Dagur - 25.08.1965, Blaðsíða 4

4
--------------------------- s
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1-1186 og 1-1187
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
r
Utflutningur sjávarvara
HEILDARVERÐMÆTI útfluttra
sjávarafurða (fob) nam á árinu 1963
3727 millj. kr. og á árinu 1964 námu
þær 4384 millj. kr Var sjávarvöruút-
flutningurinn bæði árin nál. 92% af
heildarútflutningi landsins.
En aflamagnið var fyrra árið 782
þús. tonn. Aflamagnið er mikið og
verðhækkanir urðu á sjávaraflanum,
sem út var fluttur. Samt sem áður á
útgerðin við erfiðleika að stríða, og
þá fyrst og fremst vaxandi dýrtíð í
rekstri, lánsf járskort og ófrið á vinnu
markaðinum, sem magnast hefur í
seinni tíð og stjórnarvöld landsins
ráða ekki við, og liafa að verulegu
leyti brundið af stað með ógætileg-
um og vanhugsuðum ráðstöfunum.
í ályktun landsfundar útvegs-
manna og fiskverkenda, sem haldinn
var í Reykjavík 21. apríl sl. segir m.
a. svo:
„Fjármagnsskorturinn í útgerð-
inni er tilfinnanlegur og lánsfé af
skornum skammti. Minni fiskibátar
þurfa að eiga veiðarfæri fyrir allt
að 1,5 millj. kr. og hin nýju, stóru
fiskiskip, þurfa að eiga veiðarfæri
fyrir allt að 3,5 millj. kr. Engin lána-
stofnun lánar fé út á veiðarfæri. —
Rekstrarlán þau, sem útgerðin fær
nú (hér mun átt við lán, sem veitt
eru í útgerðinni í byrjun vertíðar, en
ekki afurðalán vinnslustöðvanna út á
afurðir) eru af svo skornum skammti
að með öllu er óviðunandi. Lánsfjár
upphæðin liefur verið því sem næst
óbreytt í firnrn ár, þrátt fyrir stórauk-
inn tilkostnað og fjölbreyttari útgerð
arhætti, sem krefjast mun meira
rekstrarfjár. Útt’tgsmenn telja óeðli
legt, að ekki skuli hafa verið lækkað-
ir vextir af lánum Fiskveiðasjóðs,
þegar almennar vaxtalækkanir hafa
verið gerðar, ekki hvað sízt vegna
þess, að Fiskveiðasjóður er að mestu
myndaður af fé, teknu af sjávarútveg
inum, með sérstöku útflutnings-
gjaldi.“ Þess skal liér getið til skýring
ar, að „viðreisnarstjórnin“ lét hækka
vexti úr 4% í 6,5% eins og Ræktun
arsjóði árið 1960, og hefur enn ekki
fengist leiðrétting þeirra ráðstafana.
Aðalfundur Sölumiðstöðvar htað-
frystihúsanna, sem haldinn var í maí
mánuði sl. lýsti ánægju sinni yfir því,
að hafinn skuli vera undirbúningur
að nýjum fiskiðnskóla hér á landi.
í fundarálykttin segir svo um þetta:
„Er það brýnt hagsmunamál fiskiðn-
aðarins, að slík stofnun verði sett á
fót. Hvetur fundurinn til, að máli
þessu verði hraðað og að fiskiðnaðar
skóli taki til starfa hið allra fyrsta“.
Rétt el að minnast þess, í sambandi
við þetta mál, að Framsóknarmenn
fluttu þetta mál á Alþingi fyrir þrem
eða fjórum árum og náði það loks
samþykki þingsins í fyrra.
segir Torfi Einarsson
FYFJR vikutíma eða svo var
hér á ferð Torfi Einarsson frá
Hvammstanga, fyrrum bóndi í
Tungukoti í Kirkjuhvamms-
hreppi í V.-Hún., ásamt Auð-
björgu Tryggvadóttur konu
sinni og syni þeirra. Torfi er
Vestfirðingur að ætt, gamall sjó
maður, dvaldi um árabil í Hafn-
arfirði, bjó síðan 13 ár, en er nú
starfsmaður kaupfélags Vestur-
Húnvetninga á Hvammstanga,
traustur maður og vandaður.
Blaðið spurði hann frétta að
vestan.
Þið fenguð hafís og vorkulda?
Já, hafísinn kom á Húnaflóa
snemma í marz og yfirgaf okk-
ur ekki fyrr en í júnímánuði.
Veðrátta var góð, nema kuldi
af ís.num og þokur. Það var
fremur snjólétt og vegir greið-
færir, enda kom það sér vel því
ílytja þurfti vörur landleiðina
vegna siglingateppunnar, sem
af hafísnum varð. Skipakomur
trufluðust frá marz til maíloka.
Við fengum hvorki seli eða
hvali með ísnum, ekki heldur
hvítabirni. ísnum fylgdi ekkert
nema kuldinn. Þó voru ekki af-
takafrost og engar stórhríðar.
Og sprettan varð með seinna
móti?
Já, það spratt seint vegna
kuldanna, mjög seint. Sláttur
hófst því óvenju seint. En á end-
anum varð sprettan góð og tún
kólu hvergi. Svo hefur heyskap-
artíðin verið mjög hagstæð svo
undan þessu þarf ekki að kvarta
og útlitið er sæmilegt. Fyrri
slætti er víða að verða lokið.
Seinni sláttur verður e. t. v.
fremur lítill vegna þurrkanna,
einkum á harðlendum túnum.
Fækkar bændum vestra?
Fólkí hefur fækkað á býlun-
um, en býlin haldast flest í
byggð. Eitt nýbýli er risið í
nágrenni Hvammstanga.
Hvammstangi er ekki út-
gerðarstöð?
Nei, þar aflast ekkert. Kaup-
túnið Hvammstangi er fyrst
og fremst verzlunarstaður. Þar
starfar Kf. V.-Húnvetninga og
annast meginviðskiptin í sýsl-
unni og svo eru þar þrjár aðrar
verzlanir. Verzlunarsvæðið er
öll V.-Húnavatnssýsla. E.n einn-
ig er kaupfélag á Borðeyri,
sem annast viðskipti nágrennis
síns.
Hverjar eru helztu deildir
kaupfélags ykkar?
Á vegum félagsins er mjólkur
samlag, sem Kf. Hrútfirðinga á
hluta í, frystihús og sláturhús,
þar sem slátrað er árlega um 30
þús. fjár, og svo söludeildir fyr-
ir venjulegar nauðsynjavörur.
Kaupfélagsstjórinn heitir Gunn-
ar Sigurðsson, ungur röskleika-
maður, ættaður af Hvamms-
tanga. Með honum vinna 12—15
manns að staðaldri við kaupfél-
agið.
Núna standa yfir stórbreyt-
ingar á sláturhúsi og frystihúsi.
Verður þar öllu fyrirkomulagi
breytt. Kauptúnsbúar hafa flest
ir atvinnu af þjónustustörfum
Yesíur-Hiinvetningur
eða framkvæmdum við kaup-
félagið, auk vegavinnu og brú-
arsmíða.
Verzlunar- og skrifstofuhús
kaupfélagsins er nýlegt, svo og
vörugeymslur.
Koma margir ferðamenn til
Hvammstanga á sumrin?
Töluvert margir, enda eru
vegir góðir, eftir því sem gerist.
Leiðin kringum Vatnsnes er
mikið farin, enda greið leið og
TORFI EINARSSON.
margt að sjá. Þessi leið er nál.
90 km. hringferð frá Hvamms-
tanga og þangað aftur. Þarna
eru bæði sögufrægir staðir og
náttúrufegurð. Mörgum leikur
forvitni á að koma að Hindis-
vík. þar sem séra Sigurður Noi--
land, fyrrverandi prestur gætir
selanna og leyfir ekki nema tak-
markaðan aðgang að fjörunni,
þar sem hópar sela liggja uppi
þegar lágsjávað er, og eru gæfir
eins og húsdýr. Slík selagæzla
mun óþekkt á öðrum stöðum
'hérlendis, nema til kæmi aura-
von í kópaveiði. En kóparnir
eru einnig undir verndarvæng
Norlands. Þarna er mikið af sel,
en sumir ferðamenn hafa þá
sögu að segja, að tæpast megi
renna þangað auga. Aðrir hagn-
ast eflaust á selafriðun Sigurð-
ar Norlands.
En það er margt fleira að sjá.
Nálægt Ósum er Hvítserkur,
sem margir hafa gaman af að
sjá, mikill klettur í flæðarmáli,
hvítur að lit.
Vel sést til Strandanna á
þeirri leið og norður á Skaga,
og fögur þykja fjöll Vatnsdals
og Víðidals og myndarlegur
fjallahringurinn. Nyrsti bærinn
á Vatnsnesinu er Hindísvík, og
svo Krossanes. Þar eru hlunn-
indi, t. d. selveiði. Þá má nefna
staði eins og Bjarg í Miðfirði og
Breiðabólsstað. Engin greiða-
sala er á þessari leið. En við
Miðfjarðarbrú er sjoppa. Á
Miðfjarðará er nú verið að
byggja mikla brú, þá stærstu,
sem byggð er í sumar hér á
landi.
Eru Húnvetningar eins miklir
stórbokkar og af er látið?
Mér líkar mjög vel við Hún-
vetninga. Þeir eru ekki neinir
stórbokkar, eins og ég skil það
orð, en hins vegar eru þeir ekki
geðlausir menn, fremur en ann-
að hraust og vel gert fólk á ís-
landi. Annars hef ég ekkert um
það heyrt að þeir væru stór-
bokkar. Ég þekki flesta eða alla
bændur sýslunnar meira og
minna og mér fellur vel við þá.
Hvað um félagsmálin á
Hvammstanga?
Verið er að byggja vandað
félagsheimili á Hvammstanga,
sem margir aðilar standa að.
Þar er nýleg kirkja og nýlegur
barnaskóli. Ýms félagsstarfsemi
er svipuð og tíðkast, og ýmsu
þokar í rétta átt, segir Torfi
Einarsson að lokum og þakkar
blaðið viðtalið. E. D.
- Nvtt 02 falleot hefti ICELANÐ REVIEW
j c C
(Framhald af blaðsíðu 8).
verkum listamannsins svo og
pennateikningar frá gamalli
tíð. Er þar brugðið upp glöggri
mynd af jiessum fræga lista-
manni okkar, persónunni sjálfri
og verkum Kjarvals.
Annars er jretta hefti að tölu
vcrðu leyti helgað 20 ára af-
mæli farjoegaflugs Flugfélags
Islands til Skotlands og Dan-
merkur — og 10 ára afmæli
Luxemburgarflugs Loftleiða.
Um jaau mál rita kunnir menn,
svo scm Ingólfur Jónsson ráð-
hcrra, Pétur Thorsteinsson og
Pierre Hamer flugmálastjóri
Luxemborgar.
Ritið birtir úrdrátt úr skýrslu
dr. Jóhannesar Nordal, seðla-
bankastjóra, um efnahagsaf-
komu landsins á síðasta ári og
Björn Tryggvason, skrifstofu-
stjóri seðlabankans, skrifar um
bankamál á íslandi. Niels P.
Sigurðsson, deildarstjóri í ut-
anríkisráðuneytinu, skrifar um
Jiátttöku íslands í alþjóðasam-
tökum, og Davíð Ólafsson,
fiskimálastjóri, ritar fróðlcga
grein um fiskveiðar útlendinga
við ísland, fyrr og nú. Fylgja
greininni töflur, sem sýna
glögglega hlutdeild hinna
ýmsu þjóða í fiskafla við ís-
land a-llt frá 1932 til síðustu
ára.
1 ritinu er einnig sérstakur
fréttaþáttur um sjávarafla og
útvegsmál á íslandi, frystiiðn-
aðinn og útflutningsmál.
Þá eru myndir af Fokker
Friendship Flugfélagsins ásamt
grein um innanlandsflugið,
s'agt er frá Áfengis- og tóbaks-
verzun ríkisins, Östa- og smjör
sölunni og hinu nýja Hótel
Holti. Síðast cn ckki sízt má
geta þess, að í ritinu er brugð-
ið upp nokkrum svipmyndum
af hinum ýmsu verkefnum
Þjóðleikhússins.
Þótt ritið sé aðeins tveggja
ára, hefur j>að nú eignast stór-
an lesendahóp, sem dreifður er
um allar hcimsálfur. Gcgnir
ritið þegar mjög mikilvægu
hlutverki á sviði landkynning-
ar.
Ritstjórar cru Haraldur J.
Hamar og Heimir Hannesson.
Gísli B. Björnsson annast upp-
setningu og útlit ritsins, en það
er prentað í Setbergi.
5
öluskatturinn
í LÖGUM nr. 10 frá 1960 segir
svo um söluskatt: „Af andvirði
seldrar vöru og verðmæta og
endurgjaldi fyrir hvers konar
þjónustu skal greiða 3% sölu-
skatt, eftir því sem nánar er á-
kveðið í lögum þessum.
Hver sá, sem selur eða af-
hendir í atvinnuskyni vöru eða
verðmæti, og hver sá, sem inn-
ir af höndum vinnu og þjónustu,
skal með þeim takmörkunum,
sem gerðar eru í lögum þess-
um, innheimta söluskatt skv. 1.
málsgrein, og standa skil á hon
um í ríkissjóð."
Ársfjórðungslega er fyrirtækj
um send skýrsla, sem þau eiga
að útfylla og ef skýrsla berst
ekki til skattstofunnar, er skatt
urinn áætlaður.
1. febrúar 1964 var söluskatt-
urinn hækkaður úr 3% í 5y2%
og síðan aftur 1. janúar 1965 og
þá í 7M>%. Af 3% skattinum
fengu sveitarfélög 20%, þ.e. einn
fimmta, en þegar hann hækk-
aði í janúar síðastliðinn, voru
sett ákvæði um, að sveitarfé-
lögin héldu svipaðri krónutölu
eða um það bil 8% af allri upp
hæðinni. — Þannig hafa allar
hækkanirnar runnið í ríkissjóð,
en hlutur sveitarfélaga staðið í
stað.
Eftir þessum skatti er gengið
harðará en öðrum sköttum og
samkvæmt upplýsingum frá
skattstofu norðurlandsumdæm-
is eystra, hefur innheimta hans
gengið mjög vel, enda er sölu-
skatturinn aðeins peningar, er
liggja hjá greiðanda, og ekki
hans eign, heldur ríkissjóðs.
Meðan söluskattsskrárnar lágu
frammi á skattstofunni reikn-
aði blaðið út árlegan söluskatt
þeirra, sem komust yfir 18 þús-
und að meðaltali ársfjórðungs-
lega árið 1964 og leyfum við
okkur að birta það hér á eftir.
Akureyrar Apótek
186.384,00.
Amaro h.f.
916.067,00.
Atlabúðin
84.270,00.
Bifreiðaverkstæðið Baugur
223.191,00.
Bifreiðaverkstæði Jóhannesar
Kristjánssonar h.f.
66.866,00.
Þórshamar
434.556,00.
Bílasalan h.f.
183.254,00.
Bókaverzlun Jóhanns Valdi-
marssonar
150,763,00.
Bókaverzlunin Huld (1. tímabil
bókabúð Rikku)
111.000.00.
Bókav. Jónasar Jóhannssonar
100.587,00.
Borgarbíó
109.996,00.
Brauðgerð Kr. Jónssonar
147.245,00.
Brynjólfur Sveinsson
144.121,00.
B.S.A. verkstæði
147.286,00.
Byggingavöruv. Akureyrar
266.671,00.
Byggingavöruv. Tómasar Björns
sonar. 554.389,00.
Efnagerð Akureyrar
147.232,00.
Eyrarbúðin
89.825,00.
Ferðanesti
79.257,00.
Veganesti
89.072,00
Hafnarbúðin h.f.
177.146,00
Heildv. Valgarðs Stefánssonar
137.978,00.
Hótel Akureyri
150.231,00.
Hótel Varðborg
75.519,00.
Húsgagnaverksm. Valbjörk
257.894,00.
Húsgagnaverzlunin Kjarni
110.690,00.
Húsgagnaverzlunin Einir
180,232,00.
Jón Bjarnason úrsmiður
84.405,00
Jón M. Jónsson
385.135,00.
Kaffibrennsla Akureyrar
117.516,00.
Kaupfélag Eyfirðinga Akureyri
11.103.733,00.
Kaupfélag Verkamanna
483.719,00.
Klæðav. Sig. Guðmundssonar
293.289,00.
Leðurvörur hf.
274.596,00.
Malar & Steypustöðin
146.829,00.
Möl & sandur
334.795,00.
Markaðuidnn
131.433,00.
Nýja Bíó
106.530,00.
Nýja Kjötbúðin
215.570,00.
Prentverk Odds Björnssonar
160.133,00.
Samb. ísl. Samvinnufélaga Ak.
577.037,00.
Sápuverksmiðjan Sjöfn
200.596,00.
Sigtryggur og Pétur gullsmiðir
103.006,00.
Sj álfstæðishúsið
334.149,00.
Skóverzlun M. H. Lyngdals
106.057,00.
Slippstöðin
377.465.00.
Sport- og hljóðfæravöruv.
86.376,00.
Strengjasteypan
165.913,00.
Útgerðafélag KEA
83.229,00.
Veiðarfæráverzlunin Grána
238.200,00.
Járn- og plötusmiðjan Atli
155.910,00.
Véla- og raftækjasalan
283.084,00.
Vélsmiðjan Oddi
206.690,00
Verzlunin Ásbyrgi
90.320,00.
Verzlun Bemharðs Laxdal
196,784,00.
Verzlunin Drífa
117.434,00.
Verzlunin Eyjafjörður
168.060,00.
Verzlunin Heba
137.878,00. :
Verzlunin Vísir
ÆVINTÝRI DÝRÐLINGSINS ÆVINTÝRI DÝRÐLINGSINS ÆVINTÝRI DÝRÐLINGSINS
a;
■>-
2
>
6Í
FYRSTI HLUTI
<
z
-<•
sa
ÆVINTÝRI DÝRÐLINGSINS ÆVINTÝRI DÝRÐLINGSINS ÆVINTÝRI DÝRÐLINGSINS
1. kafli
EF Belinda Deane hefði ekki fæðst með svona glaxnpandi
brún augu, lítið og beint nef, svo dásamlegan xnunn og
svona fallega, litla höku, hefði henni aldrei verið spillt af
eftirlæti. Og ef hún hefði ekki verið spillt af eftirlæti, hefði
Símon Templar aldrei skorizt í leikinn. Og ef h.ann hefði
ekki skorizt í leikinn.... En rás miklu mikilvægai'i at-
burða hefur áður verið breytt aðeins með jrví að lyfta einni
augabrún.
Beliirda Deane bankaði á dyrnar á hótelherbergi hans í
Munich klukkan hálf eitt, sem var rninna en klukkutíma
eftir morgunverð hans; og hann lagði frá sér rakvélina og
hleypti henni ánægður inn.
„F — fyrirgefðu," sagði hún, Jregar luin sá hann.
„Af hverju?“ spurði Símon. „Fixrnst þér þessi sloppur
ljótur?“
Hann sneri sér aftur að speglixrum og hélt áfram að skafa
á sér airdlitið. Stúlkan stóð með bakið upp að hurðimri, og
sneii vasaklút milli fingra sér.
„Herra Templar," sagði hún, „jrað er búið að stela vesk-
inu rníiru."
„Hveririg vildi Jrað til?“
„Ég var í herberginu mínu. É — ég skrapp frá í nokkrar
mínútur, og jregar ég kom aftur var það horfið."
„Ja hérira," nruldraði Dýrðlingurimr alvarlegur á svip.
Hann teygði fram kjálkann og rakaði á sér hökuna. Ró-
legar hreyfiirgar hans og sakleysissvipur sýndu fyllilega
lrvers vegna hann hafði fengið viðurnefni sitt, Dýrðlingur.
Stúlkan greip andann á lofti og síðair stiiðnaði airdlit
hennar/
„Ja lrérira?" át hún upp eftir honum. „Hefurðu ekkert
annað að segja um Jretta eir Jrað? Allir míirir peniirgar voru
í Jrví, lánsskírteiirið mitt, vegabréfið, allt samair. Ég lref
aldrei leirt í þvílíku.'Hvað á ég að gera?“
„Hefurðu látið hótelstjórann vita?“
„Auðvitað. Það hafa skrifstofublækur, leynilögTeglumenn
qg alls kyirs bölvaður lýður verið að Jrvælast í herberginu
mínu síðasta hálftínrann."
Símoir yppti öxlnnr.
„Það lítur tit fyrir að Jrað lrefði verið betra fyrir þig að
fara til Garmisclr í gær með Jack.“
Hún gaf lronunr ískalt augnaráð; eir hann sireri baki í
hana og virtist vera íriðursokkimr í að raka sig. Iskalt
augnaráð missir yfirleitt mikið af áhrifum sínum, Jregar Jrað
endurkastast tir spegli og viðtakandiirn veitir Jrví aðeixrs
lágmarks atlrygli fyrir kurteisissakir. Hún varð öskuvond
og Jrað kostaði hana nrikið átak að hafa hemil á sér. Kairk-
vísleg, blá augu Símonar sáu, að Jack Eastoir hafði vissu-
lega lexrgið skapvarg fyrir kærustu. En hann varð að viður-
kenna, að reiðisvipurinn fór mjög vel skipandi andlitsdrátt-
um hennar.
„Þú kannski nranst ekki eftir Jrví,“ sagði hún með nlður-
bældri reiði í röddinni, „en ég sagði Jack, að það að
Jrranrma nreð honunr unr skítuga vegi og að sofa í óhrein-
um kránr, senr eru án nokkurs hreinlætis, hefð'i ekki verið
nefnt í trúlofunarsamning okkar og væri alls ekki nein
skemmtun að mínu áliti. Ég er menntuð kona, en ekki
neinn vinnukonudurgur. Það vill Jrar að auki svo til, að
Jrað er nritt einkamál. Af hverju reynir þú ekki að hjálpa
mér?“
„Áttu enga vini lrérna?"
„Ekki einn einasta."
Dýrðlingurinn lyfti annarri augabrúninni.
„Fyrst svo stendur á, getur Jrú aðeins farið í bankann eða
Anreríska konsúlatið. Ef Jressir tveir bregðast," bætti hann
við, „gætirðu lagzt niður á teinana hérna úti og beðið eftir
næsta sporvágni. ..."
Hurðin skall harkalega á eftir lrenni. Símon leit við og
sauð í lionimr hláturinn.
Hann lét kalt vatn renna í vaskinn og dýfði andlitinu
niður í til Jress að fjarlægja síðustu leifar raksápunnar og
Jrurrkaði sér svo nreð grófu lrandklæði. Hann burstaði hár
sitt og settist síðan niður við litla skrifborðið, Jrar senr sím-
inn stóð. Hann fiskaði símaskrána upp úr skúffu og með
henni veski stúlkunnar. Upp úr því tók hann lánsskírteini
lrennar, athugaði nöfnin á untboðsniönnunt lrennar í
Munich, og hringdi síðan í Jrá.
„Þetta er bandaríska sendiráðið," sagði hann, Jregar hann
var konrinn í samband við réttan aðila. „Við höfum fengið
upplýsingar unr, að amerísk stúlka sé að reyna að syindla sér
út peninga. Hún kenrur vanalega nreð þá sögu, að lánsskír-
teini hennar hafi verið stolið og reynir að fá yfirfært án
Jress. Það er ekki til nákvæm lýsing á henni eins og stend-
ur, nema hún er dökkhærð og unr það bil einn og sextíu á
hæð. Ef við fregnum eitthvað meira, verður Jrað látið ganga
til lögreglunnar, en við tökunr á okkur þá ábyrgð að láta
yður vita eins og aðra banka í nágrenninu. Það mun vera
öruggast fyrir yður að gefa lrenni enga yfirfærslu senr stend-
ur. Segið stúlkunni, að Jrér verðið að hafa samband við New
York, eða hvar sem það nú er, og biðja hana að konra aftur
eftir Jrrjá eða fjóra daga. Þá nrunuð þér vera búinn að fá
fullnægjandi lýsingu frá lögreglunni."
Nokkrum mínútum síðar var hann að tala við bandaríska
ræðismanninn.
„Heyrið }rér,“ sagði harin með sterkum Oxford hreim.
„Þekkið Jrér unga dömu, er heitir Deane?“
„Nei,“ svaraði ræðismaðurinn. „Hvað með hana?“
„Ja, ég hitti liana á bjórstofu í gærþvöldi. Hún er
anrerísk. Hún sagði Jrað að minnsta kosti. Huggulegasta
spúsa. Hún sagði nrér, að veskinu sínu liefði verið stolið,
og ég lánaði lrenni finrm pund til þess að hringja lreim eftir
peningum. Ég var að fá nrér einn gráan með kunningja
mínuni áðan og Jregar við fórunr að bera sanran bækur okk-
ar, konr í Ijós, að hann hafði hitt söniu stúlkuna á bjórstofu
kvöldið áður og hann lánaði henni tíu dollara út á sömu
söguna. Við fórunr Jrá til hótelsins Jrar senr hún sagðist
búa, en Jreir lröfðu aldrei heyrt hana nefnda. \7ið gerðum
Jress vegna ráð fyrir, að hún væri svindlari, svo ég hringdi
í Jrig til Jress að vara Jrig við hénni, gamli minn.“
„Ég er yður afar Jrakklátur. Getið Jrér sagt mér hvernig
hún lítur út?“
„Eins og draumur hórkarlsins, ganrli nrinn. Um Jrað bil
finrnr fet og þrjár, nreð dásamleg brún augu. . . . “
Síðasta sanrtal hans var við hótelstjórann. Símon Templ-
ar talaði þýzku eins og innfæddur. Hann notaði sinn stíf-
asta og strangasta framburð.
„Þetta er lögreglustöðin. Við höfum upplýsingar fengið,
að svikaaðferð sé af bandarískri sttilku gerð. Hún segir yður
að peningum úr herbergi sínu á lróteli yðar stolið hafi
verið. Þannig hún í nokkra daga á Iróteli yðar lengur að
dvelja reynir eða peninga að fá------. So. Þetta hefur nú
Jregar yður hent ....... Nein, Jrað er því nriður ekkert
þessu við að gera. Það er ómögulegt sögu hennar að lrrekja.
Þér megið alls ekki skaðabætur borga; og ef Jrér lrenni her-
bergið upptekið seg.ið, munuð Jrér vissulega minni pen-
ingum tapa.“
Símon lauk við að klæða sig og lrló innra nreð sér. Síðan
fór hann að borða.
Hann var að líta í tímarit í herberginu sínu unr kl. 4
Jiegar aftur var barið á dyrnar hjá honum og stúlkan gekk
inn. Hún var föl og Jrreytuleg, en Dýrðlingurinn herti
hjarta sitt. Búningur hans kveikti í henni háðsglóð.
„Ertu genginn í skátahre-yfinguna, eða hvað?“ spurði hún.
Símon leit á ber kné sín ófeinrinn.
„Ég ætla til Innsbruck. og upp yfir Brenner skarðið inn í
Italíu. Þranrnra eftir skítugum vegunr, sofa í skurðum og
fleira Jrví unr líkt. Þetta er ein sú fallegasta leið í allri ver-
ölclinn. Eina leiðin til þess að fá eitthvað út úr lrenni, er
að fara fótgangandi. Ég ætla að fara nreð lestinni klukkan
fimm til Lengries og fara af stað Jraðan snemnra í fyrra-
málið. Hvernig hefur þér gengið?"
„Illa.“ Stúlkan fleygði sér í stól. „Ég hefði aldrei trúað
Jrví, að nokkuð gæti verið svona vonlaust. Guð nrinn almátt-
ugur, hvernig Jrað hefur verið horft á mig dag. Það mætti
lralda, að ég væri einhverskonar glæpakvendi. Ég fór í bank-
ann. Jú, Jreir ætluðu nreð ánægju að hafa samband við
bankann minir í Boston, en Jreir gætu ekkert gert fyrr en
Jreir fengju svar. Hvað nryndi vera langt þangað til? Minnst
fjórir dagar. Og hvað átti ég að gera Jrangað til? Gjaldker-
inn vissi það ekki, en hann yppti öxlunr eins og harrn lréldi,
að ég væri Iieppin að konrast lrjá fangelsi Jrangað til. Svo fór
ég á ræðismannsskrifstofuna. Augu ræðismannsins ætluðu
að springa út úr hausnum á honunr nærri Jrví strax og ég
byrjaði að segja honum raunir mínar. Ef bankinn ætlaði
að senda skeyti til Boston, hvað væri þá að? Eg sagði hon-
(Framhald).