Dagur - 20.06.1940, Blaðsíða 1

DAGUR
kemur it á hverju/n
fimmtudegi Kostar
kr. 6.00 úig. Gjaldk.
Árni Jóhannsson <
Kaupfél. Eyfirðinga.
Gjaldd. fyrir 1. júli.
AFGREIÐSLAN
er hjá Jóni Þ. Þór,
Norðurgötu 3. Tal-
simi 112. Uppsögn,
bundin við áramót, sé
komin til afgreiðslu-
manns fyrir 1. des.

■ -+—*9 -
XXIII
. árg. | Akureyri
20. júní 1940
♦ • itf- -<

25. tbl.
á* -m .-0•»• »• ■■
t
Þóróltiir Sigurðsson
Baldursheimi.
I
oooo«
o
>o<zr>o<zz>ooo<zz>o<zi>o<zi>oooo
rramsóknarmaiia
að Hrafnagili
sunnudaginn 23. júní 1940, kl. 2 e. m.
Dagskrá:
1. Hátíðin sett: Bernharð Stefánsson.
2. Samkomustaðarins minnst:
Guðmundur Guðlaugsson.
3. Ræða: Hermann Jónasson forsætisráðherra.
4. Mínni íslands: Pórarinn Kr. Eldjárn.
5. Minni Framsóknarflokksins:
Dr. Kristinn Ouðmundsson.
Á milli ræðanna syngur
Karlakór Akureyrar.
6. Handknattleikur, reipdráltur o. fh
7. Frjáls ræðuhöld.
8. Karlakór Akureyrar syngur.
9. Dans í þinghúsi Hrafnagilshrepps
(og úti, ef veður leyfir).
Merki verða seld á staðnum.
Veitingar fást keyptar.
B. S. A. annast akstur milli Akureyrar og Hrafnagils
fyrir kr. 3,50 báðar leiðir í fólksbílum og Bifröst í
»boddy«-bí!um fyrir kr. 2,00 báðar leiðir. Flutningur
hefst klukkan 1 e. m.
Frjóls aðgangur að sundlaug og trjáretf
Ungmennafélags Hrafnagilshrepps.
Forstöðunefndin.
30oo<iz>o<cz>o<cz>*ooo<r>o<ci>o<z>oooc
Aðfaranótt 15. þ. m. var enn
höggvið skarð í fylkingu beztu
manna okkar íslendinga. Þá nótt
andaðist Þórólfur Sigurðsson frá
Baldursheimi eftir uppskurð við
illkynjaðri nýrnaveiki. Hann and-
aðist í Landsspítalanum. Hann
hafði kennt sjúkdóms þessa fyrir
löngu síðan, en harkaði hann
jafnan af sér, svo að ekki kom til
aðgerða fyr en nú og þá um sein-
an. Og nú er hann lagður á lík-
fjalir.
Þórólfur var fæddur í Baldurs-
heimi í Mývatnssveit 6. maí 1886,
sonur Sigurðar bónda þar, Jóns-
sonar Illugasonar og Sólveigar
Pétursdóttur frá Reykjahlíð. En
Pétur var sonur séra Jóns Þor-
steinssonar, sem mikill ættmeiður
er af risinn víða um land og vest-
an hafs. Sigurður, faðir Þórólfs, er
andaður fyrir mörgum árum, en
Sólveig, móðir hans, lifir enn í
hárri elli. Hún fær nú það hlut-
verk, komin að fótum fram, að
taka á móti síðustu heimsókn
þessa ástkæra sonar, sem hún að
verðugu elskaði af allri dýpt síns
djúpa móðurhjarta. — Við, sem
þekkjum Sólveigu — og við erum
mörg — umvefjum hana kærleika
okkar og fyrirbænum nú, er henni
ber þessi ósegjanlega þunga sorg
að höndum.
í stuttri grein, eins og þeirri,
sem hér verður rituð, geta æfi-
atriði Þórólfs ekki orðið rakin til
mikillar hlítar. Hann hlaut upp-
vöxt sinn í Mývatnssveit, þar sem
mætast öræfi Þingeyjarsýslu og
byggð. Og hann hlaut að skapfari,
karlmennsku og allri eðliseinkunn
svip og innihald þessara andstæðu
áhrifa. Hann var karlmenni mikið,
sem var runninn mergur í bein
við óblíðustu átök víð öræfa-
grimmdina. En hann var líka
barn fegurstu sveitar á landi hér
og hlaut frá henni, stórfegurð
hennar, blíðlæti hennar og sam-
félagi þess stórbrotna, átthaga-
rækna fólks, sem þar byggir,
óbifanlegt skapfar og sérstæð
lundareinkenni, sem Mývatnssveit
fóstrar upp í börnum sínum. Og
þó öræfin séu grimm, þegar vet-
urinn geysar, eru þau líHa blíð ;
faðmi sumarsins og fegurri, en
með orðum verði lýst. Alls þessa
fékk Þórólfur að njóta. Þess vegna
varð hann, slíkur óvenjulegur
maður sem hann var um gáfur
og drengskap, okkur, sem þekkt-
um hann, nutum kynningar hans
og vináttu, einn af þeim mönnum,
sem við viljum ekki gleyma og
getum ekki gleymt.
Þórólfur, vinur minn! Eg sit hér
við skrifborð mitt og yfir þessum
línum og á svo bágt með að sætta
mig við þennan skilnað. Við hitt-
umst ungir menn í Akureyrar-
skóla, þar sem við urðum sam-
ferða gegnum nám. Við höfum
síðan aldrei skilið að vináttu og
samhug. Þú varst einn af tiltölu-
lega mjög fáum sannkölluðum
drengskaparmönnum, sem eg hefi
hitt á lífsleiðinni, og þú varst einn
af þeim, sem ekki geta brugðist.
Og hvers vegna er minning þín
svo fögur og eftirminnileg? Það
vita samsveitungar þínir, þeir sem
stundum gerðust nauðleitarmenn
þínir um ráð og dáð. Það vita
hugsjónafélagar þínir frá árum
æsku þinnar, sem áttu með þév
átök um hugsjóna- og menningar-
stefnur. Það vita samstarfsmenn
þínir frá öllum skeiðum lífs þíns,
sem áttu, þar sem þú varst,
ótrauðan baráttumann. Það vita
vinir þínir, eg og svo margir aðr-
ir, sem þú aldrei brást. Og loks
vita það ástvinir þínir, sem nú
horfa társtokknum augum í gröf
þína, með harm sinn og með þakk-
læti sitt í hjarta fyrir það, sem þú
varst þeim og öllum, sem höfðu
af þér kynni.
Þórólfur var kvæntur ágætis-
konu, Hólmfríði Hemmert frá
Blönduósi. Þau hjón höfðu eignast
einn son, Sigurð, heitinn eftir Sig-
urði í Baldursheimi, yndislegan
dreng og líklegan til þess að halda
uppi sæmd Baldursheimsættar.
Þórólfur er því ekki fallinn óbætt-
ur hjá garði. Og við vinir hans og
samsýslungar fylgjum honum á
grafarbakkann klökkvir, þakklát-
ir, en með þá öruggu vissu í huga,
að þótt hann sé nú genginn fyrir
ætternisstapa, þá lifir ætt hans í
landinu og hugsjónir hans lifa og
drengskapur hans verður varan-
legur. Þess vegna er það, að þótt
við nú hörmum, þá bugumst vér
ekki, heldur höldum uppi merki
karlmennskunnar, sem hann
rækti og dáði. í dag gerumst við
liðsmenn hans.
Reykjavík 17. júní 1940.
Jótíos Þorbergsson,