Dagur - 20.06.1963, Side 5

4
5
Norðlenzkur
yiniiufriður
ÞEIM TÍÐINDUM var almennt fagnað,
sem bárust út um Iandið s.l. mánudags-
morgun, er tekizt liöfðu kjarasanmingar
milli stéttarfélaga og viðsemjenda þeirra
hér á Akureyri. En með þessari samn-
ingsgerð mun mega telja, að afstýrt hafi
verið vinnustöðvun og vinnufriður
tryggður í landinu á þessu sumri, þ. á.
m. friður til síldveiða hér norðanlands
og austan.
Ýmsum þótti kenna hér nokkuð reyk-
víkskra áhrifa um stundarsakir, þegar
sum verkalýðsfélögin á Akureyri eða
stjómir þeirra réðust í að gefa út verk-
fallstilkynningu 1—2 sólarhringum fyrir
alþingiskosningarnar, enda óheppilegt,
að setja á kjarasamningana þann póli-
tiska svip, sem í því fólst. En hvað sem
því Kður, sýndi það sig, er til viðræðna
kom hjá sáttasemjara, að hinir norð-
lenzku aðilar gengu til samninganna með
það fyrir augum að leggja sig fram til
þess að láta samninga takast. Hefur og
þar með enn einu sinni verið rennt stoð-
um undir þá skoðun, sem Hjörtur á
Tjörn lét i Ijós hér í blaðinu í vor, að
norðlenzkum aðilum virtist það betur
lagið en reykvíkskum, að ná samkomu-
lagi í kjaradeilum. Á þessu er sú skýring
nærtæk, að hér um slóðir er samvinnu-
hreyfmgin einn helzti viðsemjandi stétt-
arfélaganna — og áhrif hennar þyngri
á metunum en syðra, enda óháð vinnu-
veitendasamtökum einkarekstrarins. En
samvinnufélagsskapurinn, sem byggður
er upp af almenningi og með almanna-
hagsmuni fyrir augum, hefur að sjálf-
sögðu áhuga fyrir því, að kjör manna
almennt séu eins góð og greiðslugeta
þjóðarbúsins og atvinnuveganna geta í
té Iátið á hverjum tíma. Hagur almenn-
ings er hennar hagur. En nauðsyn ber
til, að leiðtogar stéttarfélaga og sam-
vinnufélaga geri sér þessa staðreynd sem
ljósasta og kappkosti sem bezt og nán-
ast samstarf sín á milli. Annarleg sjón-
armið — t. d. pólitísk sjónarmið fyrir
kosningar — mega ekki verða til þess
að spilla sambúð þessara aðila. Sú sam-
búð þarf m. a. að vera við það miðuð
að ekki komi til ónauðsynlegra árekstra
eða misskilnings, sem almenningur get-
ur beðið tjón af.
Þetta er þriðja árið í röð, sem norð-
lenzkir samningsaðilar í kjaramálum
hafa forgöngu um lausn þessara mála,
sem til þess var fallin að verða fordæmi
fyrir landið í heild og tryggja almennan
vinnufrið. Það er mjög athyglisvert,
hvemig núverandi stjómarvöld landsins
hafa snúizt við þessum atburðum að
þessu sinni. Árið 1961 var samvinnu-
hreyfingunni brigslað um „svik“ fyrir
sinn þátt í lausninni og ríkisstjómin gaf
út bráðabirgðalög um gengisfellingu. í
fyrra sætti ríkisstjórnin sig með nokk-
urri tregðu við orðinn hlut og greip ekki
til gengisfellingar, enda • hafði hún þá
fengið aðvörun í úrslitum bæjarstjómar
kosninganna. Nú, þegar samið er í þriðja
sinn hér nyrðra, bregður hinsvegar svo
yið, að sjálfur forsætisráðherrann fer í
þjóðhátíðarræðu sinni lofsorðum um hið
norðlenzka samkomulag og minnist ekki
á „svik“ í sambandi við þá kauphækkun,
(Framh. á bls. 7.)
Sigríður Þoríáksdóífir kennari
MINNINGARORÐ
Fyrirspurn um æffingja
ÝMSUM hefur orðið minnisstxð
fjölsótt samkoma, sem haldin 'var
á Akureyri fyrir allmörgum árum.
Af ræðumönnum vakti mesta at-
hygli kona ein fönguleg og svip-
hrein. Hún talaði blaðalaust, en
þó frábærlega skýrt og skipulega,
leit aldrei á tilhevrendur, en
horfðiyfir höfuð þeirra öll á valdi
boðskaparins og hreif alla með
sér.
Þetta er ein þeirra óglevman-
legu endurminninga, sem undir-
ritaður á um Sigríði Þorláksdótt-
ur, kennara, Gránufélagsgötu 16,
Akureyri.
Hún andaðist á sl. ári. Ivom þá
f Ijós, að hún hafði arfleitt ís-
lenzku kristniboðsstöðina í Konsó
að öllum eigum sínum. í tilefni
af að sú stóra og góða gjöf hefur
nýlega verið afhent, er sérstök á-
stæða til að geta gefandans, en
hennar mun jafnan verða rninnzt
í sambandi við göfug hugsjóna-
mál.
Sigríður Þorláksdóttir var fædd
20. marz 1875 að Þórustöðum í
Kaupangssveit. Hún var í báðar
ættir af merku fólki komin. Þess
skal þó ekki nánar getið hér. —
Snemma kom í Ijós hjá lienni
heillaríkur ættararfur, svo sem
hreinskilni, athyglisgáfa, skýr
hugsun, gott minni og mikil at-
hafnasemi.
Tvitug að aldri var hún send til
náms í Kvennaskólann á Lauga-
landi. Hún var í þeim ágæta skóla
tvo vctur. Ungar stúlkur norðan-
lands áttu ekki annars meiri
frama völ á þeim tímum. Sigríði
notaðist vel að skólavistinni. Og
naumast hefur liún fyrr verið
komin heim aftur en hún var far-
in að miðla öðrum af þekkingu
sinni og reynslu nýaflaðri. Ósér-
hlífni og löngun til að verða öðr-
um að liði var lienni í blóð bor-
in.
Því var það, að hún fór 1912 í
kennaraskóla, til þess að afla sér
kennararéttinda. Heimilis- og far-
kennari var hún á Svalbarðs-
strönd í Suðjtr-Þingeyjarsýslu
1897 til 1520. En það ár fluttist
hún til Akureyrar ásamt vinkonu
sinni og ævifélaga, Jónínu Jóns-
dóttur frá Sveinbjarnargerði á
Svalbarðsströnd. Þær giftust hvor-
ug og varð heldur ekki séð, að
þeini væri neinnar aðstoðar þörf
til góðrar afkomu og ánægjulegs
hcimilishalds, enda mjög sam-
hentar. Þær keyptu í félagi húsið
Gránufélagsgötu 16, þegar er þær
. fluttust til Akurevrar og bjuggu
þar æ síðan.
A vetrum kenndi Sigríður börn-
um heima hjá sér og þótti gefast
vel. Aðra tíma árs gekk hún að al-
gengri vinnu fyrir konur, sem
heimangengt áttu.
Sigríður Þorláksdóttir var gædd
sívakandi áhuga fyrir öllu, sem
henni þótti til heilla horfa. Kom
það fyrst í ljós, meðan hún var
enn heima í sveitinni sinni. —
Barnafræðsla varð hennar aðal-
ævistarf. En margs konar önnur
velferðarmál lét hún ávallt til sín
taka. Hún var sjálfkjörin formað-
ur Bindindisfélags Svalbarðseyrar.
Einnig vann hún ótrauð að bind-
indismálum á Akureyri, eftir að
hún varð búsett þar. Hún var for-
stöðukona kvenfélags sveitarinn-
ar. Snemma eignaðist hún orgel
og var á annan áratug organisti í
Svalbarðskirkju.
Þeir, sem Sigríði kynntust í fé-
lagsstarfi, bera henni það orð, að
hún hafi ekki veitt neinu verki
eða málefni liðsinni óyfirvegað
eða með hálfum hug. I-Iún var
einatt sein til svara, þegar nýj-
ungar bar á góma, eða taka átti
afstöðu til mikilsvarðandi mála.
Hún þurfti tíma og næði til um-
hugsunar. Þegar hún svo lét frá
sér hevra, sagði hún skoðun sína
skírt og hreinskilnislega, stundum
af svo heitri sannfæringu, að sum-
um þótti nóg um.
í stjórnmálum fylgdi hún Fram-
sóknarflokknum.. Hún var of
þjóðrækin og hreinlynd til þess,
að hún hcfði ekki ákveðnar skoð-
anir í stjórnmálum, þótt hún léti
þau ekki mikið til sín taka.
Þegar Sigríður varð ein af
stofnendum Kristniboðsfélags
kvenna á Akureyri 1926, var það
ekki í neinu flaustri gert, heldur
með ráðnunl hug. Trúin var
henni heilagt alvörumál. Og trú
án verka fannst hinni einlægu
kristnu konu ekkert skilt eiga við
kristna trú. Aukin þekking á
kristniboði varð henni opinberun
augljósustu tjáningar kristinnar
trúar í verki. Og í því verki vildi
hún eiga hlutdeild. Henni var út-
breiðsla og efling ríkis Jesú Krists
mál málanna. Því lifði hún. Og
það auðgaði líf hennar að bless-
un og gleði allt til æviloka.
Ólajur Ólajsson.
MEÐAL þeirra Vestur-íslend-
inga, sem staddir verða á Akur-
eyri 25. júní n.k., verða hjónin
Gunnlaugur Thorsteinsson og
kona hans Ella Magnúsdóttir.
Gunlaugur býr stórbúi að Chry-
stal Water Beach, Point Roberts,
Washington, og er hann sonur
Helga Þorsteinssonar og Dag-
bjartar Dagbjartsdóttur land-
, námshjóna að Point Roberts,og
voru þau ættuð úr Mýrdal.
Það er Mrs. Ella Thorsteins-
son, sem hefur hug á að komast
í samband við ættingja sína á
Akureyri og í grennd. Faðir
hennar var Magnús, sonur Þórð
ar alþm. frá Hattardal, en móðir
hennar Jóhanna Þorsteinsdóttir
frá Stórubrekku í Hörgárdal
Snorrasonar. Kona Þorsteins
var Sigurveig Jóhannesdóttir
frá Laxamýri (systir Sigurjóns).
Hún var fyrst gift Agli bónda
að Réykjum á Reýkjabraut Hall
Frá Grími Sigurðssyni
til einnar aldraðrar
Sæl og blessuð Margrét mín!
— meir’ ég ekki segi.
Kveðjuorðin þakka ég þín
þau er komu í Degi.
Þegar annir eru hér
úti og rakna böndin;
fæ ég kannske að fylgja þér
fram í Edenlöndin.
Við guðaveig á grænum kút
gott mun þar að búa.
Að drottinn reki okkur út
ekki skal ég trúa.
En fari svo, hvað sízt ég vil;
— sem þó miklu varðar:
Er að laumast aftur til
okkar góðu jarðar.
dórssyni prófasts á Melstað Ás-
mundssonar en seinna Þorsteini,
sem var bróðurson Skáld- Rósu.
Snorri á Steðja var bróðurson
Þorsteins og mundu afkomend-
ur hans vera náskyldir Ellu, svo
og það fólk af Laxamýrarætt,
sem vera kann á Akureyri. Til
dæmis er frú Valgerður, kona
Snorra læknis í Kristnesi, sonar
sonardóttir Sigurveigar.
Ella hefur löngun til að hitta
eitthvað af ættfólki sínu hér um
slóðir. Benjamín Kristjánsson.
LITIL VEIÐISAGA
TALIÐ ER, að margir stang-
veiðimenn berist mikið á hvað
dýr veiðitæki snertir.
Tveir veiðimenn keyptu sér
veiðileyfi í nafnkenndri lax-
veiðiá og höfðu útbúnað mikinn,
bæði dýran og góðan. Með þeim
var 10 ára strákur og fékk hann
til umráða línuspotta og öngul,
en enga stöng.
Þegar komið var að fyrsta
veiðistað, var stráksi fljótastur
að útbúa veiðitæki sín, enda
voru þau af einföldustu gerð.
Setti hann maðk á öngulinn og
lét strauminn bera hann niður
ána svo langt, sem línan leyfði.
Allt í einu renndi 14 punda lax
sér á öngulinn, og þegar dreng-
urinn varð þess var, lagði hann
línuna á öxl sér og dró aflann
á land, án þess að hika.
Þetta var eini laxinn,- sem á
land kom í þessari veiðiférð, og
var hann litinn fremur illu auga
af hinum fullorðnu. Hinsvegar
minnti stráksi á veiði sína nokkr
um sinnum og spurði jafnframt
þá fullorðnu, hvort þeir yrðu
hreint aldrei varir — á nýju
stengurnar! Q
AÐ GANGA SJÁANDI
Á GRÆNNI JÖRÐ.
OFT VANTAR mikið á, að
menn gangi sjáandi um græna
jörð. Jafnvel þeir, sem náttúru
unna, þrá sól, sumar, lækjarnið,
fuglasöng o. s. frv., líta naumast
niður fyrir fætur sér er þeir,
eftir langan vetur, ganga úti í
guðsgrænni náttúrunni.
Undir handleiðslu góðs fræð-
ara getur lítil mosaþúfa orðið að
forvitnilegum ævintýraheimi,
fjörusteinn að hreinni opinber-
un.
Væri ekki ástæða til þess, t.
d. fyrir ferðafélög eða hentugt
verkefni fyrir önnur félög, að
efna til hópferða — e. t. v. að-
eins gönguferða í næsta ná-
grenn með grasafræðing til leið
sagnar? Eða ganga í fjörur und
ir leiðsögn fróðs manns um hið
fjölbreytta líf, sem þar er að
finna?
Það fólk, sem einhver veruleg
skil kann á algengum gróðri
jarðar, nýtur útilífsins mun bet-
ur en aðrir. Og víða eru þeir
menn til, sem eiga lykil að ýms-
um þeim leyndardómum náttúr-
unnar, sem allir hafa gott af að
kynnast.
í Lystigarði Akureyrar er lif-
andi Flóra íslands — öllum op-
in —. Of fáir kynna sér hana.
Úti á víðavangi hefur náttúru-
kynningin þó enn meiri áhrif.
Já, hvers vegna ekki að reyna
að opna augu manna fyrir töfr-
um gróðursins og hins fjöl-
breytta lífs, er bar hrærist? □
LISTAMENN OG LODDARAR.
Góð var, sem oftast áður, heim
sókn Leikfélags Reykjavíkur í
síðustu viku, með sjónleikinn
„Hart í bak“ eftir Jökul Jakobs-
son.
Sjónleikurinn „Hart í bak“ er
viðburður á sviði leikhúsmála
hér á Akureyri og á Norður-
landi. Og það er rétt að það
komi skýrt fram, að fyrir þessa
heimsókn erum við þakklátir.
En hinsvegar afbiðjum við ó-
merkilega loddara, sem hingað
koma stundum undir fána listar
innar. „Það er ekki hægt hér,
en kannski má nota það úti á
landi“, er haft eftir leikhús-
manni í Reykjavík, um ómerki-
legan „gamanþátt“. Sá þáttur
fór út á land og hefur eflaust
þjónað sæmilega þeim eina til-
gangi að afla fjár.
Okkur er nauðsyn á að gera
glöggan mun á listamönnum og
Gunnar Eyjólfsson og Herdís Þorvaldsdóttir í h utverkum sínum í Andorra.
loddurum, góðum sjópleik og
skrípilátum.
„Hart í bak“ er vissulega af
hinu betra í þessu efni— sjón-
leikur, sem vert er að sjá Q
Björguðu Alþýðu-
bandalagskjósendur
„viðreisninni“?
ÝMISLEGT dettur mönnum í
hug við lestur kosningataln-
anna. Eitt sunnanblaðið vekur
t. d. athygli á því, að rúml. 120
af atkvæðum Hannibals greidd
Framsóknarflokknum, hefðu
svift stjórnarflokkana starfhæf-
um meirihluta á Alþingi. Á
sama hátt hefðu trúlega 24%
af kjósendum Alþýðubandalags-
ins í Norðurlandskjördæmi
eystra getað hindrað áframhald
„viðreisnarinnar“ og EBE-stefn-
unnar með því að greiða B-list-
anum atkvæði.
(Endurprentað vegna mis-
prentunar í síðasta blaði). □
SJÓNLEIKUR í tólf myndum
eftir Max Frich. Þýðandí: Þor-
valdur Helgason. Leikstjóri:
Walter Firner.
Sé enginn nógu sterkur og
valdamikill mannkostamaður til
að taka forustuná í ákveðnú um
hverfi, hvort sem það er heim-
ili, sveitarfélag, borg eða land,
liggur leið fjöldans niður alda-
gamalt hjam eigingirni, sjálfs-
elsku og kæruleysis gagnvart
náunganum. Á þessum nei-
kvæðu þáttum mannlegrar til-
verU byggir hatrið og síðar
grimmdin og miskunnarleysið
jafnan sín torsóttu virki.
Þessum klassiska sannleika
lýsir. svissneski leikritahöfund-
urinn, Max Frich, snilldarlega í
leikriti sínu Andorra.
Andorra er smáríki, þar sem
lítil þjóð hefur þróað í fari sínu
þá lífsskoðun, að hún hafi flest
til síns ágætis, en nágrannarnir
séu engir dýrlingar.
Kennari nokkur í Andorra
eignast dreng með stúlku úr
nágrannaríkinu. Vegna almenn-
ingsálitsins í Andorra þorir
hann ekki að taka drenginn
heim með sér sem son sinn, en
telur fólkinu trú um, að hann
sé tökubarn af gyðingaættum.
Drengurinn er sjálfur alinn upp
í þeirri trú, að hann sé gyðing-
ur og mótar það allt lífsviðhorf
hans. Hann verður að sætta sig
við að vera talinn öðruvísi en
hinir og afléiðingin getur ekki
orðið önnur en sú, að hann er
öðruvísi. Þar með er hann kom-'
inn upp á kant við meðalmennsk
una og sannast þar hið forn-
kveðna, að enginn má við
margnum.
Andri á að verzla vegna þess,
að hann er gyðingur, það má
ekki viðurkenna þá staðreynd,
að hann er smiður, sem kann
sitt fag vel.
Þótt enginn nema kennarinn
viti um skyldleika Andra og
Barblin dóttur kennarans, sem
unnast hugástum, finnst meðal-
mennskunni sjálfsagt að sporna
við því sambandi og vitanlega
getur kennarinn ekki látið pilt-
inn kvænast systur sinni.
Þegar móðir Andra kemur í
heimsókn til Andorra verður
hún fyrir barðinu á lýðnum
vegna þess, að landsmenn henn-
ar aðhyllast stjórnmálaskoðanir,
sem eru andstæðar skoðunum
Andorramanna. Það skiptir ekki
máli fyrir Andorramenn, að kon
an er sjálf svipaðs sinnis í
stjórnmálum og þeir. Hún er að-
komandi og skal gjalda þess.
Of langt mál er að rekja alla
gagnrýni Max Frich á allt hið
lágkúrulega í fari manna. Hver
og eínn mun þekkja eitthvað af
því fólki, sem hann sýnir okkur
á sviðinu, og væntanlega verða
flestir að viðurkenna, að sumt
af því, sem hreyft er við í leik-
rftmu "hafi stundum átt rúm í
þeirra eigin huga.
Andorra er tvímælalaust
mesta sýning ársins í Þjóðleik-
húsinu og er Pétur Gautur þá
ekki undanskilinn. Er ánægju-
legt að sjá hvernig leikhúsið vex
með og af verkefnum sínum og
nær æ dramatískari áhrifum í
vel æfðum leik, þar sem valinn
maður er í hverju rúmi.
Gunnar Eyjólfsson bætir enn
einum leiksikri við glæsilegan
leikferil með túlkun sinni á And
orra.
Kristbjörg Kjeld hefur senni-
lega aldrei leikið betur en í loka
þætti Andorra, þegar gerðir
smábargaranna hafa svipt hana
vitinu og hún hvíttar í angist,
þar sem enginn heilvita maður
myndi reyna að breyta um lit,
hann er hvort eð er háður hleypi
dómasvartnætti vesælla manna.
Valur Gíslason túlkar á sann-
færandi hátt sálarstríð kennar-
ans, sem alla ævi líður fyrir
stundarveikleika og greiðir hug-
leysi sitt með fórn lífshamingj-
unnar og loks lífi sínu.
Herdís Þorvaldsdóttir undir-,
strikar méð léik sínum, að Andri
á góða móður 'og Guðbjörg Þor-
bjarnardóttir dregur ekki úr
þýðingu konunnar fyrir heimil-
ið, enda er það í samræmi við
stöðu konunnar í Sviss.
Ævar kvaran er virðulegur
kaþólskur prestur, sem engu
getur þó bjargað þegar mest á
ríður.
Bessi Bjarnason, Jón Sigur-
björnsson, Róbert Arnfinnsson,
Lárus Pálsson og Gísli Arnfinns-
son leika allir meðalmennina,
sem draga allt niður og valda
sálarkvölum og dauða.
Mannlegastur í gyðingaskoð-
uninni er tvímælalaust Baldvin
Halldórsson, er leikur af hóf-
semi og glöggum skilningi á
manngerðinni.
Eins og vera ber er fávitinn,
leikinn af Áma Tryggvasyni,
óttalaus meðan á hinni ógn-
þrungnu gyðingaskoðun stend-
ur. Þar með hefur Max Frich
bent á, að þeir mestu og þeir
sem lægst standa að því er
greind snertir eru ólíklegastir
til að sameinast múgsálinni. Eng
in undur að þessir tveir hópar
urðu fórnarlömb nazistanna
þýzku, nágranna Max Frich.
Hann hefur ekki sótt efni sitt
út í bláinn, heldur til ofboðs-
legasta veruleika mannkynssög-
unnar. Veruleika, sem er
undrafjarri hugum íslendinga
og flestir vilja losna við að
hugsa um.
(Handritið stytt til muna).
Ólafur Gunnarsson.
Sex nýir rafvirkjar á Akureyri
HINN 16. þ. m. var 6 nýjum rafvirkjum aflient sveinsbréf á Akur-
eyri, og hlutu þeir allir fyrstu einkunn. Sveinsbréfin afhenti
Gústaf Berg Jónasson rafvirkjameistari. Prófdómarar voru Ingvi
Rafn Jóhannsson og Jón Kr. Vilhjálmsson rafvirkjameistarar. —
Nú munu 34 rafvirkjar og rafvélavirkjar starfandi í bænum og
hafa næg verkefni, enda rafmagn notað í ríkara mæli með hverju
ári. — Hinir nýju sveinar eru: F. v. Reynir Valtýsson, Stefán
Benediktsson, Vébjörn Eggerísson, Arnar Danielsson, Jónatan
Guðmundsson og Einar Friðrik Malmquist. (Ljósmynd: E. D.)
„AÐ VERA ÁBYRGUR, ER AÐ
VERA MAÐUR“
í ÁVARPI sínu til brautskráðra stúdenta frá Menntaskólan-
um á Akureyri hinn 17. júní sl., vitnaði Þórarinn Björnsson
skólameistari m. a. í þessi frönsku ummæli:
„Einn þáttur hugrekkiá er í því fólginn, að hafa vald yfir
göllum sínum, að þjást af þeim, en láta ekki bugast af þeim
og halda áfram leið sinni.“
Hann sagði síðan: IMunið, að það er þýðingarmikið fyrir
þá sem veikir eru fyrir, að það er hægt að verða sterkur á
því, að ná valdi yfir sínum eigin veikleika
Ræðumaður vék síðar í ræðunni að því losi, sem nú væri
áberandi hjá mannfólkinu og benti á í því sambandi tækn-
ina og hin auknu fjárráð, sem hér hefðu haft áhrif. Nú er,
sagði ræðumaður efnislega, með hjálp tækninnar hægt að
gera marga liluti, sem áður var ilhnögulegt og jafnvel útilok-
að. Með sama liætti má scgja, að með auknum fjárráðum
megi gera það, sem óliugsandi var áður. Og hvað verður nú
um manninn þegar hlutirnir veita honum ekki lengur það
viðnám, sem hann þarf til að neyta orku sinnar? Aður varð
að glíma við hina ýmsu hluti. Nú þarf að glíma við manninn
sjálfan. f staðinn fyrir hið ytra aðhald, sem áður kom af sjálfu
sér, veður nú að koma enn sterkara innra aðhald og hvar
fáum við það? Ef til vill dugir hér ekkert minna en trúarleg
vakning.
Enn er kallað á aukið frelsi. En hið aðhaldslausa frelsi
reynist of oft frclsi til að verða ekki neitt.
Að síðustu minnti skólameistari á það tvennt, sem væri
nauðsynlegt: Að vinna verk sín vel, hver sem þau væru, og
að vera ábyrgur. Að vera ábyrgur er að vera maður.
Ágóði sjómannadagsins í sjóslysasöfnunina
Á LAUGARDAGINN tjáði sjó-
mannadagsráðið á Akureyri
fréttamönnum, hversu ráðstafað
væri þeim fjármunum, sem á
sjómannadaginn síðasta söfnuð-
ust hér í bæ. Hafði formaðurinn,
Þorsteinn Stefánsson, orð fyrir
sjómannadagsráðinu. — Hann
skýrði svo frá, að fyrirfram
hefði verið ákveðið að láta ágóð
ann renna til hinnar almennu
sjóslysasöfnunar vegna aprílslys
anna í vor. Ennfremur, að í ald-
arfjórðung hefði ágóðinn af sér-
hverjum sjómannadegi runnið
til nauðsynlegra hluta, svo sem
til björgunarskipsins Alberts, til
að kaupa kappróðrarbáta og
skýli yfir þá og nú til að rétta
sorgmæddum hjálparhönd. —
Þessu næst las Eggert Ólafsson
upp reikninga síðasta sjómanna-
dags og sagði frá gjöfum þeim,
ei borizt höfðu. Fjárhagsleg nið-
urstaða sjómannadagsins varð
sú, að tekjuafgangur varð nær
30 þús. kr. og gjafir þar að auki,
bæði frá einstaklingum og félög
um, námu nær 35 þús. kr. Séra
Birgir Snæbjörnsson sóknar-
prestur tók til máls við þetta
tækifæri og þakkaði gefendum
fyrir hönd þeirra, sem um sárt
eiga að binda vegna sjóslysanna
og bað sjómannadeginum allrar
blessunar.
Hér fer á eftir listi yfir þá,
sem fé létu af hendi rakna á
sjómannadaginn, samkvæmt áð-
ursögðu:
Jóhannes Jónasson kr. 200.00
Grána h/f — 500.00
B. M. — 300.00
N. N. — 100.00
Bjarni Þorvaldsson — 100.00
Axel Björnsson — 100.00
J. G. — 100.00
Laufey og Skarp-
héðinn Ásgeirsson — 3.000.00
Kvenfél. Hlíf, Ak. — 2.000.00
Elín B. Kristjánsd. — 100.00
Kristinn Bjarnason —■ 100.00
Baldvin Ringsted
Kristín Jónsdóttir
Steingrímur Aðal-
steinsson, stýrim.
Sigríður Kristín
Bjarkadóttir
Hjördís Björk
Bjarkadóttir
N. N.
A. J.
Brynjólfur Brynj-
ólfsson hótelstjóri
N. N.
500.00
200.00
300.00
200.00
200.00
100.00
100.00
26.056.45
500.00
Samtals kr. 34.756.45
En auk þessara peningagjafa
lögðu ýmsir fram ókeypis vinnu
og aðstöðu, sem að sjálfsögðu er
einnig mjög mikilvægt. □
Tekið á móti Vestur-
fslendingum
RÁÐGERÐ er móttaka Veátur-
íslenzkra gesta á þriðjudaginn
kemur, 25. júní. Hefst hún í
Lystigarði Akureyrar kl. 2 e. h.
Lúðrasveit Akureyrar spilar.
Flutt verða ávörp og garðurinn
skoðaður. Síðan verður gengið
í Akureyrarkirkju. Að því
loknu verður Matthíasarsafnið
skoðað og síðan ekið inn í bæ
og Nonnasafnið og minjasafnið
skoðað.
Um kvöldið verða gestirnir
í kvöldveizlu í boði Akureyrar-
bæjar.
íslenzk-ameríska félagið kaus
í vor nefnd til að hafa forgöngu
í þessu máli og eru í nefndinni
sr. Benjamín Kristjánsson, Gísli
Ólafsson, J ón Rögnvaldsson,
Jónas Thordarson og Árni
Bjarnarson.
Fólk er beðið að snúa sér til
Jónasar Thordarsonar, sjúkra-
samlags gjaldkera, um frekari
upplýsingar, sími 1934 og 2919.
( Fr éttatilky nning ).