, að hafi menn tvo til reiðar, þá
sitja þeir á klárunum til skiptis!
Kristur hefir riðið á ösnunni fyrst
yfir Olíufjallið, en er brekkurnar
þraut, hefir hann riðið á folanum ó-
tamda, þar sem vegurinn var betri
inn í borgina. Sliíka nærgætni við
ungviði skilja íslenzkir tainninga-
menn, það er ég viss um.
4. Þá minnast lesendur þess, að
ég skoraði á hann, að tilgreina eina
einustu frásögn gamla testainentis-
ins, sem Kristur hafi »hafnað« sein
óáreiðanlegri eða ósannri. Þetta gat
hann auðvitað ekki. Hann staðhæfir
samt að nýju, að Kristur »beinlínis
andmælir lögmálinu«. Ég fletti upp
þeim versum, er hann vitnar til, og
las líka næsta vers á undan hverju
þeirra til að sjá, hvaða boðorð það
væru, sem Kristur á að hafa and-
mælt. Ég fann meðal þeirra þessi:
»Þú skalt ekki morð fremja«. »Þú
skalt ekki drýgja hór«. »Þú skalt
ekki vinna rangan eið«. Ég sá enn-
fremur, að Kristur andmælti þessu
ekki, heldur jók við það og bannar
að reiðast, líta á konu með girndar-
hug og bannar ónytjueiða. Kristur
var ekki að andmæla hinum fyrri
boðum og afnema þau, heldur að
fullkomna þau. Til þess hafði hann
fullt leyfi, því að, eins og ég benti
á í síðustu grein minni, hann var Je-
hóva gamla testamentisins og hafði
gefið Gyðingum þessi lög. En hvað
verður hér úr staðhæfiúg síra Benja-
míns?
5. Mennirnir, sem afneituðu orð-
um Krists og sem liann sagði við:
»Þér éigið djöfulinn að föður«, voru
ekki þeir menn, sem völdu bækur
gamla testamentisins, þótt síra
Benjamín Iáti svo í veðri vaka. Það
voru að minnsta kosti 150 ár á milli
þeirra. Þessi tilraun hans til að
sverta ritninguna og gera hana tor-
tryggiiega, snýst þá gegn honum
sjálfum, háskólagengna guðfræð-
ingnum, því að hvað er að marka
þann mann, sem getur ritað svona?
6. Guðfræðingurinn lúterski ber
Páli það á brýn, að hann hafi ekki
haft fyrir því, að athuga hebreska
textann og »misskilur því blátt á-
fram grískuna«. Hvernig veit hann,
að Páll hafi haft í huga I. Mós. 12.
7.: »Niðjum þínum vil ég gefa þetta
land«.? Hann gat alveg eins vel haft
í huga I. Mós. 22. 17.—18.: »Skal
ég ríkulega blessa þig og stórum
margfalda kyn þitt ... Og af þínu
afkvæmi skulu allar þjóðir á jörð-
unni blessun hljóta«. Hér er notað
gíffffUf'
fáum við með e.s. Nova næst.
Þeir, sem ekki hafa þegar
tryggt sér útsæði ættu ekki
að draga að gera pantanir.
Kaupfélag Eyfirðinga.
Kjötbúðin.