Dagur - 16.08.1945, Blaðsíða 6

6
Fimmtudaginn 16. ágúst 1946
- Mig langar til þín -
Saga eftir
ALLENE CORLISS
(Framhald).
hvort henni batnar eða ekki. Ef lífslöngunin er nógu sterk hefir
hún það af, ef ekki — hlýtur þetta að taka enda innan skamms."
Knowlson var sérfræðingur frá Montreal, sem fenginn hafði ver-
ið til að skoða Barry. Öllum læknunum kom saman um, að ef hún
vildi sjálf hjálpa til, mundi hún hafa góða möguleika á því, að fá
bata.
„En það er hörmulegt," sagði Bill, „að hún virðist ekki hafa
nokkra löngun til þess að hjálpa okkur. Það er eins og hún kæri
sig ekkert um að lifa lengur.“
Þau höfðu verið að ganga niður stigann meðan þau töluðu þetta.
Þegar niður var komið stöldruðu þau við. Ginny sá, að Bill var föl-
ur og þreytulegur, það var engu líkara en hann hefði elzt um mörg
ár þessa síðustu daga. — Hann hei ir ekki hugmynd um það sjálfur,
hversu þungt honum fellur þetta slys, hugsaði Ginny.
Síðan slysið varð, hafði hann aldrei reynt að vera ástleitinn við
hana. Það var ekki aðeins vegna þess, að hann var þreyttur, bæði
andlega og líkamlega, það þóttist hún viss um. Þar bjó eitthvað
meira undir.
„Eg skil þetta ekki, Ginny, — hvers vegna vill hún ekki hjálpa
okkur til þess að lækna hana? Hvers vegna er hún svona þunglynd
og þreytt á lífinu, — svona allt í einu?“
„Ef til vill-----“
„Hvað?“
„Það var ekkert."
Hún trúði því varla, að hugmynd hennar væri rétt. Hún hafði
beinlínis spurt Bill um það, og hann hafði svarað: „Mér þykir vita-
skuld mjög vænt um Barry og eg vona, að henni sé eins farið gagn-
vart mér. Við erum sem sagt ágætir vinir, og það er allt og sumt.“
En gat það nú ekki verið, að Barry hefði þrátt fyrir allt verið ást-
fangin af Bill og það í svo ríkum rnæli, að hún kærði sig ekki um að
lifa það, að sjá hann giftast annarri konu?
„Bill,“ — Ginny greip þéttingsiast um handlegginn á Bill. „Var
það ekki Lísa Pellham, sem hitti þig á götunni og spurði þig að því,
hvort við ætluðum að gifa okkur?" Bill kinkaði kolli. „Auðvitað
var það hún,“ hélt Ginny áfram. „Þú sagðir, að hún mundi útvarpa
fregninni um allan bæinn, en hins vegar væru ýmsir, sem þú vildir
gjaman segja frá tíðindunum sjálfur. Bill, - skilurðu hvað hefir
gerzt? Hvernig í ósköpunum datt þér í hug, að gera annað eins og
þetta?" Áður en Bill vissi sitt rjúkandi ráð var hún horfin út um
dyrnar og innan lítillar stundar var hún komin aftur með hatt hans
og kápu. „Komdu, Bill,“ sagði hún. „Komdu.“
„En, - heyrðu nú, - hvað gengur eiginlega á?“
„Það gengur ekkert á, — að minnsta kosti ekkert, sem ekki hefði
átt að vera dunið yfir fyrir löngu. Bill — veiztu ekki, að þú elskar
Barry? Það kann að vera, að þú hafir ekki gert þér það ljóst, en nú,
eftir allt sem á undan er gengið, þýðir ekki um að fást. Þetta er
staðreynd. Blessaður, vertu ekki svona undrandi á svipinn. Það þýð-
ir ekki fyrir þig að þræta. Það er þetta sem gengur að þér, og það er
það sama, sem gengur að Barry. Við skulum ekki eyða fleiri orðum
um þetta, en komdu nú með mér og spurðu ekki fleiri spurninga."
„Barry, - þetta erum við, - Bill og Ginny. Við erum komin til
þess að tala við þig. Opnaðu augun, elsku Barry mín og hlustaðu á
það, sem eg ætla að segja við þig. Eg þarf að tala við þig.“
Hjúkrunarkonurnar höfðu verið í efa um, hvort þær ættu að
hleypa þeim inn til hennar. En Ginny hafði þráttað við þær þangað
til þær létu undan. Hún hafði sagt: „En við erum í áríðandi er-
indagerðum. Þið verðið að skilja það. Við þurfum nauðsynlega að
tala við hana. Það getur orðið til þess að bjarga henni úr klóm
dauðans.“
Og nú stóðu þau Bill sitt hvoru megin við rúm hennar. Ginny
hallaði sér yfir rúmið, niður að henni, og hvíslaði til hennar. Bill
varð þungt hugsandi. Hvernig í ósköpunum gat Ginny hafa grun-
að hvaða tilfinningar höfðu brotizt um í brjósti hans þessa síðustu
daga?
„Barry —hvíslaði Ginny. „Við erum komin til þess að segja þér
dálítið, sem þér mun þykja vænt um að heyra.“
Barry opnaði augun og sagði lágt: „Eg veit það. Þið ætlið að
gifta ykkur. Eg vona að þið verðið hamingjusöm.“
„Nei, Barry, — við ætlum ekki að gifta okkur. Það er þetta, sem
við vildum láta þig vita. Við ætlum ekki að gifta okkur. Eg elska
ekki Bill og hann elskar mig ekki. Hann hélt hann gerði það, en
þegar slysið kom fyrir þig og allt fór eins og fór, fann hann það allt
í einu, að tilfinningar hans voru ekki þær, sém hann hélt þær
væru.“ Hún leit upp og beint í augu Bills. „Þetta er rétt Bill, er það
ekki?“
(Framhald).
DA6UR
..\---
Konan mín, SIGRÍÐUR SIGURÐARDÓTTIR, andaðist
að heimili okkar aðfaranótt 13. ágúst. Jarðarförin er ákveðin
þriðjudaginn 21. þ. m. kl. 1 e. h.
Möðruvöllum í Hörgárdal, 15. ágúst 1945.
Davíð Eggertsson.
Innilegt þakklæti til allra er sýndu okkur vinarliug og sam-
úð við andlát og jarðarför mannsins míns, föður okkar og
tengdaföður, INGIMARS JÓNSSONAR. Sérstaklega viljum
við þakka stjórn verksmiðjunnar og verksmiðjustjóra fyrir
margháttaða lijálp, svo og starfsfólki Gefjunar, sem styrktu
hann ineð gjöfum í veikindum hans.
María Kristjánsdóttir, börn og tengdabörn.
v
ápur
mjög vandaðar
KAUPFELAG EYFIRÐINGA
Járn- og glervörudeild.
riiiniiiiiii n tiiiiiiiMMiiimiiiiiiiiiiiiiÍiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiii iii 11111111111111111111111111111
IIIIIIIIIIIIMIIIIII|I
Myndaalbúm
nýkomin
Kaupfélag EyfirÖinga
Járn- og glervörudeild
||1IIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIMIIIIIIIIIMIIIIIIIIIMIMIIIIIMIIIIIIMIIIIIIIIIIIII
atiwrtsem ftérsteifeið
fíj&t eóa
fisíz:
ciiiíi pnunm
uULh dhKUIl)
deifár tíezt- fimnar fezt
0 (EK
Æ ---
Nýlega fréttist að pólski skák-
ineistarinn Rubinstein væri á lífi í
Brussel og er hann farinn að tefla
aftur eftir 12 ára hvíld. Sagt er að
skákstyrkur hans sé enn mikill og
hann vanti keppinauta við sitt hæfi,
þar sem Belgiska skáksambandið er
eigi nógu öflugt til að halda stór skák-
mót. Hér fer á eftir „hin ódauðlega
skák Rubinsteins“ tefld í Lodz 1907.
SKÁK.
Hvítt: Rotlewi.
Svart: A. Rubinstejn.
1. d4—d5. 2. Rf3—e6. 3. e3—cS.
4. c4—Rc6. 5. Rc3,—Rf6. 6. d4xc5—
Bxc5. 7. a3—a6. 8. b4—Bd6. 9. Bb2
—0—0. 10.Dd2? (Slæmur leikur 10.
pxp—pxp, 11. Be2 er betra, samt sem
áður er ljóst orðið að 6. leikur hv. var
líka veikur). 10...De7! 11. Bd3
(Peðið á d5 er aðeins tálbeita t. d.
11. pxp—pxp. 12. Rxp—RxR. 13.
DxRd5—Be6. 14. Ddl—Rxpb4!) 11.
.... dxc4. 12. Bxc4—b5. 13. Bd3—
Hfd8. 14. De2—Bb7. 15. 0—0—Re5.
16. RxR—BxRe5. 17. f4—Bc7. 18. e4
(Betra var að færa fyrst hrókana á
opnu linurnar áður, annars er vafa-
samt hvort hvítur getur náð jöfnu
héðan af). 18. . . Ha—c8. 19.e5.(Hér
eftir byrjar stórkostleg árás á hvítan).
19.....Bb6f. 20. Khl—Rg4! 21.
Be4 (Ef DxR, þá HxB og sv. vinnur
auðveldlega). 21....dh4. 22. g3
(Stöðumynd eftir 22. leik hvíts).
(Ef A. 22. h3—HxRc3. 23. DxRg4—
Hxh3f! 24. dxH—DxD. 25. pxd—
BxBe4f. 26. Kh2—Hd2f. 27. Kg3—
Hg.2 og mát í tveim. B. 23. BxB—
Hxh3f. C. 23. BxH—BxB (24. DxB—
Dg3!). 24.DxR—DxD.25.pxD—Hd3.
og vinnur). 22. . . HxRc!! (Dásamleg
Kombination). 23. PxD (Allir aðrir
leikir tapa einnig strax). 23..
Hd2!! 24. DxH—BxBe4f. 25. Dg2—
Hh3!! og svart mátaði í þremur leikj-
um.
Á ERLENDUM BÓKA-
MARKAÐI
Framhald af 3. síðu
myndaflugi. En þær eru gjör-
ólíkar þeim stríðsbókum, sem
fyrr eru nefndar. Báðir höfund-
arnir láta sig meiru skipta áhrif
þeirrar byltingar, sem gengið
hefir yfir heiminni, á mannsand-
ann, en lýsingu á stríðinu í fjör-
unum, á ökrunum eða í borgun-
um. Einnig þar er að finna nýja
tóntegund. I „Age of Thunder"
lætur Prokosch gamla konu
segja: „Móðir mín sagði mér, en
amma mín hafði kennt henni, og
það er ennþá sannleikur, að við
verðum að læra að elska og virða
náunga okkar eða deyja ella.
Öll reynsla sannar þetta, því að
engin önnur er til. Þetta er allt
og sumt.“ Þessi tóntegund hljóm-
ar djúpt í öllum stríðsbókum
síðustu ára. Á þessari tóntegund
velta örlög kynslóðanna.
(Að mestu eftir J. Donafd
Adams í New York Times Book
Review),
f