Dagur - 16.11.1963, Blaðsíða 4

4
ÞÁ OG NÚ
í HVÍTU BÓKINNI „Viðreisn“,
sem núverandi ríkisstjórn gaf út á
öndverðu ári 1960 og sendi inn á
hvert heimili í landinu, segir svo á
bls. 4:
„Það er stefna ríkisstjómar-
innar, að það sé og eigi að
vera verkefni samtaka laun-
þega og atvinnurekenda, að
semja um kaup og kjör.“
Forsætisráðherra, Ólafur Thors, á-
réttaði þessa stefnuyfirlýsingu í fram
söguræðu sinni við fyrstu umræðu
efnahagsmálafrumvarpsins á Alþingi
5. febrúar. Ummæli hans eru prent-
uð í B-deild Alþingistíðinda það ár,
393. dálki og hljóða svo:
„Enda er það skoðun ríkis-
stjórnarinnar, að samningar
um grunnkaup og kjör eigi
að fara fram milli atvinnurek-
enda og samtaka launþeg-
anna án aðildar ríkisvalds-
ins------“
Til þess að koma „stefnunni“ í
framkvæmd, sagði ráðherrann, „biðj
um við nú að fresta mótaðgjörðum
um nokkurt skeið“. Og enn mælti
hann svo, til að gera athöfnina sem
veglegasta:
„Háttvirtu alþingismenn! Örlaga-
stund er upp runnin í lífi þjóðarinn-
ar, sem nú stendur á vegamótum.
Okkar- er að vísa veginn, marka stefn-
una. Önnur leiðin liggur fram af
glötunarbarminum, hin til aukins
öryggis og bættra lífskjara“ (Alþt. A
398).
Stéttafélögin í landinu gerðu það,
sem forsætisráðherrann bað þau að
gera. Þau frestuðu mótaðgerðum um
nokkurt skeið, þ. e. allt árið 1960,
gerðu ekki tilraun til að knýja fram
launahækkanir á þeim tíma til að
vega upp á móti verðhækkun af völd
um gengisbreytingar, skatta og vaxta
hækkunar. En á næstu vetrarvertíð
(1961) kom til „mótaðgerða“ hjá sjó-
fólki syðra, sem leiddu af sér tekju-
hækkun. Og sumarið eftir kom til
almennra kaupdeilna margra stétta.
Sú kaupdeila var leyst hér norðan-
lands, sem kunnugt er, fyrir atbeina
norðlenzkra samvinnufélaga og stétt-
arfélaga á Norðurlandi.
Ríkisstjórnin taldi þá kauphækk-
un, sem þá var samið um, of mikla.
Hún taldi sig jafna metin með 13%
hækkun á erlendum gjaldeyri. En
vorið 1962 og vorið 1963 komu enn
nýjar kauphækkanir, sem samtals
voru miklu meiri en kauphækkunin
1961. Þá var samt ekki gripið til
gengislækkana — ekki minnst á svik.
Gengislækkunin 1960 var glæfra-
spil. Síðari gengislækkunin (1961)
t ar glapræði. Með henni var stýrt á
grunn.
Nú undanfarna daga hefur „við-
reisnin" sem slík verið að syngja sitt
síðasta vers. Eða réttara sagt: Ráð-
herrarnir, sem fyrir henni stóðu,
hafa verið að kyrja útfararsálm henn-
ar. Játað er, að nú sé ekki um ör-
yggi að ræða, heldur upplausn og
það eftir eina beztu síldarvertíð á
síðari tímum og þrátt fyrir hækkandi
afurðaverð erlendis.
lllllllirilllllllllllllllMIIIIIIIIIIMIIIIMIIIIIIIIIIIIIII FREDERIC SONDERN: ....................
Unglingadómstóllinn í Jacksonville
í AMERÍSKRI borg hefur hóp-
ur ungs fólks ásamt vitrum
dómara tekið upp nýjar og ár-
angursríkir aðferðir gegn lög-
brotum unglinga.
Tvisvar í viku er fremsta
bekkjarröðin í borgarréttinum
í Jacksonville, Florida, setin
sex eftirtektarsömum ungum
stúlkum og piltum á aldrinum
18—19 ára. Þau eru ráðgjafar
John Santora dómara í málum
gegn ungum lögbrjótum. San-
tora dómari er fertugur maður,
reyndur og vinsæll dómari.
Ég fer nær alltaf að ráðum
þessa unga fólks í dómum mín-
um, sagði hann, en vitanlega
kemur það fyrir að ég verð að
breyta þeim dálítið. Þau geta
betur en ég séð hvort vitnis-
burður jafnaldra þeirra er sann
ur eða loginn. Þau geta einnig
betur getið sér til um heimilis-
aðstæður viðkomenda og skilja
viðbrögð unglinganna, sem virzt
geta undarleg í augum okkar,
sem eldri erum. Þau taka ekk-
ert tillit til lagakróka, eru eft-
irtektarsöm, hugsa sig vel um
og eru óvenjulega réttlát. Það
hef ég margreynt.
Ég hef sjálfur setið í réttar-
sal Santora dómara og séð ung-
lingakviðdóminn að störfum og
get tekið undir við hann.
Ungur maður stóð fyrir rétt-
inum, sakaður um að hafa á bíl
föður síns ekið á annan bíl með
þeim afleiðingum að bíllinn valt
og eldur kom upp í honum. Lög
reglan hélt því fram, að hann
hefði ásamt nokkrum félögum
sínum verið í kappakstri ög
hefði misst stjórn á bílnum í
JÓLAKORT BARNA-
HJÁLPAR S. Þ.
DANI og Svíi eru meðal þeirra
11 listamanna, sem gert hafa
teikningar aí þeim 18 kirtom
Barnahjálpar S. Þ. (UNICEF),
sem gefin verða út í ár. Kort
Danans, Ottos Nielsens, heitir
j,Jólakvöld“, og Svíinn Ruben
Freidwall hefur teiknao „Hrein
dýra-fantasíu“. Barnahjálpin
gerir sér vonir um, að hægt
verði að selja 30 milljón jóla-
og nýárskort í rúml. 100 löndum.
í fyrra seldust 25 milljón
kort. Nettó-tekjur af þeim urðu
1,6 milljón dollara, eða nægilegt
fé til að kosta starfsemi Barna-
hjálparinnar í tvær vikur. —
Barnahjálpin veitir böi-num þró
unarlandanna hjálp og hefur
þannig á sínum snærum tvo
þriðju hluta af öllum börnum
heims.
Sá sem kaupir eina samstæðu
af UNICEF-kortum (10 kort
með umslögum) gerir barna-
hjálpinni kleift að bólusetja 50
börn gegn berklum. 10 samstæð
ur nægja til að útvega 75 börn-
um vítamíntöblur í heilan mán-
uð. 100 samstæður gera Barna-
hjálpinni kleift að kaupa tæki
í minniháttar hjúkrunarstöð fyr
ir mæður og börn. Kortin verða
til sölu í Reykjavík fyrir jólin.
beygju. Verjandi unga manns-
ins sagði aftur á móti að bilun
í stýrisútbúnaði bílsins væri or-
sök slyssins. Foreldrarnir full-
yrtu og að sonur þeirra myndi
aldrei hafa tekið þátt í kapp-
akstri. Santora dómari hlustaði
gaumgæfilega og sagði að lok-
um, að hinn ákærði væri ekki
orðinn 21 árs og kæmi því mál
hans fyrir hina ungu kviðdóm-
endur. Unga fólkið hvíslaðist á-
kaft á um stund og síðan reis
formaður þess á fætur. „Herra
dórnari", sagði hann, „við leggj-
um til 3ja ára missi ökuleyfis,
30 daga fangelsi og 200 dollara
í sekt.“ Dómarinn hugsaði sig
um. „Það er of þungur dómur“,
sagði hann, „ég samþykki öku-
leyfismissi í eitt ár, þar að auki
30 daga fangelsi eða 200 dollara
sekt“.
Það var með vilja gert að
dómstóll hinna ungu tók ekki
með neinum silkihönzkum á
þessum jafnaldra sínum.
Einn þeirra sagði við mig á
eftir. „Hann er ábyrgðarlaust
dekurbarn, sem er alveg sama
um þó að hann valdi öðrum
skaða. Þér sáuð sjálfur hve á-
nægður hann var með sjálfan
sig fyrir réttinum í dag. Hann
brosti til okkar meðaumkunar-
brosi. Það þolum við ekki. Sum
okkar eru frá fátækum heimil-
um, sum frá ríkum. En við lít-
um sömu augum á þetta mál.
Við viljum kenna bæði honum,
foreldrum hans og öllum öðr-
um, að við viljum að við séum
tekin alvarlega.“
Skýrslur lögreglunnar sanna
það, sem Santora dómari segir,
að við tilkomu unglingadóm-
stólsins og við störf hans þetta
eina ár, hafi afbrot unglinga
minnkað um helming, en þau
voru orðin áhyggjuefni í Jack-
sonville. f flestum tilfellum
voru foreldrarnir lítt samstarfs-
fús, réðu dýra verjendur eða
virtust kærulaus gagnvart þess-
um málum.
Ég veit hreint ekki hvað við
eigum að gera, sagði hinn á-
hyggjufulli dómari í blaðavið-
tali síðastliðið sumar. Fullorðn-
ir borgarbúar létu orð hans sem
vind um eyru þjóta. Þá var ný-
stofnað æskulýðsráð Jackson-
villeborgar, en í því voru um
200 áhugasamir menntaskóla-
nemendur. Þeim fannst ástand-
ið í borginni óþolandi og vildu
gera sitt til að úr því yrði bætt.
Þeim mislíkaði að æskulýður
borgarinnar í heild liði fyrir af-
brot minni hlutans. Formaður
æskulýðsráðsins, Ernest Evans,
fór til Santora dómara og stakk
upp á því við hann, að unglinga
kviðdómur yrði stofnaður í
borgarréttinum. Fjörutíu af
meðlimum æskulýðsráðsins
höfðu tjáð sig fús til að vera
á skrá sem kviðdómendur, þar
sem sex í einu skyldu sitja
kviðdóminn.
Dómarinn samþykkti að lok-
um að reyna þetta, þótt engin
dæmi væru til um slíkan kvið-
dóm áður. Eins og dómarinn
sagði, þá hafði þetta lítil lög-
fræðileg áhrif, en hin sálrænu
áhrif af nærveru kviðdómsins
væru óumdeilanleg.
Ég var staddur í réttinum
þegar yfirheyrð var ung stúlka,
ákærð fyrir búðarþjófnað.
„Taktu nú eftir hvað skeður,“
sagði réttarþjónninn, sem sat
við hliðina á mér.
Meðan á yfirheyrslunum stóð,
starði unga stúlkan nær stanz-
laust á kviðdómendurna. Út-
skýringar hennar voru langar
og tvíræðar. Hún sagðist hafa
stungið nokkrum hlutum í vasa
sinn í hugsunarleysi meðan hún
var í verzluninni og gleymt síð-
an að borga þá. Andlit kviðdóm
endanna voru sem höggvin í
stein.
„Þér haldið þá fast við að þér
séuð ekki sek,“ sagði dómar-
inn að lokum. Stúlkan leit enn
einu sinni á kviðdómendurna
og hikaði. „Nei, herra dómari,"
sagði hún svo hljóðlega, „ég er
sek.“
Þessi æskulýðskviðdómur hef
ur einnig komið fram með ó-
venj ulegar refsingaraðferðir.
Hinn seki er t. d. látinn vera
yfir helgi á slysavarðstofu í
einu af sjúkrahúsum borgarinn
ar. Hann er látinn horfa á kval
ir þeirra, sem orðið hafa fyrir
slysi, vegna kæruleysis eða van
gár annarra. Það er hörð refs-
ing fyrir ungt fólk að horfa á
limlesta líkami, sagði Evans við
mig, en það lærir miklu meira
af því en að vera í fangelsi. Það
sér afleiðingarnar af því, sem
það hafði sjálft gert eða gæti
hafa gert. Bezta sönnunin fyrir
því að unglingakviðdómurinn
hafði rétt fyrir sér, sést í mál-
inu gegn unga manninum, sem
hafði verið ölvaður við stýj'ið
og valdið alvarlegu slysi. Hann
kom í réttinn, klæddur þröng-
um gallabuxum og leðurjakka
og stóð keikur með höndur í
vösum meðan á yfirheyrslu
stóð. Úrskurður kviðdómend-
anna var: Fjórar helgarvaktir á
slysavarðstofunni og missir öku
skú'teinis. Mánuði seinna kom
þessi ungi maður á samkomu-
stað æskulýðsráðsins, klæddur
venjulegum fötum, snyrtilegur
og alvörugefinn. Evans gat
vai'la trúað sínum eigin augum,
svo mikil var breytingin. Þessi
fyrrum forherti lögbrjótur
spurði nú, hvort hann, þrátt fyr
ir fortíð sína, mætti gerast með
limur æskulýðsráðsins. Hann
vildi einnig gjarnan vera á kvið
dómendaskrá ráðsins. Félagar í
æskulýðsráðinu veittu honum
inngöngu og hafa ekki þurft að
iðrast þess síðan.
Stundum fannst Santora dóm
ara kviðdómur sinn vera full
vægur í dómum sínum. En oft-
ast lá þar hugsun eða ástæða á
bak við. Ungur piltur var á-
kærður fyrir að hafa stolið föt-
um að verðmæti 50 dollara úr
ýmsum verzlunum. Hann var
örvinlaður og skelfdur fyrir rétt
inum. En kviðdómendurnir virt
ust skilja vel hina fáorðu, sund
urlausu skýringu hans á stuld-
inum. Dómarinn lagði til fang-
elsisvist, en það vildu kviðdóm-
eiidur ekki. Skilorðsbundinn
dóm með sex mánaða reynslu-
tíma, auk þess sem hann skyldi
borga hið stolna. Dómarinn lét
að lokum undan.
Á eftir spurði ég einn af kvið-
dómendunum hvers vegna þeir
hefðu vægt honum. Skiljið þér
það ekki, sagði hann. Harin ætl-
aði að vera við fermingu eins
félaga síns og fannst að hann
yrði að vex-a almennilega klædd
ur. Foreldrarnir eru ofdrykkju
fólk og vildu ekki hjálpa hon-
um. Þess vegna stal hann. Við
vitum að það er rangt. En hann
er ekki þjófur af vana. Hefðum
við sett hann í fangelsi, hefði
hann kannske oi'ðið það. Við
höfum aðvarað hann, en ekki
dæmt hann hart.
Það er undai'legt, sagði San-
tora dómari, að þau geta ætíð
fundið refsingu sem hæfir af-
brotunum. Þau hafa t. d. komið
með margs konar refsingar í
staðinn fyrir fjársektir. Foreldr
arnir boi'ga sektirnar segja þau,
en þegar ungur maður er látinn
fægja skilti og hurðai'húna á
lögreglustöðinni eða hreinsa
gai'ða, þá finna þau að það er
refsing, og gleyma því ekki.
Það hefur náðzt mjög mikill
árangur með unglingadómstóln-
um, sagði Santora dómari, og
það er sennilega vegna hinna
sálrænu áhrifa sem þau hafa
á hina ungu lögbrjófa. Ég get
prédikað yfir þeim, en þó að
þeir viti að ég get gert þeim
lífið leitt, þá glotta þeir á mig.
En þeir glotta ekki að unglinga
kviðdómnúm, ekki nema einu
sinni að minnsta kosti, svo falla
þeir saman. Þessi hópur heil-
brigðra og réttsýnna unglinga
fyllir þá skömm. Það eru áhrif
sem ekki bregðast.
(Þýtt úr Det Bedste.
ÓGLÆSILEGIR ARÐMIÐAR.
Kvartað hefur verið um, að
arðmiðarnir í sumum deildum
KEA séu ólæsilegir með öllu
og mun þessi umkvörtun ekki
úr lausu lofti gripin. Þessu er
hér með vísað til réttra aðila til
úi'bóta.
BÍLARNIR RENNA.
í sambandi við slys hér í bæn
um nú nýlega, voi'u gerðar at-
huganir á því, hve snögglega
væri hægt að stöðva bifreið á
götum bæjai'ins. Á blautu og
forugu malbiki þurfti um 17
metra til að stöðva fólksbifreið
úr 55 km hraða. Lengi'i vega-
lengd þarf til að stöðva bifi'eið
þegar frost og hálka kemur til.
Þetta atriði þui-fa bifreiðastjór-
ar að hafa hugfast, er þeir aka
um götur bæjarins.
ÖRÐUGT SKREF
SUM BLÖÐ stjórnarinnar
leggja ríka áherzlu á, að það
hafi verið forvígismenn verk-
lýðsfélaga, sem buðu ríkisstjórn
inni frest til 10. des., en ekki
ríkisstjói'nin, sem bað um fi'est-
inn á elleftu stund. Þetta kann
að skipta máli í augum sumra
manna, en hvei-su sem þetta
atriði er túlkað, verður niður-
ÞEGAR HIMNARNIR
OPNAST
Höf. Amaldur Árnason.
Prentverk Odds Björnssonar
Akureyri.
ÞESSI bók styðst að vísu við
sálræna reynslu, en hefur þó
athyglisvei'ða sérstöðu meðal
þeirra bókmennta. Höfundurinn
kemst sjálfur þannig að orði í
formála:
„Ég hefi þá persónulegu
reynslu af lækningageislum
framlífsmanna, sem gerir mér
það fært að bera fram þá til-
gátu, að ein tegund þeirra
geisla, sem framlífsmenn nota
við lækningar hér á Jörðu
niðri, séu framleiddir með til-
styi'k sólarljóssins. Hér mun
vera um hagnýting hins útfjólu-
bláa sólai'ljóss að í'æða þannig,
að framlífsmenn auka tíðni þess
og nota það við lækningai', en
einkum þó okkur til hressingar.
Þessi tilgáta hefur þann kost
umfram sáh'æna reynslu frá
raunvísindalegu sjónarmiði, að
hún verður sönnuð með raun-
vísindalegum tilraunum, sé hún
rétt.
Hér á landi eru uppi ýmsar
skoðanir um fi'amlífið, en mér
er ómögulegt að aðhyllast neina
þeirra með öllu. Útjaðrar þess-
ara skoðana eru annars vegar
kenningar Helga Péturss, en
hins vegar trúin á Guðsríkið
sem heimkynni framlífsmanna.
Báðar þessar skoðanir eru að
mínu áliti rangar. Framlífsmenn
byggja ekki hinn sýnilega heim
og enginn kemst inn í Guðsríkið
fyrir handan fremur en hér á
jöi'ðu. Skoðanir sem slíkar á
framlífinu eru þess valdandi að
raunvísindalegt samband er
ekki enn komið á við fi'amlífs-
menn. Eðlisfræðilega þekkingu
skortii' ekki til að koma slíku
,sambandi á. Það er auðvelt að
rannsaka eðli þeirra geisla, sem
framlífsmenn beina stöðugt til
okkar, miklu auðveldara en
margir munu ætla á þessari
geisla- og atomöld.“
Enda þótt höfundui'inn noti
hér orðið Guðsríki í nokkuð
annarri mei'kingu, en guðfræð-
ingar gera nú, verður það ljóst,
hvað hann á við með því, sem
á eftir kemur. En það skyldi nú
aldi'ei vera, að hann hafi bent
á lausn þeirrar gátu, sem tor-
veldust hefur verið, hvei'nig
hægt sé að koma á beinu síma-
sambandi milli lifenda og fi'am-
liðinni? Mig minnii', að Edison
væi'i að glíma við þetta um það
leyti, sem hann andaðist, og ein-
hvers staðar las ég í tímariti,
að farið væri að taka upp raddir
framliðinna á segulbönd úti í
löndum. Ef aðgreining heim-
anna byggist einkum á mismun-
andi tíðni efnisins, eins og mai'g
ir halda fram, þá ætti það ekki
að vera ofætlun „vísindunum“
að finna þá Bifi'öst milli himins
og jarðar, sem fær sé, og
kannske hentar þá bezt að byi'ja
eins og þessi höfundur stingur
upp á, að rannsaka geisla þá,
sem framlífsmenn lækna með.
Mér þótti mjög gaman að lesa
bók þessa. Hún hefur að geyma
margar skarplegar og gáfuleg-
ar athugasemdir. Höfundurinn
skilur, að í goðsögum max'gi'a
trúarbragða speglast andleg
reynsla kynslóðanna, og því ber
ekki ávallt að skilja þær bók-
staflega heldur á táknrænan
hátt. Hann vill réttilega gera
hlut andlegrar í-eynslu norræns
átrúnaðar: Ásatrúarinnar,
hærra undir höfði en verið hef-
ur um hríð, en mestu varðar
það, að höfundurinn er bless-
unai'lega laus við alla kreddu-
trú og hugsar eins og fi'jáls mað
ur, og þá er fyrst von um að
eitthvað verði sagt af viti.
Ég býst við að mörgum.þyki
höf. færa ónóg rök fyrir þeirri
hugmynd sinni, að Jesús sá, sem
krossfestur var, hafi verið son-
ur Jósefs frá Arimaþeu, enda
erfitt að hugsa að svo ferlegur
ruglingur hefði getað oi'ðið á
staðreyndum í guðspjöllunum.
Hitt er athyglisvert, að margir,
JÓLALESBÓK DAGS.
Þeir lesendur Dags og velunn
arar, sem ættu í fórum sínum
smásögur, frásagnir af mark-
vei'ðum atburðum, kvæði eða
annað efni heppilegt í Jólales-
bók Dags, ættu að hafa sam-
band við í'itstjórann hið fyi'sta.
MISSKILNINGUR
FORVÍGISMENN Fjórðungs-
sjúkrahússins á Akui-eyri hafa
tjáð blaðinu, að áætlaður rekst-
urshalli stofnunarinnar á þessu
ári sé tæplega ein millj. króna.
Fjárhagsáætlun fyrir árið 1964
sé ekki ennþá fyrir hendi, en
staðan sú ein, að ríkisstjórnin
féll frá áfox'mum sínum vegna
mótspyrnu stjónarandstöðunn-
ar, stéttax'félaga og almennings-
álitsins, og það er mergurinn
málsins.
Þótt stjórnai'blöðin finni sárt
til með ríkisstjórninni og þeirri
útreið allri, sem hún fékk í
þessu máli, verður hlutur henn-
ar sízt skárri þótt því sé haldið
fram, að forvígismenn vei'klýðs-
félaganna hafi líka þurft að
leiða stjói-nina yfir öi'ðugasta
þröskuld afturhvarfsins — til
ákvörðunar um frestun frum-
varpsins um launamál og fl. —.
sonar (Lexicon poeticum) auk
smærri safna. En fáir munu eiga
allar þessar bækui', enda eru
þær með útlendum þýðingum.
Einnig er stöðugt að bætast við
mikill grúi nýyrða úr vísinda-
og tæknimáli, sem fáir aðrir en
sérfræðingar hafa á fingrum
sér.
Þetta er fyrsta stóra oxðabók-
in með íslenzkum skýringum,
þar sem leitast er við að taka
sem flest íslenzk stofnoi'ð úi'
fornu máli og nýju, auk algeng-
ustu samsetninga og orðtaka,
gei’ð gi'ein fyi'ir beyingum og
rithætti oi'ða og mismunandi
mei'kingum, jafnvel tekið upp
nokkuð af slanguryrðum af er-
lendum uppi'una og orðum úr
alþýðumáli, sem naumast hafa
fyrr verið bókfest. Skýringar
höfundanna eru yfirleitt grein-
argóðar og gagnorðar.
Margir mundu nú halda, að
þeir þekktu yfii'leitt merkingar
íslenzkra orða og þyrftu því
ekki á slíkri oi'ðabók að halda,
en því fer víðsfjarri. Tökum t. d.
eitthvað algengt oi'ð eins og
skræða. Flesir munu kannast
við að þetta geti merkt: gömul
eða slitin bók, jafnvel ómerki-
■leg bók. En hér hefur orðabókin
ýmsar merkingar aðrar: pappíi's
eða bókfellsstrangi, pappíi's- eða
bókfellssnyfsi, vondur eða óæt-
(Framhald á blaðsíðu 7).
Zonta-konur kynna Nonna
KONUR í Zontaklúbbnum á Ak
ureyri gerðu gamla Nonnahúsið
í Fjörunni að einum mei'kileg-
asta stað bæjarins. Nonnahús
geymir nú bækur, bréf og mynd
ir, húsmuni og listavei'k, sem
tengd eru nafni hins víðkunna
rithöfundar, séra Jóns Sveins-
sonar, Nonna, sem lék sem barn
í þessu gamla húsi.
Nú hafa Zontakonur tekið
upp nýja aðferð til að kynna
æsku bæjarins þennan merka
mann. Kynningin er á þann veg,
að á fimmtudögum er einni
deild í sjötta bekk barnaskólans
boðið í Nonnahús.
Fréttamaður Dags átti þess
kost, 14. þ. m„ að sjá og heyra
hvernig kynningin fór fram. —
Barnahópnum, sem kom í fylgd
kennai'a síns er að þessu sinni
var Björgvin Jörgensson, var
skipt í tvo hópa. Frúrnar Stef-
anía Ármannsdóttir og Þórhild-
ur Steingrímsdóttir sýndu öðr-
um hópnum muni og minjai',
svo og húsið sjálft. Hinn hópur-
inn hlýddi á meðan á erindi frk,
Ingibjargar Magnúsdóttur yfir-
hjúki'unarkonu um Nonna.
Börnin voru mjög stillt og
sýndu málinu áhuga.
Þessi kynning er lofsvei'ð,
konunum til sóma og böi'nunura
eflaust til nokkui's gagns. Fjöl-
margir innlendir og erlendk'
fei'ðamenn hafa heimsótt Nonna
húsið á Akureyri á sl. sumrum.
Hingað eru þau komin til að fræð-
ast um Nonna, og um hann fara þau
fróðari en þau konxu.
NONNAHÚSIÐ. Snjór situr á þaki
og hverri sillu. (Ljósm. E. D.)
þeir vonandi rækja, þegar þeir
fá sannleikskallið".
Svona tala ekki aði'ir en spá-
memi.
sem kynnt hafa sér arfleifð Ess-
enanna í Qumi'an handritunum
hafa haldið því fi'am, að þar
hilli undir mikinn meistara, sem
kumxi að hafa haft áhrif á kenn-
ingar Jesú, en sá meistari hljóti
að hafa verið uppi all-löngu
fyrr. Hefði verið æskilegt, að
höf. hefði kynnt sér þetta mál,
áður en hann í'itaði þennan þátt
bókar sinnai'.
ISLENZK ORÐABOK
IIANDA SKÓLUM OG
ALMENNINGI.
Kitstjóri Ámi Böðvarsson.
Bókaútgáfa Memiingarsjóðs.
Reykjavík 1063.
ENDA þótt það sé ekki venja
mín að geta um aðrar bækur en
þær, sem mér eru sendar til um
I SÉRA BENJAMÍN SKRIFAR UM BÆKUR
Margt segir höf. skemmtilegt
frá andlegri reynslu sinni og
kemst spaklega að oi'ði, t. d.:
„Það er að vísu hörmulegt,
hvernig menn fóru og fara með
meistarann frá Nazai'et, en hitt
er þó hið mesta böl, hvernig
fai'ið er með Guð sjálfan. Til-
veran er ekki aðeins blind og
miskunnarlaus náttúrulögmál,
sem æða áfram og hvæsa eins
og brotsjóir. Uppi yfir öllu vak-
ir Faðii'inn, og ljós hans kemui',
ekki til að dæma heldur til að
hjálpa og styrkja. Allir menn
munu eiga sér innri köllun, sem
sagnar, og um þessa bók ættu
auðvitað málfræðingar helzt að
skrifá, get ég samt ekki oi'ða
bundizt um að vekja athygli á
henni, því að það er mikill og
gleðilegur atburður, að hún
skuli vera komin út, og ber að
þakka Menningarsjóði og öllum,
sem að vei'ki þessu hafa unnið.
Þessi bók bætir úr bi'ýnni
þörf. Að vísu eru til miklar og
ágætar orðabækur yfir íslenzka
tungu, eins og t. d. orðabók
Blöndals, orðabók Fritzners og
Cleasbys yfir foi'nmáli, skáld-
málsoi'ðabók Sveinbjarnar Egils
miðað við, að daggjöld hækki
vei-ulega, svo sem nú sé áætlað,
muni fjárhagurinn væntanlega
breytast til batnáðar. Tölur
þær, í þessu sambandi, sem Dag
ur birti, komu fram á síðasta
bæjarstjórnarfundi og var ómót
mælt þar.
i