Dagur - 05.08.1954, Page 7

7
Fimmtudaginn 5. ágúst 1954
• FOKDREIFAR
(Framhald af 4. síðu).
sem hægt er úr að bæta með tíð
og tíma og aukinni reynslu, ef
vilji er fyrir hendi. En ekki er því
að leyna, að vel getur sú spurning
hvarflað að mönnum — einkum
þegar norðanrosinn með tilheyr-
andi rigningu og kulda, hi-eggi og
hryðjum, hefur dunið yfir landið
svo dögum og vikum skiptir yfir
hásumarið — hvort rétt sé og
sæmilegt að gera mikið til þess að
laða erlent skemmtiferðafólk úr
hlýjunni syðra hingað norður í
slíkan veðraham. En svo styttir
upp, hlýnar í veðri, og sólin skí t
aftur í heiði yfir þetta blessa' i
land. Og þá viðrast allar slík.i-
efasemdir burtu í bili, og þp'í
rifjast upp fyrir okkur, að víðar í
heiminum getur náttúran reyr t
ærið duttlungafull, stirfin og strí i
en hér á norðurhjaranum, en
hinn bóginn óvíða meiri eða ný
stárlegri sumardýrð í línum r •*
litum en einmitt hér, þegar v 1
viðrar — að minnsta kosti í aur -
um okkar, sem guð hefur gef )
þetta fagra og sviphreina land.
Of scint að snúa við?
AÐ OLLU samanlögðu hygg eg
þó, að við ættum að fara okki r
hægt í þeim sökum — a. m. k.
fyrst um sinn — að teygja hing '')
erlent ferðafólk með hvers kon;i.
auglýsingum og yfirboðum. Vi i
erum áreiðanlega að ýmsu leyii
varbúin því að veita slíkum
ferðalöngum, eins og þeir ganga
og gerast glmennt, þær viðtökur,
sem þeií- éru ^ýapirjog sætta sig
við. Og að'hiriu léytinu er ávinn-
ingurinn harla vafasamur á ýmsa
lund, þótt hann .kunni að vera
nókk'ur, éf’ aðe’ins ’ er mælt á
mælistiku hins erlénda ^jaldeyris,
sem okkur mundi áskotnast með
því móti. — En eftir á að hyggja:
Hér þýSí» Hlílegast ekki að
spyrna gegn broddunum, fremur
inn hlut: ísland er þegar komið í
þjóðbraut, og skemmtiferðamenn
hafa nú þegárkómið auga á land-
ið. Sagt er t. d., að á þessu eina
sumri hafi í Bretlandi einu jafn-
margir ferðamenn spurt eftir fari
og fyrirgreiðslu út hingað sem á
þremur sumrum áður samanlagt.
Og fyrst svona er komið, býður
þjóðarsómi, að við reynumst
menn til að taka afleiðingunum
og gerum allt, sem í okkar valdi
stendur, til þess að sýna landið og
þjóðina ekki í óhagstæðara ljósi
en sakir standa til. — Ekkert út-
lendingadekur né eftiröpun, eng-
ar skrumauglýsingár né yfir-
borðsháttur, ekkert okur né til-
raunir til skyndigróða í skjóli
ókunnugleika ferðamannanna á
verðlagi hér, sem vissulega er
yfrið hátt fyrir. Vinsamleg, lát-
laus og traust fyrirgreiðsla til
handa öllum gestum, erlendum
sem innlendum, engir dagprísar,
en rétt og sanngjarnt verðlag,
kurteisi og hógværð í allri fram-
göngu, og svo snyrtimennska og
hreinlæti um fram allt. — Þetta
verða að vera kjörorð okkar og
einkunn í öllum þessum málum,
ef vel á að fara, enda drýgsta
landkynningin af hálfu gestgjaf-
anna og einu ráðin, sem duga til
að halda fullum sóma, þegar til
lengdar lætur. — Og svo verður
náttúran sjálf að sjá um sinn
hluta, og er enda vel til þess
treystandi, þegar þeir eiga í hlut,
sem sanngjarnir eru í kröfum, og
annars er hægt að gera til hæfis
á eðlilegan hátt. Og hví skyldum
við vera að slægjast eftir hinni
manngerðinni? Slíkir menn eru,
hvort éð er, kunnastir að því, að
vera alls staðar óánægðir, hvern-
ig sem þeim er skautað.
D A G U R
- Kirkjan til sóma, en baklóðin...
(Framhald af 1. síðu).
Baklóðin til vansæmdar.
— Enda þótt mönnum lítist
þannig hið bezta á sig þarna á
kirkjuhvolnum framanverðum og
séu hrifnir af kirkjubyggingunni,
verður allt annað uppi á ten-
ingnum, þegar svipazt er um á
baklóð kirkjunnar, enda er það
sannast orða, að sú sýn, sem þar
blasir við, er til lítillar ánægju
eða álitsauka fyrir bæinn og íbúa
hans, — segir kirkjuvörðurinn.
Blásin börð og svartar malar-
gryfjur blasa þar við auga, og
gamalt og hrörlegt hús hokir þar
rétt upp við kirkjuvegginn að
kalla, og er því, vægast sagt,
ekki alltof vel við haldið, sem
okki er heldur vonlegt, þar sem
staðið hefur til öll þessi ár, síðan
kirkjan var byggð, að rífa það eða
flytja . burtu. Heimkeyrslan að
kirkjunni liggur þarna um mjóan
og óhrjálegan granda á milli
tveggja malargryfja, og er að
öðru leyti með þeim hætti, að
segja má, að slysahætta sé þama
sífellt yfirvofandi, einkum að
vetrarlagi, enda ekki langt síðan,
að bifreið með kirkjugesti valt út
af grandanum og kom niður „á
1 oppinn“, og mátti sannarlega
guðsmildi heita, að ekki varð þar
lvarlegt slys í það sinn, og
eyndar oftar.
Grjóthríð undan bílhjólum
gengur á kirkjugluggunum. —
Altavistaflan 'í hættu. —
— Þá hrynja og rúðurnar nið-
ur vegna steinkasts undan bíla-
hjólum og af annarri umferð
þarna á grandanum, svo að eg hef
stundum naumast undan að kalla
— segir Kristján í gamantón —
að endurnýja hinar lituðu rúður
í kirkjugluggunum af þeim
ástæðum. Er hætt við, að svo
standi sakir, meðan möl og smá-
grýti er þarna allt umhverfis. Má
það lán heita, meðan enginn
steinanna, sem þarna íljúka,
brýtur glermálverkið fagra í
glugganum yfir háaltarinu, en
erfitt væri úr því tjóni að bæta,
því að sá gluggi er sögulegt og
einstakt listaverk, er bjargaðist
úr sundurskotinni kirkju í Bret-
landi á styrjaldarárunum, og
þjónar nú sem altaristafla í kirkj-
unni.
Bæjarstjórn svarar ekki erindum
sóknarnefndar um málið.
Sóknarnefnd hefur þrásinnis
snúið sér bréflega til bæjar-
stjórnar viðvíkjandi þessu máli —
segir Kristján — og ýtt eftir því,
að húsið verði flutt burt, Eyrar-
landsvegur lækkaður, svo sem til
stendur og kirkjulóðinni yfirleitt
komið í það horf, að viðhlítandi
megi teljast. En svo undarlega
hefur borið við, að svo virðist sem
bæjarstjórn hafi ekki talið það
ómaksins vert að svara þessum
erindum — enn þá sem komið er
a. m. k. — Sjálfur hef eg einnig
sem formaður sóknarnefndar
okkrum sinnum rætt þessi mál
við bæjarstjóra, verið kurteislega
og vinsamlega tekið, en ekki
fengið nein erindislok að öðru
leyti. Enda skal það játað, að
endanlegar framkvæmdir þarna
munu kosta allmikið fé, svo að
víst mun bæjarstjórn telja sig
í nokkrum vanda að sjá fyrir
þeirri fúlgu og hefur enda í mörg
hom að líta. En á hinn bóginn
liggur sæmd bæjarfélagsins við,
að mínum dómi, að allt verði ekki
látið reka á reiðanum svo árum
skiptir um ástandið á þessum
staðj sem gæti — og á vissulega
að verða — höfuðprýði og mið-
depill þessa bæjar, ef rétt er á
haldið og bæjarfélagið sér sóma
sinn í því að gera honum verðug
skil.
Matthíasarkirkja —
Akureyrarkirkja.
Hvað um nafn kirkjunnar? Er
endanlega horfið frá því að nefna
kirkjuna hinu einkennandi og
minnisstæða nafni Matthíasar-
kirkja, sem er á vissan veg
ráðgert, og hún aðeins nefnd hinu
hversdagslega nafni Akureyrar-
kirkja, sem er á visSan hátt
hvorki fugl né fiskur, eða a. m.
k. ekki sérkennandi á nokkurn
hátt umfram það, sem gengur og
gerist?
— Á öllum uppdráttum í sam-
bandi við kirkjubygginguna var
kirkjan nefnd Matthíasarkirkja,
og eg get vel fallizt á, að vel færi
áþví af ýmsufn ástaéðiim að nefna
hána svo. Eri mér vitanléga rhafa
hinir endanlegu ráðamenn í þess-
um efnum, sem mér skilst að
hljóti að vera sóknarnefndin,
aldrei tekið neina fullnaðar af-
stöðu til þessa máls. Og meðan
svo stendur, svífur nafngiftin vit-
anlega nokkuð í lausu lofti. En
rétt er það, að sjálfsagt virðist að
ganga endanlega frá þessu innan
tíðar — ef til vill um leið og bak-
lóðin verður tekin til bænar.
Tveimur kindum
bjargað frá liungur-
dauða úr klettum
Á sunnudaginn var sá fólkið á
Hömrum við Akureyri 2 kindur,
á með lambi, sem komnar voru í
sjálfheldu í allháum klettum þar
skammt ofan við bæinn. Var
Baldvin Benediktssyni þegar gert
aðvart. En Baldvin hefur, eins og
kunnugt er, það starf með hönd-
um fyrir Akureyrarbæ að ann-
ast fjárskil í bænum árið um
kring.
Fór hann þegar á vettvang með
3 menn með sér, vel útbúna með
kaðla. Þegar þeir komu á staðinn,
sáu þeir, að ókleift var að kind-
unum, og varð að síga eftir þeim.
Þær voru ekki báðar á sama stað,
og var fyrst sigið að ánni, en hún
var stygg og kaus heldur að kasta
sér fram af berginu. Hálfrotaðist
hún á leiðinni og lemstraðist, og
var henni þegar lógað. Var nú
eftir að ná lambinu. Gekk það
Alltaf jafn spennandi!
ÚR BÆ OG BYGGÐ
Guðsþjónustur í Grundarþinga-
prestakalli. Munkaþverá, sunnu-
daginn 15. ágúst kl. 1.30 e. h.
Akureyrarkirkja. Messað kl. 11
f. h. á sunnudaginn kemur. Séra
Jósef Jónsson prófastur prédik-
ar.
Von er á sumarskólanum á
Löngumýri í Skagafirði í heim-
sókn hingað til bæjarins um
næstu helgi, undir leiðsögn frk.
Ingibjargar Jóhannsdóttur, for-
stöðukonu skólans. — Munu
gestirnir hlýða messu í Akur-
eyrarkirkju kl. 11 árdegis á
sunnudaginn, en ráðgert er, að
skólafólkið fari austur í Vagla-
skóg síðar um daginn.
Til sölu
notaður barnavagn. — Upp-
lýsingar í Ránargötu 10, eða
í síma Ió22 eftir 41. 7 á
kvöldin.
Tilboð óskast
í 4 og 6 manna fólksbíla.
Afgr. vísar á.
Frá Hjálpræðishernum. Oberst
Kristján Jónsson og frú heim-
sækja Akureyri og stjórna sam-
komum í sal Hjálpræðishersins
sunnudaginn 8. ágúst, kl. 10 helg-
unarsamkoma, kl. 4 útisamkoma,
og kl. 8.30 opinber samkoma. —
Verið hjartanlega velkomin.
Dánardægur. Þórunn Jónas-
dóttir frá Fífustöðum við Arnar-
fjörð andaðist á sjúkrahúsinu hér
31. júlí sl. Þórunn' hefur átt heima
hér í bæ mörg síðustu árin að
Lækjargötu 14.
Frúrnar þrjár - og Fúsi
Fólk úti á landi, í kaupstöðum
og kauptúnum, hefur stundum
verið að tala um það, að ekki
væri rétt að höfuðstaðarbúar
færu um landið þvert og endi-
langt og sópuðu peningum í stríð-
um straumum úr höndum lands-
riíánná' 1 fyrir I• meira og minria
ýafasöm'skeriirritiatríði'.. . •'
Eg held, að þetta sé misskiln-
ingur. í fyrsta lagi ræður hver og
einn því sjálfur hverju hann vill
eyða í flokka þá, sem ferðast með
skemmtiatriði um landið og ef
peningunum væri ekki eytt í
skemmtanir þessar, þá mundu
þeir kannske fara í eitthvað ann-
að, sem væri enn þá vafasamara.
í öðru lagi finnst mér maður
mega þakka fyrir, ef einhver vill
leggja leið sína út í drungann og
skemmtanaleysið (eg meina al-
mennilegar skemmtanir) og
koma manni í gott skap, svo að
ánægju- og sólskinsbros sjáist þó
á einstaka manneskju annað
slagið.
Sem sagt — Frúrnar þrjá — og
Fúsi, sem útleggst: leikkonurnar
Auróra Halldórsdóttir, Emilía
Jónasdóttir og Nína Sveinsdóttir
og Sigfús Halldórsson tónskáld —
komu nýlega hingað til bæjarins
og héldu hér tvær skemmtanir í
leikhúsi bæjarins, báðar fyrir
fullu húsi áheyrenda.
Skemmtiskráin var all-fjöl-
breytt, einsöngur, gamanvísur og
gamanþættir, mest allt af léttara
taginu. Frúrnar fóru yfirleitt vel
greiðlega, og var því komið til
kinda, er þar voru ekki allfjarri.
Má það eftir atvikum teljast
heppilegt, að kindanna varð vart
og þeirn bjargað úr klettunum
frá hungurdauða, þó að björgun-
in tækist ekki eins og æskilegast
hefði vei-ið, þannig, að báðar
kindurnar slyppu lifandi og
ómeiddar.
með sín atriði, þó sumt af því,
sérstaklega gamanvísurnar, væri
orðið full-gamalt. Var auðséð og
heyrt, að áheyrendur skemmtu
sér hið bezta. Húsið glumdi við
af hlátrasköllum og loftið var
þrungið kátínu, einmitt þessu,
sera. er ávo' lítið. til stundum af -
í daglega lífinu, alltif lítið, því að
gleðin lengir lífið, segja þeir
vitru.
Um Sigfús Halldórsson vildi eg
svo segja nokkur orð sérstaklega.
Hér áður held eg, að flestir hafi
staðið í þeirri meiningu, að Sig-
fús byggi aðeins til „dægurlög“ og
þar með meint danslög, svo sem
„Litla flugan“ „Dagný“ o. fl.
Mörg af dægurlögum hans væru
vinsæl, en þetta gætu nú velflest-
ir leikið eftir honum. Jú, flest
dægurlög Sigfúsar eru vinsæl og
það svo, að sum þeirra heyrast í
munni í flestra íslendinga á ald-
ursskeiðinu frá vöggu til grafar.
En Sigfús hefur samið fleiri lög
en dægurlögin sín. Hann á einnig
til í fórum sínum verk við heila
kvæðaflokka, ljómandi fallega
músik, enda er eins og Sigfús sé
skilgetið afkvæmi Frú Músicu,
svo eru mörg lög hans full af lif—
andi tónum og blíðri jafnt sem
tröllaukinni skapgerð. Eg hef nú
ekki eins mikið vit á músik, vit-
anlega, eins og fagmennirnir, en
eg hef eins og aðrir vit fyrir mig
sjálfan í þeim efnum og mér
finnst Sigfús Hadlólrsson vera að
vaxa jafnt og þétt sem tónskáld,
finnst Sigfús Halldórsson vera að
hlusti eg á hann spila og syngja,
þá hverfur mér á meðan, hvort
sem heldur er þunglyndiskast eða
líkamlegir verkir, og mér finnst
veröldin verða dásamlega björt
og fögur.
Eg þakka svo frúnum þrem og
Fúsa kærlega fyrir komuna og
veit að eg geri það fyrir munn,G
margra fleiri,
J. N.