Dagur - 26.06.1953, Blaðsíða 2

2
D AGUR
Föstudaginn 26. júní 1953
„Fulltrúar úr báðum stærstu
flokkunum" er áróðursefni Sjálf-
stæðismanna í Eyjafirði
Hvers vegna eru kjósendur annars staðar á landinu
ekki fræddir um þessa „hagkvæmu” tilhögun?
I siðast íslendingi, og eins í fram-
boðsrceðu Magnúsar Jónssonar er
lögð á það mikil áherzla, að hag-
kvcemast sé fyrir Eyfirðinga að eiga
fulltrúa á „báðum stœrstu flokkum
landsins“ og þvi haldið fram, að
ýmis hagsmunamál héraðsins, er AI-
þingi. fjallar um, fái framgang.
Ástæða er til að vekja athygli á
því, að þessi Iræðsla um það, hvern-
ig eigi að koma frarn málum, er
ekki viðhöfð hér á Akureyri þar sem
frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins
mundi komast á þing þótt hann
félli liér og eftirléti Frantsóknar-
flokknum þingsætið. Með því að
kjósa Framsóknarmanninn hér á
Akureyri mundi bærinn tryggja sér
þingmenn úr stærstu flokkunum
báðum. En fyrir þessu er enginn
áluigi hjá Sjálfstæðisflokknum.
Þetta er ekki gott á Akureyri en
afbragð í Eyjafjarðarsýslu, segja
Sjálfstæðismenn.
Reynsla áranna.
Þessi mismunur á vinnubrögðum
sýnir ljóslega, hvernig þarna er
á máhun haldið og iivert raunveru-
legt hakl er í þessari kenningu.
Hún er aðeins notuð þar sem Sjálf-
stæðisElokknum kemur vef að lieita
henni. Annars staðar er þessi skipt-
ing kjördæmanna í milli fiokkanna
ekki talin hagkvæm. Þetta sjá auð-
vitað allir kjósendur. En Eyfirðing-
ar þurfa þó ekki að bera saman orð
og greinar Sjáifstæðismanna til þess
að sjá, hve heimskulegur jtessi áróð-
ur er. Þeir þekkja sjálfir reynslu
liðinna ára. Um langt árabil, eða
þangað til Sjálfstæðismönnum tókst
að þrengja sár inn á þing á atkvæð-
um Eyfirðinga með ranglátri og
heimskulegri hreytingu á kosninga-
lögunum, er þeir fengu framfylgt
með tilstyrk kommúnista og krata
— kusu Eyfirðingar tvo Framsókn-
armenn á þing. Þeir reyndu það
þá, að tveir ágætir fulltrúar Fram-
sóknarflökksins komu fram raun-
hæfum stuðningj við fleiri og stærri
iramfaramál, cn þetta hérað hafði
áður þekkt. Þingmenn kjördæmis-
inS unnu markvisst og skelegglega
með meirihluta kjósenda — sam-
vinnumönnum í héraðinu — að
alhliða |ramförum og uppbyggingu.
Þá skilaði hér áfram stórum skref-
um. Enginn Eyfirðingur mun nú
í raun og sannleika telja, að mál-
um héraðsins hefði þá verið betur
borgið, þótt einhver lögfræðingur
úr Reykjavík hefði verið í sporum
annars ltvors þeirra Einars eða
Bernharðs.
Stjórnarstefnan ræður mestu.
Reynsla síðasta kjörtímabils er
og lærdómsrík um þetta cfni. Vafa-
laust er, að Magnús Jónsson vill
gjarnan greiða fyrir jjví á jtingi,
að liingað norður rerini viðunan-
legur skerfur af því fjármagni, sem
ríkið veitir til framkvæmda. En í
þessu efni cr |>að ekki áhugi ein-
stakra þingmanna, sem mestu veld-
ur, heldur ríkjandí stjórnarstefna.
Stjórnarsamningurinn 1950 lagði
enn auk-na áherzlu á stuðning við
tandbúnaðinn. Algjör stefnubreyt-
ing varð í fjárveitingum til land-
búnaðar eftir að nýsköpunarstjórn-
jn hriikklaðist frá völdum, og þessi
breyting varð enn augljósari við
síðustu stjórnarmyndun. Það var
Framsóknarflokkurinn, sem knúði
fram j>essa stefnubreytingu gagn-
vart landbúnaðinum. F'yrir j>essa
stcfnubreytingu hafa bændur liaft
miklu meiri tækifæri til fram-
kvæntda á jiirðum sínum en ella
hcfði verið, og vegna Jiessarar stefnu
hefur meira fé verið lagt til land-
búnaðar en nokkrir snúningar ein-
staks Jjingmanns hefðu nokkru
sinni geta kornið til leiðar.
Það er ]>ví hin herfilegasta blekk-
ing jiegar því er haldið fram, að
einn „vikaliðugur“ Jjingmaður úr
Sjálfstæðisflokknum sé }>ess um-
kominn að styðja framkvæmdir í
landbúnaðarkjördæmi í ríkara mæli
en sú stjórnarstefna, sem stefnir
beinlínis að jjví að efla landbúnað-
inn og gera hann að eftirsóttri, ný-
tízkulegri atvinnugrein. Framsókn-
arflokkurinn styður slíka stefnu sem
dæmin hafa sannað á liðnum árum.
Þingmaður úr hópi Framsóknar-
manna á Aljtingi er því margfalt
líklegri til jjess að vinna landbún-
aðinum gagn en vikaliðugur Sj;ílf-
stæðismaður af }>ví að Framsóknar-
maðurinn vinnur afr • framkvæmd
stcfnu, sem er hlynflt landbúnaði,
nteðan Sjálfstæðismaðurihn —■ }>ótt
hann sé persónulega vclviljaður og
jaínvel „vikaHSngiir" . eins og ísl.
orðar það — styðs't við flokk, sem
hefur önnur sjónarmið og hefur
}>ví aðeins fengist til að veita land-
búnaðinum þann stuðning, sem
íslendingur skrifar um iðnaðar-
málin eins og sá, sem valdið hefur
og dýrðina. Sjálfstæðisrnönnum er
lýst sem hinum einu sönnu og
kærleiksríku stuðningsmönnum
iðnaðar og iðnaðarmanna. Má vera
að þessu trúi meðlimir Fasteigna-
eigendafélags Reykjavíkur, hús-
bændur þeirra Magnúsar og
Konna, en iðnaðarmenn á Akur-
eyri vita vel hverjir hafa verið
trúastir málum iðnaðar hér í bæ,
og hverjir hafa lagt fram fé og
krafta til þess að reisa heilbrigð
iðnfyrirtæki, sem verða munu
lyftistöng fyrir atvinnulíf í bæn-
um um alla famtíð.
Höfuðstefna Sjálfstæðisflokksins
er hin svokallaða „frjálsa verzl-
un“, en það þýðir í framkvæmd
ótakmarkað frelsi til þess að
græða, meðal annars á innfluttum
iðnaðarvarningi i samkeppni við
unnar íslenzkar vörur. Það kemur
áreiðanlega hátt hljóð úr horni
heildsalanna, ef til þeirrar sjálf-
sögðu ráðstafana kemur að hætta
innflutningi á sams konar varningi
og verksmiðjur okkar framleiða,
og þá munu þeir sömu menn, sem
nú virðast bólgnir af iðnaðarkær-
leika, hrópa hástöfum; „Höft,
höft!“
réttmætur er, að Framsóknarflokk-
urinn hefir, með stjórnarsamningn-
um og ótulli baráttu, knúið hann
til þess.
Menn kjósa um stefnur.
í Alþingiskosningum er kosið um
stefnur en ekki um viðbragðsflýti
manna í snúningum. Litlu og lág-
kúrulegu sjónarmiðin geta e. t. v.
virzt vera hagkvæm í dag og á
morgun, cn reynslan sannar, að
}>egar framtíðin sem heild er höfð
í huga, þá skila }>au engum sam-
bærilegum árangri við það, að fylgja
stefnu fram, kviklaust og óhikað.
Sú uppskera verður margföld er
árin líða. Það hefur reynsla áranna
hér í Eyjafirði margsannað.
Þvottadagur
Kratamamma móð og ær,
með sinn kvíguhala,
óhrein fötin úti þvær
á einum Hannibala.
Á þá kyrnu lítt mér lízt,
ljót er gerðin fjala.
Fyrr á árum, eitt er víst,
þeir áttu skárri Bala.
Geng eg þeirri gömlu nær
gripinn til að skoða,
en allt sem litið augað fær
er eintóm sápufroða.
N. N.
Sími kosningaskrifstofu Fram-
sóknarmamta cr 1443. — Munið
að kjósa í dag eða á morgun, ef
þér verðið fjarverandi á kjör-
degi. Leitið aðstoðar kosninga-
skrifsíofu Frantsóknarmanna,
sem veitir greiðlega allar upp-
lýsingar. — Sími 1443.
Öllum ætti að vera ljóst, að
kjarni Sjálfstæðisfl. er verzlunar-
stéttin í Reykjavík, og sú stétt ber
hvorki fyrir brjósti iðnaðinn, land-
búnaðinn né sjávarútveginn, hún
hefur aðeins áhuga á því að græða
og vill fá að nudda við þetta starf
sitt í friði. Við þetta miðast öll
barátta Sjálfstæðisfl., ef rýnt er
niður í kjölinn, og til þess að ná
þessu marki tekur flokkurinn alls
konar kollsteypur, gengur í eina
sæng með kommúnistum og lætur
ríki og bæjarfélög reka atvinnu-
fyrirtæki, hann fórnar bæði stefnu
sinni og heiðri, ef aðeins eitt.er
tryggt, að heildsalarnir geti rakað
saman fé í ró og næði og lifað í
vellystingum.
Hvenær ætlar sá f jöldi kjósenda
Sjálfstæðisflokksins, sem ekki til-
heyrir stétt stéttanna, kaupsýslu-
stéttinni, að hrista af sér ánauðar-
ok blekkinganna og sjá í gegnum
hræsnisgrímuna, sem þessi kaup-
sýslumannaflokkur setur upp fy-rir
hverjar kosningar? Er ekki kom-
inn tími til þess að láta verzlun-
arlýð Reykjavíkur vera einan um
það að kjósa þann flokk, sem ekk-
ert grundvallarmarkmið á annað
en standa vörð um pyngju þeirra
manna, sem mest hafa fjárráðin í
landi hér?
Gull í vasa verzlunarstéffarinnar
- loforð handa hinum
Laust off fast
„SJÓMANNABUFF“.
í síðasta tölublaði fslendings
er heldur en ekki biðlað íil
hinna ýmsu stétta þjóðfélagsins
með fagurgala og sjálfshóli, en
ein stéttin verður þó útundan
og það er sjómannastéttin. I»ó
hefur ein Sjálfstæðiskona upp-
fundið einn ágætan rétt, sem
hún segir að eigi að vera í
sunnudagsmatinn, þ. c. hans á
að neyta á kosningadaginn, og
kallar hún lífrétt þennan af
mikilli háttvísi „Sjómanna-
buff“.
Margt er nú kokkað í eld-
húsi Sjálfstæðisflokksins, og
líklega múnu norðlenzkir sjó-
menn, í gleði sinni yfir heiðri
þessum, taka mjúkum höndum
á yfirkokknuin frá Mel, eins og
félagar Þorbergs á skútunni
forðuin létu kokkinn njóta
sinnar matargerðar.
er opnaður þrem dögum fyrir
kosningar? Hverjir skyldu nú
verða hinir verðugu, sem fá lán
í dag og á morgun?
ALLT ER GOTT, SEM
GERÐI HANN!
í fyrrakvöld mælti Einar OI-
geirsson því bót, að Rússar létu
skriðdreka sína tvístra liópum
verkamanna í Austur-Berlín.
Hugsið ykkur livað Einar liefði
sagt, ef ameríska lieriiðið hefði
verið fengið til að bæla niður
verkfallið í veíur. Kommúnist-
ar mæla öllu bót, sem gerist
austur þar. Engin verk eru svo
svívirðileg, að þeim sé ekki bót
mælandi, aðeins ef það eru
Rússar, sem fremja þau.
íslenzki verkamaður! Ertu
ekki búinn að sjá í gegnum
þennan vef hræsni og spill-
ingar?
EINKENNILEG PLANTA
Enginn hefur verið svo nat-
inn við það að skrifa róg um
samvinnufélögin og ritstjóri
Alþýðumannsins. Varla hefur
komið út nokkm-t eintak af því
blaði, svo að ekki hafi birzt þar
ein níðgrein um KEA eða þá
rætin slúðursaga samvinnu-
mönnum til miska. Og skrýtin
er þessi planta í kálgarði Al-
þýðuílokksins.
í síðasta tölubl. Alþm. telur
ritstjórinn upp stefriumál AI-
þýðufl. í viðskiptamáluin, og
ein klausan byrjar svona:
„Hann (þ. e. Alþýðufl.) vill, að
samvinnuhreyfingin sé efld “
Er það með árásum og ill-
kvittnum getsökum, að rit-
stjórinn vill vinna að þessu
áhugamáli Aiþýðuflokksins?
Nei, ritstjóri þessi er illgresi
í garði Alþýðuflokksins, og
ætti flokkurinn að notfæra sér
ráðleggingar Finns Árnasonar
í sama blaði um sumarúðun.
„Ovicide má nota á rótar-
ávexti,“ segir þar, og gæti
frambjóðandi flokksins hér á
Akureyri ef til vill framkvæmt
úðun þessa af kunnáttu sinni.
VOPNABURÐUR TIL SIGURS?
Ólafm- Thors sagði á lands-
fundinum í vor: „Látum þá
eina um eiturvopnin. Við skul-
um sjálfir berjact drengilega
og sigra.“ — Fallega mælt, en
hvað urn efndirnar?
f blaðinu Siglfirðingur, sem
Sjálfstæðisflokkurinn geíur út,
er sagt þanri 18. þ. m. í stórri
íyrirsögn: „Fær Alþýðublaðið
ensk pund fyrir þjónustu sína
við landhelgissjónarmið Eng-
lendinga? — í greininni er svo
talað um Júdasarpeninga o. s.
frv. — Hvað finnst ykkur um
drengskap Sjálfstæðismanna,
lesendur góðir?
ER ÞAÐ TILVILJUN?
Iðnaðarbankinn var opnaður
í gær í Reykjavík. Sjálfstæðis-
flokkurinn á þar meirihluta í
bankaráði, og bankastjórinn er
fylgjandi þeim flokki. — Skyldi
það vera tilviljun, að bankinn
UM UNDIRLÆGJUHÁTT
Kommúnislar ræða rajög og
skrifa um undirlægjuhátt and-
stæðinga sinna við Bandaríkin,
málefni þeirra og menn. Skoða
þeir þá í sinn eigin barm og
skilja ekki, að hægt er að vera
vinsamlegur í garð stórveldis
án þess að skríða á fjórum fót-
um. — Komið hef ég á íslenzkt
heimili, þar sem rússneski fán-
inn var á lítilli flaggstöng úti í
líorni, á veggjunum héngu
myndir Marx,’ Stalins og eins
eða tveggja rússneskra herfór-
ingja, en merkið hamar og sigð
prýddi brjóst húsráðanda. Hvar
á íslenzku heimili sést banda-
ríski fáninn blakía? Hvaða fs-
lendingar hafa uppi hangandi
myndir af Roosevelt, Truman,
Eisenliowcr eða Mark Clark?
Hvaða íslendingar mæla bót
öllu, sem skeður í Bandaríkj-
unum?
Bandaríkin eru mikið menn-
ingarland, en þar er áreiðan-
lega margt öðruvísi en það ætti
að vera, t. d. fellur fslendingum
ekki, hvernig sums staðar þar
í landi er búið að hörunds-
dökkum mönnum.
En hvenær viðurkenna
kommúnistar, að í Rússlandi sé
eitthvað öðruvísi en það ætti
að vera? Aldrei.
Við, sem vinsamlegir erum
Bandaríkjunum og öðrum
vestrænum þjóðum, sjáum
bæði kosti þeirra og galla, en
kommúnistar eru blindir af
ofstæki og sjá ekkert nema
dýrð fyrir austan tjald.
Það er reginmunur á blindum
og sjáandi.
ÓKVIKULL“ HEITIE ÞAÐ.
f útvapsmnræðunum á dög-
unum lýsti Bjarni Arason
frambjóðanda Þjóðvarnar-
manna í Eyjafirði þannig, að
hann væri „ókvikull“. Sá
„ókvikuli“ skipti ekki aðeins
um flokk á einni nóttu, heldur
líka um skoðun í sjálfu þjóð-
varnarmólinu. Það er munui
að vera „ókvikull“ í skoðunum!
(Framhald á 7. síðu).