Dagur - 08.04.1936, Blaðsíða 3

15. tbl.
nxsns
59
Mílliskyrður
á drengi frá kr. 1.30
Millískyrtur
á karlm. frá kr. 2.75
ItrauiiM Verslnn.
Pá!l Sigurgeirsson.
eintöluorð »afkvæmi« alveg eins og
Páll notar í Gal. 3. 16. Og þar talar
hann rétt á undan um »blessun Ab-
rahams« og segir, að heiðingjunum
hlotnist hún í Kristi Jesú. Pétur
postuli vitnaði til þessara síðari
orða, sem ég benti á, og heimfærði
upp á Krist. Hver getur sannað, að
Páll hafi ekki átt við þau? Allt
benclir til þess, að hann eigi við þau.
Ég hefi þá prófað áreiðanleik síra
Benjamíns með sömu aðferð og
hann prófar ritninguna. Hefir hann
sannur orðið unr ónákvæmni og »má
af því ráða, hve mikið er hægt að
hyggja á guðfræði« hans. Hins veg-
ar hefi ég leit í ljós, að frásögn
Mattheusar og grískuþekking Páls
getur staðist slíkar árásir, sem
kennimánnsins í Grundarþingum.
Hvað skyldi hann prédika á pásk-
unum, þar eð hann hafnar upprisu
Krists og segir: »Eftir dauðann þyk-
ir lærisveinunum, sem Jesús birtist
sér á ný..... Sams konar atburður
gerðist með Sál á leiðinni til Dam-
askus«. Skyldi hann segja fólkinu
það, sem honum finnst satt í þess-
um efnum, að Kristur hafi aldrei
risið upp, eða skyldi hann þá látast
trúa því? (Því að til hvers er verið
að halda páska, ef Kristur er ekki
upprisinn?) Líklega má hann til með
það, aumingja maðurinn, því að í
gömlu »Tíma«-bIaði, sem ég rakst á
af tilviljun, las ég þessi orð eftir
hann: »Prestar líklega undantekn-
ingarlaust selja sig í þjónustu kirkj-
unnar. Það er staðreynd, sem ekki
tjáir í mót að mæla«.
Síðan hann ritaði þessi orð hefir
hann gengið í þjónustu kirkjunnar,
Iíklega selt sig. Vilji hann því vera
heiðarlegur kirkjunnar þjónn, þá
verður hann að kenna eins og kirkj-
an skipar fyrir og játningar hennar
bjóða. Geri hann það ekki, þá eru
það svik við kirkjuna, eins konar
andleg verðmætafölsun. En kenni
hann ekki eins og sannfæringin býð-
ur honum, heldur eins og kirkjan
skipar, þá er það aumasta hræsni.
Nú mun hann segja vilja, að játn-
ingar kirkjunnar ættu að breytast
með hverjum tíma og vér þurfutn
ekki að hafa sama grundvöll sem
Lúter. Þessu skal svarað með því
að segja, að sú kirkja, sem hættir
að kenna guðdóm Krists og kross-
dauða hans vegna synda vorra og
að hann hafi risið upp, hún er ails
ekki lútersk, hvað þá kristin lengur.
Þegar hætt er að prédika þetta, deyr
kristnin út, eins og átti sér stað í
Mið-Kína fyrr á öldum og er nú að
verða í Þýzkalandi, þar sem guð-
fræði, slík sem Benjamíns, náði yf-
irráðum. Eigi því kristnin að hald-
ast við á Jandi hér, þá verður að
boða Krist krossfestan og verja
biblíuna. Skal það og gert, hve nær
sem er og hvar sem er og í blöðun-
um svo lengi sem til eru frjálslyndii,
og víðsýnir ritstjórar, er ljá slíkum
greinum rúm.
Langt mun þess að bíða, að síra
Benjamín telji mig vitkast í þessum
efnum, þ. e. að ég fari að afneita
Kristi sem friðþægjara og frelsara
og biblíunni sem Guðs orði eins og
hann. Sannleikanum vil ég fylgja og
flytja það eitt, sem ég veit sannast
og réttast. Sú stefna hefir leitt mig
út úr kirkjunni, sern Benjamín lík-
lega seldi sig að þjóni, og að ritn-
ingunni. Kristur fann mig sem glat-
aðan rnann, bundinn synd og löst-
um, og frelsaði mig. Hann er mér
Drottinn, sein ég tilbið og leitast við
að hlýða. Hann býður mér að elska
náungann eins og sjálfan mig. Það
leitast ég við að gera, er ég bendi
á þær villustefnur, sem níða Krist,
svívirða Guðs orð og draga menn til
tímanlegrar og eilífrar vansældar.
Sá tími er nú kominn, sem ritn-
ingin sagði fyrir að mundi komá,
þegar fráfall mkið yrði frá kristinni
trú. Alls konar falsspáinenn og fals-
kennendur hafa risið upp og farið
með rangsnúna lærdóma og teygt
fólk á eftir sér. Kristur sagði, að
slíka skyldum vér þekkja af ávöxt-
um þeirra. Niðurrifsstefna sú, sem
síra Benjamin fylgir, er hávær og
og læzt vera eitthvað fagurt og gott.
En hvar eru góðverk hennar? Hvar
eru sjúkrahús hennar, barnahæli,
elliheimili? Hvar líknarstörf meðal
fátækra og læknatrúboð með heiðn-
um þjóðum? Hverja gleður hún og
af hverjum þerrar hún tárin? Hún
er svartidauði trúboðsins og tæring
kirkjunnar, krabbamein kristilegrar
menningar og blóðeitrun þjóðanna,
sem dregur þær til dauða heiðin-
dóms og skurðgoðadýrkunar. Hún
»drepur niður sannleikanum með
rangsleitni«. Fyrir þvi mun reiði
Guðs opinberast af himni yfir henni
eins og öllu ranglæti. »Steinninn,
sem smiðirnir höfnuðu«, mun falla
yfir fylgjendur hennar og sundur-
mola þá. Drottinn kemur, og þá
mun hann »sanna alla óguðlega
nienn seka ... uin öll þau hörðu orð,
sem hinir óguðlegu syndarar hafa
talað gegn honum«. Það er auðveld-
ur leikur uppskafningum og hroka-
gikkjum, að lastmæla Drottni dýrð-
arinnar nú. En sá tími kemur, þegar
þeir verða að gera reikningsskap.
Frá því verður ekki flúið, nema með
þvi móti, að hlýðnast Kristi, gera
iðrun og trúa á hann sér til hjálp-
ræðis, meðan enn er náðardagur.
Þessar greinar hafa þá verið rit-
aðar, svo að lesenclur mættu trúa:
»að Jesús sé Kristur, Guðs-sonurinn,
og til þess að þeir, nreð því að trúa,
öðlist lífið í hans nafni«, hafi þeir
ekki áður öðlazt það.
Sæmundur G. Jóhannesson.
Leiörétting. í kvæðið: Við Vestfirð-
ingor, sem birtist 14. tbl. »Dags« sl.,
hefir slæðzt þessi pi-entvilla:
í öðru erindi (4. eins og það er i
blaðinu) stendur setningin: og hlíðin,
sem skriðwr í sjó. Á að vera: og hlíðin,
•mcð skriðum í sjó.
Auk þess hefir hvert erindi (þau voru
5 frá minni hendi) skipzt f tvennt, með
eyðu, sem rímið að vísu þolir, en efnið
varla. Lesendur beðnir afsökunarl
S. G. S.
Svínarækt.
V.
Til Búnadarfélags Islands.
(Áður en ég byrja á þessum kafla,
vildi ég’ leiðrétta tvær eða þrjár mein-
legustu prentvillurnar, sem slæðst hafa
inn í IV. kafla — Hús og hvrðing —
ritgerðar þessarar:
1 12. tbl. 3. síðu, 4. dálki, 20. línu a.
o. stendur: halda. Á að vera halla. Á 4.
síðu, 1. dálki, 32. línu a. o. hefir fallið
úr orðið sér, milli orðanna: klóra ... við.
t sama dálki 31.—32. 1. a. n. stendur:
Útidyrum. Á að vera: stíudyrum).
Vegna aðstöðu minnar og starfa
við svínarækt (K. E. A.), hefir mér
borizt fjöldi bréflegra fyrirspurna
uin eitt og annað viðvikjandi svín-
um, úr öllum fjórðungum landsins,
öðrum en Sunnlendingafjórðungi.—
Menn hafa koinið, til að finna mig
og leita ráða um eitt og annað, úr
öllum sýslum norðanlands. Og eigí
ósjaldan hefi ég verið kallaður í
síma, þótt kostað hafi símasendil út
fyrir bæ, og beðinn um ráð og
skyndileiðbeiningar.
Þetta allt saman sýnir, svo ekki
verður véfengt, að áhuginn fyrir
svínarækt er stórum að aukast. Það
sýnir líka að menn eru fálmandi og
vankunnandi gagnvart rnistökunum,
sem æfinlega fylgja hverri byrjun.
Og það sýnir brýna nauðsyn á því,
að fólkinu sé séð jyrir itarlegum
leiöbeiningum og fræðslu, svo mis-
tökunum megi fækka, svo óhugur-
inn, sem þau skapa, hverfi úr sög-
unni sem allra fyrst.
Það er skylda Búnaðarfélags ís-
lands, aö láta mönnum í té allar
þær leiðbeiningar, sem þeir óska
eftir og þurfa, á þessum vettvangi
sem öörum, hins islenzka landbún-
aöar.
En mér er ekki kunnugt um, að
það hafi rækt þá skyldu, að því er
viðkemur svínarækt, og því er fálm-
ið, mistökin og öll sú óhugð og ör-
yggisleysi, sem af því leiðir, ennþá l
aigleymingi, þrátt fyrir hinn stórum
aukna áhuga almennings fyrir þess-
ari grein búskaparins.
Að kasta áhyggjunum í þessu
efni upp á störfum hlaðna »prívat«-
menn, sein ef til vill og ef til vill
ekki, hafa eitthvað meiri leikni í
þessu vandasama starfi, heldur en
fjöldinn, kemur ekki til mála lengur.
íslenzkur landbúnaður fær svo
marga skellina á þessuin vandræða-
tímum, þó reynt sé eitthvað til að
firra hann nýjum vandræðum, frá
byrjandi svínarækt.
Hvaö á að gera?
Jú, Búnaðarfélag íslands á að
ráða mann i þjónustu sína — eins-
konar svínaræktarráðunaut, sem
hafi eingöngu það starf með hönd-
um að leiðbeina svínaeigendum og
þeim öðrum, sem vilja réyna þessa
atvinnugrein, í smáu sem stóru, er
hana varðar og óskað er eftir.
Til þess þarf að veljast nraður,
sem er Iíklegur til starfans, bæði að
áhuga og þekkingu. Maður, sem
unniö hefir við svínarækt bæöi hér
og erlendis, er ábyggilegur í hví-
vetna og duglegur ferðamaður.
Starfstilhögun hans gæti verið
með ýnisu móti, eftir því, sem
reynslan benti til. En til að byrja
með, yrði hann að fara heim á heim-
ili bændanna, dvelja hjá hverjum
byrjanda svo sem við verði komið,
sýna honum undirstöðuhandtökin ef
þarf, og kenna honum, í einu orði
sagt, allt sem lýtur að fóðrun, hirð-
ingu og daglegri meðferð svína.
Stutt námskeið með bændum og
búaliðum, héldi hann eftir ástæðum,
flytti fyrirlestra á hinum eiginlegu
bændanámskeiðum, í útvarpið o. s.
frv.
í fám orðum sagt: Hann þarf að
vera í lifandi starfssambandi við
hvern einasta svínaræktarmann I
landinu, halda skýrslur, þar sem
hvert svínabú er tilfært: stofndýr,
grísafjöldi, vanhöld, hvar seldar af-
urðir og hvernig o. s. frv. Takist
þetta eftir óskum, mun fljótt lifna
yfir svínarækt lahdsmanna.
»En þetta kostar fé«, munu menn
segja — og mikið rétt. Svo er um
alla starfsemi Búnaðarfélags íslands
— hún kostar talsvert. En meining-
ar manna munu nú orðið vera ó-
skiptar uni, að því fé er vel varið,
sem gengur til leiðbeininga og um
leið til stórum aukins öryggis land-
búnaðarins. Enda sjást merki þess 1
hvívetna og munu koma enn betur f
ljós síðar.
Landbúnaður okkar íslendinga
veröur að taka vísindin í þjónustu
sína, eins og landbúnaður nágranna
okkar hefir gert um margra ára
skeið á undan okkur og eykur stöð-
ugt, eftir því sem búvísindunum
fleygir fram.
Tröllkarlaboðorðið: Vertu sjálfum
þér nógur! var gott fyrir Dofrann,
var gott fyrir einstaka bóndaharð-
jaxl fyrr á tímum, sem framkvæmdi
kynbætur búpeningsins með horfelli,
sem lét vinnufólkið fara á vergang,
þegar það þoldi ekki lengur 16—18
stunda vinnudaginn, — og rýma
þannig fyrir yngri og frískari kröft-
um.
Nú er öldin önnur — ég segi:
sem betur fer —. En mörgu mun þó
ábótavant í sveitunum, sem tryggja
mundi afkomu bændanna betur en
nú er, en það kemur vonandi smátt
og smátt, með alhliða hagnýtri
þekkingu, með breyttum skipulags-
háttum yzt og innst, — í landbún-
aðinum sem á öðrum sviðum.
Lokið við ritgerðina 5. apríl.
Sig. G. Sigurðsson.
Bazwr ætlar Kristniboðsfélag kvenna
að hafa fimmtud. 16. þ, m. í Zíon. Þar
verða seldir margir góðir og ódýrir
heimaunnir munir. Einnig verður selt
kaffi (á 75 aura). Komið í Zíon og
kaupið ykkur gagnlega muni, og gott
kaffi og styðjið gott málefni. Opið frá
kl. 3—11 e. h. Ágóðinn rennur í hússjóð.
Kristniboðsfélag kvenna heldur út-
breiðslufund í Zíon 2. páskad. kl. 4 e.h.
Allir velkomnir.
Sparið vatnið. Vatnsveitustjóri biður
blaðið að flytja bæjarbúum þá orðsend-
ingu, að þeir séu beðnir að spara vatn
úr vatnsleiðslu bæjarins ailt hvað þeir
geta nú fyrst um sinn, þar sem nokkur
hluti bæjarins sé nú vatnslaus, vegna
of lítils rennslis úr fjallinu. ^