Dagur - 12.04.1967, Blaðsíða 4

4
5
Skrifstofur, Hafnarstjæti 90, Akureyri
Síniar 1-1166 og 1-1167
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
Auglýsingar og afgreiðsla:
Ágizkunarstefna
Á ALÞINGI 8. apríl sl. gaf fjármála-
ráðherra bráðabirgðaskýrslu um af-
koinu ríkissjóðs á árinu 1966. Tekj-
ur voru áætlaðar 3794 millj. kr. en
reyndust 4642 millj. kr. og hafa því
farið 848 millj. kr. frarn úr áætlun.
Munar þar mest um tolla og sölu-
skatt. Greiðsluafgangur ársins er tal-
inn 474 millj. kr., en bróðurpartinn
af honum hefur verðbólgan þegar
gleypt og mun gleypa meira um það
er lýkur. Ástæðan fyrir hinni miklu
aukningu ríkistekna 1966 eru fyrst
og fremst: Skatlahækkanir Magnús-
ar Jónssonar í fyrra og taumlaus inn
flutningur tollvara.
Á Alþingi 7. apríl gerði fjármála-
ráðherra grein fyrir framkvæmd
hinnar svonefndu fjöguiTa ára þjóð-
liags- og framkvæmdaáætlunar ríkis-
stjórnarinnar fyrir árin 1963—1966.
Var þar svipuð útkoma og hjá Rúss-
um, að flest virtist hafa farið fram úr
áætlun ár hvert, enda áætlunin gerð
á vegum ríkisstjórnarinnar sjálfrar,
en ekki Alþingis. Verður ekki nánar
um það rætt hér. Hins vegar tók ráð-
herrann fram, að nú væri ekki hægt
að gera áætlun til lengri tíma en eins
árs vegna ríkjandi óvissu.
Gerði Eysteinn þessi ummæli ráð-
herrans að umtalsefni í ræðu, og
taldi þessi ummæli athyglisverð.
I skýrslu sinni um þjóðhags- og
framkvæmdaáætlunina kom ráð-
herra víða við, og hraut þá ýmislegt
af munni, sem fróðlegt væri að halda
til haga. Hann sagði m. a., að flest
það sem skráð væri í áætlanir, sem
stjórnin gerði um þjóðarbúskapinn,
að undanteknum ríkisframkvæmd-
um, væri í raun og veru „ágizkun“,
enda styddi ríkisstjórnin „frjálsræði“
í þessum málum. Samkvæmt þessu
er það undir notkun „frjálsræðisins“
komið, hvemig „ágizkunin" reynist.
Þarna var réttilega að orði komizt.
Stefna stjómarinnar er ágizkunar-
stefna en ekki áætlunarstefna. Hún
hcfir ekki forustu um röðun verk-
efna, gizkar bara á, hvað ske kunni,
og er áreiðanlega ekki sannspárri en
veðurspámenn af lakara taginu. Það
er ekki á góðu von meðan þessi ágizk
unarstefna ríkisstjórnarinnar ríkir í
þjóðarbúskap íslendinga.
Það bætir ekki aðstöðuna fyrir f jár
málaráðherra og aðra talsmenn
stjórnarinnar, að eftir öll þessi góð-
æri og raup um gjaldeyrisvarasjóð,
skuli skuldaaukning erlendis hafa
verið meiri en aukning gjaldeyris-
varasjóðsins. □
Hraðfrystihús Ú. A. á Oddeyri og einn togari í höfn. (Ljósm.: E. D.)
Nauðsynlegt ai endur-
nýja togarana
segir GÍSLI KONRÁÐSSON, forstjóri Ú.A.
ÚTGERÐARFÉLAG AKUR-
EYRINGA H.F. er oft á dag-
skrá meðal bæjarbúa og togara
útgerð landsmanna er öllum
áhyggjuefni, svo mjög hefur
henni lirakað. Togarafloti lands
manna, sem stærstur var 48
p
skip, er nú kominn niður í tvo
tugi og öll togaraútgerð á heljar
þröm.
Dagur ræddi um þessi mál
við Gísla Konráðsson, annan af
tveim framkvæmdastjórum Ú.
A., og fer samtalið hér á eftir.
Viltu segja lesendum blaðsins
frá togaraútgerð landsmanna
um þessar mundir?
Eins og öllum er kunnugt,
sem fylgzt hafa með þeim mál-
um, hefur togaraútgerðin á ís-
landi verið á hraðri ferð niður á
við á næstliðnum árum. Er svo
komið, að aðeins um tuttugu
skip eru enn í rekstri af togara-
flotanum, sem um skeið var allt
að 50 skipum. Orsakir þessarar
hnignunar má segja að sé fyrst
og fremst síminnkandi afli og
það svo, að ársafli togara nú er
oftlega ekki nema helmingur
þess, er þótti viðunandi fyrir
nokkrum árum. Ekki er vafi á
því, að útfærsla landhelginnar á
verulegan þátt í því, að afli hef-
ur minnkað, en fleira kemur
þar til svo sem það, að auðug
karfamið eru nú ekki fyrir
hendi, sem áttu sinn þátt í góð-
um afla á sínum tíma. Að vísu
hafa heppnazt góðar veiðiferðir
til Nýfundnalands nú nýlega,
en þar er aðallega um að ræða
eitt skip, Maí, sem er einn af
stærstu togurunum og þar að
auki með skipstjóra, sem virðist
vera sérstaklega fengsæll. Fyrir
eldri togarana, sem eru flestir
30----400 smál. minni skip, eru
þessi mið varla aðgengileg á
þeim tímum árs sem allra veðra
er von, enda fengin af því dýr-
keypt reynsla. Ekki er það
minnkandi aflamagn eitt sem
erfiðleikunum veldur. Sívax-
andi reksturskostnaður á öllum
sviðum á sinn stóra þátt í óför-
unurn, og hraði þeirrar hækk-
unar er stórum meiri en hækk
unar á fiskverði. Á árinu 1963
var athugun gerð á rekstri tog-
aranna og komizt var þá að
þeirri niðurstöðu að 2000 krón-
ur á dag vantaði til þess, að
meðaltogari gæti staðið undir
reksturskostnaði. Úr þessu var
bætt þá með framlagi úr ríkis-
sjóði og Aflatryggingarsjóði, og
hefur svipað framlag komið til
árlega síðan. En á sl. ári kom
það fram við nýja athugun, að
hækkun reksturskostnaðar frá
1963, væri algjörlega búin að
gleypa þessar 2000 krónur, svo
að raunverulega þyrfti nú ann-
að eins til þess að hægt væri að
reka skipin áfram. Úr þessum
vanda hefur ekki enn verið
leyst, enda skylt að viðurkenna,
að þarna er um ærinn vanda
að ræða. Eðlilegt er að sú spurn
ing vakni hvort vit sé í því að
halda áfram rekstri þessara
gömlu skipa með auknum fjár-
framlögum, eða leita inn á nýj-
ar brautir og kaupa ný skip,
sem líklegt væri að gæfu betri
raun. Við, sem að þessum mál-
um störfum, höfum talið að
þama væri um svo mikilvægan
þátt í atvinnulífinu og þjóðar-
búskapnum að ræða, að ríkis-
valdið hlyti að hafa forgöngu
um aðgerðir, enda augljóst, að
togaraútgerðir hafa ekkert bol-
magn til þess að ráðast í endur
nýjun skipa sinna án stuðnings
og rekstraröryggis.
Þið viljið væntanlega endur-
nýja flotann?
Það er gleðiefni, að ríkis-
stjórnin hefur gert ráðstafanir
til þess að athuga þessi mál nán
ar og festa kaup á nýjum skip-
um í tilraunaskyni. Þetta skref
bendir til þess að enn sé áhugi
fyrir því að halda togaraútgerð
við, og endurnýja skipakostinn.
En óhjákvæmilegt er, að sú end
urnýjun taki nokkuð langan
tíma og því er það nauðsynlegt,
að auka stuðning við þá togara,
sem enn eru starfandi, til þess
að ekki komi til algjörrar stöðv
unar áður en ný skip koma til.
Ég vil geta þess í þessu sam-
bandi, að við núverandi aðstæð
ur er varla líklegt að ný skip,
þó beitt verði beztu og nýjustu
tækni, geti að jafnaði skilað
hagnaði, eða jafnvel staðið und
ir sér, því að ný skip eru dýr
tæki og vextir og fyming
þeirra er hár kostnaðarliður, og
miklu hærri en á gömlu skip-
unum, sem flest standa nú í
lágu verði. Þarf því verulegan
sparnað á öðrum kostnaðarlið-
um til þess að vega upp á móti
þessu einu. Hitt er það, að end-
umýjun verður að fara fram,
þar sem gömlu skipin fara brátt
að syngja sitt síðasta vers og
m. a. er ekki nema eðlilegt að
erfitt verði að manna þau, þeg-
ar bátaflotinn er í örum vexti
og ný og fullkomin skip bætast
stöðugt í hann.
Þið hafið óskað að fá einn
nýja togarann?
Já, eins og ég gat um, hefur
rikisstjórnin ákveðið að láta
fara fram athugun á því að
keyptir verði til landsins fjórir
togarar af mismunandi stærð-
um og gerðum. Hefur sjávar-
útvegsmálaráðherra skipað
nefnd til þess að gera slíkar at-
huganir og leggja fyrir ráðu-
neytið tillögur sínar um gerð
skipanna og á hvern hátt og
hvar útgerð þeirra verði bezt
fyrir komið. Við erum svo
heppnir, að starfsbróðir minn,
Gísli Konráðsson.
Vilhclm Þorsteinsson, fram-
kvæmdastjóri, er einn af nefnd
armönnum. Ég vil ennfremur
geta þess, að stjórn Útgerðar-
félagsins hefur fyrir nokkru
sótt um það til sjávarútvegs-
málaráðherra, að félagið fengi
að fylgjast með þessu máli í því
skyni, að fá eitt af þessum skip
um, ef það virtist álitlegt með
tilliti til kostnaðar og reksturs-
möguleika.
Togarar Ú. A. eru nú finnn
talsins?
Togarar Útgerðarfélagsins
eru fimm að tölu en aðeins fjór
ir í gangi. Hrímbakur, sem legið
hefur í um það bil tvö ár, strand
aði í vetur sem kunnugt er, í
ofsaveðri, er sleit hann upp af
legunni út hjá Krossanesi.
Lenti skipið upp í fjönmni
skammt innan við Sandgerðis-
bót, og liggur þar enn. Skemmd
ist skipið verulega, er það
steytti á skerjum, sem á leið
þess urðu. Ólíklegt er að skiþið
verði tekið til viðgerðar, þótt
unnt væri að ná því út. Hitt tel
ég líklegra og æskilegra, að
samkomulag náist við vátryggj
endur skipsins um mat á
skemmdunum og greiðslu bóta
á þeim grundvelli.
Hve lengi endast þessi gömlu
skip?
Það hefur verið hugmynd
okkar í Ú. A., að reyna að halda
togurunum við þannig að hver
og einn þeirra næði 20 ára
starfsaldri. Flokkunarviðgerðir
fara fram á fjögurra ára fresti
Amerísk bókmennta
kynning á Akureyri
og „Þjóðlagasöngur í amerísku þjóðlífi44
á hverju skipi og þrír af togur-
unum hafa gegnumgengið svo-
kallaða 16 ára klössun, sem gild
ir til tvítugsaldursins. Fyrstur
er Sléttbakur, og er hans tími
útrunninn um n.k. áramót.
Kaldbakur hefur lokið sínum
tíma árið 1969 og Svalbakur
1970. Harðbakur einn á eftir 16
ára klössun, sem ætti að fara
fram seint á þessu ári og endast
samkvæmt því til ársins 1971.
Ég vil í þessu sambandi geta
þess að klössunartími er ekki
alltaf bundinn við fjögur ár ná-
kvæmlega. Ef skipin eru í all-
góðu ástandi og hefur verið vel
viðhaldið, er oft unnt að fá
nokkra undanþágu til þess að
láta þau ganga nokkrum mán-
uðum lengur.
Akureyri er sæmilegur út-
gerðarsíaður, miðað við togara?
Ég tel að fullsannað sé fyrir
löngu, að togaraútgerð megi
eins vel reka frá Akureyri eins
og hverjum öðrum stað á land-
inu, þrátt fyrir vantrú, sem áð-
ur fyrr gerði vart við sig um
það. Með þeirri aðstöðu, sem
hér hefur verið byggð upp í
sambandi við fiskvinnslu er lífs
nauðsyn að reka héðan útgerð,
og ég get ekki séð að þar sé um
að ræða aðra veiðiaðferð en tog
skip. Þegar ég segi lífsnauðsyn,
á ég við það að starfsemi þessi
sé bænum svo mikil lyftistöng
atvinnulega séð, að hana megi
ekki leggja niður meðan annað
og betra kemur ekki í staðinn
og meðan mannvirki félagsins
verða ekki betur nýtt til ann-
arra hluta. Það er öllum kunn-
ugt hér í bæ, að bæjarfélagið
hefur stutt dyggilega við bak
félagsins, en þann stuðning
hygg ég að bæjarfélagið fái end
urgoldinn með fjölþættum við-
skiptum félagsins hér í bænum
og verðmætasköpun þeirri, sem
þar fer fram. Vil ég aðeins í
þessu sambandi geta þess, að
vinnulaun greidd á sl. ári á sjó
og landi nema alls rúmlega 50
millj. króna og er þá ekki talin
sú vinna, sem liggur í alls kyns
keyptri þjónustu annarra fyrir
tækja, svo sem viðgerðarverk-
stæða, bifreiða o. s. frv. Ekki
liggja enn fyrir reikningar sl.
árs, en búast má við að veru-
legur halli hafi verið á rekstr-
inum, enda varð hvorttveggja á
árinu að kostnaðarliðir flestir
hækkúðu verulega en söluverð
á frystum fiski, sem er stærsti
liðurinn í framleiðslu félagsins,
lækkaði verulega.
Hvenær fara togararnir a'ð
landa heima?
Ég vona að það birti til í þess
um málum áður en langt líður
og að okkur Akureyringum
reynist unnt að halda við og
endurnýja okkar togaraflota
smá saman, þannig að ekki
þurfi að verða samdráttur í
þeirri starfsemi. Nú fer brátt að
(Framhald á blaðsíðu 7)
í DAG eru væntanlegir til Ak-
ureyrar góðir gestir í boði ís-
lenzk-ameríska félagsins, en
það eru hjónin prof. Ward L.
Miner, Ph. D. og kona hans
prof. Thelma Smith Miner,
Ph. D., en prófessor Miner er
Fulbright-fyrirlesari í amerísk
um fræðum við Háskóla íslands
1966—1967.
Meðan þau hjónin dveljast
hér á Akureyri munu þau flytja
fyrirlestra á vegum íslenzk-
ameríska félagsins fyrir félags-
menn og gesti þeirra á fimmtu
dagskvöldið 13. þ. m. kl. 8.30,
en síðdegis í dag flytja þau
erindi í Menntaskólanum. Erind
in fjalla um ameríska skáld-
sagnagerð frá lokum síðari
(Framhald af blaðsíðu 1)
og hrein eign nær 600 þús. kr.
Niðu rstöðutölur f j árhagsáætl-
unar yfirstandandi árs eru 660
þús. kr. — Skógarvörður er
Ármann Dalmannsson.
Fulltrúar á þessum skóg-,
ræktarfélagsfundi voru 23.
Töluverðar umræður urðu um
skógræktarmálin almennt. Gest
ir fundarins tóku verulegan
þátt í umræðunum.
Eftirfarandi tillaga var sam-
þykkt samhljóða:
„Aðalfundur Skógræktarfé-
lags Eyfirðinga 1967 beinir
þeim tilmælum til landbúnaðar
og fjármálaráðherra, að þeir
hlutist til um, að árlegur ríkis-
styrkur til skógræktar verði
verulega hækkaður, með því að
hann hefur hvergi nærri fylgt
eftir verðlags- og kauphækkun
um undanfarinna ára.“
Félaginu barst myndarleg
gjöf. Guðmundur Karl Péturs-
son las upp bréf, þar sem Skóg-
ræktarfélagi Eyfirðinga er boð-
in að gjöf og til fullra umráða
landspilda úr Helgárselslandi
til skógræktar, gefin til minn-
ingar um Ingólf heitinn Kristj-
ánsson bónda á Jódísarstöðum.
Óskað er eftir að væntanlegur
skógur beri nafn hans. Gefend-
ur eru- tvær systur Ingólfs, þær
heimsstyrjaldar, en auk þess
flytja þau þátt, sem þau nefna
„Þjóðlagasöngur í amerísku
þjóðlífi“. Hafa þau meðferðis
segulbandsspólu með þjóðlaga-
söng, sem þau munu kynna
jafn óðum og lögin eru leikin
af spólunni.
Prof. Miner og frú Miner
hlutu bæði doktorsnafnbót við
University of Pennsylvania.
Meðal ritverka sem þau hjónin
hafa unnið að sameiginlega má
nefna bókina „The Trans-
Atlantic Migration: The Con-
temporary American Novel in
France“, gefið út af Duke
University Press 1955.
Dr. Miner og frú munu dvelja
í Skíðahótelinu í Hlíðarfjalli í
nokkra daga. Q
Kristbjörg og Elín Kristjáns-
dætur frá Jódísarstöðum, enn-
fremur hjónin Rósa Árnadóttir
og Sigurður Snæbjörnsson á
Höskuldsstöðum. — Fundurinn
þakkaði gjöfina.
í stjórn Skógræktarfélags Ey
firðinga voru endurkjörnir þeir
Þorsteinn Daviðsson og Björn
Þórðarson til þriggja ára. Aðrir
stjórnarmenn eru: Guðmundur
Karl Pétursson form., Ármann
Dalmannsson, Steindór Stein-
dórsson, séra Benjamín Kristj-
ánsson og Haraldur Þóyarins-
son.
Skógræktarfélag Akureyrar
bauð til kaffidrykkju og á eftir
var sýnd kvikmynd sú, er gerð
var í tilefni 100 ára afmælis
józka Heiðafélaginu danska.
Skógræktarfélag Eyfirðinga,
sambandsfélög þess og uppeldis
stöðin í Kjarnalandi við Akur-
eyri verðskulda athygli borgar-
anna. Einkum vill blaðið benda
almenningi á það starf, sem
unnið er í uppeldisstöðinni
sjálfri. Þar er mikið land, sem
er að verða vaxið hinum feg-
ursta ungskógi. Einnig eru þar
þroskamikil skjólbelti og í
skjóli þeirra dafna plöntur þær,
sem síðar verða væntanlega
vöxtugleg tré, er bera því vitni
í skógrækt, sem þörf er á. □
- Skógrækfarfélag Eyfirðinga
Krisíján Hðlldórsson
Stóru-Tjörnum
ÞANN 14. marz sl. andaðist á
Fjórðungssjúkrahúsinu á Akur
eyri Kristján úrsmiður Hall-
dórsson Stórutjörnum 78 ára
að aldri. Að Kristjáni standa
merkar bændaættir. Halldór
faðir hans var Bjarnason Krist-
jánssonar. Móðir hans var Krist
jana Kristjánsdóttir Ivristjáns-
sonar Árnasonar Hóli í Kinn.
Hún var systir þeirra Friðgeirs
og Árna Finnsstaðabræðra, og
Sigríðar konu Jónasar Hall-
grímssonar frá Fremstafelli.
Jónas og Sigríður fluttu til
Ameríku um 1880.
Bjarni Kristjánsson faðir
Halldórs byrjaði búskap á Stóru
tjörnum um 1860, og situr jörð
ina til 1890. En þá tekur Hall-
dór sonur hans við, og býr á
Stórutjömum til 1930 er hann
fellur frá. Síðan hafa börn
þeirra Halldórs og Kristjönu
búið á jörðinni. Það er því kom
ið á annað hundrað ár, er sami
ættleggur hefir setið Stóru-
tjarnir.
Þau Halldór og Kristjana
eignuðust sjö börn: Sigurveigu
Kristján og Bjarna, öll dáin.
Eftir lifa: Sigurður, Kristbjörg,
Hólmfríður og Aðalgeir, öll bú-
sett á Stórutjörnum. Auk þess
voru alin upp á Stórutjömum
tvö fósturbörn, Guðríður Sigur
geúsdóttir frá Arnstapa nú hús
freyja á Stórutjörnum, gift
Skúla Sigurðssyni frá Forna-
stöðum, og Stefán Hannesson
ættaður úr Reykjavík, hans
kona Ásdís Jónsdóttir frá
Fremstafelli. Eru þau búsett í
Reykjavík. Ég get ekki stillt
mig um það, að minnast á
gamla konu, sem Stórutjarna-
heimili tók að sér, og annaðist
hana með ástúð og nærgætni.
Hún hét Þorbjörg Benedikts-
dóttir ættuð úr Eyjafirði. Hún
var orðin blind hún Tobba
gamla. Svro var hún kölluð í dag
legu tali. En Tobba sat við rokk
inn og spann. Mér fannst ævin-
lega. einhver hlýja svífa yfir
þessari gömlu konu. Ég vissi að
hún fann og skyldi að hennar
hlutskipti var gott.
Hér hef ég dregið upp örlitla
mynd af Stórutjarnaheimili.
Úr þessu umhverfi var Kristján
Halldórsson vaxinn.
Kristján Halldórsson fór ung
ur að árum úr föðurgarði. Hóf
hann úrsmíðanám á Akureyri
hjá Sigmundi Sigurðssyni úr-
smið. Að námi loknu setti hann
á stofn sitt eigið verkstæði, og
stundaði úrsmíðar á Akureyri
um áratugi. Hann var talinn
mjög vel fær í sinni iðngrein.
Enda var maðurinn frá náttúr-
unnar hendi dverghagur. Eftir
að Kristján fluttist heim í
Stórutjarnir, gerði hann allmik
ið að því að smíða stórar klukk
ur, í líkingu við hinar svo-
nefndu Borgundarhólmsklukk-
ur. Er það allra dómur, að þess
ar klukkur séu mikið listasmið.
Oft munu bræður hans hafa
lagt hönd á verkið með Kristj-
áni, því allir eru þeir bræður
listrænir í rneira lagi. Sama
hvort unr málaralist eða tré-
skurð er að ræða. Það er því
ekkert undarlegt, að þegar mað
ur athugar stofur og ganga í
íbúðarhúsinu á Stórutjömum,
að varla er til veggur, svo ekki
sé þar listaverk eftir eitthvert
Stórutjarnasystkinanna. Og í
mörgum af þessum verkum, er
svo mikil fegurð, að það er
hressandi yndisauki að athuga
þau vel.
Kristján úrsmiðm- var fé-
glöggur að eðlisfari. Hann
kunni líka að fara með bað.
Honum var ekki krónan föst í
hendi, ef átti að fegra og bæta
ættargarðinn. Ævi Kristjáns
hefir ekki öll verið blómum
stráð. Ástvinamissir og heilsu-
leysi hafa þjáð hann.
1930 kvæntist Kristján ágæt-
ustu konu Friðbjörgu Vigfús-
dóttur frá Gullberastöðum í
Borgarfirði. Eftir tveggja ára
ástúðlegt hjóháband missir
hann þessa góðu- konu. Ég hygg
að Kristján hafi-aldrei náð sér
að fullu eftir missi kpnu sinnar.
Ég minnist þess, að nokkrum
vikum eftir fráfall Friðbjargar,
var ég staddur á Akureyri, og
kom þá til Kristjáns eins og ég
gerði oftast er ég var þar á ferð.
Þá minntist hann á lífsförunaut
inn sem var farinn. Og það var
harmur í augum, og myrkur í
sál. Ég gat lítið sagt. Og enn
minna huggað. En svo lifði ég
sjálfur upp það sama og hann.
Þá skildi ég margt betur. Til
minningar um konu sína gaf
Kristján Akureyrarkirkju
klukku, er slær á stundarfjórð-
ungsfresti. Þetta var dýr og veg
leg gjöf.
Nú um alhnörg ár, hefir
Kristján úrsmiður aldrei geng-
ið heill til skógar. Hefir hann
tekið út miklar þjáningar, og
legið erfiðar sjúkrahúslegur. Er
því ekki hægt að segja annað
en hvíldin væri kærkomin og
naúðsynleg.
Þegai- litið er yfh- ævi og
starf Kristjáns úrsmiðs, þá ligg
ur rauður þráður gegnum allt
hans líf. Það er ættargarðurinn,
Stórutjarnir. »
Þar elskaði hann hvei-n bala
og hvert blóm. Hvern læk og
hvern stein. Þetta voru hans
bernskugull sem hann gat ekki
annað en munað, og lifað fyrir.
Simrar jólahátíðar gat hann
ekki notið nema heima á Stóru-
tjörnum. Hann gat ekki fundið
jólin á •Akureyri. Þessi seið-
andi, lokkandi heimþrá í föður
og móður rann, þar sem barns-
skónum var slitið, er virðingar-
verður þáttur í lífi hvers
manns, og sýnir mikinn trúleik
við lífið. Þessi þrá til föður-
túna, getur dofnað. En það er
ekki til það afl, sem getur slitið
þær heimataugar að fullu.
Þótt Kristján úrsmiður lifði
flest sín manndómsár á Akur-
eyri, og nyti þar margs góðs,
þá er það svo í raun og sann-
leika, að hann fluttist aldrei frá
Stóru-Tjörnum.
Því fannst mér hljóma svo
fallega hjá Kirkjukór Ljósa-
vatnskirkju, er hann söng við
jarðarför Kristjáns „Yndislega
ættarjörð, ástarkveðju heyr þú
mína“. )
Kristján Halldórsson var jarð-
sunginn 29. marz s. 1. í heima-
grafreit á Stóru-Tjörnum.
Systkinum og fóstursystkin-
um hins látna sendi ég hlýja
kveðju.
30. marz 1967.
Sig. Geirfinnsson. (
Þormunda Guðmundsdótfir
Fædd 1. sept. 1905 - Dáin 26. marz 1967
LÍTIL KYEÐJA
MÉR barst andlátsfregn þín að
morgni hins 26. marz sl. En þá
var páskadagsmorgun. Sigur-
hátíð er við minnumst þess er
Jesús Kristur sigraði dauðann
og gaf okkur méð sínum dauða
eilíft líf.
Mér fannst sem í mér hefði
brostið strengur. Eftir stutta
þögn í þökk og trú á æðra lif
eftir dauðann reikaði hugurinn.
Ertu horfin okkur sýn
elsku hjartkær frænka mín.
Þó að harmur hylji sýn
og hugurinn ei skilji
þá verði guðs vilji.
{Te*
Okkar kynnum bar fyrst sam
an vorið 1953 er ég flutti að
Spítalavegi 19, en þá var heim-
ili þitt að Spítalavegi 9. Það var
með dálítið sérstæðum hætti að
kynni okkar urðu trygg og góð.
Þegar fjölskylda min flutti á
syðri brekkuna voru drengimir
mínir 3 og 5 ára og elztir barn-
anna. En þar sem ég var með
ungbarn og bundin yfir urðu
þeir oft að fara í innkaupaferðir
fyrir mig og var þá oft þungt í
litlum höndum. Þeir sögðu mér
oft að þeir væru ekki lúnir því
það væri góð kona sem bæri
fyrir þá og þeir mættu henni
oft. Er ég spurði hvar hún ætti
heima vissu þeir það ekki, að-
eins að hún bæri fyrir þá heim-
undir hús og gæfi þeim oft ýmis
legt og héti aðeins góð kona.
Þannig áður en við þekktumst
nokkuð hafðir þú tryggt þér
einlæga vináttu mína. Það var
sama hver átti í hlut og hver
átti litlu höndina sem var leidd
og studd, byrðin gjörð létt og
gatan stutt.
Nokkru seinna vissi ég hver
það var sem leiddi bömin mín
og hlúði að þeirn. Eftir það fór
fundum okkar að bera saman
við og við, og með innilegt þakk
læti í huga hefi ég alltaf verið í
návist þinni. Inn á heimili þitt
var yndislegt að koma, þar ríkti
góðvild, öryggi og festa, einlæg
gleði ásamt einstakri umgengni
og hreinleika. Þið hjónin kunn
uð að meta hvort annað að vex-ð
leikum og góðvild ykkar var
mér óbrigðul.
Það er margs að minnast og
margs að sakna og fegux-stu
minningai-nar vei-ða aldrei skrif
aðar, þær eru mér of dýrmætar
til þess, þær geymi ég í hug og
hjarta. •,
Söknuður ríkir nú meðal ætt
ingja og vina er þú varst kölluð
svo skjótt til æðri verka hinu-
megin. Ég og bömin mín þökk-
um þér allt kært kæra fi-ænka
mín. Megi guðs hönd leiða þig.
Aftur seinna hittumst við.
Ég sendi eiginmarmi þínum,
börnum og fjölskyldum þeirx-a
innilegustu samúðarkveðjur.
Akureyri 9. apríl 1
K. S.
- KJÖRSKRÁIN
(Framhald af blaðsíðu 8)
kjósendum fjölgað um 369. Ái-ið
1963 voru þeir 5.799 en eru nú
6.168.
í Suðurlandskjördæmi ei-u
kjósendur nú 9.546 en voru árið
1963 8.853. Hefur því fjölgað
þar á kjörskrá um 693. Q