Dagur - 19.12.1953, Qupperneq 29

JÖLABLAÐ DAGS
29
ur fengizt um tíma. Aðventukranza
keypti fólk fyrir mánaðarmótin, því
að fyrsti sunnudagur í aðventu var
þ. 29. nóvember. bað er nú orðinn
mjög útbreiddur siður hér í landi
að hengja upp þessa kranza iyrsta
sunnudag í aðventu og um leið er
kveikt á fyrsta kertinu af fjórum,
sem á kranzinum eru. Mér er sagt,
að siður þessi sé hingað kominn frá
Þýzkalandi og hafi mjög rutt sér til
rúms hin síðari ár. Aðventukranz-
inn gctur verið í ýmsum stærðum.
Hann er þakinn með greni, skreytt-
ur með rauðurn silkiböndum og á
kranzinum er komið fyrir fjórum
kertastjökum, en þar eru sett hvít
kerti. Litasamsetningin getur Jjví
verið hin fallegasta, og þetta er tal-
ið ódýrt skraut, sem fólk hefur gam-
an af að hengja upp í stofum sínum
og láta minna sig á komu jólanna.
Fyrsta sunnudag í aðventu er
kveikt á einu kertanna, eins og fyrr
er sagt, annan sunnudag á tveim og
svo koll af kolli. Síðasta ljósið, sem
tendrað er, á að vera það, sem í
austur veit og minna á stjörnuna,
sem vísaði veginn forðum. Annað
fyrirbæri í jólamánuðinum, sem
víða sést, sérstaklega í heimilum,
þar sem böm eru, er desemberkert-
ið. Þetta er hátt kerti og grannvaxið
og er hægt að kaupa það eitt og alls-
nakið og einnig í skál eða stjaka,
sem skreytt er með greni og köngl-
um. Á kertinu eru 24 strik, og tákna
þau dagana til jóla. Þann fyrsta er
kveikt á kertinu og það látið
brenna niður að tölunni 2. Þannig
er liver dagur, sem líður, brenndur
al kertinu og það smálækkar, og
um lcið smástyttist til jólanna. Biirn
hafa gaman al að fylgjast þannig
með, live dögunum fækkar og telja
þá, sem eftir eru. Jóla-álmanök
sjást og víða í heimilum. Það eru
stór pappaspjöld af ýmsum gerðum
og skreytt fallegum myndum. Á
spjaldinu eru 24 „gluggar", og eru
þeir allir merktir með tölum. Barn-
ið opnar svo bvern gluggann á fæt-
ur öðrum, eftir því, sem dagarnir í
desember líða, og á bak við glugg-
ann birtist einhver falleg jólamynd,
vísnaorð eða annað, sem börn hafa
garnan af.
Götusalarnir selja auk þess, sem
hér var nefnt, greni í lausasölu og
alls kyns jólaskraut, sem fólk kaup-
ir þegar í byrjun mánaðarins. Sum-
ir bera grenið inn í stofur sínar,
aðrir koma því fyrir á svölum eða
gluggasyllum eða skreyta inngang-,
inn að húsinu sínu, og allt þetta
jóla-tilstand er fyrr á ferðinni hér,
en tíðkast hjá okkur.
Hvenær á að gera jólahrein-
gerninguna?
Eg liitti nýlega kunningjakonu
mína íslenzka, sem hér liefur búið
lengi og á tvö börn. Eg spurði,
hvort hún væri ekki á kafi í jóla-
undirbúningnum. „Eg er búin með
allt, sem máli skiptir," sagði hún, og
þegar eg virti hana f'yrir mér með
spyrjandi augnaráði — þetta var 2.
desember — lékk eg strax skýringu
á þessu. „Hér í borginni er svo mik-
ið um að vera í des„ sem börnin
langar þessi ósköp tii að sjá og
heyra, • svo að mér finnst eg ekki
hafa lcyfi Lil að standa á hölðinu í
alls kynj amstri — olt óþcirfu — í
þessum mánuði. Eg lýk öllu nauð-
synlegu um mánaðarmótin nóv,—
des„ öllu, sem á annað borð er hægt
að ljúka svo snemrna, og svo á eg
desember með börnunum. \'ið för-
um á jólasýningar, heilsum upp á
jíVlasveinana í stórverzlununum og
skoðuin skreytingarnar. Eg er líka
alveg á móti, að hafa svo mikið fyr-
ir ldessaðri hátíðinni, að svo að
segja ekkert sé eftir af manni sjáff-
um, þegar jólin halda innreið sína
og allir eiga áð vera glaðir og
ánægðir. Eg er með börnunum við
körfugerðina og við útbúum ýmiss
konar skraut saman, og svo fá þau
að baka með mér, snúa við kleinum
og annað Jsess háttar, gera sælgæti
og súkkulaðikúlur og þetta er allt
svo skemmtilegt og að mínu áliti
hefur þetta margfallt meiragildifyr-
ir börnin og okkur öll heldur en
flest annað, sem eg gæti fundið upjj
á að gera.“ Eitthvað á þessaleiðsagð-
ist Jressari konu, og Jjótt mér finnist
allt jóaltilstandið — „juleriet“ —
eins og Danir kalla Jjað, byrja allt
of snemrna og jólin sjálf vera orðin
állt of mikil verzlunarhátíð, fannst
mér Jressi orð kunningjakonunnar
töluvert athyglisverð. Það er að
sjálfsögðu ákaflega misjafnt, hve
mikla vinnu konur leggja í jólaund-
irbúninginn. Allt fer þetta eftir
stærð heimilanna og ýmsum venj-
um á hverjum stað. Ekkert er eðli-
legra, en að húsfreyjunni sé annt
um að gera jólahátíðina sem
ánægjulegasta fyrir fjölskylduna, en
Jcað munu alltaf verða skiptar skoð-
anir um Jrað, á hvern liátt hún nái
Jjví marki bezt. í þessu sanrbandi
get eg ekki stillt mig um að minnast
á jólahreingerningarnar. Er nauð-
synlegt að gera þessar ógurlegu
hreingerningar á öllunr sköpuðum
hlutum fyrir jólin? Væri ekki miklu
skynsamlegra að spara kraftana og
geyma allar meiri háttar hreingern-
ingar .þar til daginn tekur að lengja
aftur? Jólin eru í dimmasta mánuði
ársins. Greninálar, laufabrauðs-
nrylsna, sælgætiskusk, unrbúðir og
alls kyns fargan fyllir stofur okkar.
Börnin leika sér að kertum, og
fingraför munu fljótt sjást hér og
Jrar, og í skjótri svipan virðist allt
stritið unnið fyrir gíg. Nú má cng-
inn lralda, að eg sé þeirrar skoðun-
ar, að viö eigum alls ekki að gera
hrein heinrili okkar fyrir mestu
stórhátíð ái'sins. Slíkt væri fásinna.
Hins vegar hef eg nrikla tilhneig-
ingu til að hallast að þeirri skoðun,
að draga beri úr hreingerningar-
l'arginu fyrir jólin en láta sér í Jress
stað nægja góða laugardagshrein-
gerningu eða hvað við annars vilj-