Dagur - 10.02.1965, Blaðsíða 4

4
5
Skrifstoíur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1-1166 og 1-1167
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
VEGAÁÆTLUN 1965-68
VEGAÁÆTLUNIN fyrir árin 1965
— 1968 átti samkvæmt lögum að
liggja fyrir Alþingi samtímis fjárlaga
frumvarpinu fyrir 1965 og þá með til
liti til þess, að hægt væri að afgreiða
hana fyrir áramót eins og fjárlögin.
Er þetta nauðsynlegt til að hægt sé
að miða ríkissjóðsframlag til áætl-
unarinnar við þarfir hennar. í reynd
inni fór þetta svo, að áætlunin kom
ekki til þingsins frá ríkisstjórninni
fyrr en í desembermánuði og ráð-
herra gerði eklci grein fyrir henni
fyrr en 3. febrúar og var afgreiðsla
fjárlaga þá löngu lokið eins og kunn
ugt er.
Það kom þá þegar fram í umræð-
um, að nokkrum óhug Iiefur slegið
á Jjingmenn við athuganir þeirra á
niðurstöðum talna, sem í áætluninni
eru, eins og hún liggur fyrir. Sam-
kvæmt þessari áætlun fyrir 1964
hafði vegagerðin til ráðstöfunar á
því ári rúml. 242 millj. kr. En í
nýju áætluninni er gert ráð fyrir, að
ráðstöfunarfé næstu fjögur árin verði
sem hér segir:
Árið 1965 261,9 millj. kr. árið
1966 254,1 millj. kr. árið 1967 246,4
millj. kr. og árið 1968 278,0 millj.
kr.
Áætlunin gerir ráð fyrir, að kostn
aður við stjóm vegamála og vegavið-
hald fari vaxandi, eins og eðlilegt er
og að framlagið til gatnagerða og
sýsluvega fari sömulciðis hækkandi
í samræmi við ákvæði vegalaganna.
En það, sem vonbrigðum veldur er,
að lieildarframlagið til nýbygginga á
þjóðvegum og til brúargerða hækk-
ar ekki á tímabilinu heldur lækkar
á áætluninni, eins og hún er lögð
fyrir þingið.
Sl. ár var nýbyggingarframlagið
61,9 millj. kr. og brúarframlagiö 31,7
millj. kr. En á árunum 1965—1968
er nýbyggingaframlagið 61,9 — 57,5
og 60,5 millj. kr. og brúarframlagið
31 — 27,9 — 29 og 31 millj. kr. Ráð-
herrann upplýsti í framsöguræðunni
að útlit væri fyrir, að tekjur vegasjóðs
af benzínskatti yrði mun minni en
gert hafði verið ráð fyrir, þegar vega
lögin voru sett í fyrra.
Það er nú auðsætt, að fé það, sem
vegagerðin fær til ráðstöfunar hrekk
ur skammt. Annaðhvort verður að
afhenda vegasjóðnutn fleiri tekju-
stofna eða auka framlagið til hans
úr ríkissjóði, en það var á árinu sem
leið rúml. 47 millj. kr. og gert ráð
fyrir því óbreyttu næstu fjögur ár-
in. Halldór Sigurðsson alþm., sem á
sæti í fjárveitingarnefnd þingsins,
sagði í umræðum, að enn rynnu í rík
issjóð um 500 inillj. kr. sem tekjur
af umferðinni í landinu umfram
þær tekjur, sein vegasjóðurinn á rétt
til. Er hér um að ræða leyfisgjöld og
innflutningstolla af bifreiðum og
varahlutum.
órvir
an
#
alla
Alyktanir gerðar á fulltrúafundum norðanlands
og austan og á Alþingi á árunum 1960-1964
Fjórðungsþing Norðlendinga á
Húsavík 11. til 12. júní 1960:
„Fjórðungsþing Norðlendinga,
haldið á Húsavík 11. og 12. júní
1960, leyfir sér að skora á yfir-
stjórn raforkumála ríkisins að
láta, svo fljótt sem verða má,
Ijúka fullnaðaráætlunum um
virkjun Jökulsár á Fjöllum og
jefnframt athuga möguleika á
að koma upp stóriðju til fram-
leiðslu á útflutningsvörum í
sambandi við virkjunina. Telur
Fjórðungsþingið, að virkjun
Jökulsár, — ef fullnaðaráætlun
leiðir í Ijós, að hún sé hagfelld,
svo sem líkur virðast benda til,
— eigi að ganga á undan virkj-
un sunnlenzkra vatna til stór-
iðju, vegna nauðsynjar þeirrar,
sem á því er að efla jafnvægi í
byggð landsins."
Sýslunefnd Norður-Þingeyjar-
sýslu 20. júlí 1960:
„Sýslunefnd Norður-Þingeyjar
sýslu ályktar að lýsa yfir því,
að hún telur mjög mikilsvert,
að lokið verði sem fyrst áætlun
um virkjun Jökulsár í Axar-
firði og athugun á möguleikum
til iðnaðar í því sambandi.
Jafnframt fer hún þess á leit
við alla fulltrúa Norðurlands á
Alþingi, að þeir vinni að því af
alefli, að virkjun Jökulsár verði
næsta stórvirkjunin, sem ráðist
verður í hér á landi.“
Alþingi 22. marz 1961:
„Þingsályktun um að undir-
búa virkjun Jökulsár á Fjöll-
um til stóriðju.
Alþingi ályktar að skora á
ríkisstjórnina að láta hraða
gerð fullnaðaráætlunar um
virkjun Jökulsár á Fjöllum til
stóriðju og athugun á hagnýt-
ingu orkunnar til framleiðslu
á útflutningsvörum og úrræð-
um til fjáröflunar í því sam-
bandi.“
Sýslunefnd Suður-Þingeyjar-
sýslu 25. til 28. apríl 1961:
„Sýslufundur Suður-Þingeyjar
sýslu haldinn í Húsavík dag-
ana 25. til 28. apríl, lætur í ljós
ánægju sína yfir viðurkenningu
Alþingis á nauðsyn skjótrar og
fullkominnar áætlunar um
virkjunar Jökulsár á Fjöllum.
Jafnframt lýsir fundurinn yf-
ir því, að hann telur stórvirkj-
un Jökulsár og iðnaðarstöðvar
í sambandi við hana, þýðingar-
mesta umbótamál Norðaustur-
lands og aðliggjandi héraða.“
Sveitarstjómarfundur Norður-
og Suður-Þingeyinga og Hús-
víkinga 24. september 1961:
„Sameiginlegur fundur Norð-
ur- og Suður-Þingeyjarsýslna
og bæjarstjórnar Húsavíkur-
kaupstaðar, boðaður af sýslu-
manni þessara héraða og bæjar
fógetanum á Húsavík, haldinn
á samkomuhúsi Húsavíkur
sunnudaginn 24. september
1961, lýsir yfir því, áð hann
telur eitt allra þýðingarmesta
viðfangsefni og skyldu þjóðfé-
lagsins, að leitast við að koma í
veg fyrir ósamræmi milli lands-
hluta í afkomuskilyrðum þegn-
anna.
Lítur fundurinn svo á, að
miklir áframhaldandi flutning-
ar fólks til búsetu í þéttbýlinu,
sem myndast hefur við Faxa-
flóa og þar í grennd, stofni til
þjóðfélagslegra erfiðleika í stór-
um stíl og hlutfallslega því
meiri erfiðleika, sem sú þróun
á sér lengur stað.
Þetta telur fundurinn að hafa
beri í huga við allar nýjar, stór-
ar, þjóðfélagslegar atvinnulífs-
framkvæmdir nú og eftirleiðis,
og yfirleitt við hvers konar
stuðning hins opinbera við at-
vinnulífið í landinu. Komi þá
ekki sízt til greina að fram-
kvæmdir séu gerðar í þeirri
röð, sem heppilegast er til jafn-
vægis, að því er búsetuna snert-
ir.
Fundurinn bendir á, að at-
vinnulíf á Norður- og Norð-
austurlandi vantar mótvægis-
kraft gegn aðdráttarafli atvinnu
stöðvanna syðra. Hefur þess
vegna hugmyndinni um virkjun
Jökulsár á Fjöllum, fyrst ís-
lenzkra fallvatna til stóriðju,
verið fagnað hér um slóðir, sem
heppilegri jafnvægisfram-
kvæmd, er riauðsyn líðandi
stundar kallar eftir.
Ut af því sjónarmiði, sem til
mún vera, að virkjun Þjórsár
eigi að ganga á undan virkjun
Jökulsár á Fjöllum, vegna fólks
fjölda, sem þegar er búsettur
syðra og þeirra mörgu, er þang-
að flytjast árlega — og þetta
eigi að gera jafnvel þótt Þjórs-
árvirkjun yrði fyrirsjáanlega
óhagkvæmari til stóriðju —
leggur fundurinn áherzlu á, að
sú skoðun er byggð á öfugum
forsendum.
Fundurinn telur hiklaust, að
þegar á allt er litið, muni þjóð-
hagslega réttara, að virkjun
Jökulsár verði gerð á undan
virkjun Þjórsár til stóriðju,
jafnvel þó að orka Þjórsár
reynist, samkv. áætlun, ekki
dýrari er; Jökulsár.
Með skírskotun til þess, er að
framan greinir, tekur fundur-
inn einhuga undir ályktun síð-
asta Alþingis, sem skoraði á
ríkisstjói-nina að láta hraða
gerð fullnaðaráætlunar um
virkjun Jökulsár á Fjöllum og
athugunum á hagnýtingu ork-
unnar til framleiðslu á útflutn-
ingsvörum og úrræðum til fjár-
öflunar í því sambandi.
Fundurinn 1-ýsir yfir þakk-
læti til Alþingis fyrir þá álykt-
un og treystir því, að þeir þing-
menn, sem fluttu þingsályktun-
artillöguna, fylgi málinu fast
eftir áfram.“
Fundur í Rændafélagi Fljóts-
dalshéraðs haldinn í Egilsstaða-
kauptúni 19. febrúar 1962:
„Fundurirm telur það afger-
andi nauðsyn fyrir fólk í öllum
byggðum Norður- og Austur-
lands, að Jökulsá á Fjöllum
verði valin til næstu stórvirkj-
unar í landinu, þegar til þess
kemur. Telur fundurinn að at-
vinna og stóriðnaður sem fylg-
ir slíkum framkvæmdum mundi
öðru fremur jafna aðstöðuna í
byggðum landsins, og mundi
j STÓRVIRKJUNARMÁLIN í
1 eru mjög á dagskrá, og e. t. I
I v. verður þess skammt að i
H bíða, að ákvörðun verði tek- |
I in um þau, svo og um stór- I
| iðjumál. |
| Þykir því réít að vekja i
| sérstaka athygli á vilja fólks I
1 á Norður og Ausfurlandi, =
I sem felst í hinum mörgu i
E ályktunum og áskorunum, i
I sem hér birlast. □ 1
flestu öðru fremur vinna
á móti þeirri þróun, sem alþjóð
hefur viðurkennt, að sé óheppi- '
leg, að meiri hluti þjóðarinnar
safnist í eitt horn landsins, þar
sem ein stórvirkjun enn á Suð-
urlandi mundi örfa þá þróun.
Fyrir því skorar fundurinn
alla þingmenn kjördæmanna
Norður- og Austurlandi að
vinna að því að skapa órjúfandi
samstöðu fólksins á þessu svæði
til að standa vörð um þetta
réttiætis- og hagsmunamál.
í þessu sambandi vill fundur-
inn benda á sem heppilega leið,
til að- ná samstöðu í málinu, að
komið • verði á fulltrúafundi
sveitarfélaga á þessu svæði, til
að samræma sjónarmiðin og
beinir því til þingmanna, að
þeir gengist fyrir því að slíkur
fundur verði haldinn.“
Sýslunefnd Skagafjarðarsýslu
4. til 12. maí 1962:
„Sýslunefnd Skagafjarðarsýslu
telur háska búinn samfelldri
byggð í landinu, ef fjárfrekar
stofnframkvæmdir, sem ríkið
stendur nú að, svo sem stór-
virkjanir fallvatna til orku-
vinnslu, eru staðsettar hlið við
hlið í einum og sama landsfjórð
ungi, þar sem þéttbýli er þeg-
ar mest, enda - bersýnilegt, að
slíkar ráðstafanir munu enn
auka stórum á það misræmi í
byggð lands og landsgæða, sem
þegar er ærið orðið og kann að.
stefna til ófarnaðar áður en var-
ir. Fyrir því ályktar sýslunefnd
in að beina þeirri eindregnu
áskorun til yfirstjórnar raforku
á mála, að hún taki þegar ákvörð
á un um virkjun Jökulsár á Fjöll
um skuli ganga fyrir öðrum
stórvirkjunum, jafnvel þótt
nokkru meira þyrfti til að
kosta, enda verði undirbúning-
ur allur og áætlanir miðaðir við
það.“
FuIItrúafundur 16 bæjarstjórna
og sýslunefnda haldinn á Akur-
eyri 8. iúlí 1962:
„Fundur fulltrúa frá sýslu-
nefndum og bæjarstjórnum á
Norður- og Austurlandi, þar
sem einnig eru mættir alþingis-
menn þessara landsfjórðunga,
haldinn á Akúreyri 8. júlí 1962,
lýsir yfir því, að hann treystir
því og leggur á það áherzlu, að
framkvæmdur verði á þessu ári
yfirlýstur vilji Alþingis, sam-
kvæmt þyngsályktun 22. marz
1961, þar sem skorað er á ríkis-
stjórnina að „láta hraða gerð
fullnaðaráætlunar um virkjun
Jökulsár á Fjöllum og athugun
á hagnýtingu orkunnar til fram
leiðslu á útflutningsvöru, og úr-
ræðum til fjáröflunar í því sam
bandi.“ Krefst fundurinn þess,
að framkvæmd þjóðarviljans,
sem fram kemur í þingsályktun
artillögunni, verði látin sitjá
fyrir undirbúningsathöfnum
annars staðar af ' sama tagi.
Enda verði ekki tekin ákvörð-
un um staðsetningu stórvirkjun
(Framhald á blaðsíðu 7).
I RONALD FANGEN I
EIRÍKUR HAMARj
| Skáldsaga i |
KKHKHKHKBKHKHK 11 KHKHKHKHKHKHKH*
sýndi ekki fullnægjandi rekstursárangur samsvarandi mark-
aðshorfum nútímans. Af framannefndum ástæðum telur
bankinn sig neyddan til að segja upp reikningsláni hluta-
félagsins, að upphæð kr. 40.000, með venjulegum greiðslu-
fresti. Verði reikningsláni þessu ekki ráðstafað innan þess
tíma, neyðist bankinn til að ganga að láns-tryggingunum. .
í fljótu bragði skildi Eiríkur ekki neitt í neinu. Hvað
átti nú þetta ‘að þýða? Var bankinn svo illa settur, að hann
þyrfti að hafa handbærar miklar upphæðir? — Sökum þess
að rekstrarskýrslan væri ekki fullnægjandi, — hvílík endem-
is vitleysa! Að minnsta kosti ætti að mega krefjast þess að
fá rök fyrir því hvað að væri. Segði bankinn upp fleirum
viðskiptasamböndum sínum, myndi ekki líða á löngu, að
Eiríkur frétti af því. En þetta var alls eigi hugsanlegt, bank-
inn hafði stórgóð viðskipti og var í geysimiklu áliti. Hann
var blátt áfram tízkubanki. Það þurfti ekki annað en líta
í blöðin, þar sem þessi bankastjóri var spvirður spjörunum
úr seint og snemma. Eða — (Eiríkur lét hugann hvarfla um
vitund sína í hægfara skelfingu) — var það Fylkir, sem
hefði komið þessu í kring, var hann svo umsvifamikill
þarna og blygðunarlaus, — og var hann svona snar í snún-
ingum?
En svo var hitt bréfið! Hann reif það upp og las það í
spretti. Jæja, — það átti að vera eins konar plástur á sárið:
Brefið var til hans persónulega og bað hann að taka ekki
ráðstöfun bankans gagnvart Trjávöru-verksmiðjunni á
nokkurn hátt sem sprottna af minnstu vitund af vantrausti
á honum sem lögfræðilegum ráðunaut félagsins, eða stjórn-
ar þess yfirleitt. En það lægi þannig í þessu, að bankastjórn-
in teldi rétt að tryggja og styrkja öll viðskipti sín. Þar að
auki liti bankinn þannig á, að stofnfjár-aukning sú sem
hlutafélagið hefði í hyggju, væri félaginu um megn að
ávaxta nægilega, meðan reksturinn sýndi ekki betri út-
komu, þrátt fyrir góða stjórn og hagkvæma. — Fullvissandi
um fyllstu virðingu o. s. frv. o. s. frv.
Hér var sannarlega rnargt að athuga. Meira að segja það,
að bankastjórn taldi nauðsynlegt að fullvissa Eirík um, að
bankinn hefði alls ekki vantraust á honum! Ekki stjórnaði
hann félaginu! Var þetta ekki sæmilega augljós óbein
móðgun í hans garð? Skyldi þetta standa á einhvern hátt í
samhengi við það, að Fylki var kunnugt, að Eiríkur hefði
gengið í ábyrgð fyrir fyrstu 10.000 krónum reikningsláns-
ins? Vildi Fylkir endilega takast á við hann? Enginn skyldi
geta talið honum trú um, að bankinn upp úr þurru og upp
á eigin spýtur segði upp þessu smávægilega reikningsláni á
þessum fjárflæði-tímum hágengisins, þegar blátt áfram hver
og einn fékk lán út á hvað eina. Eða var ef til vill eitthvað
hæft í því, að félaginu yrði ofurefli að auka stofnféð með
dálitlu láni? Han hafði einmitt rætt þetta við Kolstað, for-
stjórann, mörgum sinnum, og hafði í hvert sinn sannfærst
um, að áætlunin væri góð og örugg.
Hann fékk ekki frið til að velta þessu frekar fyrir sér.
Bjartur útgerðarmaður var kominn á ný.... Eiríkur lét
hann bíða stundarkorn.
Eiríkur fann á sér, að Bjartur væri hálfgerður vandræða-
gemlingur. En hvaðan stafaði þessi grunur hans? Hann
hafði kynnst Bjarti unga lítillega fyrir tveimur árum. Hann
var þá kornungur maður, gæti líklega verið liðlega 25 ára
núna. Eiríkur hafði liitt hann í fjölmennu samkvæmi á
Bristol-hóteli, að hann minnir. Pilturinn var þar boðs-
herra, stórkostlegur boðsherra. Fólkið þyrptist utan um
hann, þjónar og brytar slepptu ekki af honum augum, og
hann var í hávegum hjá kvenþjóðinni, sem dáði hann mjög.
Bjartur ungi var annars reglulega laglegur piltur, eilítið
þreytulegur og slappur í fasi, en það þótti kvenþjóðinni
einmitt svo töfrandi, og hann var ríkur, flugríkur, Það er
að segja: Það var móðir hans fyrst og fremst, ekkja í Staf-
angri, vellauðug kaupmanns og útgerðarmanns-ekkja.
Þetta var það helzta, sem Eiríki var kunnugt í upphafi —
og annað og meira vissi hann ekki. Hann kærði sig ekki
um að sitja veizluna og fór þegar burt aftur. Síðan hafði
hann hitt Bjart nokkrum sinnum og hafði fengið áhuga
fyrir honum, fyrst og fremst sökum þess, að honum hafði
verið sagt, að þessi Bjartur ungi væri svo framúrskarandi
duglegur, en einnig sökum þess að hann virtist fremur
einmana, og beitti ekki þeirri háfleygu gortara-málýzku,
sem flestir hinna ungu samherja hans höfðu iðúlega á harð-
bergi. Og annars hafði Eiríkur keypt nokkra hluti í síðasta
skipi Bjarts. Annars fréíti Eiríkur lítið af honum annað en
það, að hann sy.ajiaði mikið ög eyddi óhemju miklu fé. Ei-
ríkur var svo vanur því, að ungir framkvæmdamenn um
þessar mundir bærust mikið á og svölluðu stórum og sterkt
á alla vegu, en gættu samtímis fyrirtækja sinna og við-
skipta, að hann sinnti þessu ekki neitt sérstaklega.
En hvar hafði hánn nú heyrt, að pilturinn væri nú orðinn
flæktur í einhverjum heljar yiðskiptavafningum? Einhver
sent sagt hefði ekthvað alveg nýskeð? Jú, það var einmitt
Fylkir, sem hefði minnst á einn, sem korninn væri að því
að sökkva — eða eitthvað í þá átt — fengi hann ekki björg-
unarbelti á síðustu stundu. — Gæti það verið Bjartur?
Eiríkur lét hann koma inn.
Hann var hár og grannvaxinn, annars tekinn að gildna
dálítið, svo glæsilega klæddur, að lá við um of, dálítið spjátr
ungslega rólegur í hreyfinguln og seinmæltur, — en í dag
var raunverulega meira fjör í andliti hans og öllum hreyf-
ingum.
— Sælir, Hamar, sagði hann óðar er hann kom inn. Eg
hefi leitað á dyrnar hjá yður í allan dag.
— Já, ég heyri það. Fáið yður sæti.
— Lofið mér heldur að labba um gólfið. Taugakvikskur,
skal ég segja yður. Það er einhver djöflagangur á ferðinni.
— Og hvað er nú það?
— Satt að segja, sagði Bjartur og lét sig detta niður í stól-
inn, það eru einhverjir náungar, sem reyna að láta svipta
mig fjárráðum og gera mig ófullveðja.
— Það er ekkert sfnáræði! Svipta fjárráðum?
— Já, einmitt. Bola mér úr leik. Og á þann hátt að ég
tapi mestöllu því sem ég hefi með höndum.
— En í hamingjubænum, hvernig getur þetta gerzt? Haf-
ið þér farið svo bjánalega að öllu?
— Hvernig þetta hafi gerzt, — það er einmitt það, sem
ég veit alls ekki, sagði Bjartur og spratt á fætur aftur og
tók stöðu rétt framan við skrifborðið. — Það er það, sem
þér verðið að fræða mig um.
— Eg? — Ekki er ég lögfræðilegur ráðunautur yðar. Og
mér eru ókunn öll yðar viðskipti.
— Já, en nú skuluð þér heyra: — Það sem ég veit um
þetta, hefir gamall vinur föður míns sáluga sagt mér,
gamall stóreignamaður og utanveltu, skal ég segja yður. En
hann er á ferli seint og snemma, og þefnæmur mjög, og
kemst að hinu og þessu. Og hann kom heim til mín í morg-
un. Eg var meira að segja ekki kominn upp úr baðkerinu.
— Opnaðu nú hlustirnar almennilega, sagði hann, þú
ert bölvaður grasasni og skýjaglópur og bullukollur, — og
enn ein tvö-þrjú skrautnefni, ég man það ekki allt saman, —
þú átt ekki betra skilið en að fara norður og niður og beint
í hundana, það var glappaskot guðs almáttugs, að þú skyldir
krækja klónum í peninga og fá fjárráð og fyrirtæki að fást
við, — þú! Þú hefðir átt að fá rækilega hýðingu á beran
rassinn! — Skemmtileg morgunkveðja, finnst yður það
ekki, — og ég néyddist til að steinþegja og taka við þessu
öllu, hann hefir þekkt ntig frá því ég lá í vöggunni. Og það
versta er, að hann hefir sennilega rétt fyrir sér í sumu af
þessu. i
Bjartur þagnaði og settist aftur í stólinn. Eiríkur sá á hon
um, að honum leið illa, hann sat, og var sem kuldahrollur
færi um hann; hann skalf allur, og gamansemi sú sem hann
reyndi að leggja í rödd sína, varð sorgleg andstæða raddar-
innar sjálfrar, sem ekki vildi hlýða honum almennilega, —
hann stamaði í miðju orði og átti erfitt með að kyngja. En
svo tóg hann rögg á sig:
— Já, svo hélt hann ofttrlítið áfram og gaf mér nýjar inn-
tökur: — þú ert algerlega ábyrgðarlaus, sagði hann, þú ert
orðinn að umtalsefni, sagði liann. Segið mér, er það satt,
Hamar, að ég hafi svo agalega illt orð á mér?
— Nei, það veit ég eiginlega ekki. Það er víst talað ntikið
um, að þér svallið og eyðið of fjár. En það er nú ekkert
eindæmi með yður.
Bjartur rýkur upp á ný:
— Mér er fjandans sarna, hvað sagt er um svall mitt og
peninga-austur. Lítið bara á fólk víðsvegar út um heim,
sem hefir fjárráð og græðir ágætlega. Það er blátt áfram
eins og í skúmskoti hérna heima; við verðum líka að fá að
lifa, eins og við heyrum einnig heiminum til. Við búum
þó, fjandinn hafi það, ekki á Grænlandi. Eg eys út pening-
um, það er satt, því er ég vanur, og því ætla ég mér að halda
áfram, það getið þér bölvað yður upp á!
Rödd hans varð allt í einu svo reiðileg, að Eiríkur sagði:
— Eg hefi alls ekki verið að álasa yður, hvorki fyrir svall
né fjárbruðl.
— Nei, fyrirgefið þér, sagði Bjartur og hlammaðist enn
á ný niður í stólinn og reyndi nti að tala rólega:
— Já, svo sagði hann, að svo bandvitlaús sem þú ert, ætti
auðvitað að svipta þig fjárráðum. Það væri það eina rétta.
— Þá rauk ég upp, en hann var stilltur og horfði á mig með-
aumkunaraugum, eins og á krakka, og sagði:
Framhald.