Dagur - 20.06.1951, Blaðsíða 6

6
DAGUR
Miðvikudaginn 20. júní 1951
(Framhald).
Hann gekk út að garðshliðinu
með mér, en allt og sumt sem
hann sagði var, að hann væri
stoltur af því, hve vel mér hefði
tekizt að temja folann, en sér
1
fyndist samt, að eg ætti að
blanda kaffið duglega með mjólk
þar úti á búgarðinum. Hann
veifaði til min um leið og eg
hleypti af stað og kallaði: Hitt-
umst heilir, félagi!
Á þjóðhátíðardaginn — hinn 4.
júlí — fóru allir á búgarðinum
til útisamkomu í Littleton en þar
fór fram heftasýning og margs
konar keppni í milli kúrekanna
og fengu kúrekarnir okkar
verðlaun þar, t. d. fékk Hi verð-
laun og svo annar kúreki, fyrír
að snara kálf úti á víðavangi af
hestbaki. En mér þótti samt mest
gaman að sjá mennina, sem
gerðu alls konar kúnstir á hest-
baki og létu hestana sína gera
ýmsar æfingar.
Um kvöldið, þegar við vorum
á leiðinni heim, sagði eg við Hi:
„Eg er nærri viss um ,að við
gætum gert sumar af þeim brell-
um, sem þeir gerðu.“ Hi sam-
þykkti eftir nokkra töf, að við
skyldum reyna.
Frá þeim degi og fram í ágúst-
lok er eg hræddur um að eg hafi
ekki alltaf unnið húsbónda mín-
um eins trúlega og pabbi hafði
kennt mér. Tvo morgna í viku og
laugardagas eftirmiðdaga vorum
við Hi við æfingar á hestunum
okkar.
Erfiðasta þrautin var þegar Hi
kippti mér af baki. Þegar við
riðum samsíða, krosslagði eg
handleggina fyrir ofan höfuðið
og hallaði mér að Hi, en hann
smeygði handleggnum undir
handleggina á mér og kippti mér
því næst úr söðlinum, svipti mér
á háaloft unz eg stóð á höndun-
um á handleggjum hans ,en þar
næst lét hann mig síga til jarðar
hinum megin við hestinn og þar
varð eg að hlaupa og hoppa
nokkra stund áður en eg náði
svo góðu tilhlaupi að hann gæti
svipt mér sömu leiðina í söðul
minn aftur. Vitaskuld var sú
hættan mest, að hestarnir færu
ekki alveg samsíða allan tímann,
sem þetta stóð yfir, og að lokum
mundi enginn hnakkur fyrir mig
að setjast í, þegar Hi svipti mér.
yfir í annað sinn. En eftir nokk-
urra daga æfingu máttum við al-
veg treysta folanum að standa i
sínu hlutverki.
í fyrstu leyndi eg pabba því að
við Hi værum að hugsa um að
taka þátt í hestamannakeppninni
á hátíðisdegi verkamanna. En eg
mundi enn daginn, sem mér varð
það 4 að stela súkkulaðistykkinu
9g það, sem hann sagði við mig
um leið og hann rassskellti mig
fyrir það tiltæki. Og eg mundi
líka hve vænt mér þótti um það,
þegar hann fylgdi mér úr hlaði
og veifaði til mín og kallaði:
„Hittumst heilir, félagi." Eg af-
réð að segja honum tíðindin,
næst er eg var heima. En eg sagði
honum ekki nákvæmlega frá því,
hvaða æfingar við ætluðum að
gera.
Pabbi sagði ekki að eg mætti
gera þetta fyrr en síðasta sunnu-
dagskvöldið fyrir keppnina. Við
vorum úti í fjósi að mjólka. Þá
sagði hann: „Þú ættir held eg að
ríða yfir um til Coopers í kvöld,
félagi, Hi vill sjálfsagt leggja
snemma af stað í fyrramálið."
Það var orðið aldimmt þegar
eg kom heim á búgarðinn og eg
sá aðeins daufa skímu lýsa úti í
skemmunni, þar sem kúrekamir
sváfu. Skrúfað var niður í lömp-
unum og eg hélt fyrst að Hi væri
þar einn, en eg var ekki fyrr
kominn inn úr dyrunum, en hver
af öðrum rak hausinn út úr koju
sinni og kallaði: Nú verður þú
hissa! Hi tók mig í bóndabeygju
og Cooper skrúfaði upp í lömp-
unum á ný.
í koju Hi var stór pakki og
hann var þannig merktur: Litli
knapi c’/o Y-B búgarði, Little-
ton ,Colorado.
Eg var skjálfehntur þegar eg
var að leysa böndin og gafst loks
upp við það ,svo að Hi varð að
skera þáu. í pakkanum-ivar allt,
sem mig hafði nokkru sinni
dreymt um að eiga. Og allt af
réttri stærð! Þetta var ,,ekta“
kúrekaklæðnaður, tíu-lítra hatt-
ur, geitarskinnsbuxur, silki-
skyrta og rauður hálsklútur að
ógleymdum spönskum leðurstíg-
vélum með mjórri tá. Silfurspor-
ana fann eg ekki strax, en Hi
sagði mér að leita betur í pakk-
anum. Klukkan hefur víst verið
orðin tíu þegar við hættum að
skoða og máta þessa dýrgripi
alla o'g eg skreið upp í kojuna
mína og reyndi að festa blund,
en það gekk mér erfiðlega fyrst í
stað.
Við Hi riðum til Littleton
snemma morguns á verka-
mannadaginn, en eg var í nýju
kúrekafötunum mínum. Pabbi,
mamma og öll litlu systkinin
voru þegar komin til hátíða-
svæðisins og eg man ekki til þess
að eg hafí í annan tíma verið
glaðari að sjá nokkurar mann-
eskjur. Eg hafði í hjarta mínu
vonað að pabbi mundi koma til
að sjá mig keppa ,en mér hafði
aldrei flogið í hug að hann mundi
koma með alla fjölskylduna. Eg
vissi að mömmu mundi halda
við yfirliði ef hún vissi hvað við
Hi ætluðum að gera á hestbaki
°g eg var álls, ekki ,viss um að
pabba mundi geðjast að þvf. Auð
Ritsafn Jóns Trausta
I.-VIII. bindi.
VEGNA AUGLÝSINGAR frá íslendingasagriaútgáfunni í Reykjavík, um Ritsafn
Jöns Trausta, í nýútsendu umburðarbréfi, vil ég taka þetta fram:
Ég keypti á s. I. ári 750 samstæð eintök.af ritsafninu, og get því selt það fram-
vegis, eins og hingað til, með hinum hagkvæmu greiðsluskilmálum. Geta því
allir, sem vilja eignast ritsafnið, fengið það afgreitt samstundis frá mér.
Munið hinar hagkvœmu mánaðarlegu afborganir. — Leilið upplýsinga.
Afgreiðsla:
Bókaverzlunin Edda h.f., Akureyri, sími 1334.
Bókaverzlun Björns Árnasonar, Akureyri, sími 1180.
Virðingarfyllst
ÁRNI BJARNARSON.
vitað hefði eg sagt honum ná-
kvæmlega frá því, ef hann hefði
mig, en hann spurði
einskis.
Við Hi vorum síðastir þeirra,
riðu inn á keppnissvæðið.
Því nær, sem dró, því tauga-
óstyrkari varð eg. Eg hugsa að
eg hefði bitið allar neglurnar af
ef Hi hefði ekki stað-
ið við hlið mér. Eg þóttist sann-
færður um að okkur mundi ekki
auðnast að fá nein verðlaun og í
hjarta mínu óskaði eg að eitt-
hvað kæmi fyrir strax, svo að við
þyrftum ekki að keppa.
Sérhver taug í mér söng eins
og strengd símalína á kaldri vetr
arnóttu, þegar maðurinn kallaði
í hátalarann: „Nú sýna þeir Hi
Beckman og Litli knapi listir á
folum sínum.“
Hi sá strax að eg var ákaflega
óstyrkur og við byrjuðum því
á auðveldustu atriðunum og þau
gengu eins og í sögu. Eg veit ekki
hvenær taugaóstyrkurinn hvarf,
en svo mikið er víst, að brátt
gleymdi eg því alveg, að fjöldi
fólks horfði á og að dómarar og
kunnáttumenn stóðu þar á sér-
stökum palli og fylgdust með
hverri hreyfingu. Folarnir okkar
voru í essinu sínu og misstigu
sig ekki einu sinni.
(Framhald).
Nr. 25/1951
TILKYNNING I
Fjárhagsráð hefur ákveðið nýtt hámarksverð á blaut-
sápu sem hér segir:
Heildsöluverð án .söluskatts
Heildsöluverð með söluskatti
Smásöluverð án söluskatts ...
Smásöluverð með söluskatti .
kr. 6.88 pr. kg.
kr. 7.09 pr. kg.
kr. 8.72 pr. kg.
kr. 8.90 pr. kg.
Reykjgvík, 15. júní 1951.
Verðlagsskrifstofan.
SANDALAR
í miklu úrvali, á börn og fullorðna.
Skóbúð KEA
GUMMÍSKÓR (íslenzkir)
Skóbúð KEA