Dagur - 29.11.1961, Side 4

Dagur - 29.11.1961, Side 4
4 Baguk Astæða til eftirþanka ÝMSUM ÞEIM, er fylgt hafa komrnún- istum að málum hér á landi, mun hafa orðið það ærið íhugunarefni, þegar stað- fest rvar opinberlega sl. haust af æðstu mönnum Sovétríkjanna, að Jósep Stalin, sem þar mun hafa mátt teljast einvaldur um áratugi, hafi verið hættulegur maður og stefnt öryggi fólks í voða þar í landi. Svo mikið var vald þessa manns, og svo ótæpt beitti hann þessu valdi, að sam- starfsmenn þeir, sem nú eru til frásagnar, urðu að horfa upp á, að f jöldi manns væri fangelsaður án saka, venjulega dæmdur og tekinn af lífi — stundum raunar án dóms — og fengu ekki að gert, enda virð ist harðstjóri þessi jafnan hafa haft sér við hönd hóp manna í háum stöðum, sem án gagnrýni studdu hann til voðaverka eða stóð að þeim með honum. Eitthvað' á þessa leið hljóða þær skýrslur, sem borizt hafa frá Moskvu á þessu hausti. Öryggi Sovétþegna — einn- ig hinna tryggustu kommúnista innan lands — var jafnan í yfirvofandi hættu, meðan þessi maður fór með hin æðstu völd. Vekja þessar fréttir menn ekki til um- hugsunar um fleira? Víst munu menn minnast þess, að Jósep Stalin var ekki aðeins voldugur innan landamæra Sovét rikjaima. Hann réð einnig yfir stærsta her veraldar eftir styrjöldina og her hans afvopnaðist ekki á sama hátt og herir annarra landa. Það var engan veg- inn gleymt um þær mundir, og er ekki enn, að „Fjöldamorðinginn“ (sem eftir- menn hans nú nefna svo) í hásæti Rúss- lands hafði í ágústmánuði 1939, gert griðasáttmála við þýzku nazistastjórnina, ráðist inn í Pólland áð austan um leið og Hitler réðist á það að vestan og sama ár kúgað Finnland með vopnavaldi. Margt af því, sem almemiingi í Sovét- ríkjunum var í þann tíð hulið um Stalin og stjórn hans, vissu stjórnmálamenn og raunar fjöldi fólks á Vesturlöndum báð- um megin Atlantshafs. Var það furða, þegar svo stóð á að hin veikari ríki vest- an tjalds óttuðust hið sama, sem sovét- menn höfðu svo ríka ástæðu til að óttast? í þessu ljósi skilja sjálfsagt margir bet- ur en fyrr, hvers vegna Atlantshafs- bandalagið var stofnað 1949, að frum- kvæði Churchills — kannski einnig, hvers vegna varnarliðið kom til íslands 1951. Jósep Stalin dó 1953. Enn hefur eftir- mönnum hans ekki tekizt að sannfæra Vesturveldin um, að tilefni óttans sé ekki lengur fyrir hendi. Margt veldur, meðal annars yfirlýsingar æðstu manna austur þar, að ekki hæfu þeir tilraunir með kjamorkuvopn, heldur óskuðu þeir ein- læglega eftir friði við allar þjóðir og af- vopnun. Síðan sprengdu þeir 50 sprengj- ur í haust og sumar þeirra mjög stórar, svo að allur heimurinn skelfdist. Hel- rykið af þessum sprengjum, sem nú hef- ur borizt yfir flest lönd, er sannarlega ekki til þess fallið áð vekja traust manna á því, að horfið hafi verið af braut villi- mennskunnar, þótt Jósep Stalin félli frá og einn nánasti samstax-fsmaður hans tæki við forystunni. Hvað hugsar fólkið f Alþýðubandalag- inu? Vill það Iáta kommúnista teyma sig lengra út í ófæru Rússadýrkunaririnar, en þegar er orðið, eða spyrnir það nú við fóturn og tekur sér stöðu meðal lýðræðis- sinnaðra vinstri nxanna? □ ui ii 1111111111111 iii iii iiiiiiiii n iiiiiii iii iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiin PALL ZOPHONIASSON iiiiiiiiiiiiiiiimmiiiimiiiiiiimimiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiil Landbúnaður í Eyjafjarðarsýslu ÉG HEF, mér til fróðleiks og dægrastyttingar, vei’ið að dunda við það í sumar er leið, að gei'a nokkurn samanbui’ð á búskapn- um í sýslunum og hreppunum síðustu 20 árin. Þó þróunin um allar sveitir landsins hafi geng- ið nokkuð í sömu átt hefur henni miðað misört í hinum ýmsu hreppum og sýslum, og af því leiðir aftur, að þeir (meðal- bóndinn) eru komnir mislangt á „götunni fram eftir leið“. Eitt er þó ekki enn, sameiginlegt merki þróunar, eða afturfarar í sveitunum, en það eru eyði- jai-ðirnar. Þær eru aðeins í sumum hreppum, en þá stund- um það margar, að til eru nokkrir hreppar, þar sem meiri hluti jarðanna, sem voru byggð ar fyrir 20 til 30 árum, eru nú komnar í eyði. Á.öðrum stöð- um hefur byggðin þétzt, býlum fjölgað. Þetta atriði nær lítið til Eyjafjarðarsýslu enn, og þó hefur Oxnadalshreppur orðið þessa var. En burt séð frá þessu, þá virðist framvindan á jörðunum, sem eftir eru í byggð, hafa orðið í svipaða stefnu um land allt, taðan hefur vaxið, útheyið minnkað, og í sumum hreppum er hætt að bera ljá í útjörð. Búin hafa breytzt, kúnum hefur fjölgað víðast, en þó eiga 2650 bændur enga kú eða færri en 4, og hafa því í’étt mjólk til heimilisins. Sauðfénu hefur fjölgað svo að segja í öllum hreppum, og 48 bændur höfðu í vetur á fóðri yfir 500 fjár, og þeir sem höfðu höfuðin flest, jöðruðu við þús- undið. Hrossunum hefur yfirleitt fækkað, þó eiga 65 bændur yfir 30 hross, eða höfðu þau á sín- um vegum í vetur er leið, og sá, sem hafði þau flest, hafði 150 hausana, og sá er næstur hon- um komst 99. Mér datt í hug að Iofa bænd- um að sjá þennan samanburð yfir allt landið, en við nánari athugun hvarf ég frá því, það yrði alltof langt mál, og flestir hafa ekki áhuga nema fyrir sínu næsta umhverfi. En þar vilja menn gjarnan sjá hvei’nig bú- skapurinn er á meðaljörðunum í hreppunum, í sinni sýslu, og hvernig búið þeiiTa er saman- borið við önnur. Vel veit ég, að þessi samanburður, er hér bii't- ist, sýnir aðeins nokkuð, en hitt er fleira, sem hann sýnir ekki. En ég hélt, að verið gæti að ey- firzkir bændur hefðu gaman af að sjá slíkan samanburð yfir Eyjafjörð, og þar sem Dagur er þeirra blað, og ræðir þeirra mál efni, og mér þykir trúlegt, að þeir sjái hann allir, þá sendi ég nú Degi þessa grein, en salta hinar sýslurnar allar. Þessi samanburður sýnir ekki hvernig er byggt í hreppunum, hvorki íbúðarhús né útihús, og er það þó mjög misjafnt, þótt munurinn sé minni í Eyjafirði en víða annars staðar. Ég kom að Gloppu í Oxnadal, sem nú er eyðijörð, rétt eftir aldamótin. Það var að vori til, snjóinn var að leysa, og á hlaðvarpann sló grænum lit, og þar lá ljóst mertryppi reisa og kroppaði grængresið. Ég kom í bæinn. Gekk inn bein göng, sem lágu til baðstofu og fjóss, en þau hús voru undir einu risi og úr enda gangnanna kom maður inn á gangstéttina, sem lá meðfram veggnum fyrir aftan flórinn, en af henni var gengið inn í bað- stofuna, sem myndaðist af öðr- um helming hússins, og var að- skilið frá fjósinu við þverþil upp undir sperrurnar. Svona var þetta þá. Nú er um allt land fátt eftir af bæjum sem líkjast þessum, og þó má, jafnvel í Eyjafirði, finna tvo svipaða bæi enn. Stærð túnanna sézt ekki á skýrslunni, og mátti þó sýna hana. En því er sleppt vegna þess, að nú gerir hún meira að villa, en gefa upplýsingar. Nú eru túnin beitt, svo að töðufall af þeim, b. e. að segja, það sem slegið er og hirt í hlöðu eða vot- heystóft, stendur ekki í neinu hlutfalli við stærð túnsins. Og ekkert segir það til um ræktina, sem túnið er í, hve mikið fæst af töðu, því að það er svo misjafnt hvað slegið er, og hvað skepnurnar eru látnar bíta sjálfar af töðugrösum túns- ins. Ekki verður heldur af skýrsl- unni séð hvern arð bóndinn hef ur af búskapnum, eða hverjar tekjur bóndinn hefur af búfénu, sem sýna þó hve margt það er. Allir, sem ofurlítið þekkja til sveitabúskapar vita, að skepn- urnar gefa mismikið af sér. Það geta verið tveir bændur með nákvæmlega sama bústofn, sem þó hafa svo misjafnar tekjur að muni meir en helming, þó að hvorugan hendi óhöpp. Og svo er það með margt fleira. En sumt af þessu má fá upplýsing- ar um og sýna samanburð, en annað ekki. En nú Iiggur fyrir að meta allar fasteignir til verðs. Nýtt fasteignamat á að koma í kraft 1965, og fyrir þann tíma þarf að vera búið að safna lýsingu á öllum fasteignum í landinu saman, og vinna úr þeim gögn- um, er þar fást, og meta fast- eignina til peningaverðs. Þá fást upplýsingar sem hægt er að bera saman við fyrri upplýsing- ar, fengnar við fyrri möt, og þá verður gaman að sjá breyting- arnar. Þær verða miklar og misjafnar. Sleppt hef ég Hríseyjar- og Grímseyjarhreppum úr saman- burðinum. Þar ei’u fáir bænd- ur, og þeir hafa tekjur sínar að verulegu leyti af öðru en land- búskap. Svarfaðardalshreppi er nýlega skipt, og ber ég allan gamla lneppinn saman við Svarfaðardals- og Dalvíkur- hrepp nú. Og við samanburð á Glæsibæjarhreppi nú og áður, sleppi ég jörðunum sem teknar hafa verið undan honum, og Iagðar við Akureyri. Öngulsstaðahreppur. — Hey- skapurinn á meðaljörð hrepps- ins var þar mestur 1940. Taðan var 315 hestar og útheyið 317, eða heyskapurinn alls 632 hestar. Nú er töðufallið orðið 786 hestar, og er þó mikið beitt á túnin, enda kúabithagarnir orðnir litlir og hafa sumar jai’ð- irnar þegar verið ræktaðar, svo að skammt líður þar til ræktan- legt land er þrotið. Er vöntun á ræktanlegu landi óvíða eins áberandi og þar og í næsta hreppi norðan við, Svalbarðs- strandarhreppnum. Utheyið á meðaljörðinni hefur aftur minnkað í 106 hesta, og er þó enn það mesta í sýslunni, enda var mikið af góðum engjum (Staðarbyggðarmýrar) í hreppn um, og má mikið vera ef menn hafa ekki gert sér skaða með að minnka útheyskapinn á þeim svo mjög.. Þar sem beitt er á túu, hvort sem það er heldur kúm eða ám, og hvort sem það ér um lengri eða skemmri tíma, er naúðsynlegt að hólfa túnið í sundur og beita liólfin til skiptis, svo að beitin notist sem bezt, og grasið troðist sem minnst riiður og fari til spillis. Þó ég minnist á þetta hér undir Öngulsstaðahrepp, gildir það auðvitað líka um hina hrepp- ana, sem farnir eru að beita túnin, eins og Hrafnagilshrepp, Glæsibæjarhrepp o. s. frv. Kúabúin í Öngulsstaðahreppi eru stór. Á meðalbúinu eru 18,2 gripir í fjósi og eru af þeim 12,8 mjólkandi kýr. 17 bændur eiga yfir 20 mjólkandi kýr. Geld- neyti eru hlutfallslega mörg, miðað við viðhald kúnna, og gildir það um alla hreppa sýsl- unnar. Þó þykir mér mjög ótrú- legt, að það stafi af því að bændur ali upp kálfa til að slátra þeim sem vetrungum, því að það uppeldi borgar sig ekki, þar sem mjólkursala er, og raunar mjög óvíða annars stað- ar, og ekki nema alveg sér- stæðar ástæður séu fyrir hendi, eins og margt fólk í heimili að sumrinu, en fátt að vetrinum, svo að mjólk sé beinlínis af- lögu frá matseldinni að vetrin- um, eða aðrar sérstakar ástæð- ur séu fyrir hendi. Mér þykir hitt líklegra, að þeir ali kvígu- kálfa að vetrinum, sem ekki reynast mjólkurlagnar þegar þær vaxa upp, og því séu þær drepnar ungar. Og í því gera bændur rétt, að drepa ungar FYRRI GREIN kýr, sýni það sig að þær mjólka illa, því að enginn bóndi ætti að eiga kú sem ekki mjólk- ar að minnsta kosti 3000 lítra á ári, nema alveg sérstakar ástæður komi til sem liggi ljóst fyrir. En þetta gerir eðlilegt viðhald á kúastofninum meira. Því verður það aldrei of brýnt fyrir mönnum að velja lífkvígu- kálfana undan allra beztu kún- um og undan völdurn nautum. í Öngulsstaðahreppi hefur lengi verið starfandi nautgripa- ræktarfélag og hefur nythæð kúnna farið hækkandi. Árin 1918 til 1927 var meðalnyt full- mjólkandi kúa í félaginu 2657 kg., en 1960 er hún komin upp í 3617 kg. og hefur því hækkað um nærri 1000 kg. Þótt þetta megi að einhverju leyti þakka betri meðferð, þá er það fyrst og fremst vegna kynbóta, kýrn- ar eru orðnar eðlisbetri en þær voru áður, þær hafa í’aunveru- lega batnað, geta umsett meira fóður í mjólk. Fjárbúin í Öngulsstaðahreppn um eru heldur lítil og á meðal- búinu eru 86 kindur, enginn bóndi hefur yfir 200 fjár á fóðri. 1940 voru 77 kindur á meðalbúinu, svo að fénu hefur, þrátt fyrir lélegt sumarland, heldui’ fjölgað, og tvílembum fjölgað, svo að arður sauðfjárins hefur aukizt. Hrossin voru 5 á meðalbúinu 1940, en eru nú komin niður í 2,4 og hefur því fækkað um meir en helming. Nú eiga líka flestir bændur hreppsins marg- vísleg vélknúin tæki til nota, bæði við heyskapinn-og margs konar heimilisvinnu, svo og bíla til flutnings að búi og frá, svo að þörfin fyrir hestana við heim ilisstörfin er svo til horfin, og þætti mér ekki ólíklegt að þeim fækkaði enn. Jarðhiti var talinn á 4 jörðum í hreppnum, og er við hann ræktaður garðamatur, bæði úti og í vermihúsum. Kartöflugras fellur seinna að austanverðu við fjörðinn en vestan. Saurbæjarhreppur er fremsti hreppur sýslunnar. Þar var minni taða á meðalbúinu 1940 en í Öngulsstaðahreppnum, eða 235 hestar, en hún hefur aukizt tiltölulega meira en í Önguls- staðahreppnum og er nú orðin 745 'hestar, en minna er þar beitt á túnin en í Öng- ulsstaðahreppnum. Kúabúin eru minni, á meðalbúinu eru 13,5 nautgripir og eru 4,1 af þeim ungviði. Fimm bændur eiga þá milli 20 og 30 kýr, og einn hefur 57 í fjósi og eru 45 af þeim mjólkandi kýr. Nautgripa- ræktarfélag hefur starfað í hreppnum, en mikið styttra en í Öngulsstaðahreppi. Nythæð kúnna hefur hækkað, var innan við 3000 kg. hjá fullmjólka kúm, en er nú komin í 3581 kg. 1960, og þá mjólka reiknuðu árskýrnar 3285 kg. Sauðfjárbúin eru stærri en í Öngulsstaðahreppi. Meðalbúið hefur 111 fjár. 31 bóndi er með milli 100 og 200 fjár á fóðrum, og 6 hafa milli 200 og 300. í Hólasókn er fjárræktarfélag. í því eru 17 bæridur og eru þeir með 250 ær í félaginu. Af þeim voi’u 49,6% tvílembdar, og fengu þeir 20,4 kg. af kjöti eftir ána. Sýnir það, að hægt er að fá meira kjöt eftir ærnar en fjöld- inn fær nú. Hrossum hefur fækkað, og þó að langt sé til Akureyrar hygg eg að enn geti og eigi þau að fækka, því að hætt mun vera að fara með vagna í kaupstaðar- ferðir, og lítið um það, að lagð- ur sé á þau reiðingur heima fyr- ir. Véltæki eru þar, eins og ann- ars staðar, að taka við störfum hrossanna. Annars eru nú 4,5 hross á meðalbúinu, en var 5,1 um 1940. þeim hefur því fækkað nokkuð. Ekki var nema liðugur helm- ingur af túnunum sléttur 1940, en nú munu þau öll vera slétt. Hrafnagilshreppur. Þar var taðan 295 hestar af meðaltúni 1940, en er nú orðin 817 hestar, eða það hæsta sem meðaltún hreppanna gefur af sér af töðu, en líklega er þar minna beitt land en t. d. í Öngulsstaða- hreppi. Útheyskapurinn var 281 hestur, en er nú kominn niður í 95 hesta, og eru þó ágætar engjar á sumum bæjum hrepps ins. Mér þykir líklegt að menn hafi gengið oflangt í því að hætta að slá engin. Fullmjólka kýr í hreppnum mjólkar nú 3556 kg., en reiknuð árskýr 3298 kg. og hefur hvoru tveggja ’hækkað hin síðari ár. Átta bændur eiga yfir 20 kýr, og sá er hefur þær flestar er með 46 mjólkandi kýr. Sauðfénu á meðalbúinu hefur aðeins fækkað, enda á hreppur- inn lítið sauðland að sumrinu, þó að notaður sé upprekstur sem Hrafnagilskirkja á í Fnjóskadal. 12 bændur í hreppn (Framhald á bls. 7) 5 Almenna bókafélagið Blaðinu hafa borizt tvær nýj- ar bækur frá Almenna bókafé- laginu: Náttúra íslands og Völuskrín. Náttúra íslands er ekki sam- felld heildarlýsing, heldur síð- ustu niðurstöður náttúrufræð- inga í allmörgum greinum. Trausti Einarsson skrifar: Upphaf íslands og blágrýtis- myndunin. Guðmundur Kjart- ansson greinina: Móbergsmynd un, Jóhann Áskelsson: Um ís- lenzka steingerfinga og Sigurð- ur Þórarinsson um Eldstöðvar og hraun. Þá skrifar Jón Jóns- son um jarðhita, Tómas Tryggva son greinina: Hagnýt jarðefni, Jón Eyþórsson um veðurfarið og jöklana, Sigurjón Rist um vötnin, Björn Jóhannesson um jarðveg, Unnsteinn Stefánsson um sjóinn við ísland og Ingvar Hallgrímsson um lífið í sjónum. Eyþór Einarsson skrifar um grös og gróður og Ingimar Ósk- arsson um dýralíf á landi og í vötnum. Formála skrifar Vilhjálmur Þ. Gíslason og segir þar rétti- lega, að þessi bók sé fyrsta og eina heildarlýsing á landinu frá sjónarmiði nýjustu náttúru- fræða. Eftirmála ritar Sigurður Þórarinsson og segir þar, að bókin séu einkum útvarpser- indi hinna ýmsu fræðimanna okkar um náttúru landsins, en mikið vanti þó á að efnið sé tæmt, enn fremur, að hver höf- undur beri ábyrgð á sinni grein. Bókin, Náttúra íslands, er mörgum myndum prýdd og er ein eigulegasta bók, sem út hef ur komið um þessar mundir. Menn ættu að athuga þessa bók, er þeir hugsa til kaupa á vand- aðri bók fyrir jólin. Völxxskrín er hin bókin, sem blaðinu var send til umsagnar. Hún hefur að geyma smásögur eftir Kristmann skáld Guð- mundsson, og er út gefin í til- efni af sextugsafmæli skáldsins. Formála ritar Gunnar G. Schram, ritstjóri, og gerir hann í stuttu máli grein fyrir skáld- ferli Kristmanns. — Smásögur Kristmanns Guðmundssonar eru margar bæði snjallar og LEIKFÉLAG AKUREYRAR ROR BORSON JR. ALLIR landsmenn, sem orðnir eru fullorðnir, kannast við Bör Börson junior, söguna sem lesin var í útvarp á sínum tíma, og varð svo áhrifarík í meðferð Helga Hjörvar, að niður féllu fundir og skemmtisamkomur þau kvöld, sem hann var les- inn. Leikfélaginu var því nokkur vandi á höndum að taka sjónleikinn Bör Börson, gerðan eftir samnefndri skáld- sögu, ekki sízt vegna þess, að í í’aun og veru var sagan ekkert listaverk, og sjónleikurinn er það ekki heldur, og einnig vegna þess, að leikurinn stend- ur og fellur með Bör, því að hann er á leiksviðinu allan tím- ann eða þrjár klukkustundir. Johan Falkberget sagði svo í formála, er sagan var upphaf- lega birt sem framhaldssaga í gamanriti: „Hin síðari ár hef eg rekist á vin minn Bör Börson jr. hvar- vetna í landi voru. Hann breiddi úr sér í rósmáluðu önd- vegi hins norska bónda, skálm- aði fram og aftur á göngum gistihúsanna, blístrandi og sjálf umglaður, sat við horngluggann í kaffihúsunum okkar, feitur og pattaralegur, og bíllinn hans stóð fyrir utan allan liðlangan sólarhringinn. Hann var hetja dagsins. — Og þess vegna . . .“ Já, líka hér á landi sáu menn marga Bör Börsyni og sjá þá enn. Auðvitað á það vel við að sjá þetta sígilda efni á leik- sviðinu, þó að ekki verði talið til stórviðburða, nema að því leyti að ekki hafa aðrir sviðsett Bör hér á landi. Leikstjórnina annast Ragn- hildur Steingrímsdóttir, en Júl- íus Júlíusson frá Siglufirði leik- ur Bör. Ekki ber að amast við utanbæjarmönnum, og væri L. A. illa komið ef svo væri. Þó efast eg um að rétt hafi verið valið í þetta hlutverk. Eg kunni fremur illa við þennan Bör og geymi allt annan Bör í minn- ingunni af lestri útvarpssög- sögunnar, og bókarinnar síðar. En hvað um það, þessi var líka góður, sjálfum sér samkvæmur allt í gegn og vann stöðugt á. Þórey Aðalsteinsdóttir leikur Jósefínu mjög smekklega. Sig- urður Kristjánsson, form. LA, og sá er leikinn þýddi, leikur gamla Bör mjög vel og eftir- minnilega. Gunnlaugur Björns- son gallagripinn Óla í Fitja- koti, nokkuð yfirdrifinn, en þó vel og sannfærandi. Bjarni Gestsson leikur Níels á Furu- völlum og kemst sæmilega frá því. Kristín Anna Þórarinsdóttir leikur Láru „píu“ í Þrándheimi og kemur vonandi fljótt á fjal- irnar aftur, því að hún hefur töluverða leikkunnáttu til að bera. Jóhann Ögmundsson og Kristín Konráðsdóttir fara með lítil hlutverk, tvíþætt og hafa nú ei'nhvern tíma komist í hann krappari. Kristján Kristjánsson leikur sýsluskrifara, mjög þokkalega. Lilja Hallgrímsdótt- ir, Idu, gleðikonu, og lætur ekki sitt eftir liggja. Arnar Jónsson leikur hótelþjón mjög snotur- lega, og Ingibjörg Rist á góða senu með Bör. Þá eru ótaldir Ragnar Sigtryggsson og Kjart- an Ólafsson, sem leika hluta- bréfamiðlara. Frumsýningargestir tóku leikn- um ágætlega og mikið var hleg- ið í leikhúsinu það kvöld. skemmtilegar, og þær eru minna þekktar en hin stærri skáldverk hans, sem gert hafa hann frægan, bæði utanlands og innan. — Smásögurnar eru 38 talsins á 250 blaðsíðum snotur- legrar bókar. fTKHH «711 FERÐAFELAG AKUREYRAR ÖSKJUVAKA í Samkomuhúsi bæjarins sunnu- daginn 3. des. 1961, kl. 4 e. h. Guðmundur Frimann, skáld, les úr ódáðáhrauni ólafs Jónssonar. Ólafur Jónsson, ráðunautur, flyt- ur erindi um Oskju og sýnir lit- skuggamyndir frá Öskjugosinu. Eðvarð Sigurgeirsson, Ijósmynd- ari, frumsýnir litkvikmynd slna frá Öskjugosinu. Aðgöngumiðar seldir félags- mönnum og gestum þeirra í skrif stofu félagsins, Skipagötu 12, laugardag 2. des. kl. 4—6 e. h. og við inngang sýningardaginn. DANSLEIKUR og bögglauppboð að Sól- garði föstuclaginn 1. des. Hefst kl. 21. Böraum innan 16 ára bannaður aðgangur. Húsinu lokað kl. 23.30. TRÍÓ RABBA SVEINS leikur. Kvenfélagið Hjálpin. LAUGARBORG Dansleikur að Laugar- borg laugardaginn 2. des. Unglingum innan 16 ára bannaður aðgangur. Ölvuðum mönnum bannaður aðgangur. Húsinu lokað kl. 11.30. H. H. KVINTETT og INGVI JÓN leika og syngja. Kvenfélagið Iðunn og U. M. F. Framtíð. SPILAKVOLD Munið spilakvöld skemmtiklúbbs Léttis í Alþýðuhxtsinu sunnud. 3. desember kl. 8.30 e. h. Veitt veiða kvöldverð- laun og fern heildar- verðlaun. Húsið opnað kl. 8. Mætið stundvísleoa. o Skemmtinefndin. ALLIR EITT Síðasta skemmtun fyrir jól verður n. k. laugardag 2. des. í Alþýðuhúsinu kl. 9 e. h. — Spilað verður til úrslita í Bingóinu um glæsilegt 12 manna matar stell auk fleiri góðra verð- launa. Mætum stundvíslega. Stjómin. CHEVROLET FÓLKS- BÍLL TIL SÖLU. Uppl. í síma 1492. STJORNMALARIT EINAR BJÖRNSSON bóndi á Mýnesi á Fljótsdalshéi’aði hef- ur nú alveg nýlega gefið út stjórnmálarit, sem hann nefnir: „Burt með yfirráð kommúnista á Alþýðubandalaginu. — Nýr vei’kalýðs- og vinstrimanna- flokkur." Höfundui’inn var fyrir nokkr- um árum fi’ambjóðandi á lista Lúðvíks Jósefssonar þar eystra, en telur nú, að Lúðvík og Bjarni Þórðarson í Neskaup- stað hafi brugðizt Alþýðubanda lagshugs j óninni. Einar kveðst hafa stofnað tvö málfundafélög vinstri manna á Austui’landi og nafngi-einir 10 stjórnarmenn í þessum félög- um. Sú breyting, sem hér er um að ræða, virðist vei'a enn eitt vitni um, hve Alþýðubandalags- menn eru óánægðir. TIL SÖLU: Hoover-þvottavél (lítil) 1700.00 kr. Bónvél (sem ný), 1500 kr. Ritvél, verð 1200.00 ki'. Einnig ýmislegt dót til jólagjafa. Upplýsingar í HAFNARSTRÆTI 67 (Skjaldborg) TAPAÐ Fyrra sunnudag tapaðist lítill, brúnn skinnlianzki. Vinsaml. skilist á afgr. Dags. — Fundarlaun. O TIL LEIGU frá 1. desember, tvö ber- ibergi og eldunarpláss. (Sérinngangur.) Uppl. í síma 1916. Nýkomið frá Fimilandi: MATARDISKAR OG BOLLAPÖR með breiðri, blárrí rönd. VÉLA- 06 BÚSÁHALDADEILD FRA RAFYEITU AKUREYRAR Búast má við áframhaldandi skömmtun á rafmagni á orkuveitusvæðinu og verður skömmtuninni hagað þannig: Svæði I — Oddeyri og Glerárhverfi Svæði II — Brekkurnar og innbærinn Svæði III — Miðbærinn og sveitirnar ÞRIÐJUDAGUR 28. NÓVEMBER: Svæði I, stiaumlaust kl. 16—20 Svæði II, straumlaust kl. 8—12 og 20—24 Svæði III, straumlaust kl. 12—16. MIÐVIKUDAGUR 29. NÓVEMBER: Svæði I, straumlaust kl. 12—16 Svæði II, straumlaust kl. 16—20 Svæði III, straumlaust kl. 8—12 og 20—24. FIMMTUDAGUR 30. NÓVEMBER: Svæði I. straumlaust kl. 8—12 og 20—24 Svæði II, straumlaust kl. 12—16 Svæði III, straumlaust kl. 16—20. Á föstudag verður skömmtunin eins og á þriðjudag- inn o. s. frv. Aukist aflið frá Laxárvirkjuninni á þessum tíma vei'ður skömmtunai'tímanum breytt og verður tilkynnt um það nánar þegar þar að kemur. RAFMAGNSVEITUR RÍKISINS. RAFVEITA AKUREYRAR.

x

Dagur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagur
https://timarit.is/publication/256

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.