Dagur - 25.01.1946, Blaðsíða 6

6
D A G U R
Föstudaginn 25. janúar 1946
)★ Ofar stjörnum ★ í
Saga eítir ÚRSÚLU PARROTT 1
SÍHSfiHJfiHKHSfiHKHÍfiHSfiHSfiHSfiHSfi fiHSfiBSfiHSfiHKHSfiHSfiHSfiHSfiHSfiHJi
(Framhald).
málanna, en nú tók hún stjórnina í sínar lvendur og kom föðurn-
nm og þjónustufólkinu út úr herberginu.
hegar lnin lokaði á eftir þeim sagði hann: ,,F.g vildi svo gjarnan
geta gert eitthvað fyrir hana, en eg veit ekki hvort eg get það.“
„Eg veit þú vilt það, en þess þarf ekki. Hún hjálpar sér sjálf.“
Maitland vissi, að þegar móðir hans var eins fastmælt og í þetta
sinn, þá var það af því, að hún trúði alls ekki sjálf }m sem hún var
að segja.
Klukkan var nærri hálf ellefu. Gína læsti dyrunum. Það sem luin
þurfti nú að gera, mundi taka að minnsta kosti klukkutíma.
Hún gekk að snyrtiborðinu. Lykillinn að því var geymdur í lítilli
öskju á borðinu. Hann var á sínum stað.
En hún opnaði ekki borðið strax. Hún gekk órólega frarnog aft-
ur um gólfið. En nú varð því ekki frestað lengur. Hún settist við
snyrtiborðið og opnaði það. I skápnum var lítill, svartur kassi. Hún
þrýsti á hnapp á honum og lokið hentist upp. Það sem hún átti nú
fyrir höndum var að kveðja, kveðja fyrir fullt og allt — eða kannast
við það, að hún gæti ekki haldið áfrant og gengið að eiga Clay
Pennoyer innan lítillar stundar. Litli, svarti kassinn stóð opinn fyr-
ir framan hana. Þegar hún lokaði honúm aftur, mundi hún vita
hvora leiðina hún gæti valið. Hann hafði aldrei verið opnaður, síð-
an daginn ógleymanlega í Sussex, þegar vorið söng og lífið var ynd-
islegt. En síðan voru meira en þrjú Imndruð, gráir dagar. Hún
hefði getað talið þá nákvæmlega,. en hún vildi það ekki. Hún hafði
stælt vilja sinn til þess að hafna þeirri freistingu, að telja dagana.
Vika, mánuður eða á.r, þáð skipti í rauninni svo litlu máli héð-
an af.
Hún leit í litla'kassann. í honum voru engin bréf. Aðeins ein-
kennishnappur, samanbrotið símskeyti. innsiglishringur karl-
manns, nokkrar perlur og umslag, sent á var ritað: Ijósmyndir. í
kassanum var ekkert, sem sýndist sérstaklega verðmætt fyrir ungfrú
Regínu Vale, sem nú var að giftast manni er var eins ríkur og faðir
hennar.
Hún tók hnappinn og velti honum í lófa sínum.
„Pabbi er orðinn óþarflega hræddur við stríðið. Hann vill espur
senda mig heim til Bandaríkjanna. Mér finnst það hreinasti óþarfi.
Hús frænku minnar í Devonshire er eins öruggur dvalarstaður og
kirkja.“
Ungi, grannvaxni maðurinn horfði glettnislega :í hana.
„Þessi samlíking hefði nú getað verið heppilegri. Flest luis eru
orðin öruggari dvalarstaður en kirkjur, á þessum síðustu tímum.
F.n eg vona að þú þurfir ekki að fara heim strax. Það er svo óvænt
og ánægjulegt að rekast á ,,frænku“, sem er Itæði fögur og
sþemmtileg."
„Frænku,“ nafnið var aðeins gamansöm blekking. Frændi henn-
ar, Edwin Maitland, hafði kynnt Derek fyrir henni með þessum
orðum: „Við vorum saman í skóla, við Derek, og þar reiknuðum
við það út, að við værum frændur í ellefta ættlið, og það sama gild-
ir um þig.“ Og við Derek.hafði hann sagt: „Þetta er frænka mín,
Regína Vale, fögur, eins og þú sérð, en spillt af of miklu meðlæti.
Veldur öllum ættingjum sínum sívaxandi áhyggjum.“
Ungi maðurinn í flugmannsbúningnum hafði brosað að þessu
öllu saman og hánn sýndist svo ákaflega drengjalegur, þegar hann
brosti. En hún varð undrandi, samt sem áður, þegar hún vissi að
hann var ekki nema tuttugu og tveggja ára gamall. En þeir voru
ekki eldri yfirleitt, fLugmennirnir, sem höfðu „verið með“ í Frakk-
landi, en þeir sýndust yfirleitt eldri en það um þessar mundir, í
júlí 1940.
Seinna hafði hún vakið máls á því við frænda sinn, að hún hefði
aldrei kynst bjartleitari manni en Derek var. Hann var alveg
óvenjulega fríður, en nokkuð grannur. „Stríðið hcfir lítil áhrif á
holdafar þitt, Edwin,“ hafði hún bætt við í glettnistón.
„Eg er skytta," svaraði hann. „Eg sit á jörðu niðri og hvíli mig.“
Faðir hennar hafði verið sendur í stjórnarerindum til Italíu í
júlí. „Eg ætti að senda þig heim, Gína, áður en eg fer,“ hafði hann
sagt. „En kannske er öruggt fyrir þig að búa hjá frænku þinni í
Devonshire í bráðina. Við förum bæði heim í október.“
Hann hafði ekki bannað henni að fara til London. Derek fékk
fjörutíu og átta stunda orlof þar. Gína bjó hjá fjarskyldu frænd-
fólki sínu. Hún hafði nostrað alveg sérstaklega við klæðnað sinn
þetta kvöld. Hjarta hennar barðist ótt-og hugurinn var fullur eft-
irvæntingar, því að Derek var væntanlegur til þess að bjóða henni
nteð sér í leikhúsið.
Þetta sama kvöld, þegar þau voru að koma úr leikhúsinu, var
gefið loftvárnamerki og þau voru rekin inn lítið loftvarnabyrgi, í
kirkjukjallara. Þar hafði kapellan verið, meðan friður ríkti. í kap-
(Framhald).
.
Alúðar þakkir til allra ijær og nær er auðsýndu
hluttekningu við andlát og útför systur okkar
KRISTJÖNU PÉTURSDÓTTUR
Sólveig Pétursdóttir, Hólmfríður Pétursdóttir,
Þórleif Pétursdóttir Norland, Jón Gauti Pétursson.
[ Jörð til sölu
Jörðin Búðarnes í Skriðuhreppi fæst laus til kaups |
og ábúðar í n. k fardögum. Á jörðunni er nýbyggt I
íbúðarhús, fjárhús, fjós og hesthús, allt úr steinsteypu. |
Túnið mest allt véltækt, allmikil nýrækt (ca. 9 dagsl.) \
Ræktunarskilyrði mikil og góð. — Gott beitiland. 1
i Nánari upplýsingar gefur undirrif. eigandLjarðarinnar. \
i Búðarnesi, 19. janúar 1946. {
\ Helgi' Aðalsleinsson.
Niðursuðuverksmiðjan skal vera á
Sigfufirði - segja kommúnistar
(Framhald af 1. síðu).
Siglufirði. Segir blaðið, að at-
vinnumálaráðherrann, Áki
Jakobsson, hafi undirbúið frv.
um þetta efni, og verði það
flutt af sjávarútvegsnefnd nd.
þingsins, að tilhlutun ráðherr-
ans. Síðan segir blaðið:
„Allur Sósíalista-
flokkurinn á þingi
stendur með mál-
- //
mu.
Steingrímur Aðalsteinsson,
alþingismaður, hefir með öðr-
uni orðum ákveðið að ganga
í móti áskorun, sem Steingr.
Aðalsteinsson, bæjarfulltrúi,
samþykkti í bæjarstjórn Ak-
ureyrar hinn 18. september
sl., en þar greiddu kommún-
istar allir atkvæði með tillögu
Framsóknarmanna um, að
slcora á ríkisstjórnina að láta
reisa fyrirhugaða verksmiðju
hér í bænum.
Jafnframt var bæjarstjóra falið
að rökstyðja áskorunina með ýt-
arlegri gxeinargerð. Ekki verður
hlutur kommúnistaforsprakk-
anna betri, þegar kemur að sjó-
•ma n n a f é 1 ögu n um.
Sjómannafélögin í bænum
sendu bæjarstjórninni álykt-
un um þetta mál, og var þar
rökstutt allýtarlega, að Akur-
eyri hefði marga kosti um-
fram Siglufjörð til þess að
verða aðsetur niðursuðuverk-
smiðju ríkisins. Þessa álykt-
un samþykktu kommúnistar í
þessum félögum, en þegar á
hólminn kemur „standa sós-
íalistar einhuga að því að
láta reisa verksmiðjuna í
Siglufirði", að því er upplýst
er nú, og atvinnumálaráð-
herra flokksins flytur frum-
varp um að fyrirtækið verði
sett niður í Siglufirði!
Það er heldur ófagur leikur,
sem kommúnistaflokkurinn er
að leika þarna gagnvart bæjarfé-
laginu. í blaði sínu hér, á bæjar-
stjórnarfundum, á framboðs-
fundum og á götum. og torgum
tala þeir um umbótavilja sinn
iOg viðleitni flokksins til þess að
koma á fót hér nýjum atvinnu-
tækjum, en þegar til alvörunnar
kemur og þeirra forráðamanna
flokksins, sem sitja á þingi og í
stjórn, þá kemur annað hljóð í
strokkinn:
Þá er reynt að draga atvinnu-
tækin burtu héðan og fá þau
í hendur Reykvíkingum, eða
reynt er að dubba upp á fylg-
ið í Siglufirði, eftir hneykslis-
málin þar, með því að lofa
því, að flokkurinn í heild
skuli sjá um, að ríkisvaldið
taki bæinn upp á arma sína.
Þessi mál öll eru glöggt dæmi
um óheilindi og vélræði komm-
únista gagnvart Akureyri. Blað
þeirra hamast að bæjarstjórninni
fyrir of litlar framkvæmdir, en á
sama tíma vinnur flokksforystan
markvisst að því, að koma at-
vinnulífinu hér á kné.
Akureyringar gjalda komm-
únistum eins og þeir hafa
verðskuldað á sunnudaginn
kemur.
„Lítillátur, ljúfur og kátur. . . .“
(Framhald af 1. síðu).
inn að breiða sig út yfir alla fyrstu
síðu blaðsins og birtir þar æskumynd
af sjálfum sér, að fyrirmynd annars
góðs blaðamanns hér í bænum. Er
þetta íslendingsblað allt hið vegleg-
asta hvar sem á það er litið. T. d.
birtir Svavar hugleiðingu á 3. síðu
eftir sjálfan sig, um þá D-listamenn.
Kallar hann sig þar „dáðadreng“ og
hælir sér á hvert reipi fyrir hugrekki
og athafnasemi. Hestinn munar um
pundið, þegar hann er þreyttur.
Morguninn eftir að kviknaði í Par-
ís, nú á dögunum, og giftusamlega
hafði tekist að forða stórbruna, birtist
„dáðadrengurinn" Svavar í prent-
smiðjunni, sem þar er til húsa, til
þess að líta eftir Islendingi sínum og
myndinni af sjálfum sér, hvort hún
hefði sloppið ósködduð. Varð honum
fyrst að orði: „Voru Framsóknar-
menn að kveikja hér í í nótt?“
Einn viðstaddra svaraði: „Ekki
hefir þess verið getið, en vitað er um
annan flokk, sem hefir praktíserað
íkveikjur og kennt öðrum um.“ „Dáða-
drenginn" setti hljóðan. En ýmsir
hugsuðu, að óþarfi hefði og verið að
spara lýsingarorðin um eðli Svavars
í íslendingsgreininni, fyrst bankastjór-
inn og bæjarfulltrúaefnið varð upp-
vís að því að hugsa svo góðgjarnlega
um samborgara sína.
Nú eru þeir smeykir
„Verkamaðurinn" og „íslend-
ingur“, er út komu á miðviku-
daginn, bregðast báðir illa við
ræðu Jakobs Frímannssonar á
borgaraiunclinum hér 21. þ. m.
þar sem hann lagði áherzlu á
nauðsyn þess að teknar væru upp
beinar siglingar til Akureyrar
irá útlöndum og bærinn þannig
gerður að umhleðsluhöín íyrir
Norður- og Austurland, í stað
þess að nú ier nálega allt vöru-
magn til þess landshluta gegnum
Reykjavík og eru skattlagðar þar.
Jainiramt skýrði Jakob írá því,
að SÍS, KEA og önnur samvinnu-
íélög störfuðu nú að því að
hrinda þessari umbót í fram-
kvæmd, sem hefði geysimikla
þýðingu íyrir verzlun, iðnað og
alll atvinnu- og viðskiptalíf hér
í bæ.
„Verkam.“ segír, að þetta sé
ekkert bæjarmál, en „ísl.“ að
þetta veki „litla hriíningu."
Ojæja! Að dómi þessara blaða
kemur bænum það ekkert við,
hvort hér blómgast verzlun, iðn-
aður. og .annað atvinnulíf, eða
allt þetta er lagt í dróma. Hvað
kemur bænum og bæjarstjórn-
inni hér það við, þó að Reykja-
víkurvaldið taki spón úr aski og
bita aí diski hvers Akureyrar-
búa? Það er bezt fyrir okkur að
vera jgóðu börnin, auðmjúku og
auðsveipir þjónar þeirra „stóru“
í Reykjavík! Það getur vakið
meiri „hrilningu"! Þannig hugsa
Vm. og ísl., og verður ekki ann-
að sagt, en þetta sé stórmannleg-
ur hugsunarháttur!
Það er eins og Vm. og ísl. liafi
komið sér sarfian um að ljúga
því, að Jakob Frímannson hafi
boðið bæjarbúum upp á að út-
vega þeim beinar siglingar, ef
þeir kysu lista Framsóknarfl.,
annars- ekki. Vm. kallar þetta
„mútur.“ Ég heyrði nú ekki bet-
ur en bæjarfulltrúaefni komm-
únista lofuðu gulli og grænum
skógum og alls konar kjarabót-
um, en jafnframt fóru þeir í
kringum það, að þeir yrðu kosn-
ir. Hið sama gerðu fulltrúaefni
A- og D-listans. Voru þetta þá til-
boð urn rnútur? „Verkam." hefir
hér sett sig í þann gapastokk, sem
hann losnar ekki úr.
Mútubrigzl Vm. er talandi
vottur um, að nú eru kommún-
istar orðnir alvarlega smeykir
um úrslit bæjarstjórnarkosning-
anna. Þess vegna grípa þeir til
örþrifaráða. En getur þeim ekki
dottið í hug, að misþyrming á
sannleikanum geti komið þeim
sjálfum í koll? Mcirg hundruð
fundármenn vita, að mútubrigzl-
in eru rakalaus uppspuni. Hvað
er líklegra, en að allir ærukærir
menn snúi við kommúnistum
bakinu og hugsi sem svo: Við
kjósum ekki þá menn í bæjar-
stjórn, sem hafa vísvitandi stór-
lygara í þjónustu sinni. Við
leggjum ráða við kjörborðið á
sunnudaginn.
Fundarmaður.
Tilboð óskast
í húseignina Lækjargötu
22B. Réttur áskilinn til
að taka hvaða tilboði
sem er, eða hafna öllum.
Steingrímur Pétursson.