Dagur - 03.08.1966, Blaðsíða 4

4
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1-1166 og 1-1167
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Bjömssonar hi.
Norðurlandsáætlun
ÞAÐ HAFA menn nú fyrir satt, að
unnið sé að „Norðurlandsáætlun“
fyrir sunnan og að Efnahagsstofnun-
in eða starfsmenn hennar, einn eða
fleiri, hafi það verk með höndum á
vegum. stjórnarvalda. Ekki liggur
það ennþá ljóst fyrir, um hvað áætl-
un þessi á að fjalla, en ætla má, að
þar verði gert ráð fyrir sérstökum
ráðstöfunum í atvinnu- og menning-
armálum, sem til þess séu fallnar að
efla hyggð á Norðurlandi og öflun
fjármagns til þeirra. Nú er það auð-
vitað svo, að áætlun er ekki sama og
framkvæmd, en áætlunargerð er þó
engu að síður æskileg og mikilsverð,
ef að henni er unnið á grundvelli
þekkingar, raunsæi og af áhuga fyrir
heilbrigðari byggðaþróun en nú er.
Það mun hafa verið samkomulags-
skilyrði af hálfu verkalýðsfélaganna
hér nyrðra í sambandi við kjara-
samninga vorið 1965, að þessi áætl-
unargerð fyrir Norðurland yrði haf-
in, og gaf ríkisstjórnin út yfirlýsingu
jjess efnis. Þetta fyrirheit er nú orðið
rúmlega ársgamalt, og verður ekki
sagt, að efndum hafi verið Iiraðað,
en betra er seint en aldrei og hér er
um vandaverk að ræða.
Ríkisstjórnin hefur líka á þessu
• ári haft öðrum hnöppum að hneppa.
Hún hefur verið að leggja grundvöll
að stóriðju syðra og útlendum stór-
iðnaði á höfuðborgarsvæðinu. Til
jiessa stóriðnaðar og virkjana í hans
þágu á að verja fjórum þúsundum
milljóna eða j>ví sem næst, lauslega
áætlað. Þetta er Stór-Reykjavíkur-
áætlun, sem um munar. Og j>essi
áætlun er meiri en pappírinn ein-
tómur eða haldlitlar yfirlýsingar, j>ví
að framkvæmd hennar virðist að
fullu tryggð, og þegar hafin. Norður
landi er hér séð fyrir nýrri blóðtöku.
Aðdráttarafl hinna rniklu og ný-
t/zkulegu framkvæmda á vegum
Swiss Aluminíum verður sjálfsagt
ekki minna en ráð hefur verið fyrir
gert.
En hvað sem þessu líður verða
1 Norðlendingar að hyggja að sinni
framtíð og hún mun ekki fyrst um
sinn byggjast á norðlenzkri ál-
framleiðslu. Tími er til þess kom-
inn, að almenningur fari að gefa
Norðurlandsáætluninni gaum, meira
en gert hefur verið hingað til og
freista j>ess, að hafa áhrif á gerð henn
ar. Þó að ríkisstjórnin, sem hefur
vald til að segja Efnahagsstofnun-
inni fyrir verkum, njóti hér að von-
■um lítils trausts og minnkandi, má
}>að ekki koma fram í j>ví hér, að
sýna Norðurlandsáætluninni tóm-
I læti. □
Egill Þórláksson
kennari ./
KVEÐJUORÐ f
EGILL ÞÓRLÁKSSON kenn-
ari á Akureyri andaðist í Fjórð
ungssjúkrahúsinu 25. júlí sl. eft
ir erfið veikindi. Hann fæddist
6. marz árið 1886 á Þóroddsstað
í Köldukinn í Suður-Þingeyjar
sýslu, en foreldrar hans, Þor-
lákur Stefánsson og Nýbjörg
Jónsdóttir, bjuggu lengi á ísólfs
stöðum á Tjörnesi. Þorlákur féll
frá þegar Egill og fimm syst-
kini hans voru enn ung, og ólst
Egill upp hjá Páli H. Jónssyni
bónda í Stafni og Guðrúnu
Tómasdóttur konu hans.
Egill Þórláksson stundaði
fyrst nám við Gagnfræðaskól-
ann á Akureyri og síðan við
Kennaraskólann og lauk þar
námi árið 1910. Síðan var hann
kennari alla ævi og við svo mik
inn orðstír og góðan, að sjald-
gæft er. f 20 ár kenndi hann
við barnaskólann á Húsavík eða
til ársins 1939. Hafði hann þá
áður stundað kennslu bæði í
Bárðardal og á Akureyri. En
frá Húsavík fluttist hann hingað
til Akureyrar og átti hér heima
til æviloka, kenndi við Bama-
skóla Akureyrar, einnig við
Gagnfræðaskólann og mörg ár
hafði hann smábarnaskóla
heima hjá sér. Hann var kenn-
ari nærfellt sextíu ár. Eftirlif-
andi kona Egils er Aðalbjörg
Pálsdóttir, ættuð frá Stóruvöll-
um í Bárðardal. Þau ólu upp
Sigríði Kristjánsdóttur hús-
mæðrakennara. Ennfremur Egil
son hennar.
Þótt kennarastarfið sé all-
mikið gagnrýnt á síðustu tím-
um, láta fóreldrar sig miklu
skipta að fá góðan kennara
handa „sínum börnum“, enda
mála sannast að kennarar hafa
á hendur tekizt í stærri mæli
en áður hlutverk fræðara og-
uppalenda á lengdri skóla-
göngu. í kennarastarfinu naut
Egill óskoraðs trausts foreldr-
anna og vináttu nemendanna.
Miklum og fjölhæfum gáfum og
þjálfaðri skapgerð beitti hann á
listrænan hátt við kennsluna og
á þann veg, að námsleiði kom
hvergi nærri. Stundvísi hans og
reglusemi var frábær. Dæmisög
urnar, er hann sagði börnunum
voru hnitmiðaðar og vekjandi á
þroskavegi ungmenna — og
meiri fagnaðarboðskapur en
venjulegum kennurum er til-
tækur. Kennslan var íþrótt
Egils fremur en atvinna, mann-
þekking hans svo þroskuð, og
kennsluaðferðir við hæfi svo
ólíkra, að hann leiddi alla nokk
uð á veg og alltaf með ljúfu
geði, hvort sem hann fór greitt
með gáfaða nemendur eða hæg
ar og við hæfi þeirra, sem sein-
þroska voru. Um hann var sagt,
að hann „gæti kennt þeim sem
gátu ekki lært“. Kunn er sagan
af því og lýsir Agli vel, þegar
ungur nemandi fór í fyrsta
reikningstímann til hans. Hann
var spurður hvernig gengið
hefði og hvort hann hefði nú
nokkuð lært. „Nei“, svaraði
nemandinn, „en ég hjálpaði
Agli til að telja á sér fing-
urna“.
Frá Agli stafaði hjartahlýja,
sem börn og fullorðnir fundu.
Barnabækur hans bera íslenzku
kunnáttunni, góðum gáfum og
miklum kennarahæfileikum
ljóst vitni. Nemendur Egils,
sem margir liafa löngu slitið
barnsskónum og sjálfir eru orðn
ir pabbar og mömmur, sem leita
góðs kennara handa börnum
sínum, vildu flestir láta þau
njóta síns gamla fræðara eða
einhvers honum líkum. Þeir
minnast hans sem hinnar sönnu
fyrirmyndar í kennarastétt.
Sjálfur gerði hann sér vel ljósa
ábyrgð á vandasömu starfi, þar
sem um var að ræða viðkvæm-
ar barnssálir og oft fyrstu spor-
in á námsbrautinni.
Egill Þórláksson var hár mað
ur vexti og myndarlegur, prúð-
ur en gamansamur, hagorður
vel og listrænn, m. a. frábær
skrifari. Hann var á yngri árum
vaskur maður og svo vel gerður
bæði andlega og líkamlega, að
ýmsir töldu honum opinn veg
til „fjár og frama“.
Sumum finnst bai’nakennslan
naumast við hæfi þeirra manna,
sem miklum og fjölþættum hæfi
leikum eru gæddir og greiðar
leiðir eiga og aflasælar á öðr-
um vettvangi. Slíkt hefi ég
Spor
FRAMLEIÐSLURÁÐ landbún
aðarins gaf út eftirfarandi frétta
tilkynningu 12. júlí:
„Föstudaginn 8. júlí sl. var
haldinn fundur í Framleiðslu-
ráðinu. Á þeim fundi var rætt
um ástand og horfur í fram-
leiðslumálum landbúnaðarins.
Eftir þennan fund þykir rétt að
skýra frá eftirfarandi:
1. Innvegið mjólkurmagn í
júnímánuði sl. hefur minnkað
um nærri 6% miðað við sama
mánuð í fyrra. Ef verðlagsárið
frá 1. september, er tekið sem
ein heild hefur mjólkurfram-
leiðslan aðeins aukizt um 1,2%
miðað við sama tímabil í fyrra.
Síðan í marzmánuði sl. hefur
mjólkurframleiðslan farið
minnkandi mánaðarlega miðað
við það sem verið hefur. Nokkr
ar líkur eru nú fyrir því, að
mjólkin vaxi ekki þá mánuði
verðlagsársins, sem eftir eru þ.
e. júlí og ágústmánuði.
2. Frá áramótum hefur smjör
framleiðslan minnkað um rúm-
ar 209 smálestir, en smjörsalan
aukizt um tæplega 177 smálest-
ir, miðað við sama tímabil í
fyrra. Þrátt fyrir þetta voru
heyrt í sambandi við Egil Þór-
láksson og kemur þá upp spurn
ingin um, hvað sé stórt og hvað
smátt. Um það skal ekki dæmt,
en aðeins á það minnt, að sum
störf verða stór af því hvernig
þau eru unnin — og lofa meist-
arann —. Hygg ég það sannast
á Agli Þórlákssyni.
Akureyrarbær sæmdi Egil
sérstökum heiðurslaunum fyrir
hin ágætu kennslustörf í höfuð-
stað Norðurlands. Það þótti öll-
um verðugt. Hundruð nemenda
hans, yngri og eldri, foreldrar
og þeir samborgarar hans, sem
höfðu af honum einhver kynni,
senda frábærum kennara og
sæmdarmanni þakklátar kveðj-
ur að leiðarlokum. E. D.
Sundlaug Akureyrar
02 200 metrarnir
SUNDLAUG AKUREYRAR
hefur oft verið vel sótt i sumar.
Jafnvel þótt rigni og blási kalt,
hefur verið líf og fjör við laug-
ina, ekki sízt á kvöldin. Hlýja
sólskinsdaga sér þar varla í
vatn fyrir fólki! Fólkið er um
allt: hoppandi af stökkpalli, kaf
andi í djúpinu, leikandi í
grynnri lauginni, hlaupandi um
tröppur og stéttar, liggjandi á
helluflötinni og grasbrekkunni
— allir að safna forða af heil-
brigði og lífsgleði í útilofti,
hreinu vatni og hlýju sólar.
Ein og einn — aðeins — koma
þó kl. 8 að morgni, áður en farið
er til vinnu, en þá er hið ákjós-
anlegasta tækifæri til að stinga
sér í hlýja laugina og synda
sprett, þótt e. t. v. sé ekki tími
til að synda 200 metrana! Fleiri
ættu að reyna og finna hver
reginmunur er á því að koma
til vinnu sinnar frá baði og
sundspretti, eða beint úr bólinu,
varla laus við geispa og stírur
í augum.
Sundlaugin er í sumar oftast
notalega hlý (25—28°C) og
mun það meginorsök þess að að
sókn er meiri en oft fyrr.
Norræna sundkeppnin dregur
líka eitthvað að, —en ekki nóg.
Athyglisvert er það, að 1 af
hverjum 4, sem hér hafa synt,
er utanbæjarfólk. Akureyring-
ar eru seinir til að „taka sprett-
inn“, sérstaklega fólk á bezta
aldri, 16—30 ára. En Akureyr-
ingar, sem um áratugi hafa búið
við góða sundaðstöðu og skyldu
sund í skólum, eru flestum fær
ari að leysa þetta laglega afrek
af hendi. Og þegar þar við bæt-
ist metnaður okkar, bæjarbúa,
í keppni, og kröfur á hendur (og
(Framhald á blaðsíðu 7).
í rétta átt
smjörbirgðir 1. júlí 1140 smá-
lestir, sem eðlilegt er, þar sem
smjörbirgðir voru miklu meiri
við sl. áramót en áður og sum-
artíminn er aðalframleiðslutími
á smjöri.
3. Af framangreindum ástæð
um og sérstaklega vegna minni
framleiðslu mjólkur og þar af
leiðandi minni þörf útflutnings
bóta, ákvað Framleiðsluráðið að
láta niður falla hið svokallaða
innvigtunargjald á mjólk frá og
með 1. september n. k. um
óákveðinn tíma.
4. Samkomulag hefur orðið
milli Seðlabankans og viðskipta
bankanna annars vegar og
Framleiðsluráðs landbúnaðarins
hins vegar, um hækkun afurða-
lána út á landbúnaðarafurðir
um þau 14,5%, sem lánin voru
lækkuð um sl. vetur. Lækkun
lánanna, á sínum tíma, var gerð
vegna mikillar birgðasöfnunar
landbúnaðarafurða innanlands,
að dómi bankanna og óvissu um
verðmæti þeirra afurða, sem út
eru fluttar. Olli þessi samdrátt-
ur lánanna miklum rekstrar-
örðugleikum hjá mjólkursam-
lögunum, svo að nokkur þeirra
gátu ekki í vor, greitt fram-
leiðendum eftirstöðvar mjólkur
verðs frá sl. ári.
Samkomulag það, um hækk-
un lánanna, sem nú hefur verið
gert, tókst vegna þeirra ráð-
stafana, sem Framleiðsluráðið
gerði á síðastliðnum vetri og
vori, til þess að draga úr frek-
ari birgðasöfnun með skipulagn
ingu á framleiðslu mjólkurbú-
anna, lækkun smjörverðsins, og
til að tryggja verðmæti þeirra
afurða, sem fluttar eru úr landi
með innvigtunargjaldi á mjólk.
Reykjavík, 12. júlí 1966.
Framleiðsluráð
landbúnaðarins.“
Þetta telja bændur spor í
rétta átt en sætta sig engan veg
inn við þessi málalok samanber
ályktun þá frá 18. júlí, sem hér
fer á eftir:
„Fulltrúafundur bænda, hald
inn á Akureyri 16. júlí 1966 þar
sem mættir voru fulltrúar úr
Múlasýslum, Þingeyjarsýslum,
Eyjafirði, Skagafirði, Austur-
Húnavatnssýslu og Árnes- og
(Framhald á blaðsíðu 7)
S
Toríi Vilhjálmsson
MIN NIN G
HANN VINNUR FYRIR VANGEFID FÓLK
DAUÐINN gerir ekki alltaf boð
á undan sér. Stundum birtist
hann eins og sviptibylur öllum
að óvörum.
Þannig atburður gerðist í júlí
mánuði síðastliðnum. Torfi Vil-
hjálmsson, húsvörður Oddeyrar
skólans, var í skemmtiferð með
fjölskyldu sinni á Vestfjörðum,
en lézt þar af slysförum þann
16. júlí sl. aðeins 48 ára að aldri.
Mér brá mjög er mér barst
þessi frétt. Ég gerði mér þegar
Ijóst, að skólinn hafði misst góð
an starfsmann og ástvinirnir
ágætan heimilisföður.
Torfi Vilhjálmsson var fædd-
ur í Torfunesi í Kaldakinn þann
20. marz 1918 og ólst þar upp
með sex systkinum. Foreldrar
hans voru hjónin Vilhjálmur
Friðlaugsson og Lisibet Indriða
dóttir. Er móðir hans enn á lífi
en faðir hans látinn fyrir
skömmu.
Á unglingsárum sínum stai-f-
aði hann í ungmennafélagi sveit
arinnar, voru það hans fyrstu
félagsmálastöi'f. Þá stundaði
hann talsvert íþróttir og var tvo
vetur við nám í Laugaskóla.
Sóttist honum námið vel, því að
hann var skilningsgóður og
námsfús.
Árið 1941 kvæntist hann
Ólöfu V. Jónasdóttur frá Vog-
um í Mývatnssveit og reistu
þau bú á Akureyri og bjuggu í
Eyrarvegi 25.
Þau eignuðust þrjá efnilega
drengi. Jónas Valgeir er bif-
vélavirki og hefur stofnað eigið
heimili. Pétur lauk stúdents-
prófi síðastliðið vor og Haukur
er 12 ára í foreldrahúsum.
Þau Torfi og Ólöf voru sam-
hent um að búa sér smekklegt
heimili og hefur það nú orðið
fyrir þungu áfalli að missa
heimilisföðurinn á bezta aldri.
Torfi stundaði lengst bygg-
ingavinnu hér í bænum. Hann
var frábær og eftirsóttur verk-
maður og lék allt í höndum
hans. En sumarið 1961 gerðist
hann húsvörður Oddeyrarskól-
ans og gengdi því starfi til
dauðadags af mikilli samvizku-
semi og er skarð hans vandfyllt
þar.
Torfi lét sér mjög annt um
skólann og var skyldurækinn í
starfi. Hann var alltaf við, ef
eitthvað þurfti að leita til hans.
Hann var smekkmaður að eðlis
fari, enda sá hann svo um ásamt
konu sinni að öll umhirða skól-
ans var til fyrirmyndar. Hann
kunni góð skil á kyndingar-
tækjum skólans og þurfti eng-
inn að hafa áhyggjur af þeim.
Góð samvinna var milli Torfa
og kennaraliðs skólans svo og
barnanna og er það mikilvægt í
skólastarfinu. Er mér hugstæð
frábær hjálpsemi Torfa í sam-
bandi við skólaskemmtunina, út
búnað á leiksviði og fleira. •
Torfi Vilhjálmsson vann tals-
vert að félagsmálum og voru
falin þar ýmis trúnaðarstörf. En
mest starfaði hann í Verkalýðs-
félaginu, Alþýðuflokksfélaginu
og Starfsmannafélagi bæjarins
hin síðari ár. Ekki sóttist hann
eftir trúnaðarstörfum en rækti
vel þau, sem honum voru falin.
Ekki verða félagsmálastörf
Torfa gerð hér að umtalsefni,
og munu aðrir kunnugri skýra
nánar frá þeim.
Ég flyt Torfa Vilhjálmssyni
beztu þakkir skólans og alls
starfsfólksins fyrir ánægjulegar
samverustundir. Sjálfur flyt ég
honum þakkir fyrir vináttu
hans og samstarf síðastliðin 5
át'. Þótt oft þyrfti ég að kvabba
í honum, tók hann því ávallt
með Ijúfmennsku. Ég sendi
Ólöfu, ástvinum hans öllum og
ættingjum innilegai' samúðar-
kveðjui' við hið sviplega fráfall
lians.
Eiríkur Sigurðsson.
Blómabúð KEA liættir
starfsemi sinni
BLÓMABÚÐ KEA í Hafnar-
stræti 96 hætti starfsemi sinni,
sem sérstök deild Kaupfélags
Eyfirðinga, þann 30. júlí sl. Frá
þeim tíma — og fyrst um sinn
— hættii' félagið að verzla með
blóm, en annar söluvarningur
Blómabúðar KEA verður flest
allur á boðstólum í Járn- og
glervörudeild félagsins.
Blómábúðin hóf starfsemi
sína árið 1946 í Hafnarstræti 89,
þar sem nú er Matstofa KEA,
en árið 1956 var hún flutt í leigu
húsnæðið í Hafnarstræti 96.
Fyrsti deildarstjóri Blómabúð
ar KEA var Arnór Karlsson,
sem sagði starfi sínu lausu sl. ár
og tók þá við deildarstjórn Ólaf
ur Axelsson og gegndi hann því
starfi þar til nú.
Blómabúðin hefir alltaf reynt
að gegna hlutverki sínu eftir
beztu getu og vill nú, er hún
hættir starfsemi — mest sökum
húsnæðiserfiðleika — flytja fé-
lagsmönnum Kaupfélags Eyfirð
inga og öðrum viðskiptavinum
beztu þakkir fyrir ánægjuleg
viðskipti á liðnum árum.
________ (Fréttatilkynning)
HINN 10. júlí sl. átti gamall
sveitungi minn sextugsafmæli
og var þá að heiman. Hann heit
ir Jóhannes Óli Sæmundsson,
Lönguhlíð 2 Glerárhvei’fi á
Akureyri, kenndi börnum og
unglingum í meira en 40 ár,
var mörg ár námsstjóri Austur
lands og er kunnari maður í
í'öðum norðlenzkra kennara og
skólastjóra en hér er þörf að
rekja, sonur Sæmundar skip-
stjóra á Látrum en fóstursonur
Jórunnar og Jósteins í Hátúni
á Árskógsströnd og er Árskógs-
ströndungur í húð og hár. Læt
ég svo kynningu á ætt, upp-
vexti, umhverfi og atvinnu lok-
ið, en kem að því þegar ég og
þó einkum aðrir stóðu undr-
andi yfir því í fyrrasumar, að
þessi maður sat í bíl sínum viku
eftir viku, meginhluta hvers
dags, þar sem flestra manna á
ökutækjum var von og bauð
þeim happdrættismiða eða
hljóp í veg fyrir menn sömu
erinda til styrktar vangefnu
fólki. Hvað fær maðurinn fyrir
þetta? Þeirri spurningu var
beint til mín í fleiri en eitt sinn.
Ánægjuna, svaraði ég. Jóhann-
es Óli er svo af guði gerður, að
liann einbeitir kröftum sínum
af óvenjulegri þrautseigju að
áhugamálum og eru þá hugleið
ingar um eiginn hag víðs fjarri.
Ég hefi engan mann þekkt,
sem jafn óskiptur hefur gengið
til starfs eða af heilli hug unn-
ið þeim málefnum, sem hann
hefur tekið ástfóstri við. Og þar
er sá Jóhannes Óli Sæmunds-
son, sem ég hefi mestar mætur
á og er til fyrirmyndar.
Ungur gekk hann í ung-
mennafélagið Reyni á Árskógs-
strönd og tók þar þegar þátt í
Störfum fyrst sem óbreyttur fé-
lagsmaður og síðan var hann
formaður um langt skeið. Þá
gerði hann það upp við sig að
verða alger bindindismaður og
hefur aldrei frá því hvikað. Fyr
ir mörgum árum tók hann að
safna gömlum sögum og kynna
sér ömefni við Eyjafjörð. Ör-
nefnasöfnunin varð síðar um
mörg ár hans eiginlega sumar-
vinna meðan skólar voru lok-
aðir. Nú mun hann hafa skilað
handriti að örnefnum í Eyja-
fjarðarsýslu, miklu verki, sem
er mjög samvizkusamlega unn-
ið, og að ég hygg til fyrirmynd-
ar. Hljótt hefur verið um þetta
starf hans og er það þó hið
merkilegasta. Kaupfélag Eyfirð
inga á í þessu nokkurn þátt, en
síðan Ungmennasamband Eyja-
fjarðar og Þjóðminjasafn. Þá
gekkst Jóhannes fyrir því á síð
ustu árum, að stofna hér Styrkt
arfélag vangefinna og hefur það
starfað um nokkurra ára bil
undir forystu hans. Nú hefur
verið mælt fyrir byggingu hæl-
is fyrir þetta fólk á fögrum og
rólegum stað á Akureyri og
verður væntanlega byrjað á
framkvæmdum áður en langt
líður. En í því máli hefur brenn
andi áhugi hans og dugnaður
þokað öllum undirbúningi vel á
veg.
Ég hitti Jóhannes Óla Sæ-
mundsson sem snöggvast að
máli fyrir fáum dögum, nánast
til að óska honum til hamingju
með sextugsafmælið og bað
hann þá að svara nokkrum
Jóhamies Óli Sæmundsson.
spurningum. Hann vékst und-
an því en sagði sem svo, að ég
mætti hafa eftir sér það sem
mér sýndist af viðtölum okkar
fyrr og síðar, en við höfum oft
rætt um „landsins gagn og nauð
synjar“ þegar leiðir okkar hafa
legið saman.
Reykti hálfa sígarettu,
Eitt -sinn ræddum við um 'bind-
indi og sagði hann mér þá, að
hann hefði i'eykt hálfa sígarettu
um ævina og aldrei drukkið vín.
Það hefði komið sér vel því að
sér hefði ekki verið sérlega
sýnt um að afla fjár. Hitt væri
sér þó meira virði, að hafa átt
þess kost að sækja styrk og
huggun á mestu erfiðleikastund
um lífs síns til annarra en
Bakkusar. Ungur sagðist hann
hafa skipað sér á bekk með
bindindismönnum og væri það
ein sín mesta gæfa að hafa
aldrei brugðizt sjálfum sér eða
öðrum í því efni.
Örnefnasöfnunin.
„Ég vann að því nokkur sumur
að safna örnefnunum, kom þá
á flesta bæi í sýslunni. Hvar-
vetna mætti ég hinum bezta
skilningi á þessu málefni og
víða eru enn óskráðar sagnir og
jafnvel ævintýri, bæði í sam-
bandi við hin ýmsu örnefni og
annað. Mikið er glatað af ör-
nefnum, einkum þar sem ábú-
andaskipti hafa verið tíð og e.
t. v. fólk úr öðrum byggðarlög-
um setzt að á bæjum og ekki
kynnt sér örnefnin sem skyldi.
En á öðrum stöðum er nafn á
næstum hverri þúfu. Örnefna-
skráin verður send til yfirlest-
urs og endurskoðunar á hvert
heimilj, og á það að vera trygg-
ing þess, að eins rétt sé skráð
og nú er unnt“, sagði Jóhannes.
Ekki þarf að efa, að hin mikla
og sérkennilega bók um eyfirzk
örnefni þyki hin fróðlegasta
þegar hún kemur fyrir almenn-
ingssjónir, en nú mun húa í
prentun eða fjölritun.
Að sitja fyrir fólki.
Aðspurður um það, hvort ekká
væri leiðinlegt að sitja fyrir
fólki til að bjóða því bílahapp-
drættismiða, neitaði Jóhannes
og sagði fjarri lagi. Flestir væm
sér þakklátir fyrir að minna sig
á þetta, einstaka maður setti
upp svolítinn fýlusvip og aðeins
mjög fáir tækju máli sínu leið-
inlega. Málefni það, og það bág
stadda fólk, sem hann væri
þarna að vinna fyrir, væri sér
of ríkt í huga til að festa sér í
minni ef verr gengi en æski-
legt væri. Um það, hvað liði
framkvæmdum á væntanlegum
dvalarstað vangefinna var hann
sagnafár, sagði að síðar yrði gef
in út fréttatilkynning um þetta
efni og að ekki væri ætlazt til
þess af sér, að segja af því frétt
ir á þessu stigi málsins. Þó
mætti segja, að fyrra staðar-
vali, þ. e. Krossanesland, hefðí
verið breytt og yrði byggt á
öðrum stað þegar undirbúnings
vinnu væri lokið, því að veru-
legt fjármagn væri nú fyrh'
hendi, þakka ber tappagjaldi af
gosdrykkjum samkvæmt lög-
um, og ennfremur gjöfum fré
góðu fólki.
Hver gefur sér tíma til þess
nú, á tímum óðaverðbólgu og
nægrai’ atvinnu, að safna ör-
nefnum af einskærum áhuga í
stað þess að vinna önnur störf
fyi’ir peninga? Og hverjir ætli
að fengjust til þess að ganga á
milli manna í erindum vangef-
inna samborgara — án þess að
fá greiðslu? Þessum spurning-
um svarar Jóhannes Óli Sæ-
mundsson í starfi. Kannski eti
hann svona gamaldags! Líklega.
En ég vildi að við ættum fleiri
heilsteypta og fórnfúsa hug-
sjónamenn. E. D.
ÍSAFJARÐARKAUP-
STAÐUR 100 ÁRA
ÞAÐ var mikið um dýrðir á ísa
firði 17. júlí, en þess var minnzt
um þá helgi, að kaupstaðuriiuk
var 100 ára. Gífurlegur mann-
fjöldi lagði leið sína þangað
vestur, en heimamenn undir-
bjuggu hátíðahöldin af mikluiK
myndarskap, hugkvænmi og
fyrirhyggju. Hinn almenni borg
ari lagði m. a. fram sinn skerf í
fegrun bæjarins með því a®
mála hús og fara hreingeming-
arherferð utanhúss.
ísafjörður er fallegur bær og.
bæjarstæðið svipmikið millt
voldugra fjalla. Náttúran lagðí
til gott hafnarstæði. Bærinn hef
ur löngum þótt byggður dug-
miklu fólki og félagsmenningj.
hefur staðið þar föstum fótuut
um langa tíð. ísafjörður eí
gamall og nýr verzlunarstaðmt
og útgerðarbær. □