Dagur - 13.11.1963, Blaðsíða 5

4
HVERS VEGHA?
EF FORYSTUMENN stéttarfélaga
voru um síðustu mánaðamót reiðu-
búnir til að fresta verkföllum til 10.
desember — og ef ríkisstjómin var
þá einnig reiðubúin til að hefja
samninga um kaup og kjör — hvers
vegna var þá kaupbindingarfrum-
varp ríkisstjómarinnar með verk-
fallsbanni lagt fram á Alþingi?
Hvers vegna var þá, af hálfu ríkis-
stjómarinnar tekin sú áhætta á herð-
ar þjóðfélaginu, að efna til lagasetn-
ingar, sem bersýnilega átti svo veika
stoð í almenningsálitinu, að óvíst var,
að hún yrði framkvæmanleg og
henni haldið til streitu, með allri
þeirri viðureign, sem því fylgdi, fram
á elleftu stund?
I>annig spyrja menn um land allt.
Er það kannski svo, að nú hafi það
skeð sem oftar, að ekki sé allur sann-
leikur sagður? Kom það ekki ein-
hvemtíma fram, ómótinælt, í ritvarps
umræðunum, að forsætisráðherra
hefði aldrei beðið stéttarsamtökin
um neinn frest, jafnvel hafnað fresti,
sem stéttarfélögin buðu? Nú verður
fresturinn rúmlega 30 dagar, auk
þess tíma, sem kaupbindingarfrum-
t'arpið er búið að liggja fyrir Alþingi,
og ekki er líklegt að farið verði í verk
fall rétt fyrir jólahátíðina.
Almenningur á landsbyggðinni
getur ekki varist þeirri hugsun, að
betur hefði farið á því, að biðja um
og veita þennan frest til 10. desem-
ber, þegar um síðustu mánaðamót,
og að frumvarpið um kaupbinding-
una liefði aldrei verið 'lagt fram.
Framkoma þessa óheillafrumvarps er
búin að kosta mikil átök, sem vafa-
samt er að þjóðfélagið hafi gagn af.
Það er sannkallað neyðarúrræði, svo
ekki sé meira sagt, að gera tilraun til
að setja þau fyrirmæli á Alþingi, sem
ganga svo mjög á réttindi almenn-
ings — eða mismuna ]>jóðfélagsþegn-
um á svo áberandi hátt, að fjöldi
manns láti sér til liugar koma, að
hafa lögin að engu.
Enn á það við, sem Þorgeir sagði
forðum, að „ef vér slítum lögin þá
slítúm' ver friðinh": Hann sagði þá
upp þau lög, er flestir máttu við una
og bannaði ekki heiðinn rétt þótt
menn skyldu aðra trú hafa. Andstaða
við lög veita auðvitað ekki rétt til
lögbrota, en þá löggjöf er varhuga-
vert að setja, sem freistar til slíks svo
mjög, að henni sé sjálfri hætt.
Flestir munu verða jrví fegnir, að
sverðin hafa nú verið slíðruð a. m. k.
um stund og að farin er sú samninga-
leið, sem Framsóknarmenn mæltu
með á Alþingi. Almenningur væntir
þess að unnið verði að því af fullum
heilindum að nota vel þann tíma,
sem nú er til stefnu og að ekki leyn-:
ist pólitísk launráð á bak við það
vopnahlé, sem gert hefur verið, t. d.
að vandamálin verði leyst á kostnað
landsbyggðarinnar eins og tæpt hef-
ur verið á.
Ríkisstjórninni verður vissulega
ekki ámælt fyrir Jiað, út af fyrir sig,
að hafa dregið „pennastrik“ sitt til
baka á Alþingi, eins og skorað hafði
verið á liana að gera. Slysaslóð henn-
ar er samt nógu löng orðin og á víst
því miður eftir að verða eitthvað
lengri. □
Sexfugur kirkjuhöfðingi
SÉRA Sigurður Stefánsson
vígslubiskup á Möðruvölllum í
Hörgárdal varð sextugur á
sunnudaginn var, hinn 10.1 nóv.
Hann er fæddur að Bjargi við
Skerjafjörð. Foreldrar háns
voru Stefán Hannesson ættaður
af Hvalfjarðarströnd og Guð-
rún Matthíasdóttir frá Fossi í
Kjós.
Stúderttsprófi lauk hann í
Reykjavík 1924 og guðfræði-
prófi 4 árum síðar. Séra Sig-
urður var kosinn prestur til
Möðruvalla í Hörgárdal litlu
síðar og kvæntist um það leyti
Maríu Ágústsdóttur, Jósefsson-
ar frá Reykjavík. Síðan hafa
þau hjón búið á Möðruvöllum
og þar hefur séra Sigurður
Stefánsson þjónað og gerir enn.
Árið 1959 var séra Sigurður
vígður til vígslubiskups í Hóla-
stifti hinu foi-na. Fór sú athöfn
fram á Hólum í Hjaltadal og
var hún virðuleg mjög.
Séra Sigurður Stefánsson
vígslubiskup er glæsimenni, af-
burða ræðumaður og mikill
kennimaður. Hvert prestverk
hans er hátíðlegt. Mikilla vin-
sælda nýtur hann og virðingar.
Hann rak stórt bú á Möðru-
völlum um 20 ára skeið.
Börn þeirra hjóna, séra Sig-
urðai' og Maríu eru fjögur:
Sigrún, Bjarni, Ágúst og Rann-
veig.
Hinn sextugi kirkjuhöfðingi
hefur að undanförnu kennt sér
vanheilsu, og fór hann í haust
utan til læknisaðgerðar, sem
talin er hafa tekist vel. Dvelur
hann um þessar mundir í Hvera
gerði, sér til heilsubótar en mun
væntanlegur heim innan
skamms. Sveitungar hans og
Norðlendingar allir munu fagna
heimkomu hans, og óska þess
heilshugar að hann megi enn
um árabil þjóna Möðruvalla-
klaustursprestakalli og þeir
munu einnig óska þess, að hon-
um gefist tóm til þeirra merku
ritstarfa, er hann hefur með
höndum.
. Dagur sendir afmælisbarninu
hinar hlýjustu og virðingar-
fyllstu hamingjuóskir. □
manni, sem vin og kunningja.
Enda mun óhætt að fullyrða að
hann eigi vinar og bróðurhug
allra hér um slóðir.
En „nú er vík á milli vina“.
Sr. Sigurður dvelst sem kunn-
ugt er fjarri kalli sínu og hér-
Fyrir opnum
tjöld 11111
ÞANN 10. þ. m. varð hr. vígslu-
biskup sr. Sigurður Stefánsson
á Möðruvöllum, 60 ára. Það
hefði verið ærin ástæða til að
minnast hans með langri og
skörulegri afmælisgrein við
þessi tímamót. Það verður þó
ekki gert að þessu sinni, enda
margir aðrir betur til þess fær-
ir en ég. Ég vil þó nota þetta
taékifæri, um leið og ég flyt hon
um opinberlega hugheilar af-
mælis- og blessunaróskir, að
þakka honum þau miklu störf,
sem hann hefur innt af hendi
fyrir söfnuði sína og prófast-
dæmi og fyrir þá ljúfu prúð-
mennsku og höfðinglega reisn
sem er svo snar þáttur í allri
framkomu hans og framgöngu.
Það blandast engum hugur um,
sem sér hann að þar fer sérstakt
prúðmenni, sem jafngott er að
eiga að yfirmanni og forsvars-
Séra Sigurður Stefánsson.
aði. Hann dvelst nú í Hvera-
gerði sunnan heiða. Og þó að
gott sé að vita hann þar nýkom-
inn heim til landsins á batavegi
eftir hættulega skurðaðgerð, þá
hefðum við samt heldur kosið
að hafa hann hér heima. En hug
urinn leitar nú suður yfir. Og
þar hittir hann nú mestan höfð-
ingja okkar norðanmanna. Og
þó að norðangolunni fylgi oft
nepja og næðingur, þá er það
ekki svo nú. Henni íylgir hlýr
þeyr velvildar og vináttu. Vin-
irnir hér fyrir norðan bíða þess
að fá þig „heim“ heilan og
hraustan. Guðs blessun þér og
þínum, sr. Sigurður.
Með sérstökum ivinarkveðj-
um.
St. Snævarr.
- Flytja lifandi humar
(Framhald af blaðsíðu 2). .
eins vilji flytja humarinn með
flugvélum þeirra. Ymislegt
er því valdandi, að við getum
tæplega notað þessa aðferð og
mætti nefna óstöðuga veðráttu,
misjafna veiði og svo það að
okkar humar er miklu smærri
en sá Kanadíski og þykir óhent
ugri til sölu lifandi. (Comm.
Fisheries Review, apríl 1963).
í ÚTVARPSUMRÆÐUNUM
um vantraust á ríkisstjórnina,
var tjaldinu lyft á sviði stjórn-
málanna. Mun ekki of sagt, að
landsfólkið var furðu lostið, er
það virti fyrir sér hið upplýsta
svið, og þá, sem þar komu fram
og fluttu mál sitt — ráðherrar
og stjórnarandstæðingar.
Nokkrar staðreyndir eru nú
öllum Ijósar: Viðskiptajöfnuð-
ur á þessu ári er óhagstæður
um ca 700 milljóinr króna, spari
fjárinnlög eru minnkandi, er-
lendar skuldir hafa aukizt, hlut
ur bænda enn skertur, sjávar-
útvegurinn á heljarþröm (Vest-
mannaeyingar vilja afhcnda rík
inu báta sína fyrir „slikk“, og
hraðírystihúsin lýsa yfirvofa’idi
stöðvun), verkamaðurinn fær
67 þúsund á ári fyrir 8 stunda
vinnudag, en það er um 30 þús.
kr .minna en Hagstofan telur
lágmark til lífsframfæris, óða-
dýrtíðin er meiri en nokkru
sinni. Um þessi atriði er nú
ekki deilt, því að sjálf ríkis-
stjórnin hefur játað — og meira
að segja notað þessi atriði sem
rök fyrir síðustu og umdeild-
ustu aðgerðum sínum: Lögbind-
ingu kaupgjalds — afnám samn
ingsréttar um kaup og kjör.
Útvarpshlustendur, sem
fylgdu stjórnarflokkunum í
kosningunum í vor og hlýddu
nú á játningar ráðherranna,
fengu það beint í andlitið, að
þeir hefðu verið blekktir herfi-
lega í vor. Stjórnarflokkarnir
sögðu ekki rétt frá ástandi og
horfum — fengu meirihluta
þjóðarinnar til að gefa sér um-
boð með því að skrökva því, að
„viðreisnin" hefði í meginatrið-
um tekizt giftusamlega og hún
yrði áfram leiðarsteinn ís-
lenzkra efnahagsmála.
"Og nú er landsfólkið að velta
því fyrir sér, hvað gerzt hafi
síðan um kosningar, er hindri
það, að atvinnuvegir þjóðarinn
ar geti greitt viðunandi kaup.
Er það aflaleysi? Nei, sjávarafli
hefur sjaldan eða aldrei verið
meiri.
Er það sölutregða erlendis á
íslenzkum afurðum? Nei, ís-
lenzkar vörur eru nær allar
seldar áður en þær eru fram-
leiddai'. Fiskurinn er seldur á
meðan hann enn er í sjónum.
Er þá verðfall á þessum vör-
um? Nei, vöruverð hefur verið
töluvert hækkandi á árinu, svo
er fyrir að þakka.
Allt eru þetta staðreyndir,
sem ekki er um deilt. „Við-
reisnin“ hefur holgrafið allt
heilbrigt efnahagslíf, það sjá
allir, sem vilja sjá, líka þeir,
sem enn eru stjórnarsinnar og
trúa bezt „sínum mönnum“
eins og Ólafi Thors forsætisráð-
herra og Bjarna Ben.
Það, sem mest er rætt um nú
og er dagsins mál, er frumvarp
ríkisstjórnarinnar um launamál
o. fl., sem nú er orðið að lögum.
Starfsmenn ríkisins og bæja-
starfsmenn fengu í sumar og
haust stórfelldar kauphækkan-
ir, sem allir vita. Verið var að
semja um kaup og kjör þeirra,
sem launalægri voru, þ. e.
verkamenn og ■ verzlunar- og
skrifstofufólk. Þá kom frum-
varp stjórnarinnar um kaup-
bindingu til áramóta. En þjóð-
in reis upp og mótmælti.
•Sem dæmi um óréttlætið má
nefna, að við sömu götuna vinn
ur fólk, sem er búið að fá launa
hækkanir, sem nema 30—50%
og vinnur hjá bæ eða ríki, og
fólk við sams konar vinnu á
gamla kaupinu og er lögbannað
ásamt húsbændum þess, að fá
hina minnstu leiðréttingu á
launakjörum. Þessu munu fáir
mæla bót. Sé kaupgjaldið í land
inu hærra en átvinnuvegirnir
þola, bar ríkisstjórninni tví-
mælalaust að nota sumarið til
að hafa forustu um lausn heild-
arsamninga svo sem hún hafði
heitið, en sveik. Eða þá að öðr-
um kosti að nota vald sitt, ef
hún taldi valdbeitingu nauð-
syn, á þann veg að fjölmenn-
ustu starfshóparnii', sem minnst
fá fyrir vinnu sína, fyndu eitt-
hvert réttlæti í.
Það er til marks um þá and-
úðaröldu, sem reis um land allt
eftir að -þvingunarlögin komu á
dagskrá, að þau stéttarfélög
sem Sjálfstæðismenn stjórna,
voru engir eftirbátar hinna í
samþykktum harðorðra mót-
mæla og boðun vinnustöðvana,
svo sem dæmin sanna.
En það er algert einsdæmi í
sögunni, að nokkuð á fimmta
tug verkalýðs- og stéttarfélaga
mótmæli jafn ákveðið fram-
komnu stjórnarfrumvarpi og nú
var gert.
Mynd sú af efnahagsmálum,
sem nú blasir við og ráðherrar
sjálfir hafa staðfest fyrir opn-
um tjöldum, er slík, að „við-
reisnarstjórnin“ átti að segja af
sér. Það gerði hún ekki, en lét
undan síga. Frumvarpið umtal-
aða var á síðustu stundu dregið
til baka og farið að óskum laun-
þega um að hefja samninga þeg-
ar í stað, í stað þess að beita
kúgun. Q'
HRAPIÐ
Rýrara fé en í fyrra
Frostastöðum 1. vetrardag. Það
haust, sem nú hefur kvatt, get-
ur naumast hlotið góð eftir-
mæli. Tíðarfar hefur, allt frá
göngum, verið með eindæmum
Úrfellasamt og erfitt á flesta
lund og rosknir menn telja'Sig
vart eða ekki muna ömurlegri
haustveðráttu. Hinir allra síð-
ustu dagar hafa þó verið með
mildari svip og veturinn heils-
ar að vísu með úrfelli og dumb-
ungsveðri en þó engum hrana-
skap.
Ekki hef ég af því fregnað,
að rok það hið mikla, sem hér
gekk yfir nú fyrir skömmu,
hafi neins staðar í Skagafirði
valdið verulegu tjóni.
Sauðfjárslátrun er nú lokið
hér í Skagafirði að þessu sinni.
Tekur þá stórgripaslátrun við.
Aðallega er þar um folöld að
ræða. Ekki er vitað hvað mörg-
um folöldum kemur til með að
verða slátrað í sláturhúsum, en
ýmsir slátra folöldum sínum
heima og telja sig hafa við það
góð daglaun.
í haust var 35.941 kind slátr-
að hjá Kaupfélagi Skagfirðinga.
Þar af voru 33.207 dilkar. I
fyrra haust nam slátrun hins
vegar 34.869 kindum og af því
voru 32.332 dilkar. Sláturdilkar
þannig 875 fleiri nú en þá. Með-
alþungi dilka nú var 13,18 kg.,
en í fyrra 13,66 kg., mismunur
0.48 kg.
Enda þótt að í haust væru
hartnær 900 dilkum fleira slátr-
að hjá K. S. en í fyrra, var þó
heildardilkakjötsmagnið minna.
í fyrrahaust var það 441.539 kg.
en nú 437.621 kg. og því 3.918
kg. minna nú. Benti þó þungi
þeirra dilka, sem slátrað var
fyrir hið hatramlega gagnahret
til þess, að meðalþunginn yrði
hærri nú en í fyrrahaust. Sjást
JAKOB skáld Thorarensen hef
ur ort kvæði, sem hann nefnir:
HRAPIÐ, í kvæðinu segir frá
breyzkum náunga, sem gengið
hefur fram af björgum og hang
ir á tæpri klettasnös. Gripinn
dauðans angist fer manngarm-
urinn að iðrast, viðurkenna yf-
irsjónir sínar og lofa almættinu
bót og betrun, ef hann fái að
halda lífi.
„Guðmund litla í Geil ég á“.
— — „Höfrunum í haust ég
stal“. — — „Eg skal borga
brúna hestinn, Bimi gamla í
Snauðadal“. — —
Ríkisstjórn Islands minnir nú
mjög á þcnnan hrapandi synda-
sel. Hún hangir framan í bjargi
á afsleppri snös yfir hengiflugi.
Hún er byrjuð að viðurkenna
yfirsjónir sínar. Þorir ekki ann
■ að. Segist vilja gefa með Gvendi
Iitla í Geil, dýrtíðarkróganum
sínjum, ef hún fái að lifa, þó að
hún áður særi fyrir liann.
„Gengfð má ekki fella“ (sem
sé: Hætta verður að stela höfr-
unum). „Þcíia leik verður að
vera lokið“, segtf dómsmálaráð
herrann fyrir stjórnarinnar
hönd.
„Kaup hinni lægst launuðu
(þ. e. Björns í Snauðadal) verð
ur eitthvað að liækka“, heyrist
frá snösinni.
Rétt er að gera sér þess fulla
grein, að það er aðeins
IIRÆÐSLAN VIÐ HRAPIÐ, en
engin sinnaskipti, sem þessum
og þvílíkum yfirlýsingum veld-
ur. HRÆÐSLUNA má þó alls
ekki taka frá ríkisstjórninni.
Náunginn, sem Jakob Thor-
arensen kvað um, fékk aðeins
„dauðra klctta bergmálssamúð“
— — og lirapaði „liálfnaður í
signingunni“. BRANDUR.
- VANTAR SKOLA I SVEITUNUM
þar afleiðingar ótíðarinnar og
segir þó þungamunurinn einn
engan veginn alla söguna, því
rýrnun orsakar einnig mun lak
ari flokkun dilkafallanna og
þar með lægra verð.
Ennþá hefur ekki verið reikn
að út hvaða sauðfjárinnleggj-
andi hefur hæsta meðalvigt né
heldur hver átti þyngstan dilk,
en hvorutveggja þykir ýmsum
fréttnæmt, þótt hitt skipti meira
máli, hver meðalþunginn er eft-
ir vetrarfóðraða á. □
MINKURINN ER ENN
Á FERÐINNI
Svarfaðardal 3. nóv. í smala-
mennsku um sl. helgi heimtust
nokkrar kindur, m .a. 4 lömb á
Þverárdal í Skíðadal. Enn vant-
ar nokkrar kindur og gera
menn sér vonir um að eitthvað
af þeim komi í leitirnar á morg-
un, en þá er fyrirhuguð önnur
eftirleit.
Ofviðrið, sem gekk hér yfir
aðfaranótt þess 25. f. m. gerði
miklu minni skaða en búast
mátti við. Á einu mbæ, Öldu-
h^ygg, fauk verkfærageymsla.
Var það gamall hermanna-
braggi á steyptum grunni. Varð
hann að öllu gjörónýtur. Á Ing
vörum fauk brúsapallur. Varð
fyrir honum lamb, og lauk þar
með ævi þess. í Koti vait um
hey, en furðulítið mun þó hafa
spillzt af því.
Enn er minkurinn á ferðinni.
Voru nýlega drepnir tveir, sinn
á hvorum bæ, Atlastoðum og
Skeiði.
Tvær ýtur, eign Ræktunar-
sambandsins, hafa unnið að
landbroti og öðrum jarðabótum
í haust. Munu þær halda því á-
fram meðan tíð leyfir, □
(Franih. af bls. 1)
sækist fremui'-eftir vist í hér-
aðsskólum en í gagnfræðaskól-
um síns heimakaupstaðar. Er
full ástæða til að halda því
fram, að fjölgun héraðsskóla
ætti á næstu áru mað sitja í
fyrirrúmi fyrir öðrum gagn-
fræðaskólabyggir.gum, og
mundi því væntanlega ekki að-
eins verða fagnað í sveitum og
sjávarþorpum víðast hvar um
landið, heldur er næsta liklegt,
að það yi'ði fagnaðarefni mörg-
um kaupstaðarbúum.
Á það er vert að benda, að
stöðvun er nú fyrir löngu kom-
in í stofnun nýrra héraðsskóla
og því eðlilegt, að skortur
þeirra sé farinn að segja alvar-
lega til sín. Urbætur í þessu
máli hljóta fyrst og fremst að
felast í því að fjölga héraðsskól-
um frá því, sem nú er. Flutn-
ingsmenn brestur gögn til þess
að segja nákvæmlega fyrir um
það á þessu stigi, hve margra
nýrra héraðsskóla sé þörf, enda
yrði hlutverk umræddiar milli-
þinganefndar að kanna það.
Hins vegar má gera i'áð fyrh',
að nauðsynlegt sé að bæta við
allmörgum nýjum skólum, ef
vel á að vera. Núverandi ástand
í framhaldsskólamálum dreif-
býlisins er óviðunandi, vegna
TIL ATHUGUNAR!
í RÆÐU Gísla Guðmundssonar,
sem birt var hér í blaðinu 26.
okt. sl. misprentaðist ein máls-
grein. En rétt er greinin þannig:
Margir Reykvíkingar sjá það
ekki síður en aðrir landsmenn,
hversu mikilsvert það er fyrir
sjálfstæði þjóðarinnar og þjóð-
lega menningu, að landsbyggð-
in haldist í öllum landshlutum,
þótt á henni þurfi að verða
breytingar við hæfi breyttra
tíma. Þeir menn vita og skilja,
að barátta Framsóknarflokks-
ins gegn ofvexti höfúðborgar-
innar á kostnað landsbyggðar-
innar, er öllum landsins börn-
um holl. □
þess að engan veginn er hægt
að tryggja áhugasömum nem-
endum eðlilega framhalds-
menntun. Er það tvímælalaust
skylda þjóðfélagsheildarinnar
að bæta úr þeim skorti og sjá
til þess, að aðstaða unglinga til
almennrar menntunar — bæði
skyldunáms og framhaldsmennt
unar sé sambærileg, hvort sem
þeir eiga heima í sveit eða
kaupstað, að áliti flutnings-
manna vantar mikið á, að náms
aðstaða sé jöfn í sveitum og bæj
um, og sá ójöfnuður mun vaxa
ef ekki verður skjótlega úr
bætt.“ □
Námskeið á vegiim
Æskulýðsráðs
ÆSKULÝÐSRÁÐ Akureyrar
er um þessar mundir að hefja
vetrarstarfsemi sína.
í vetur verða ýmis námskeið
á þess vegum, unglingadansleik-
ir og ráðgert er að hafa „opið
hús“ fyrir unglinga.
Ekki hefur enn reynzt unnt
að fá heppilegt húsnæði fyrir
þessa starfsemi, en í ráði er að
notast við íþróttavallarhúsið í
vetur, búa það húsgögnum og'
tækjum.
Þá er starfsemi hafin í klúbb-
um sem starfað hafa á vegum
æskulýðsráðs, en þeir eru vél-
hjólaklúbburinn Vitinn, Fiski-
ræktarklúbburinn Ugginn og
dansklúbburinn Sjöstjarnan.
Einn klúbburinn enn hefur
hlaupið af stokkunum að til-
hlutan æskulýðsráðs, en það er
sportbátaklúbbur, bæði yngri og
eldri deild, sem mun hefja starf
semi sína nú í vetur.
Af námskeiðum, sem fyrir-
huguð eru á vetrinum, má
nefna: Námskeið í meðferð og
viðgerð vélhjóla með hjálpar-
vél. Radionámskeið (þar sem
búin eru til lítil útvörp). Dans-
námskeið, eftir jól. Sjóvinnu-
námskeið. Námskeið í teikn-
ingu og meðferð lita.
(Fréttatilkynning).
9
Kvöidvaka Framsóknarmanna
í Skíðahótelinu í Hlíðarfjalli
Á LAUGARDAGINN efndu Framsóknarfélögin á Akureyri
til kvöldvöku í Skíðahótelinu í Hlíðarfjalli. Hún tókst með
ágætum. Spiluð var Framsóknarvist á öllum borðum, Guð-
mundur Frímann skáld las frumsamda sögu og Jónas Ein-
arsson sýndi litskuggamyndir. Samkomuna setti Bjöm Guð-
mundsson en Haraldur Sigurðsson stjórnaði henni.
Þess hefur verið óskað, að Framsóknarfélögin efni til
fleiri slíkra — og á þessum stað —.
Skíðahótelið í Hlíðarfjalli var opið í sumar og gekk rekst-
ur þess vel. Það var lokað I liaust, en er nú opið á ný.
Fyrstu dvalargestir hótelsins voru þegar komnir, og sögð-
ust hafa átt dásamlega daga í Hlíðarfjalli, enda væri þar
skíðasnjór góður.
Framsóknarvist í Skíðahótel-
inu.
Svipmyndir frá spilaborð-
unuin,
Guðmundur Frímann skáld
les upp.
tfBKHKBKHKBKHKBKBKBKBKHKHKHKHKBKBKBKBKHKBKHK^^
Að ofan: Haraldur Sigurðsson
afhendir verðlaun að lokinni