Dagur - 25.05.1960, Blaðsíða 4

4
5
TVÆR STEFNUR
GENGISBREYTINGIN, sem gerð var á síðast-
liðnum vetri, er hin margtroðna slóð, sem víða
hefur verið farin. Með henni er gjaldmiðillinn
gerður verðminni, sem gcngisbreytingunni nem-
ur, og troðið er á innstœðum fólks í peningastofn
unum eða „stolið af innstæðum barna og ungl-
inga“, eins og það var citt sinn orðað. í þessu
máli er þó ekkert höfuðatriði hvort einhver til-
tekin eining matar eða klæðis kostar eina krónu
eða fimm krónur, heldur það, að verðgildi krón-
unnar sé sem jafnast frá ári til árs. Með núver-
andi verðskráningu er farið niður fyrir svokall-
að svartamarkaðsgengi. Með henni átti líka að
afnema útflutningsuppbæturnar á sjávarafurðir.
Það hefur þó ekki tekizt og ber að harma það.
Sú stefna er ráðandi á síðustu tímum, að hinar
einstöku þjóðir geri með sér viðskiptasamn-
inga, sem sé eins konar rainmi fyrirhugaðra við-
skipta á ákveðnu tímabili. Hér á landi hefur svo
sú stefna verið ráðandi um skeið, að ríkisvaldið
hefur haft forgöngu um innbyrðis samninga á
milli höfuðatvinnuvega landsmanna og skapað
þessum atvinnuvegum öruggari afkomumögu-
leika og jafnari en ella hefði orðið. Þannig hefur
verið samið um fiskverð vinnslustöðva til útgerð-
arinnar fyrir vetrarvertíð og um síldarverð fyrir
síldarvertíð. Þetta hefur tryggt rekstur og nýt-
ingu atvinnutækja um leið og samið var við sjó-
menn.
Núverandi ríkisstjórn hefur boðað stefnu-
breytingu í þessum efnum. Ríkisvaldið hefur
fellt niður milligöngu sína um samninga milli
útgerðarmanna annars vegar og útflytjenda hins
vegar. Gengisfellingin átti að létta þessari ábyrgð
af stjómarvöldunum, svo og öllum afskiptum
um kaup og kjör. Þessi breyting varð til þess
m. a., að fiskvinnslustöðvar og útgerðarmenn
þurftu nú að semja sín á milli án milligöngu.
Ekkert samkomulag um fiskverðið náðist fyrir
vetrarvertíð og hafði heldur ekki tekizt fyrir
vertíðarlok. Þetta eru spor, sem hræða, þótt
stjórnarflokkarnir nefni það frelsi. Það verður
tæpast umflúið, að taka á ný upp verðmiðlun
milli tegunda og staða, ef nýting atvinnutækj-
anna og aflamöguleikar eiga að verða viðunandi.
Rétt er að viðurkenna, að með því að ráðast
gegn verðgildi krónunnar, varð útflutningsupp-
bóta ekki lengur þörf á sjávarafurðir. Af þessu
hefur líka óspart verið gumað. En þar er þó
brotalöm augljós. Ríkisstjórnin hefur gefið eftir
60 milljónir króna af útflutningsskattinum, sem
er dulbúin útflutningsuppbót. Með því greip
stjórnin inn í samninga, sem hún sór og sárt við
lagði að hún ætlaði ekki að gera. Önnur brota-
löm þar.
En rétt er að benda á, að í einu atriði sérstak-
lega hefur núverandi ríkisstjórn óvenjulega góða
aðstöðu. Henni hefur verið veittur starfsfriður
og við það eitt látið sitja, að ræða málin á opn-
um vettvangi. Vonandi verður sá starfsfriður
ekki af henni tekinn næstu mánuðina, svo að í
Ijós komi að fullu, hvernig núverandi stjómar-
stefna er í framkvæmd, þegar hún hefur mótazt
til fulls, svo að rcynslan fái úr því skorið, hvers
virði hún er. Innan tiltölulega skamms tíma ætti
það að liggja ljóst fyrir, hvort hin nýja stefna
samræmist bctur hinni dugmiklu framfaraþjóð,
sem á 3—4 áratugum hefur afkastað ævintýra-
legu afreki í margs konar framförum, eða hinni
gömlu íhaldsstefnu, sem hér ríkti áður, en var
brotin á bak aftur fyrir þrem áratugum með
samvinnu bænda og verkamanna og fleiri góðra
þegna þjóðfélagsins.
Sennilegt er, að þegar núverandi stjórnarstefna
hefur gengið sér til húðarinnar, og það gerir hún
fljótt, muni þjóðholl öfl í öllum stjórnmálaflokk-
um losa þjóðina undan dauðri hönd íhaldsins.
FRÉTTIR UR FLATEY
Þjóðfélagið hefur engin efni
á því að láta sjávarþorp við
beztu fiskimið fara í eyði. Þetta
sagði Jón Hermannsson í Flat-
ey á Skjálfanda, er hann kom
hingað snögga ferð fyrir helg-
ina. Blaðið átti þá við hann eft-
irfarandi samtal:
Hvað eru margir íbúar í
Flatey?
Á manntali munu vera 83, en
nokkrir eru í skóla, aðrir voru
á vertíð, en fyrrum var margt
fólk í eynni, 120—140 manns.
En þó mun fólksflóttinn vera að
stöðvast nú, enda mála sannast,
að hér hafa menn góðar tekjur
og líður sæmilega, hvað efna-
hag snertir.
Hvernig eru samgöngurnar?
Samgönguleysið er bagalegt.
Hingað eru 3 ferðir í mánuði
yfir hásumarið, en ekki nema
tvær á vetrum. Flugvöll höfum
við, en hann er lítið notaður.
Flugbrautin er um 900 metra
löng, en ekki að fullu frágeng-
in, þótt sjúkraflugvélin geti
notað hana. Stjórn flugmálanna
má ekki gleyma okkur, þótt fá-
mennir séum.
Hvað eru margir bátar í
Flatey?
Nú eru þar þrír dekkbátar,
6—10 tonn að stærð: Bjarmi,
Sævar og Sigurbjörg, og svo 6
trillur. Sigurbjörg hefur póst-
ferðirnar.
Hver er svo aflinn hjá ykkur?
í fyrra framleiddum við 2800
pakka af saltfiski, 260—270
tunnur af grásleppuhrognum og
60—80 tunnur af rauðmaga. —
Þegar á það er litið, að við
þessa framleiðslu unnu ekki
nema 11 manns eða svo, verður
hlutur hvers um sig sæmilegur.
En landbúnaðurinn?
Við höfum um 300 fjár á fóðr-
um og notum afrétt Flateyjar-
dals til upprekstrar og mjólk
framleiðum við handa okkur.
Búskapurinn er aukavinna, en
gefur þó töluvert í aðra hönd.
En göngurnar eru erfiðar. Til
dæmis fórum við 8 ferðir alls til
fjárleita í haust og náðum þó
ekki öllu. Eina kind vissum við
um, sem aldrei náðist. Fyr-
ir nokkrum dögum sást hún í
Eyrarurð og var þá veturgömul
kind með henni, en ekki þó
hennar lamb, því að það náðist
í vetur.
Hvernig er aflinn í ár?
Hrognkelsaveiði hefur aldrei
verið eins mikil og nú. Búið
mun vera að salta hrogn í 135
tunnur og 80 tunnur af rauð-
maga, en við höfum ekki haft
tíma til að sinna þorskinum.
Hann er þó örugglega kominn
á miðin, því að skroppið hefur
verið á færi nokkrum sinnum,
og þá hefur aflazt mjög vel. En
nú fer grásleppuveiðinni að
Ijúka, og þá snúa menn sér að
þorskinum fyrir alvöru. Hann
Það vakti nokkra athygli,
þegar Ólafur Thors sá ástæðu
til að láta hafa það eftir sér í
Morgunblaðinu, að athafnasamt
þing væri meira Virði en stutt
þing. Mörgum sýnist þó, að
þingið hafi ekki verið sérlega
athafnasamt síðan fjárlögin
voru afgreidd í lok febrúár-
mánaðar.
En Ólafur hefur víst verið
búinn að gera sér grein fyrir
því, að 60 manna þingið mundi
ekki verða eins stutt og látið
var í veðri vaka, þegar verið
var að gylla fyrir mönnum
stjórnarskrárbreytinguna á sl.
ári. Síðustu vikurnar sjást þess
engin merki, að stjórnin vilji að
þingið hraði störfum. Fundum
er slitið eftir skamma fundar-
setu þó að ekki sé búið að taka
fyrir nema hluta af þeim mál-
um, sem á dagskrá eru.
Útsvarsmálið fræga er búið
að liggja lengi í nefnd, án þess
að hreyft hafi verið við því.
Gefið er í skyn, að enn sé eftir
að leggja ný mál fyrir þingið.
Ýmis stórmál, sem Framsóknar-
menn fluttu snemma á þinginu,
fá ekki afgreiðslu í nefnd vegna
tregðu meirihlutans, eða þá að
meirihlutinn leggur til að þeim
sé vísað til stjórnarinnar! Með-
al þeirra mála má t. d. nefna
frumvarp um lántöku til hafn-
arframkvæmda, frumvarp um
að rétta við hag Ræktunarsjóðs
og Byggingarsjóðs sveitabæja,
frumvarp um að gera ræktun-
Litið í bœjarblöðin 1 j Orgelveltan
Bræðurnir Jón (til hægri) og Ragnar Hcrmannssynir um borð í bát sínum Bjarma. (Ljósmynd: E. D.)
arsamböndum mögulegt að
halda áfram að eignast stór-
virkar vélar, tillöguna um að
gera fullnaðaráætlanir um
virkjun Jökulsár á Fjöllum o.
s. frv.
Að vonum er spurt: Hvað
dvelur Orminn langa? Er rík-
isstjórnin ósátt innbyrðis? Eða
vantaði hana verkstjórann á
meðan Bjarni Ben var að heirn-
an? Haft er eftir mönnum úr
stjórnarliðinu, að þingið muni
sitja fram að hvítasunnu.
er veiddur á handíæri og fer
allur í salt. Hver gerir að sín-
um afla sjálfur, og er töluverð
keppni um að fá allan fiskinn í
fyrsta flokk og hefur það tekizt
að mestu.
Og þið eruð að Ijúka kirkju-
byggingu?
Já, við erum að endurbyggja
gömlu Brettingsstaðakirkjuna,
fluttum hana til eyjarinnar og
reistum hana þar. Við gerum
okkur vonir um, að hægt verði
að vígja hana í júlí og fermt
verður þá um leið. Eingöngu
heimamenn hafa unnið við
bygginguna og margir hafa
gefið vinnu og peninga.
Er ekki æðarvarp í eynni?
Jú, töluvert æðar- og kríu-
varp. Æðarvarpið mun gefa um
30 kg. af dún árlega, en fyrir
það er lítið gert og gæti það
því eflaust orðið mun meira,
því að ekki er fuglinn skotinn
eða styggður. Meðal æðarfugl-
anna eru einstaklingar, sem við
höfum þekkt lengi og eru kunn
ingjar okkar. Þeir fylgjast vel
með ferðum okkar og njóta þess
óáreittir að hirða sér til matar,
það sem við fleygjum í sjó-
inn. f þessum hópi er t. d.
m'jög ljósleit æðarkolla, sem þar
hefur verið að minnsta kosti
um 10 ára skeið, og er kannski
af öðru sauðahúsi en okkar
venjulegi æðarfugl. Varpið til-
heyrir hinum fjóru gömlu jörð-
um eyjarinnar. Þær eru: Kross-
hús, Uppibær, Neðribær og
Útibær, en síðan hafa verið
byggð nýbýli.
Tjörnin og höfnin?
Okkar draumur er að nota
hina sérstöku aðstöðu, sem hér
er fyrir hendi, en þar á eg við
að gera Sjótjörnina að höfn. —
Hana þarf að dýpka og gera
báta- og skipaleið í gegnum
kambinn, sem skilur á milli, en
þar er einmitt mjög aðdjúpt, en
mjúkur og auðunninn leir í
tjarnarbotninum, segir Jón Her-
mannsson að lokum, og þakkar
blaðið honum viðtalið.
verkaður er á sama hátt og
þarna er gert og ætti að vera í
algerðum sérflokki í gæðamati
og vera greiddur háu verði.
Ef einhverjir vilja hugleiða
þetta út frá þjóðhagslegu sjón-
armiði, hljóta þeir um leið að
gera sér Ijóst, hvort „útkjálk-
ar“ eins og Flatey eða Grímsey
eigi rétt á sér sem mannabú-
staðir. Um það efast margir
(nema um kosningar). Þó mun
það mála sannast, að þjóðfélag-
ið hefur ekki efni á að van-
Framhald á 7. síðu.
llMIMIIMIIIIIIMmiMIIIIMIIIIIIIMIIIIMIIIMIIIIIMMIIIIIilll
Nýlega lét „Alþýðumaður-
inn“ svo ummælt, að KEA léti
ríflega af hendi rakna við Dag,
„. . . . varið hundruð þúsunda í
útgáfu Dags.... “. Blaðið „fs-
lendingur“ hefur Iátið sér sæma
svipaðar fullyrðingar. Það er
ánægjulegt að geta frá því sagt
liér, að Dagur stendur fjárhags-
lega á eigin fótum og nýtur ekki
gjafa eða styrkja frá félögum
eða einstaklingum eða neins
annars stuðnings en frá skilvís-
um kaupendum og þeim, sem
auglýsa í blaðinu.
Blaðið er nú að ná þeirri út-
breiðslu, sem er undirstaða út-
gáfunnar fjárhagslega. Rétt er
að taka það fram, af marggefnu
tilefni af hendi andstæðinganna,
að ýmsir viðskiptavinir blaðs-
ins og pólitískir andstæðingar
þess í kaupmannastétt, auglýsa
hlutfallslega mun meira í Degi
en Kaupfélag Eyfirðinga. Þetta
er auðvelt að sanna með tölum
hvenær sem er og geta ritstjór-
ar „Alþýðumannsins“ og „fs-
lendings“ athugað þetta í bók-
haldi blaðsins, ef þeir vilja vita
hið rétta og hafa það, sem
sannara reynist.
Sannleikurinn er sá, að auð-
IMMMMI..III.Illlll’i..
Af rúmlega 80 manns, sem
heimili telja sér í Flatey, er.u 40
börri innan fermingar. Allir
verkfærir karlmenn vinna að
frariileiðslustörfum. Ef reiknað
er í krónum, hve eyjarbúar
skapa mikil útflutningsverð--
mæti, þurfa þeir ekki að
: skammast sín, og þegar litið er -
'á erlendar rekstrarvörur, sem
' þeir nota, verður dæmið 'þeim
og þjóðfélaginu ennþá jhagstæð-
' ará, og ef enn er tekið tillit til
gæða vörunnar, ætti mönnum
að hverfa allur efi um það, að
einmitt á stöðum eins og Flat-
ey, Grímsey og fleiri slíkum,
eru framleiddar beztu vörurnar
og líka þær mestu — miðað við
tilkostnað — og fólksfjölda. Sú
viðurkenning, að íslenzkur fisk-
ur sé bezti fiskur í heimi á rót
sína að rekja til fisks, sem
LJT UM ÞÚFUR.“
GARÐYRKJUFÉLAG ÍSLANDS 75 ÁR4
Á morgim eru 75 ár liðin frá
stofnun „Hins íslenzka garð-
yrkjufélags“. Stofnendur voru
þessir menn: Schierbeck land-
læknir, Árni Thorsteinsson land
fógeti, Pétur Pétursson biskup,
Magnús Stephensen assesor,
Theodór Jónasson bæjarfógeti,
Sigurður Melsted Prestaskóla-
forstöðumaður, Þórarinn Böðv-
arsson prófastur, Halldór Frið-
riksson yfirkennari, Steingrím-
ur Thorsteinsson skólakennari
og skáld, Björn Jónsson rit-
stjóri og Hallgrímur Sveinsson
dómkirkjuprestur. Þannig stóðu
æðstu menn í andlegum og ver-
aldlegum málum í Reykjavík
saman að félagsstofnuninni.
Flestar þær breytingar, sem
orðið hafa í garðyrkjumálum
hér á landi á síðustu þremur
aldarfjórðungum, má að nokkru
rekja til þessa félags. Garð-
yrkjan hefur alla tíð átt erfitt
uppdráttar hér á landi og svo er
enn. Það virðist ekki liggja í ís-
lendingseðlinu að tileinka sér
garðyrkjuna af eins mikilli at-
orku og ýmsar aðrar atvinnu-
greinar. — Hin rótgróna van-
trú á gróðrarmætti íslenzkrar
moldar er enn við líði, þótt
mikil breyting sé þar á orðin.
Að sjálfsögðu ber að viður-
kenna grasræktina, sem undir-
stöðu í íslenzkum landbúnaði.
Engu að síður verður það æ
ljósara fyrir mönnum, hve
garðyrkjan er þýðingarmikil,
bæði á köldu landi og við jarð-
yl. Formaður Garðyrkjufélags-
ins er Björn Kristófersson, rit-
ari Ingólfur Davíðsson og gjald-
keri Eyjólfur Kristjánsson.
Garðyrkjuritið.
Nýútkomið hefti af Garð-
yrkjuritinu minnist 75 ára af-
mælis Garðyrkjufélags íslands.
Oli Valur Hansson skrifar um
gróðurhúsabyggingar og skrúð-
garða o. fl., Ingólfur Davíðsson
um ræktun laukblóma, plöntu-
lyf, gróðurkvilla, þætti úr sögu
rósanna, geislagróður o. fl., Ax-
el Magnússon skrifar greinina
Garðyrkja og jarðsveppaathug-
anir. Margur fróðleikur er í
þessu riti, auk þeirra greina,
sem hér er getið. Áhugafólk
um garðyrkju ætti að kaupa
það og lesa.
Ritstjóri Garðyrkjuritsins er
Ingólfur Davíðsson grasafræð-
ingur.
Fræðslustörf, og þeirra á
meðal útgáfa margra hinna
fróðlegustu bóka og rita um
garðyrkju, halda vonandi áfram
á vegum Garðyrkjufélags ís-
lands.

Til fundar var efnt með áform stór,
alþjóðafrið að tryggja,
en réttlætis-brandur reyndist sljór,
svo ráðstefnan út um þúfur fór,
— hvert glapstígir greiðir liggja.
Það endemis þing varð aðeins brák,
óleystur bíður vandi.
Víðar má svoddan samnings-kák,
svo og cin nærtæk þúfnaskák,
hittast, en hér á Iandi.
Sá andi er rikti á þingum þeim
var þráfalt stirfinn og hrjúfur,
mælt var þar gjarna tungum tveim,
cg tíðum snarazt í fússi heim,
þá eining fór út um þúfur.
Fyrir þeim æðstu, sem cr þó skylt
alþjóðaheill að bjarga,
svo er af nornum vondum villt,
að velferð mannkyns er bægt og spillt
í kergjunnar þúfna-karga.
Aí vélræðum saga sifellt spyrzt,
svikum, glöpum og mútum.
Manni gæti að vonum virzt
að væri það ráð, að slétta fyrst
þær þúfur, sem allt fer út um.
Það miðar nú hratt í öfgaátt
frá öruggu friðarlífi.
Menn uggir að gjörvöll sundrist sátt,
og svo hefji dauðinn múgaslátt
í þessu ráðstefnu-þýfi.
DVERGUR.
• IIMIMIIIHIIIIIIMIIMMMIMMIIMMMIIIIIMIMMMMMIMMIMMMIIMIIMMIMMIIIIMMMMIMIIMIIMIMMMIMMMMMIIMMMIMÍ
vitað auglýsa kaupmenn og
kaupfélög sjálfs sín vegna, og
vegna viðskiptavina sinna, en
ekki til þess að fá með því tæki-
færi til að rétta blöðunum
hjálparhönd. Eða hver trúir því
að kaupmenn auglýsi í Degi í
þeim tilgangi að styrkja útgáfu
hans? Og hver trúir því, að
KEA auglýsi í „fslendingi",.
„Verkamanninum“ og „Alþýðu-
manninum“ til þess eins að
létta þeim útgáfuna? — Nei,
og aftur nei. Fyrirtæki eða ein-
síaklingar, hverju nafni sem
nefnast, auglýsa sjálfs sín
vegna og nota sér þannig þá
þjónustu, sem blöðin geta veitt
á þessum vettvangi.
Þá eru þessi aumingja stjórn-
arblöð að reyna að réttlæta það,
að bændur verði gerðir að sér-
stökum skattþegnum bæjanna,
ef að lögum verður frumvarp
stjórnarinnar um veltuútsvar.
Stjórnarblöðin láta sér sæma
þann málflutning, að það sé svo
sem ekki verið að skattleggja
bændur og ekki verði veltuút-
svarið lagt á búvöruinnleggið,
heldur aðeins á sölu landbúnað-
arvara!! Allir sjá í gegnum
þennan orðaleik. Bændur fá ná-
kvæmlega sannvirði fyrir fram-
leiðsluvörur sínar, þ. e. þeir fá
hið endanlega verð, sem vörur
þeirra seljast fyrir, að frá-
dregnum kostnaði. Ef KEA
verður gert að greiða Akureyr-
arkaupstað 2% veltuútsvar af
seldri mjólk, kjöti, kartöflum o.
s. frv., drégst sá aukakostnaður
að sjálfsögðu frá því verði, sem
bændurnir fá fyrir þessar og
aðrir búvörur. Bændur eiga
því, samkvæmt frumvarpinu,
að verða sérstakir skattþegnar
bæjanna. Bóndi, sem leggur inn
búvörur fyrir 150 þús. krónur
hjá KEA á Akureyri eða hjá
Kaupfélagi Þingeyinga, verður
að greiða 3 þús. kr. í veltuút-
svar í bæjarsjóð Akureyrar eða
Húsavíkur, ef veltuútsvarið er
2%. Ef bóndinn tekur út vörur
2%. Ef bóndinn tekur svo út
vörur fyrir 150 þús. kr., grciðir
hann önnur 3 þús. í veltuútsvar
af úttektinni.. — Þetta er
hin nýja skattpíningaraðferð
núverandi ríkisstjórnar til að
soga fjármagnið úr sveitum
landsins til þéttbýlisins.
„fslendingur“ gerir broslega
tilraun til að verja stórkostlcga
hækkun tilbúins áburðar, sem
Dagur gerði fyrir skönnnu að
umtalsefni og skýrði með töl-
um. En svo undarlega bregður
við, að þótt „fslendingur“ haldi
því fram, að Dagur fari með
„rangar og villandi tölur“, get-
ur hann ekki hrakið neina
þeirra. Hver cinasti bóndi, sem
kaupir áburð, veit, að Dagur
skýrði rétt frá verðinu, eins og
það var tilgreint á áburðinum
hér á Akureyri. Við því verði
kaupa bændur hann, hvað sem
einhverjar aðrar verðskrár eða
loforð einstakra ráðamanna um
áburðarverðið segja.
Útlendi áburðitrinn hefur
hækkað um ca. 25%, en Kjarni
minna.
Jchanna Sigurðardóttir skorar á: Viturliða Sigurðsson,
Oddeyrargötu 30, Martein Sigurðsson, Byggðavegi 94,
Þorbjörgu Hallsdóttur, Helgamagrastræti 4.
Magnús Bjarnason skorar á: Skafta Áskelsson, Norður-
götu 53, Þorstein Þorsteinsson, Norðurgötu 60, Steindór
Jónsson, Eyrarvegi 31.
Ingibjörg Halldórsdóttir skorar á: Helgu Jónsdóttur,
Oddeyrargötu 6, Kristbjörgu Dúadóttur, Munkaþverár-
stræti 40, Jón Ingimarsson, Byggðavegi 154.
Jónas Jónsson skorar á: Steingrím Eggertsson, Ránar^
götu 1, Þóri Jónsson, Ránargötu 31, Jón P. Hallgrímsson,
Byggðavegi 93.
Jóhann Frímann skorar á: Jónu Frímann, Ásvegi 22,
Bergljótu Frímann, Ásvegi 22, Guðmund Guðlaugsson
Munkaþverárstræti 25.
Sverrir Pálsson skorar á: Adam Magnússon, Bjarkar-
stíg 2, Jónas Þorsteinsson, Strandgötu 37, Sigurð Hannes-
son, Glerárgötu 14.
Haraldur Sigurðsson skorar á: Kristján Jónsson, bakara,
Zóphonías Arnason, tollþjón, Snorra Guðmundsson, bygg-
mgameistara.
Eysteinn Árnason skorar á: Sigurlaugu Stefánsdóttur,
Glerárgötu 2, Snorra Kristjánsson, Strandgötu 37, Stefán
Vilmundarson, Reynivöllum 4.
Valdimar Jónsson skorar á: Vilhelm Þorsteinsson, Rán-
argötu 23, Sigþór Valdimarsson, Kambsmýri 14, Gísla
Einarsson, Engimýri 10.
Pétur Jónsson skorar á: Steindór Jónsson, skipstjóra,
O. C. Thorarensen, lyfsala, Hreiðar Gíslason, Fjólug. 11.
Jónina Steinþórsdóttir skorar á: Karlínu Jóhannsdóttur,
Oddeyrargötu 22, Sólveigu Einarsdóttur, Páls-Briemsgötu
20, Rakel Þórarinsdóttur, Munkaþverárstræti 5.
Soffía Guðmundsdóttir skorar á: Þórgunni Ingimundar-
dóttur, Þórunnarstræti 113, Stefán Bjarman, Þórunnar-
stræti 119, Unni Tryggvadóttur, Byggðavegi 101.
Karl Jóhannsson skorar á: Eyvind Pétursson, Glerár-
eyrum 2, Pétur Jóhannsson, Hrafnabjörgum, Einar Jóns-
son, Eyrarvegi 35.
Eirxkur Sigurðsson, skólastjóri, skorar á: Hjört L. Jóns-
son, skólastjóra, Fagranesi, Theodór Daníelsson, Kringlu-
mýri 33, Vigfús Olafsson, Hvannavöllum 8.
Hákon Eiríksson skorar á: Hauk H. Ingólfsson, Fjólu-
götu 6, Arnar Jónsson, Byggðavegi 95, Eirík Þormóðsson,
Rauðu mýri 12.
Petrína Ágústsdóttir skorar á: Hrönn Björnsdóttur, Eyr-
arlandsvegi 20, Oddu Guðmundsdóttur, Þórunnarstræti
121, Jón Hallgrímsson, Ránargötu 19.
Jón Sigurgeirsson, Spítalavegi 13, skorar á: Þórð Frið-
bjarnarson, Aðalstræti 50, Halldór Jakobsson, Aðalstræti
52, Olaf Jónsson, ráðunáut, Aðalstræti 3.
Guðný Gunnars skorar á: Aðalstein Sigurðsson, Ása-
byggð 1, Jóh. Gunnar Benediktsson, Eyrarlandsvegi 8,
Karl Jónasson, prentsmiðjustjóra, Skjaldborg.
Kristinn Gestsson skorar á: Jón Egilsson, Snæbjörn
Hjaltason, Árna Ingimundarson.
Petrina Eldjárn skorar á: Ragnheiði Árnadóttur, Ránar-
götu 25, Stefán Árnason, Gránufélagsgötu 11, Þórarinn
Eldjárn.
Kolbeinn Ogmundsson skorar á: Gunnar Friðriksson,
Rauðumýri 18, Jóhann Ögmundsson, Helgamagrastræti
15, Knút Karlsson, Helgamagrastræti 48.
Þorgerður Stefánsdóttir, Hlíðargötu 10, skorar á:
Rannveigu Þormóðsdóttur, Rauðumýri 10, Láru Gísla-
dóttur, Byggðavegi 79, Líneyju Gísladóttur, Krabbastíg 1.
*IIIIIIIIIIIIIIMIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIII
IIMIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIMMMll*
I EPLAKAKA OG EPLAGRAUTUR j
EPLAKAKA ÚR FLÓRU EPLAMAUKI.
40 gr. smjörlíki. — 120 gr. brauðrúst. — 10 gr. sykur.
1 pk. Eplamauk. — Rjómi.
Búin til á venjulegan hátt. Smjörlíkið brúnað (á
pönnu). Sykri og brauðrúst blandað saman og linbrún-
að í smjörlíkinu. — Kælt.
Brauðrúst og eplamauk sett í lögum á fat eða í skál.
Ski-eytt með þeyttum rjóma.
Góð með kaffi og einnig sem ábætisréttur.
Nauðsynlegt er að hræra eplamaukið vel, áður en það
er notað í eplaköku.
EPLAGRAUTUR ÚR FLÓRU EPLAMAUKI.
8 dl. vatn. — 1 pk. eplamauk. — 50 gr. kartöflumjöl.
— % dl. vatn (til að hræra kartöflumjölið út með).
Eplamaukið er hi'ært vel í sundur í pottinum og vatn-
inu blandað í. Suðan látin koma upp.
Kartöflumjölið hært út í og soðið 2—3 min. Hellt í
skál, sykri stráð yfir.
Rjómabland með. ■ i "_,j