Dagur - 19.12.1953, Qupperneq 14

14
JÓLABLAÐ DAGS
Aðalheiður Jónasdóttir á Kroppi með átfákrossinn.
að „draumarugl", a£ þeim toga
spunninn, sem enginn veit upptök
eða enda á. Þó gat hún ekki að því
gert, að lienni fannst þessi draumur
einna skilmerkilegastur þeirra
drauma, er hana liefði dreymt. F.n
til þess að þurfa nú ekki að vera
lengi í efa um gildi draumsins, snar-
ar hún sér í fötin og vindur sér
fram. Þegar hún kemur að búrsdyr-
unum, þrífur hún til fötunnar, en
finnur skjótt að innihald liennar
muni vera fremur rýrt. Verður
húsfreyju þá fyrst fyrir að opna föt-
una, og sér hún þá, að fatan er gal-
tóm, en þó þess lík, að mjólk hafi
verið í liana látin, frá því að hún fór
með hana síðast. Grennslast nú Sess-
elja eftir, hvort kýrin hafi komið
heim urn nóttina, og verður þess
skjótt vísari, að svo hafi verið. Sér
hún þá, að draumur hennar hefur
verið nokkuð á annan veg, lieldur
en draumar gerast venjulegast.
Nú hugsar Sesselja með sjálfri
sér, að hún skuli framvegis á hverju
kveldi láta mjólka hina sömu kú í
fötuna, og setja liana á sama stað, og
sjá svo, hverju fram yndi. Er þetta
svo gert í nokkur kveld og fatan
jafnan tóm að morgni. Þegar vika
er liðin, dreymir húsfreyju aftur
eina nótt, að sama konan kemur til
hennar og áður og er nú mjög glöð
í bragði. Þakkar hún mjög vinalega
fyrir alla mjólkina og segist nú ekki
lengur þurfa hennar með, því að
kýrin sín sé borin, maðurinn sinn
búinn að fá heilsuna aftur og líðan
þeirra yfir höfuð í góðu gengi. Þetta
allt eigi hún húsfreyju að þakka og
sem lítinn vott um þakklátssemi
sína biður hún Iiana að þiggja muni
þá hina þrjá, sem í fötunni séu. Sé
það grænt klæði í pils, gullhringur
og silfurkross. Mun þessa skuli hún
svo láta fylgja ættinni og muni far-
sæld fylgja. Krossinn skuli jafnan
ganga til elzta sonar eða yngstu
dóttur, og muni þá þann eða þá
ekki bresta íe tilfinnanlega.
Um morguninn, er Sesselja gætir
fötunnar, finnur hún muni þessa,
sem til stóð, og þóttu ágætir þeir
gripir. Dóttir hjóna hét Ólöf, en
eigi greinir sagan, livort hau áttu
fleiri barna. Er því óvíst, hvort grip-
irnir hafa þegar skipzt við fráfall
þeirra hjóna, eða allir gengið að
erfðum til Ólafar. En hún erfði að
minnsta kosti krossinn. Ólöf þessi
giftist síðan Oddi nokkrum í Greni-
vík í Höfðahverfi. Áttu þau hjón 12
dætur og 2 sonu, og upp komust af
þeim 9 dætur og 1 sonur, er Gott-
skálk hét. Er margt góðra manna frá
systkinum jressum komið. Sagt er,
að systurnar allar níu hafi keppt
um þennan menjagrip ættarinnar,
krossinn, og hafi þær viljað skreyta
með honum Iiöfuð- eða hálsbúnað
sinn. En þeim var öllum synjað
lians, og það í jreirri veru, að þeim
væri öllum gert jafnt undir höfði
með jrví. Varð Gottskálk því þeirrar
náðar aðnjótandi, að honum var
gefinn krossinn og blessun sú, sem
honum átti að fylgja. Átti Gottskálk
liann alla sína tíð og hefur hann síð-
an gengið að erfðum í beinan karl-
legg, og jafnan þótt mikil gersemi.
SKÝRING KRISTJÁNS.
Þannig ritaði Kristján á Tjörn- <’
um þjóðsöguna og er hún að mestu
samhljóða frásögn Aðalheiðar á '
Kroppi, er hún sagði mér hana í '
skammdeginu í vetur. En í skýr-
ingu, sem Kristján lét fylgja sög-
unni, og prentuð er í sarna liefti
f