Dagur - 12.10.1960, Blaðsíða 4

4
5
Mikil kartöfluuppskera í Eyjafirði
Tekjur og tekjuskipting
EKKA FER ÞAÐ á milli mála, að
þjóðartekjurnar hafa aukizt mun
meira hér á landi en fólksfjölguninni
nemur. Þetta liggur ljóst fyrir, hvort
sem miðað er við síðustu 10 ár eða
síðustu 20 árin. Lifskjör fólksins í
Iandinu hafa batnað að sama skapi.
Um þetta atriði þarf tæplega að deila,
og er auðvelt að sanna. En alltaf eru
til bölsýnismenn, jafnvel heilir stjórn-
málaflokkar, sem á einhverjum tíma-
bilum segja allt annað, og þá til rétt-
lætingar vafasömum aðgerðum. Það
eru jafnvel til menn, sem fullyrða á
opinberum vettvangi að þjóðin hafi
lengi lifað um efni fram og kominn sé
tími til viðnáms á þeirri braut, en
sömu menn vilja þó gjarnan láta
þakka sér eða sínum stjómmálaflokki
hinar miklu framfarir hér á landi síð-
ustu ár og áratugi. Hagfræðingar hafa .
komizt að þeirri niðurstöðu, í sam-
bandi við nokkra skuldasöfnun er-
lendis, að þjóðinni veitist mun Iétt-
ara að greiða vexti og afborganir af
erlendum skuldum nú, en henni veitt-
ist að standa í skilum við liina er-
lendu lánardrottna fyrir áratug eða
svo, þótt skuldirnar væru þá minni.
Þetta stafar af því, að Iiin erlendu
Ián, til dæmis í tíð vinstri stjórnarinn-
ar, fóru nálega öll til uppbyggingar
atvinnulífsins til lands og sjávar og
urðu til þess að auka útflutningsfram-
leiðsluna og þjóðartekjurnar í heild.
Það væri í sannleika hart, og bryti
enda öll efnahagslögmál, ef ört vax-
andi útfutningstekjur, svo sem af
fiskafurðum,, aukinn iðnaður innan-
Iands, svo sem sementsvinnsla
áburðarvinnsla o. fl., bera vitni,
gjaldeyrissparandi orkuver, eins og
rafveiturnar og hagnýting auðlinda í
jörðu, svo sem hitaveita Reykjavíkur
og fleiri bæja sýna, bættu ekki lífs-
kjör fólksins í Iandinu. Þá hafa ágæt-
ir markaðir fyrir útflutningsvörurnar
að sjálfsögðu átt sinn þátt í hinni
miklu og farsælu þróun, ásamt stór-
misfellalausu árferði til lands og
sjávar.
Með allt þetta í huga verður vand-
fundin skýring á því, að nú þurfi að
herða sultarólina, jafnvel svo, að láta
skortinn verða hinn allsráðandi
skömmtunarstjóra á heimilum venju-
Iegra borgara. Núverandi ríkisstjóm
neitar bláköldum staðreyndum um
efnahagsmál, ber höfðinu við steininn
og segir hvort tveggja í senn: að það
þurfi að skerða lífskjör fólks um
11—1200 milljónir á ári, og kjara-
skerðingin sé þó sama sem engin og
allt sé þetta gert til að koma atvinnu-
vegunum á heilbrigðan, styrkjalausan
grundvöll. Hin mikla „viðreisn“ átti
að gera kraftaverk. Þetta mistókst. I
stað þess að lækka erlendar skuldir
var það eitt af fyrstu verkum stjórn-
arinnar að taka nær 800 millj. kr.
eyðslulán, sem nú er að þrjóta og
hvergi sézt. í staðinn fyrir heilbrigð-
an rekstursgrundvöll atvinnuveganna
blasa við fjöldagjaldþrot hjá útgerð-
armönnum, bændur eru aðþrengdir
og venjulegt Iaunafólk getur ekki lif-
að af kaupi sínu vegna ofsalegrar
dýrtíðar.
Ekkert sýnist skynsamegra fyrir
ríkisstjómina en að leita nú, þótt
seint sé, samstarfs um nýjar leiðir,
áður en öll sund lokast.
Kartöfluuppskeru er nú víð-
ast hvar að verða lokið. Heild-
aruppskera í Eyjafirði verður
með langmesta móti í haust. Til
glöggvunar fyrir þá framleið-
endur, sem láta kartöflur til
sölumeðferðar, fara hér á eftir
helztu atriði úr reglugerð um
mat og flokkun á kartöflum:
„Úrvalsflokkur: í úrvals-
flokki mega aðeins vera hinar
allra beztu matarkartöflur, sem
auðvelt er að þekkja af útliti,
fullkomlega aðgreindar og
hreinar tegundir. Stærðin skal
vera sem jöfnust og þyngd ekki
minni en 30 gr. Kartöflurnar
skulu vera þurrar, hreinar og
fallegar útlits. Grænar, sprungn
ar eða verulega hýðisskemmdar
kartöflur mega ekki vera sam-
an við.
Fyrsti flokkur: Hreinar teg-
undir af þeim kartöflum, sem
ekki komast í úrvalsflokk með
tilgreindu heiti, góðar til matar,
þurrar og líta vel út. Af öðrum
tegundum má ekki vera meira
en 3%, enda hafi þær sama
. liýðislit og aðaltegundin. Stærð-
in skal vera sem jöfnust. Lág-
marksþyngdin sé 25 gr. Kar-
töflurnar mega ekki vera
skemmdar af myglu, bleytu,
rotnun eða frosti eða grænar.
Kláði og minni háttar skemmd-
ir ekki yfir 3%.
Annar flokkur: Kartöflurnar
skulu vera þurrar, þyngd þeirra
ekki minni en 2 0 gr. Sjúkdóm-
ar, skemmdir eða ágallar ekki
vera yfir 5%.“
Aðaeins þrjár tegundir koma
til greina í úrvalsflokki: Gull-
auga, Rauðar íslenzkar og
Möndlukartöflur.
í fyrsta flokk má aðeins taka:
Bintje, Dir. Johansen, Eigen-
heimer, Alpha, Akersegen,
Stóra Skota, Sage, Evu, King
Edward og Gular íslenzkar.
Sé flokkunin ekki nægilega
góð, falla úrvalstegundir niður
í fyrsta eða annan flokk og
fyrsta flokks tegundir niður í
annan flokk.
Kartöflurnar skal afhenda í
þurrum og hreinum pokum,sé
saumað fyrir þá og gerð horn á.
Merki sé á hverjum poka og
skráð á það tegundarheiti
ásamt nafni og heimilisfangi
framleiðanda.
Flokkun baínandi.
Flokkun á kartöflum hefur
farið batnandi, en ætíð eru ein-
hverjir, sem ekki eru nægilega
vandvirkir eða hafa ekki kynnt
sér reglurnar sem skyldi.
Vöruvöndun er trygging fýrir
því, að neyzla aukizt og mark-
aður vaxi.
Matsmaður.
Ferðafélag Akureyrar
hefur starfsemi sína á þessu
hausti með kvöldvöku í Al-
þýðuhúsinu að forfallalausu
miðvikudagskvöldið 12. okt.
Gestur félagsins verður Guð-
mundur Einarsson frá Miðdal,
og mun hann sýna íslenzka
kvikmynd og litskuggamyndir
frá Lapplandi.
Eins og áður hefur verið get-
ið, ritaði Guðmundur síðustu
Árbók F. í. og verður hún af-
greidd á fundinum til þeirra
meðlima, sem enn hafa ekki
fengið bókina.
Félögum er heimilt að taka
með sér gesti.
Hrúfasýningarnar í Eyjafj.sýslu
Sauðf járræktarfélögin þarf að efla - Afk\ æma-
sýningarnar sýna kynbótagildi einstaklinganna
1111111 ■ 111111111 ii i ii i ii ■*
| Frá Sundráði Akur-1
1 eyrar I
Áður auglýst Sundmeistara-
mót Akureyrar fyrir árið 1960,
er fyrirhugað var að halda í
þessum mánuði, verður látið
falla niður vegna ónógrar þátt-
töku. Á komandi vetri mun
Sundráðið halda uppi æfinga-
tímum, ef næg þátttaka fæst frá
meðlimum íþróttafélaganna í
bænum.
Væntanlegir þátttakendur eru
beðnir að mæta til viðtals í
sundlauginni í kvöld, miðviku-
daginn 12. okt., kl. 7.30.
Heita vatnið.
NÝI DJÚPBORINN, sem
keyptur er og innfluttur sér-
staklega fyrir Norðurland,
verður sennilega settur upp í
Reykjavík eða þar í grennd,
reyndur þar og nokkrir menn
æfðir í meðferð hans, sem síð-
an vinna við boranir hér fyrir
norðan.
Gert er ráð fyrir, að borinn
geti þó komið norður síðla
vetrar. Byrjað verður á Húsa-
vík, þar næst er Ólafsfjörður,
samkvæmt áætlun jarðborun-
ardeildai*. Ekki er minnst á
Akureyrarkaupstað nema í sam
bandi við rannsóknir, sem þar
þurfi að gera.
Hvar skyldi hann vera niður
kominn sá brennandi áhugi,
sem núverandi bæjarfulltrúar
á Akureyri höfðu fyrir heita
vatninu fyrir síðustu bæjar-
stj órnarkosningar ?
Umferðamálin.
MAÐUR á Vespu hætti ný-
lega lífi og limum til að forða
árekstri við krakka á Ijóslausu
reiðhjóli. Maðurinn liggur
kjálkabrotinn á sjúkrahúsi. —
Krakkinn slapp.
Þær eru sennilega fáar um-
ferðareglurnar, sem ekki eru
daglega brotnar oft og mörgum
sinnum á öllum tímum sólar-
hringsins í þessum bæ. Og því
er ekki að leyna, að það þarf
nokkra kunnáttu til að vita full
skil á þeim reglum, sem um-
ferðina varðar. Blaðið hefur oft
hvatt til þess að komið yrði á
umferðaviku, en hingað til án
annars árangurs en loðinna lof-
orða, en engra efnda. Hin bæj-
arblöðin hafa ekki orðið sam-
stiga í kröfunni um nokkurt
átak til aukinnar umferðamenn-
ingar. Það kostar bæði fé og
fyrirhöfn að koma á umferða-
viku. Lögregla, skátar, skólar
og allur almenningur, og að
sjálfsögðu bifreiðaeftirlitið,
þurfa að vinna saman og kenna
almenningi umferðareglurnar
með ströngu eftirliti og al-
mennri fræðslu jafnhliða.
Hér á Akureyri er ólúinn
bæjarstjóri og yfirlögreglu-
þjónn, duglegir skátar, áhuga-
samir skólastjórar um þessi
mál, og almenningur eins og
gerist og gengur, og hér er jafn-
vel starfandi umferðanefnd. —
Enn einu sinni er minnt á um-
ferðaviku. Því fyrr, þess
þess betra.
Hér í bæ er annar hver mað-
ur á ljóslausu reiðhjóli, margir
á bremsulitlum bílum, enn
fleiri ökuníðingar, allmargir
sjóndaprir menn og ellihrumir
og alltof margir kærulausir í
umferðinni. Gangandi fólk æðir
út á götur hvar sem er og án
þess að líta til hægri eða vinstri,
smábörnum er hleypt út á göt-
una til að leika sér þar daginn
langan, og þannig mætti lengi
telja. Ekki þarf að skýra þessi
mál fyrir lögreglunni eða þeim,
sem til þekkja, og ekki ætti að
þurfa dauðaslys til að vekja
menn til að gera jafn sjálfsagða
hluti og þá, að koma umferða-
málum bæjarins í betra horf en
nú er.
Nýlega er lokið hrútasýning-
um á vegum Búnaðarsambands
Eyjafjai*ðar hjá starfandi sauð-
fjárræktarfélögum. Ingi Garðar
Sigurðsson, sauðfjárræktar-
ráðunautur B. S. E. dæmdi á
sýningum þessum, ásamt Skafta
Benediktssyni, héraðsráðnaut
S.-Þingeyinga.
Einsíaklingasýningar.
Sýndir voru 316 hrútar. Af
þeim hlutu 138 fyrstu verðlaun,
115 önnur verðlaun, 42 þriðju
verðlaun og 23 voru ekki taldir
verðlaunahæfir. Árið 1958, þeg-
ar síðast voru haldnar hér sýn-
ingar á vegum Búnaðarfélags
íslands voru sýndir 650 hrútar
í Ey j afj arðarsýslu. Þá hlutu
tæplega 30 af hundraði fyrstu
verðlaun, en nú núlega 46 af
hundraði, sýnist því um mikla
framför að ræða. Þess ber þó
að geta, að nú voru sýningarnar
aðeins hjá sauðræktarfélögun-
um og mætti hugsa sér að þar
væru kynbætur komnar lengra
áleiðis.
Sauðfjárræktarfélögin hér í
sýslu, sem flest eru 6—10 ára,
geta verið ágæt og gefið margar
upplýsingar, bæði fyrir við-
komandi bændur og ráðunaut.
En skýrslufærðar ær hjá hverj-
um einstökum félagsmanni
þyrftu að vera miklu fleiri en
nú er til að fá hagfræðilegar
niðurstöður sauðfj árræktarinn-
ar.
Afkvæmasýningar.
Afkvæmasýningarnar hafa
mun meira gildi en sýning ein-
staklinga. Að þessu sinni voru
6 hrútar sýndir með afkvæm-
um sínum. Fyrstu verðlaun
fékk Brúsi, 4 vetra, eigandi Ár-
mann Þorsteinsson, Þverá.
Önnur verðlaun hlutu Kollur,
3 vetra, eigandi Sauðfjárræktar-
félagið Vísir, Arnarneshr.,
Kári, 5 vetra, eigandi Guð-
mundur Rósinkarsson, Skriðu-
landi, Sómi, 4 vetra, rfgandi ,
Sigurður Ólafsson, Syðra-Holti,’{
Svarf., Hnakki, 7 vetra, eigandi j
Helgi Símonarson, Þverá,
Svarf., Börkur, 7 vetra, eigandi
Stefán Halldórsson, Hlöðum,
Glæs.
Þá var ein ær sýnd með af-
kvæmum og hlaut önnur verð-
laun. Hún heitir Nótt, eigandi
Stefán Halldórsson, Hlöðum.
í sambandi við afkvæmasýn-
ingar og einstaklingssýningar
er vert að athuga, að önnur
verðlaun á afkvæmasýningu er
betri dómur en fyrstu verðlaun
á einstaklingssýningu.
Sauðfé fjölgar enn í sýslunni,
að því er sauðfjárræktarráðu-
nauturinn, Ingi Garðar Sigurðs-
son, tjáði blaðinu ásamt öðrum
framangreindum upplýsingum.
Hásetahlutur 7-8 þús.
kr. á þrem vikum
Þann 10. f. m. kom inn til
Stafangurs fiskiskútan „Havöy“
úr þriggja vikna leiðangri fyrir
vestan og suðvestan írland. —
Höfðu skipverjar, 6 talsins,
veitt 25 smálestir af hámerum,
sem seljast nú fyrir 4 kr. hvert
kg. Er því afli þessi um 100 þús.
kr. virði, og verður hásetahlut-
ur hvers þá um 7—8 þúsund
norskar krónur. (Um eða yfir
40 þús. ísl. kr.).
í júlí í sumar höfðu skipverj-
ar farið í rannsóknarleiðangur
vestur á þessar slóðir, og nú var
ætlunin að fara aðra ferð seinna
í mánuðinum. — Auk hámer-
anna fengu skipverjar einnig m.
a. nokkra geysimikla sverðfiska,
en þeir eru feikna skrokkar, allt
að þriggja metra langir með
nær tveggja álna trjónu.
Hvers á vanþroska barn að gjalda?
Hér eru tveir veturgainlir hrútar úr Eyjafirði, en ættaðir úr Bárð-
ardal. Sá til hægri vegur 109 kg. og er sá vænleiki nær einsdæmi
hér um slóðir. — (Ljósmynd: E. D.).
Þegar kennslu og prófi lýkur
á vorn, eru það einkunnamið-
arnir, hin tölulega yfirlýsing af
vetrarstarfinu, sem sumir nem-
endur kvíða fyrir að veita mót-
töku. Árangurinn er oft sárlega
lítill, þegar hæfileikaskortur og
áhugaleysi á í hlut og sá hópur
er stundum nokkuð stór, sem
er slíku marki brenndur. Hann
er brjóstumkennanlegur, þessi
hópur, sem niðurdreginn og
vonsvikinn kveður skólann,
sem gaf honum að lokum lágu
tölurnar á skjannhvítum, virðu-
legum pappír. Það er stundum
erfitt að sýna þeim plagg, þenn-
an úrskurð um árangurslitla
baráttu frá kannske mörgum
vetrum og eiga svo enn eftir að
heyja þessa vonlausu baráttu í
fleiri vetur. Lögin eru misk-
unnar- og vægðarlaus við þessa
hæfileikasnauðu og kvíðafullu
nemendur. Hér er frásögn eins
þeirra: (Lagfært.)
„Eg er 12 ára og er i bekk
með 11 ára börnum. Eg gat
ekki fylgzt með jafnöldrum
mínum. Lengi reyndi eg eins og
eg gat. Foreldrar mínir og
kennarar töldu í mig kjark. Eg
bað Guð að hjálpa mér. Annað
hvort heyrði hann það ekki eða
vildi ekki gera það. Skólasystk-
ini mín vita vel, hvernig eg er.
Þau stríða mér og skemmta sér
vel við það. Þau þykjast meiri.
Flest þeirra eyða litlum tíma til
náms fyrir utan kennslu. Eg sat
oft allan daginn yfir bókum og
blöðum og skildi lítið og mundi
fátt. Oft grét eg yfir þessu erf-
4 Akureyrarmet á sundmóti KÁ
BÓKARFREGN
Stefjahreimar I. Tólf Iög
fyrir samkóra. — Jónas
Tómasson valdi lögin og
bjó til prentunar. Útgáf-
an Sunnustef — ísafirði
— 1959.
Góðan gest bar að garði hjá
mér nú nýlega. Hann er ljúfur
og geðþekkur. Lætur ekki mik-
ið yfir sér, og ekki þarf að kosta
miklu til að fá hann til að setj-
ast að á heimilinu — aðeins 17
krónum. — Gestur þessi er
söngheftið „Stefjahreimar“ I. í
því eru tólf sönglög fyrir sam-
kóra (blandaðar raddir). Heft-
ið er fyrst og fremst ætlað
kirkjukórum landsins. Lögin
eru flest létt og auðsungin,
enda eru margir kórarnir, sem
þau eru ætluð, fámennir og
krftasmáir. Lögin og ljóðin eru
að vísu misjafnlega gildisrík, en
öll þakkarverð. Um lagið nr. 5
skal upplýst, að það er þjóðlag
frá Niðurlöndum frá því um
1625. Lagið sjálft — melódían
— er ögn öðruvísi en eg hef
vanizt. Eg kann betur við lagið
í þeirri mynd sem það er, t. d. í
„Youth’s Favorite Songs“, helgi
söngvabók æskulýðsstarfsins í
Ameríku. En þetta er smekks-
atriði og eins hefur vaninn mik-
ið að segja. — Eg hef farið í
flýti yfir heftið að vísu, en samt
get eg látið það álit mitt í Ijós,
að eg tel gróða að heftinu í
heild sinni. Um einstök lög
skal fátt sagt. Eg hef ekki haft
tækifæri til að athuga svo vel
sem þyrfti til þess. Bæn Guðm.
Geirdals við lag C. Malanis er
fögur og lagið er eitt af beztu
lögum heftisins, virðist mér. En
nú er eg kominn út fyrir til-
gang þessara fáu orða. Eg ætl-
aði aðeins að vekja athygli
söngelskandi manna á þessum
„góða gesti“. Allar kirkjur
þurfa að kaupa heftið handa
kórum sínum og allir, sem með
hljóðfæri fara, ættu sjálfra sín
vegna að útvega sér það. -— Eg
mæli hið bezta með því.
Vald. V. Snævarr.
Síðastl. sunnudag gekkst KA
fyrir sundmóti á Akureyri. —
Rösk ega 20 keppendur tóku
þátt í mótinu, og voru þeir frá
Menntaskólanum, Þór og KA.
Árangur var allgóður í mótinu
og voru alls sett 4 Akureyrar-
met. Helztu úrslitin urðu:
50 m. bringusund kvenna:
1. Sigrún Vignisd. KA 43,8
2. Alma Möller KA 47,3
3. Halldóra Gunnarsd. KA 48,6
50 m. skriðsund kvenna:
1. Auður Friðgeirsd. KA 38,8
2. Alma Möller KA 39,0
3. Erla Möller KA 42,8
200 m. skriðsund kvenna
1. Rósa Pálsdóttir KA 3.32,0
Akureyrarmet.
50 m. bringusund karla:
1. Kristján Ólafsson ÍMA 37,1
2. Baldvin Bjarnason KA 37,7
100 m. baksund karla:
1. Óli Jóhannsso*n KA 1.31,6
Akureyrarmet.
400 m. bringusund kvenna:
1. Ásta Pálsdóttir KA 7.44,8
2. Sigrún Vignisd. KA 7.58,2
3. Alma Möller KA 8.17,3
4x50 m. boðsund karla:
1. Blönduð sveit Þórs og KA
2.34,3.
2. B-sveit 2.51,4
200. m. skriðsund karla:
1. Óli Jóhannsson KA 2.44,7
Akureyrarmet.
50 m. skriðsund drengja:
1. Rafn Árnason KA 33,9
2. Steinarr Friðgeirss. KA 36,0
2. Oddur Sigurðsson KA 36,0
100 m. baksund kvenna:
1. Rósa Pálsdóttir KA 1.48,1
Akureyrarmet.
50 m. bringusund drengja:
1. Stefán Guðmundss. KA 40,8
2. Stefán Þórisson Þór 52,0
3. Bernh. Steingrímss. KA 53,2
50 m. bringusund telpna:
1. Ragnh. Ólafsd. KA 49,2
2. Edda Jóhannssdóttir KA 54,6
3. Dagbjört Pálmad. KA 56,0
4x50 m. boðsund kvenna:
1. A-sveit KA 2.50,3
2. B-sveit KA 3.07,1
Sundfólk þetta, sem flest er
12—15 ára, er margt hið efnileg-
asta, og má mikils af því vænta
í framtíðinni, enda eru skilyrði
til sundiðkana hin beztu hér á
Akureyri. Veður var hið bezta
þegar mótið fór fram og áhorf-
endur voru margir.
iði, sem mér fannst hafa svo
litla þýðingu. Kennarinn skildi
mig ekki heldur og sagði, að eg
væri latur og þrjózkur. — Oft
gleymdi eg blýantinum og
reikningsbókinni og var sár við
sjálfan mig. Eg reyndi að láta
lítið á því bera. Eg var oftast
með sjálfan mig í felum, en gat
þó ekkert falið. Allt námið var
vonbrigði, kvíði og sársauki.
Þessi barátta var gagnslaus. Eg
fór að reyna að taka þetta ekki
alvarlega, lét mér standa á
sama og mér fór að líða betur.
Mér leiddist alltaf í tímunum
og fór að gera að gamni mínu.
Kennarinn tók því ekki vel, og
fyrst var eg hálf hræddur. En
mér óx kjarkur, og eg áræddi
meira. Eg var orðinn vandræða-
strákur. Eg varð að brjóta af
mér og hafast eitthvað að, fyrst
ég gat ekki lært eða unnið úr
verkefnum skólans. Eg fékk
aðra stráka með mér. Sumir
voru svipaðir og eg og við fór-
um að halda saman. Það var
gott að eiga félaga og við reynd-
um að fá fleiri með okkur. Við
gerðum ýmislegt, sem okkur
var bannað. Það var mjög gam-
an að geta þó eitthvað. Við vor-
um auðvitað skammaðir, en þá
varð gleðin enn meiri, því að
það var á vissan hátt viður-
kenning á því, sem við vorum
færir um. Skólinn hafði þá ekki
bætandi áhrif á mig. Það vant-
aði skilning annarra á skiln-
ingsleysi mínu og því fór sem
fór. Eg vil gjarnan gera gott, en
eg þarf að fá verkefni, sem eg
get unnið og haft ánægju af.
Þá mundi eg vinna af þakklátu
hjarta.“
Þau eru sjálfsagt ekki fá,
börnin, sem hafa svipaða sögu
að segja. Mörg börn komast á
ranga hillu, meðal annars
' vegna þess, að sumt í skólalög-
gjöfinni er gallað, og þá einkum
það, sem snýr að hinum miður
gefnu börnum. Það er heimsku-
legt að ætla öllum það sama í
bamaskóla á sama aldurs-
skeiði. Hæfileikar barna eru
það misjafnir frá náttúrunnar
hendi, að sumum börnum er
beinlínis misboðið í skólunum,
ef ekki er tekið fullt tillit til
þess. Það er enginn velgerning-
ur, þó að í góðum tilgangi sé
það gert, að ætla barni að gera
það, sem það skortir greind og
hæfileika til. Það venst á svik-
semi og hörku, kæruleysi og
fyrirlitningu og upp úr því
vaxa alls konar óknyttir og
vandræði. Uppskeran verður
óglæsileg. Og þegar börn fylgj-
ast ekki með jafnöldrum sínum
er það ekki sjaldgæft, að þau
séu látin sitja eftir í bekk ári
lengur en venjulegt er. Eftir
allar ófarirnar, vonbrigðin og
kvíðann, eiga þau að líða fyrir|
það einn vetur til viðbótar um-
fram jafnaldra sína. Að vísu
losna þau þá oftast við einn
vetur af skólaskyldustigi. Já,
þvilík náð. Ef börn útskrifast
ekki á tilsettum tima við venju-
legar aðstæður, er þeim áreið-
anlega enginn greiði gerður
með því að framlengja þeirra
ófarir. Jafnvel þó að þau kynnu
að bæta einhverju við, sem litl-
ar líkur eru til, þar sem margra
vetra nám hefur ekki þokað
þeim lengra áleiðis, er svo
margt, sem vinnur á móti, að eg
tel hæpið að það geti orðið
barninu til bóta. Auðvitað geta
verið undantekningar, þegar
um veikindi er að ræða eða
mjög seinþroska börn. En barn,
sem er svo að segja staðnað í
námi við 12 ára aldur eða fyrr,
á alls ekki að halda áfram a. m.
k. í ,því kennsluformi, sem nú
tíðkast og er lögboðið á íslandi.
Eg tel því, að það sé full
ástæða til að taka þetta til al-
varlegrar athugunar og þyrfti
að verða breyting á þessu og
það sem fyrst. Vil eg hér með
beina þessu til forráðamanna
skólanna og fræðslumálastjórn-
ar. — Árni M. Rögnvaldsson.
| DagurI
kemur næst út miðvikudaginn
19. cktóber.
Þátttakendur í sundmóti KA. Aftari röð: Baldvin, Óli, Oddur, Stefán, Kristján, Erla, Auður, Ásta,
Rósa, Sigrún, Alma. Fr. röð: Steinarr, Rafn, Stefán Þ., Bernh., Halldóra, Dagbjört, Ragnhildur, Edda.