Dagur - 12.07.1945, Blaðsíða 7

Fimmtudaginn 12. júlí 1945
DA6UR
7

FERÐAFOLK
Höfumnú opnað fyrir sumargesti
Heitur matur á öllum tímum dagsins,
einnig: mjólk, smurt brauð, kaffi, kökur,
buff og egg.
NESTISPAKKAR MEÐ MJÖG LITLUM FYRIRVARA
Björt og sólrík herbergi til gistingar
Pantið í tíma. — Sími 496
Hótel Svanurinn
Fróðasundi 4 - Akureyri
«*H*<HKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKH«HKHKHKH!
HVERSVEGNA
þykir IÐUNNAR-skófatnaður, bezti skófatnaðurinn,
sem nú er fáanlegur í landinu?
# Af því að Iðunnar-skófatnaður er unninn af vönu
. starfsfólki, undir eftirliti erlends sérfræðings, og
aðeins úr fýrsta flokks bezta efni. —
# Kjörorðið í þessum iðnaði er — vöruvöndun.
# IÐUNNAR-skór eru sterkir, smekklegir, verðið
sanngjarnt. —
# Fást hjá öllum kaupfélögum landsins og víðar. —
Skmnaverksmiðjan Iðunn
W»<HKH«HKH«HWH«H«H«H«HKH«HW8KHKHKH«H«H«H«H«HKHKH«H«
imiiuii iii iiii ii ii •1111(111111111111111
1111m11m11miiiiiiiimm11111ii1111■ 111111111111iii11111ii■ 11■ i■ 1111111111111111111111111
Þak-asbest og
tilheyrandi saurnur,
fyrirliggjandi.
t
„Attavilla" Jóns Pcdmasonar,
| Kaupjélag Eyfirðinga ]
| BYGGINGARVÖRUDEILD
?n ii mii iii Hi iii ii iiiiiimiiiiin iii hiii iii ii m iii |||||||•ll|||||||||•||••lli•l|||||||mlllll|||| 1111111111111111 m iniii?
Hiiiiimm iiiiiiiiiiiiiini 1111111111111111111111111111 iiiiiimiiiiiitiiiiiiiiiim 111111111111111111111111111 iiiiiiiiiiii ii ii 111111111111111111111111 m
[ Það tilkynnist hér með,
| að herra Guðjón Bernharðsson hefur látið a£ umboðsstörfum £yrir oss, =
en herra Þórður Sveinsson, kaujmiaður, Verzlunin Liverpool, Akureyri, I
: tekið við af lionuin, og biðjuin vér háttvirta við'skiptavini vora að snúa :
| sér til hans. —
Vér viljum jafnframt vekja athygli á vorum ágætu líftryggingum :
: og þá sérstaklega haniatryggingum. :
Reykjavik, 1, júlí 1945.
Líftryggingafélagið Andvaka |
hann telur fjárpestirnar vera, á
Framsóknarflokkinn. Hann þyk-
ist þó ekki alveg geta hreinsað
sína flokksmenn af þessu, en tel-
ur að þeir hafi aðeins látið leið-
ast af Framsóknarmönnum.
Hann er þó svo óheppinn að
benda sjálfur á, að upphafið að
þeim aðgerðum er ekki að rekja
til Framssóknarmanna, m. k. þá
nema að litlu leyti.
Eg var á þingi þegar innflutn-
ingur erlends fjár var leyfður og
eg get alveg fullytr það, að það
mál var ekkert flokksmál. Það
munu og þingtíðindin votta.
Menn ,úr báðum flokkum stó.ðu
að þessu, ,,Sjálfstæðismenn“
engu síður en aðrir. En auðvitað
ætllaðist enginn til, að af þessu
hlyitist neinn skaði, heldur hið
gagnstæða. Það er því meiri
ódrengskapur og karakúl-
mennska, lieldur en eg hefði að
óreyndu trúað Jóni Pálmasyni
Enn frá Heléu Jónsdóttur.
Helga Jónsdóttir, er getið var í
síðasta btaði, og sem séra Jón Aust-
mann í Saurbæ bauðst til að halda
krónu líkræðuna yfir, var greind kona
og lagleéa haéorð.
Á þeim árum er Baldvin, sem ým-
ist var kallaður kvenna Baldvin eða
Baldvin skáldi, var í Eyjafirði, og er
hans oé ætterni hans að nokkru éetið
í tímaritinu Stíganda, ÓT stúlka ein
meybarn, er hún lýsti hann föður að.
— Ekki vildi hann játa faðernið, þó
ekki þrætti hann alls kostar fyrir að
náin kynni hefði hann hait ai henni,
til að vera sífellt að stagast á
þessu.
Sérstaklega verður ódreng-
skapurinn ógeðslegur þegar ein-
stakir menn eru hundeltir með
lognurn sakargiftum í sambandi
við þetta, eins og kvað eftir ann-
að er reynt við Pál Zophóníasson
og Jón tekur undir og smjattar á.
Páll er enginn dýralæknir og það
var ekki hans verk að ábyrgjast
neitt um heilbrigði hins erlenda
fjár.
Annars heldur yfirdýralæknir
landsins, Sig. E. Hlíðar, því fram
sem kunnugt er, að það sé með
öllu ósannað, að fjárpestirnar
stafi frá erlendu fé. Þær hafi ver-
ið hér landlægar og svo orðið að
faraldri vegna breyttrar meðferð-
ar fjárins o. s. frv. Svijrað og
berklaveiki í mönnum var hér
án efa landlæg í margar aladir,
kannske frá landnámstíð, þó hún
yrði ekki að faraldri, svo vitað sé,
fyrr en á 19. öld, en þá höfðu
enda höfðu þau verið samtíða á bæ
einum um þessar mundir. — En
hann hélt því mjöé á lofti, að með
ýmsum öðrum karlmönnum hefði hún
verið oé mundi einhver þeirra vera
faðir barnsins. — Varð um þetta all-
mikið umtal í sveitinni, og lá við
málaferlum og réttarsókn. — Þeéar
Heléa heyrði þenna orðróm, og úm-
mæli Baldvins, mælti hún fram vísu
þessa;
Befra að þegja þenkti eé gfóp,
en þvættu teyéja slíka.
Þú varst feéirtn þeim í hóp,
þié aS beyija Jíka,
lifnaðarhættir íslendinga breytzt
mikið. Mig brestur að sjálfsögðu
þekkingu til að dæma um þessa
kenningu Sigurðar E. Hlíðar, en
svo er einnig um Jón Pálmason.
Mér finnst því, að hann ætti ekki
að taka munninn jafn fullan um
þetta og hann gerir, á meðan
ekkert er hægt að telja fullsann- (
að urn orsakir fjárpestanna.
IV.
„Núllin“.
Jón Pálmason vill ekki fylgja
mínu velmeinta ráði um það, að
taka þá Gísla Sveinsson, Jón á
Reynistað og Pétur Ottesen sér
til fyrirmyndar, sökum þess, eftir
því sem honum farast orð, að
þeir séu „núll“ í íslenzkum
stjórnmálum og hann vill ekki
verða að núlli.
Þessi viðbára Jóns er alveg
ástæðulaus. í fyrsta lagi eru þess-
ir menn alls engin núll. Þvert á
móti, þeir hafa allir staðið fram-
arlega i stjórnmálum þjóðarinn-
ar og standa það enn og einn
Þótti vísan lagleéa éerð eftir atvik-
um.
Þeéar Heléa var orðin éömul og
hrum, fór að bera á dulrænum éáfum
hjá henni. — Sagði hún oft að moréni
hvaða éesti mundi bera að garði þann
daé, °é þótti mjöé fara eftir því. —
Var það oé eitt sinn að vori til, er éott
veður var, sólskin og hlýindi, og því
mikil leysiné í fjöltum og dölum, svo
að Eyjafjarðará fór í foráttuvöxt, að
kerliné staulaðist út oé suður fyrir
bæinn í Hleiðaréarði, en þangað var
hún þá komin. Settist hún þar niður
oé naut veðurblíðunnar. — Var eitt-
þeirra bafði meira að segja höf-
uðforustuna um stofnnn lýðveld-
isins. Þeir hafa og þá aðstöðu nú,
að fyrr en varir geta þeir orðið
lóðin á vogarskál stjórnmálanna.
í öðru lagi er núllið hvorki
jafn þýðingarlaust og Jón virðist
álíta, né heldur mikil hætta á, að
hann yrði að núlli, þó hann
fylgdi ráði mínu. Að vísu er
hvað af heimilisíólki þar hjá henni. —
Allt í einu seéir hún: „Það drukknar
einhver í Eyjafjarðará í kvöld." Ein-
hver sem þarna var spyr hana því hún
haldi það. — „Eg heyri það á hljóð-
inu i ánni,“ segir hún, en ekki vildi
hún um þetta tala meira. — Leið svo
kveldið oé nóttin; moréuninn eftir
spurðust þau tíðindi, að maður einn
úr framfirði hefði drukknað í Eyja-
fjarðará fyrir framan Hólahóla. Kom
harm frá hjónavíéslu í Hólum, var víst
eitthvað drukkinn og fór óvarleéa.
H.J.
núllið þýðingarlaust nema með
tölustöfum, en hann mundi
verða með öðrum, þó hann gengi
í hóp 5-menninganna. Hins veg-
ar yrði hann þó ekki að núlli, því
núllið tífaldar þá stærð, sem það
er aftan við, en Jón mun aldrei
geta tífaldað neinn með fylgi
sínu.
Núllið getur að vísu tekið upp
á því, að minnka gildi þess tölu-
stafs, sem það er framan við, ef
það sjálft er aftan við komrnu og
það er líklega þetta, sem Jón ótt-
ast. Ekki get eg þó séð, að meiri
hætta sé á að það verði hlutskipti
lians í hópi 5-menninganna,
heldur en í þeim hluta „Sjálf-
stæðisflokksins“, sem hann til-
heyrir nú, enda ekki beinlínis
ástæða til að ætla, að hann hafi
þennan eiginleika núllsins, þó
hann liafi ekki hinn, að geta tí-
faldað.
Jón þarf því ekki að óttast að
hann verði að neinu núlli, þó
hann fylgi rráði mínu og vona eg
að han ntaki það til nýrrar yfir-
vegunar.
Nokkrum atriðum í ritsmíð
Jóns Pálmasonar læt eg ósvarað,
eru það margtuggin ósannindi,
sem áður hafa verið hrakin.
Nenni eg ekki að fást við slíkan
sparðatýning. /