Dagur - 22.07.1943, Blaðsíða 3

I
Fimmtudagur 22. júlí 1943_______ DAGUR 3
TILKYNMNG
Viðskiptaiáðið hefir ákveðið, að verð á ketniskri litun, kem-
iskri hreinsun o. fl., eins og það er ákveðið í verðlistum Félags
efnalauganna í Reykjavík frá september 1942, skuli lækka um
10%, og að verð á þjónustu þeirri, sem hér er um að ræða,
megi livergi í landinu vera liærra en samkvæmt því.
Akvæði tilkynningar þessarar koma til framkvæmda frá og með
15. júlí 1943.
Reykjavík, 9. júlí 1943.
Verðlagsstjórinn.
Aðvörun.
Að gefnu tilefni viljum vér liér með aðvara bæði
verzlanir og einstaklinga um, að kaup á hvers konar
tóbaksvörum sem eru, eru óheimil, nema þær séu
fluttar inn af Tóbakseinkasölu ríkisins.
Brot varða þungum sektum eða annarri refsingu
og gildir einu hvort um smærri eða stærri kaup er
að ræða. 1
Tóbakseinkasala ríkisins.
G úmmístí gvélin
1^.. Ej.
SKÓDEILD
Jarðarför dóttur okkar og systur,
HULDU BENEDIKTSDÓTTUR,
fer fram frá heimili okkar, Brekkugötu 35, laugardaginn 24. júlí
kl. 2 e. h.
Margrét Sveinsdóttir. Benedikt Benediktsson.
Snorri Benediktsson.
g Hjartans þakkir færi ég hér meö þeim hinum mörgu vinum mín- x
5 um og vandamönnum, sem á einn eða annan hátt heiðruðu mig á S
5 75 ára afmælisdegi minum með gjöfum, heimsóknum og skeytum. 8
5 Guð blessi ykkur öll! 8
Gunnlaugur Daníelsson.
TILKYNNING
Stórskotaliðsæfingar munu fara fram dagana 21. júlí til 4. ágúst.
Hættusvæði verður á Vaðlaheiði austan þjóðvegarins milli Geld-
ingsár og Bíldsárskarðs. Varðmenn munu stöðva umferð um veg-
inn meðan á skothríðinni stendur og ætti fólk að varast að ráðgera
ferðalag eða annað á þessu svæði meðan á skotæfingunum stendur.
SETULIÐSSTJÓRNIN.
NÝKOMIÐ:
Svartir silkisokkar
Blússuefni, hvít, misl.
Nærfata-satin
Prjónasilki
Rykfrakkar með hettu
Svefnpokar
Bakpokar
Kerrupokar
Vaxdt^Jcar, o. m. fl. af
góðum varningi.
Brauns Verzlun
Páll Sigurgeirsson.
mætti verða tíl þess að „frelsa" eina
sál, og veita henni athvarf undir föð-
urhendi Stalins. Það er raunar hálf-
spaugilegt, að sjá nú sömu málgögn-
in, sem árin 1939 og 1940 og fram til
22. júní 1941, svívirtu lýðræðið í
skrifum sínum og hundeltu alla, sem
vildu vinsamlega sambúð við engil-
saxnesku þjóðirnar og setuliðið þeirra
hér, núa nú þessum sömu mönnum
upp úr nazistaforarpollinum, sem þeir
stóðu sjálfir í, upp undir hendur.
„Fyrsta sjúkdómseinkenni þjóðar,
sem er á niðurleið, er verðhrun pen-
inganna. Næsta stigið er stríð. Hvort
tveggja skapar bráðabirgða velmeg-
un. Hvort tveggja veldur langvarandi
hruni. Hvort tveggja er gróðrarstía
fyrir pólitísk glæframenni".
Þessi orð eru eftir Ameríkumann-
inn Hemingway, sem kommúnistar
munu annars meta nokkurs. Þau eru
sæmileg sjúkdómsgreining á því á-
standi sem hér ríkir, með kommúnist-
ana í hlutverki glæframennanna, sem
þrífast, eins og sýklarnir, bezt í sjúku
holdi.
Hrörnunin heldur áfram, nema ís-
lenzka þjóðin rífi sig undan áhrifum
hins rússneska heimatrúboðs.
sig ábyrgð, að þeir ætluðu að
liverfa ofan í jörðina af hræðslu
við vanmátt sinn, þegar Alþingi
lét þá í eitt skipti fá tækifæri til
að úthluta nokkrum opinberum
styrkjum. .Þeir fengu þá aðra í
lið með sér: frestuðu skiptunum
marga mánuði, og drógu síðan
fé af beztu listamönnum og
skáldum, til að hlynna að við-
vaningum í sínum flokkslterbúð-
um.
Launamenn og sparifjáreig-
endur mega vera fullvissir um
tvennt: Fyrst, að kommúnistar
stefna nú markvist að hruni
landbúnaðar og sjávarútvegs,
þegar setuliðið hverfur úr landi.
Og að flokkurinn er allsendis
óhæfur meðal annars sökum
mannleysis, til að taka ábyrgð á
rekstri aðalatvinnugreinanna, og
tryggja um leið öryggi krónunn-
ar, og hin geysiiiáu laun, sem nú
eru greidd á vegum hinnar ægi-
legu verðbólgu.
Nú sem stendur er óvenju-
mikið sparifé í landinu. Nokkuð
af því er garnalt, dregið sarnan
með elju og sparsemi. Meiri
hlutinn er nýfengið. Fyrir fá-
menna þjóð, í stóru landi, sem
eru komin.
þarf að umbæta á margvíslega
vegi, erþað lífsnauðsyn, aðbjarga
sparifénu yfir brotsjóa verð-
hrunsins. Enginn vafi er á, að
það er hægt. En til þess þarf
vaknandi ráðdeild og einlægari
samstarfsvilja allra dugandi
manna í landinu. En með stefnu
kommúnista er engin' leið að
bjarga sparifénu frá eyðilegg-
ingu. Það myndi hverfa í óeirð-
um og upplausn eins og dögg á
hlýjum vormorgni. Jafnvel nú
eiga Jreir, sem leggja á skatta, í
ótrúlegum vandræðum með að
fá menn, sem eiga fé, til að inna
af höndum skyldur sínar við
Jrjóðfélagið. Mikið erfiðara yrði
þó að ráða við fjármagnið, þegar
sú trú væri alviðurkennd, að
engu fé yrði bjargað, að því til-
gangur upplausnarforkólfanna
væri að brjóta með einu átaki
Jiað skipulag, sem átti tryggja
spariféð.
Víkjum þá að launamönnum
og „kjarabótum" þeirra. Laun
Iiafa aldrei verið jafnhá og nú.
Fjöldi einhleypra ungiinga hef-
ir 20—30 þús. kr. með mánaðar-
legum greiðslum. Ef gætilega
væri farið með þessar tekjur,
gætu þær orðið sem véltufé,
undirstaða nýrra atvinnufyrir-
tækja. Þesar háu launagreiðsl-
ur stafa eingöngu af stríðinu.
Bretar og Bandaríkjamenn hafa
greitt stríðsverð fyrir íslenzkar
afurðir, og hátt kaup fyrir
vinnu. í Noregi og Danmörku
hafa Þjóðverjar farið gagnstætt
að, látið Norðmenn og Dani
kosta hinn aðkomna her og dreg-
ið til Þýzkalands meginhluta
hins færanlega Jijóðarauðs. En
sá ís, sem við göngúm á, ei
þunnur. Reykjavík er efnaðasta
sveitarfélag landsins. En launa-
greiðslur bæjarins voru svo gíf-
urlegar í vetur, að borgarstjórn-
in varð að fá heimild þingsins
til að innheimta nokkuð af út-
svörum yfirstandandi árs, áður
en þau voru lögð á. Þetta gerði
ríkasta bæjarfélagið mitt í hinu
óvenjulega peningaflóði.
Launamenn hér á landi verða
því að búast við að þessi paradís
sé ekki eilíf. Þegar Eimskip Iief-
ir bundið skip sín við bryggju,
þegar fiskiflotinn er aðgerða-
laus á höfnum inni, af því að
kommúnistar banna liðsmönn-
um Alþýðusambandsins að
Frá loftvarnanefnd.
í fjarveru framkvæmdastjóra,
Eggerts St. Melstað, gegnir
Kristján Aðalsteinsson, Bjarma
stíg 9, starfinu. Sími 257.
Ljáir
nýkomnú.
Verzl. Eyjafjörður.
vinna fyrir lækkað kaup, þegar
þúsundum atvinnulausra manna
er boðið klakahögg í stærstu
bæjunum, á framfæri almenn-
ings, og þegar sveitabændur eru
undir erfiðum kringumstæðum,
önnum kafnir við að standa á
móti þeirri eyðingu byggðanna,
sem kommúnistar boða og vinna
að, Jrá verður árangurslítið fyrir
Sigurð Thorlacíus og aðra lið-
þjálfa kommúnista að ætla að
draga embættis- og launamenn
út á götuna til að gera launa-
kröfur. Fjárhirslur ríkis og bæja
verða þá hættar að svigna undan
seðlaflóði feitu áranna.
Kommúnistar hafa lagt mikla
stund á að ná afgreiðslufólki úr
búðum og skrifstofum kaup-
manna inn í kröfufélög laun-
þega. Mjög er ósennilegt að Jiað
fólk geti vonazt eftir miklum
kjarabótum, Jregar búið er að
koma sama skipulagi á íslenzk
verzlunarmál eins og tíðkast í
Rússlandi. Verzlunarfólk kaup-
manna á allt undir gengi fram-
leiðslunnar. Kommúnistar liafa
jafnvel snúið sér til kaupfélag-
anna, og boðið starfsliði þeirra
(Framhald á 4. síðu).
Tvær stúlkur
vanar saumaskap, geta feng-
ið atvinmi við samansetn-
ingu á prjónafatnaði. —
Rafknúnar vélar. — Gott
kaup. — Vantar einnig
nokkrar prjónakonur í
haust.
ÁSGRÍMUR STEFÁNSSON,
Skipagötu 7.
Þorsteinn j. Haildðrsson
stúdent,
frá Brekku í Svarfaðardal, and-
aðist af hjartaslagi s.l. mánudag.
Var hann staddur á Hjalteyri.
Þorsteinn var 21 árs. Lauk hann
stúdentsprófi héðan úr Mennta-
skólanum á Akureyri á þessu
sumri. Hann var námsmaður
með afbrigðum, hinn vaslcasti
íþróttamaður, og drengur hinn
ÚR DEGl 19. JÚLÍ 1918.
Ur grein um sjálfstæðismálið.
„. . . . Menn verða að gera sér vel
ljóst, hverjar afleiðingar það hefði,
að sundrast nú í sjálfstæðismálinu.
Kæmi til þeirrar sundrungar, yrði
það áreiðinlega það þyngsta stjórn-
málaböl, er þessa þjóð gæti hennt.
Sumum finnst, og ekki að ástæðu-
lausu, að stjórnmélalífið íslenzka sé
ekki vel heilbrigt, en þá fyrst yrði
það fársjúkt, ef við færum á ný að
berast á pólitískum banaspjótum út
af sambandinu við Dani. Fjöldi stór-
mála bíður úrlausnar og þolir enga
bið. Sundrung í sambandsmálinu
mundi leiða af sér herfilegar van-
rækslusyndir gagnvart þessum stór-
málum...."