Dagur - 27.05.1937, Side 3

25. tbl.
DAGUR
101
Minnisblað fyrir
3ændaflokksu-menn.
VI.
Nokkur stjórnarafrek Porsteins Briem, þegar hann var
atvinnumálaráðherra:
1. Árið 1932 varði hann aðeins 573 þús. kr. samtals til
nýrra þjóðvega, þjóðvegaviðhalds, fjallvega og sýsluvega,
og var það miklu minna en fjárlögin fyrir það ár ákváðu.
2. Hann felldi niður framlag til Verkfærakaupasjóðs.
3. Hann taldi 72 aura nægilega hátt kjötverð.
4. Hann framkvæmdi ekki mjólkurlögin frá 1933.
5. Hann gerði yfirleitt ekkert til að hækka verð á fram-
leiðsluvörum bænda.
6. Hann felldi ekki krónuna, meðan hann hafði vald til,
þó hann telji það nú allra meina bót.
7. Hann greiddi ekki viðbótarstyrk til mjólkurbúa sam-
kvæmt lögum.
8. Hann dró 27500 kr. af brúafé 1932.
9. Hann hreyfði sig ekki, þó að fátækrabyrðin væri að
verða sveitafélögunum ofurefli, og lét Magnús Guð-
mundsson sofa á þeim málum.
10. Hann leyfði Magnúsi Guðm. að draga 56 þús. kr. af
fé til símalagninga 1932.
11. Hann leyfði Magn. Guðm. að draga 25 þús. kr. af
fé til einkasíma 1932.
Þetta er foringi hins svokallaða »Bændaflokks«.
Hið ofangreinda ber kjósendum að muna á kjördegi 20.
júní næstkomandi.
Þorsteinn Jónsson I
á Bakka. J
Eins og áður hefir verið getið í
„Degi“, lézt hann að heimili sínu,
Bakka í Öxnadal, 17. apríl sl., efitir
stutta legu.
‘Þorst. sál. var fæddur 14. júlí
1867 á Syðra-Fjalli í Aðaldal. Þeg-
ar hann var á fyrsta ári, fluttu
foreldrar hans, Jón Jónsson og
Halldóra Jónsdóttir, að Fornastöð-
um í Ljósavatnsskarði, og þar ólst
hann upp til fullorðinsára.
Árið 1889 réðist Þorsteinn
vinnumaður vestur að Hólum í
Hjaltadal, til Hermanns Jónasson-
ar, sem þá var þar skólastjóri.
Næsta ár gekk hann í Hólaskóla
og lauk þar námi vorið 1892.
Eftir það réðist hann til Stefáns
Stefánssonar kennara, síðar skóla-
meistara, á Möðruvöllum, og var
ráðsmaður fyrir búi hans til vors-
ins 1908, að Stefán lét af búskap.
Ráðsmannsstaðan á Möðruvöll-
um var óefað hin mesta vanda-
staða; búið varð smám saman eitt
hið allra stærsta hér nærlendis,
fólkið margt, sem hann hafði yfir
að segja, og forsjá þuríti fyrir
mörgu að hafa. Var verkstjórn öll
á hinu stóra búi mjög í höndum
Þorsteins, því húsbóndinn var,
sem kunnugt er, hlaðinn margs-
konar störfum við embætti sitt,
vísindastarfsemi og þátttöku í op-
inberum málum. Fórst Þorsteini
þessi vandastaða svo vel úr hendi,
að hann ekki einasta naut fyllsta
trausts og vináttu húsbænda sinna,
heldur var hann einnig svo vin-
sæll af því marga fólki, sem vann
undir stjórn hans, að fágætt mun
vera. Að svo mikil gifta fylgdi
þessu starfi Þorsteins, má sjálf-
sagt að einhverju leyti þakka því,
að húsbóndi hans, Stefán skóla-
meistari, var hinn mesti ágætis-
maður, sem gott þótti að vinna
ájá og gat hann því valið úr fólki,
en þó komu auðvitað mannkostir
Þorsteins sjálfs mest til greina í
starfi hans: trúmennska hans,
dugnaður, verkhyggindi og skap-
festa, samfara glaðlyndi, góðu við-
móti og velvild til allra, sem hann
nautum. Kosningabaráttan er um
verzlunargróðann. Ef Garðar og
Stefán kæmust að, sem að vísu er
ekki hætta á, þá myndi það undir
eins næsta haust hafa þau áhrif,
að kjötlögin væru afnumin eða
framkvæmd þeirra lögð í hendur
fjandmanna bændanna.
Stjórnartíð Þ. Br. og íhaldsins
frá 1932—34 var samfelt hallæri
fyrir bændastétt landsins. Síðan
hin nýja stjórn tók við og skipu-
lagði verzlunina með kjöt, mjólk
og grænmeti, hefir hagur bænda
batnað með hverju ári.
Og nú biður heildsalaklíkan í
Reykjavík bændur að svíkja sjálfa
sig, fjölskyldur sínar, stétt og
þjóð, til þess að milliliðirnir geti
sett á þá þrældómshlekkina frá
tíð Þ. Briem.
Velvakandi.
hafði afskipti af, því þannig var
hann.
Árið 1899 giftist Þorsteinn Ólöfu
Guðmundsdóttur frá Helgavatni í
Vatnsdal og lifir hún mann sinn,
en er nú mjög farin að heilsu. Ólöf
er hin mesita ágætiskona í hví-
vetna og var dugnaður hennar
frábær, á meðan kraftar entust,
jafnan var hinn mesti myndar-
bragur á heimili þeirra hjóna og
voru þau samhent í því sem öðru.
Hjónaband þeirra var hið farsæl-
asta. Þau eignuðust 5 syni og eru
þeir allir á lífi og uppkomnir. All-
ir eru synir þeirra hinir mann-
vænlegustu; 2 þeir elztu eru góðir
og nýtir bændur í Öxnadal og all-
ir eiga bræðurnir heima þar í
dalnum.
Þegar Sitefán skólameistari lét
af búskap árið 1908, tók Þorsteinn
Möðruvelli til ábúðar og bjó þar
til 1911. Flutti þá að Arnarnesi og
bjó þar eitt ár. En vorið 1912 flutti
hann að Bakka í Öxnadal og átti
þar heima til dauðadags, en af bú-
skap lét hann fyrir nokkrum ár-
um og tók þá Þór sonur hans við
jörðinni og hjá honum var hann
það sem eftir var æfinnar. Á bú-
skap Þorsteins var jafnan mesti
myndarbragur, en aldrei varð
hann auðugur að fé, þó komst
hann vel af. Hann var leiguliði, en
þó bætti hann ábúðarjörð sína
mikið, enda var hann hinn mesti
áhugamaður um allar búnaðar-
framkvæmdir. Gestrisinn var
hann, og þau hjón bæði, enda var
oft gestkvæmt á heimili þeirra.
Þorsteini var mjög fjarri skapi
að láta mikið bera á sér, enda tók
hann ekki mikinn þátt í opinber-
um málum. Ákveðinn var hann þó
í skoðunum og jafnan einlægur og
öruggur flokksmaður þess stjórn-
málaflokks, sem hann fylgdi að
málum. Hann var um tíma for-
maður í Búnaðarfélagi Öxndæla;
í hreppsnefnd Öxnadalshrepps
átti hann sæti samfleytt í 12 ár;
sóknarnefndarmaður og meðhjálp-
ari var hann og lengi. Öll þessi
störf rækti hann með hinni mestu
samvizkusemi og má ég vel um
það bera, því við vorum saman í
hreppsnefnd Öxnadalshrepps allan
þann 'tíma, sem Þorsteinn átti þar
sæti. Hefi ég aldrei átt betri né
drengilegri samstarfsmann.
Eftir að Þorsteinn flutti að
Bakka, hafði ég náin kynni af
honum í þau 25 ár, sem þá voru
eftir af æfi hans, og tókst með
okkur alúðar vinátta. Hygg ég fáa
menn betra að eiga að vin heldur
en hann. Vinátta hans var svo
hrein og fölskvalaus, drengskapur-
inn svo mikill, bjartsýnin og trúin
á hið góða í tilverunni svo sterk,
að styrkur og öryggi fylgdu vin-
áttu hans. Hann var karlmenni í
lund og bjartsýnn trúmaður að
lífsskoðun. Að öllu var hann hinn
ágætasti drengur.
Jarðarför Þorsteins fór fram
laugardaginn 8. þ. m. að viðstöddu
miklu fjölmenni. Ræður fluttu sr.
Sigurður Stefánsson á Möðruvöll-
um og sr. Theodór Jónsson á Bæg-
isá. Gamlir vinir Þorsteins úr
Möðruvallasókn báru kistuna í
kirkju, en Öxndælingar úr kirkju
að gröfinni. Sólskin og hlýr sunn-
anvindur var jarðarfarardaginn.
Þannig hafði líka líf Þorsteins
verið. Það var bjart yfir því alla
tíð og hlýtt í návist hans.
Bernh. Stefánsson.
Uppncfni -
réffnefni.
í 5. tbl. „Bændablaðsins“ er
greinarkorn eftir Þelmerking með
yfirskriftinni: „Margur heldur
mann af sér.“ Á það að vera svar
við smágrein, er birtist í 18. tbl.
„Dags“ þ. á., þó það að vísu nái
ekki tilganginum. Það var efni
greinarinnar í „Degi“ að vekja at-
hygli á því, að þeir sömu menn,
sem fyrir skömmu síðan mynduðu
með sér félagsskap til að styðja
nýstofnaðan „Bændaflokk“ í land-
inu og sem hafði það með fleiru
á stefnuskrá sinni að halda niðri
kaupi verkafólks, — stofna nú
með sér verkamannafélag. En það
er vitað að verkamannafélög eru
hugsuð og starfrækt sem stéttar-
félög með það aðalmarkmið, að
vernda hagsmuni verkafólks, sér-
staklega í kaupgjaldsmálum. —
„Bændaflokkurinn“ var einnig
hugsaður sem stéttarflokkur og
hefir mjög verið brýnt fyrir
bændum að þoka sér saman í
þann flokk, „sinn eigin flokk“,
„allir bændur eitt“ hefir verið eitt
af kjörorðum Bændaflokksins —
þessa keypta málaliðs íhaldsins,
sem hefir það eitt markmið undir
niðri, að sundra bændum sem
allra mest. — Þessvegna er það —
eins og áður hefir verið bent á —
Ollum þeim, sem sýndu okkur vlnachug vlð fráfall og
(arðarför móður okkar,
Olafar M. Þorsteinsdóttur,
sendum vlð hugheilar kveðfur og þakklœtl.
littrn, tengdabttrn og barnabttrn.
Maðurinn minn, Auton Eyþór Jóhannesson, andaðist að
heimili sínu, Lundargötu 17., þann 24. þ. m.
Jarðarförin er ákveðin sunnudaginn 30. maí og hefstkl.il
f. h. frá Akureyrarkirkju. — Húskveðja verður engin.
Sigurbjörg Bjarnadóttir.
Hér með tilkynnist, að móðir okkar, Sigurjóna Jónsdóttir,
Dagverðareyri, andaðist 25. þ. m. — Jarðarförin er ákveðin
miðvikudaginn 2. júni og hefst með húskveðju frá heimili
hennar kl. 1 e. h.
María Daníelsdóttir. Oddur Daníelsson.
mmmmmmmmmmammmmmmmmmmmmmmmmmrnmmmmmmm