Dagur - 19.12.1953, Blaðsíða 2

2
JÓLABLAÐ DAGS
Biðjum um styrk og náð tilKþess að fylgja
Jólahugleiðing eftir séra Friðrik J. Rafnar, vígslubiskup
Lesið Lúkas II, 1—4 og Jóh. 111,16.
Margir munu ielja pað ómögulegt og dcemalaust á
pessum tímum ósamkomulags og sundrungar, að
hundruð milljóna manna, viðs vegar um jarðarkringl-
una og af ólikuslu pjóðernum, séu mcð hugann á sama
stað og séu uppteknir aj hinu eina og sama umhugs-
unarefni á sama tima. Þó cr pað ekki dæmalaust. Það
skeður einu sinni á ári, á heilagri jólanótt. Ekki mun
vera sá kristinn maður til, sem ckki lœtur hugann rcika
á pví kvöldi til fœðingarstjörnunnar i Betlehem, og
scr í anda pann atburð gerast, sem einstœðastur hefur
gerzt i gjörvallri sögu mannkynsins. En sú sjón, sem
par blasir við innri augum manni, er pó ekkert sér-
staltlega mikilfengleg og óvenjuleg, fyrst skoðað. Það
er fyrriparlur nœtur i óásjálegu porpi austur í Gyð-
ingalandi. Þar hvilir heilög kyrrð og ró næturinnar
yfir. Á völlunum utan porpsins dotta hirðarnir yfir
hjörðum sinum. Myrliur nœturinnar grúfir yfir öllum
heimi. Þó er cins og bjarma himneskrar birtu beri yfir
lágan fjárhúskofa, sem okkur sýnist vera grafinn inn
i hól. Við litum par inn, og sjáum pá sýn, sem eklú er
venjuleg, i fjárhúsi. Þar sjáum við i jötunni liggja
sœngurkonu með nýfætt barn við brjóst scr. Heilög
móðurgleði skin af ásjónu þessarar konu, og cinkcnni-
legur, yfirjarðneskur gcislabaugur umlykur höfuð ung-
barnsins. í sama vetfangi heyrum við englasöng; öllu
myrkri væturinnar cr svift burlu, himinn og jörð flæða
i himneskri Ijósadýrð og við heyrum englaboðskap-
inn: „Dýrð sé Guði i upphœðum ogfriður á jörðu með
pcirn mönnum, sem hann hefur velpóknun á.“
Þctta er sjónin og vitrunin, sem blasir við öllum
kristuum mönnum á heilagri jólanótt.
Um 3 öldum seinna var vegleg kirkja byggð á pcssurn
sama stað. Úr kór hennar liggur pröngur stigi niður að
fæðingarbeðnum. Þar er nú cltki fjárliúsjata lcngur,
heldur litið barnsrúm eða vagga úr hvitum marmara.
Umhverfis hana logar Ijós á 32 silfurlömpum, sem
aldrei hefur slokknað á, siðan á peim var kveikt, cn
siðan munu vera rúmar 16 aldir. Og eins og stendur i
kvæði listaskáldsins góða: — „Lágum hlifir hulinn
verndarliraftur, hólmanum par sem Gunnar sneri aft-
ur“, má scgja um fæðingarjötuna og fæðingarkirkjuna
i Bellehem. Þar i sveit hefur fjölmargt skcð á liðnum
19 öldum. Styrjaldir hafa geysað par, héraðið og
porpið hefur verið margsinnis i höndum villtra
heiðingja. — Betlehemsporpið hefur práfaldlega