Dagur - 27.11.1974, Blaðsíða 5

4
Skrifstofur, Ilafnarstræti 90, Akureyri
Síniar 1-11-66 og 1-11-67
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓHANN K. SIGURÐSSON
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
Athafnir, sem
öilu skipta
Á liðnum áratugum hefur mikið
verið rætt um þá þróun, sem orðið
hefur á búsetu landsmanna. Straum-
urinn frá landsbyggðinni til Faxa-
flóasvæðisins var flestum liugsandi
mönnum áhyggjuefni. Af liendi
stjórnvalda var of lítið hamlað á
móti, t. d. öll viðreisnarárin. Þegar
Gísli heitinn Guðmundsson fór að
ræða og rita um byggðastefnuna og
gera tillögur á Alþingi urn raunhæfa
framleiðsluuppbyggingu landsins
alls, reyndu andstæðingar lians að
gera málið hlægilegt í augum al-
mennings og bentu gjarnan á, að
fólksflutningar til höfuðborgarsvæða
væru ekki xslenskt fyiirbæii, heldur
alþjóðlegt vandamál, sem ekkert
væii við að gexa. Þetta væri þróun
tímans, sem ekki yrði stöðvuð. En
Gísli Guðmundsson og samherjar
hans á Alþingi og utan liéldu mál-
inu á lofti og unnu því vaxandi fylgi.
Andstaðan við byggðastefnuna fór
þvenandi og svo fór að lokum, að
allir stjórnmálaflokkar landsins tóku
hana upp í stefnuskrá sína, a. m. k.
í orði.
Þó geiðist ekkert í málinu öll við-
reisnaráiin. En eftir alþingiskosning
ainar 1971 fékk Fiamsóknaiflokkur-
inn stjórnarforystuna í vinstri stjóm-
inni, sem þá var mynduð, og þá fékk
flokkurinn tækifæii til að sýna
byggðastefnuna í verki. Ekki er því
að leyna, að hinir stjómarflokkarnir
fylgdu byggðastefnunni meira í orði
en á borði, t. d. varðandi landbúnað-
inn. Þeir reyndust einnig ófáanlegir
til að fallast á tillögur framsóknar-
manna um 300 millj. kr. áilegt fram
lag til Byggðasjóðs og varð framlagið
af þeim sökum aðeins 100 millj. kr.
Þrátt fyrir þetta urðu alger ixm-
skipti í byggðamálunum. Fram-
leiðsluuppbygging landsins alls varð
að veruleika. Fólksflutningar til
Faxaflóasvæðisins stöðvuðust. í
fyista sinn náðist eðlilegt jafnvægi í
íbúðabyggingum og búsetu, og ]>etta
gerðist þrátt fyrir vanmátt Byggða-
sjóðs.
Þegar fréttamenn málgagna við-
reisnarflokkanna fara um landið og
sjá með eigin augum þau umskipti,
sem urðu undir stjórnai'foiystu Ólafs
Jóhannessonar á vinstri stjómar-
ámnum, geta þeir ekki orða bund-
ist. Og er þeir ræða við fólkið á
landsbyggðinni, fá þeir hvarvetna
sama svarið: Þetta er byggðastefna
framsóknarmanna í verki.
Þessari stefnu verður að fylgja nxx
og eftirleiðis. □
NÝR leikhússtjóri á Akureyri
er Eyvindur Erlendsson. Hann
er úr Biskupstungum ættaður,
húsgagnasmiður að iðn, lauk
námi við Leikskóla Þjóðleik-
hússins og nam síðan leiklist og
leikhúsfræði í Moskvu. Heim
kominn stundaði hann leikhús-
störf í Reykjavík fyrstu árin,
en hóf síðan búskap á Heiðarbæ
í Villingaholtshreppi í Árnes-
sýslu og býr þar enn, ásamt
konu sinni, Sjöfn Halldórsdótt-
ur og fjórum börnum. Nú í
vetur býr 'leikarinn ásamt fjöl-
skyldu sinni hér á Akureyri.
Sjálft mun leikhúsið gefa
leikhússtjóranum sinn vitnis-
burð með þeim mörgu verkefn-
um, sem þar verða flutt á þessu
leikári.
Dagur ræddi við leikhússtjór
ann nú í vikunni og fer það
samtal hér á eftir.
Skrýtið uppátæki af kvænt-
uni iðnaðarmanni að fara í fimni
ára leiklistarnám í Moskvu?
Já, einkum fyrir mann, sem
var illa að sér í málinu og þurfti
að eyða hálfu ári í það að kom-
ast dálítið niður í rússneskunni.
Þetta kostaði allmikil heilabrot
áður en ákvörðun var tekin um
Rússlandsför.
j , ■ " > 1!
En hvernig líkaði þér svo við
Rússana?
Ég leit nú aldrei á þá frá hin-
um algengustu sjónarhornum,
svo sem út frá pólitík, verslunar
háttum, framleiðslu og þess
háttar. Hvorki er ég félagsfræð-
ingur né kaupsýslumaður og
sinnti þeim málum því lítið. Ég
kynntist þeim eingöngu af því,
hvaða andlitum þeir sneru að
mér, sem nemanda og langt að
komnum manni. Auðvitað tók
ég eftir ýmsu því, sem er ein-
kennandi fyrir Rússa, svo sem
það hvað þeir eru ótrúlega um-
hyggjusamir, eða kannski af-
skiptasamir um náungann. Þar
er ekki nokkur leið fyrir einn
eða neinn að vera í friði, eins
og hér tíðkast svo mjög. Það
virtist óþekkt fyrirbæri, að
menn lifðu út af fyrir sig. Menn
taka svo mikinn þátt í málefn-
um annarra manna, að furðu
sætir.
Þú vilt kannski nefna dæmi
uni það?
Eitt sinn stóð gömul kona út
á miðri götu í miklu frosti og
grét hástöfum. Sá ég þetta því
ég var á leið heim til min. Það
skipti engum togum, að Rússi,
er leið átti þar um, nam staðar
og spurði hvað væri að. En
gamla konan hrópaði í örvænt-
ingu sinni yfir því, að dagurinn
væri minningardagur um þá
sem féllu í síðasta stríði og hún
var að koma frá því að leggja
eitthvað á leiði sonar síns. Brátt
safnaðist að múgur og marg-
menni utan um gömlu konuna.
Konan var alveg óhuggandi en
fólkið jafn iðjusamt og ákaft við
að reyna að hugga hana. Allir
höfðu huggunarorð á reiðum
höndum og margir vildu fá
hana heim með sér til að drekka
með sér te og láta huggast, því
þetta væri í raun og veru allt í
lagi. Þetta endaði með því, að
einn nágranni hennar tók hana
með sér heim og fylgdi þá álit-
legur hópur fólks á eftir. Síðan
hefur eflaust verið sest að te-
drykkjunni og konan þar tekið
gleði sína. Það síðasta, sem ég
heyrði fólkið segja við .gömlu
konuna var þetta: Allt í lagi
mamma, allt í lagi mamma. En
eldri konur eru jafnan kallaðar
mömmur.
Eru Rússar miklir trúmenn?
Það held ég þeir séu, og í því
sambandi detta mér í hug orð
prestsins míns, séra Eiríks á
Torfastöðum, sem einhvern tíma
var að því spurður, hvort hann,
Það er dásamlegt að láta
vorið segja sér fyrir verkum
SEGIR EYVINDUR ERLENDSSON LEIKHÚS-
STJÓRI Á AKUREYRI í VIÐTALI VIÐ DAG
svona menntaður og gáfaður
maður gæti trúað meyfæðing-
unni. Hann svaraði: Ég trúi því,
sem ég vil trúa.
Ég var í Moskvu á þeim tíma
er Krústjoff var vikið frá völd-
um. Daginn áður töldu allir
hann óumdeilanlega mestan
allra rússneskra leiðtoga. En
svo fékk hann meirihluta æðsta
ráð'sins á móti sér og var vikið
frá. Vinir mínir voru svolítið
undrandi og skildu ekki hvað
hafði skeð. En sú undrun stóð
ekki nema einn dag og þarnæsta
dag trúðu því allir, að hann
væri hinn versti fantur. Flestir,
sem ég þekkti, tóku mikið mark
á því sem fjölmiðlarnir sögðu
og efuðust ekki um, að það væri
bæði satt og rétt. Þetta er öfugt
við það sem er hér á landi, þar
sem fólk virðist varla taka mark
á einu eða neinu og rökræðir
endalaust og efast mikið um
hlutina. Það skiptir e. t. v. ekki
svo miklu máli hvað menn
skrifa hér í blöð, nema þegar
um ærumeiðingar er að ræða,
þá er því framúrskarandi illa
tekið. En austurfrá verða menn
að standa við orð sín, og ef ekki
dugir minna, þá að gjalda fyrir
þau með lífi sínu.
Tilfinningamálin?
Án þess ég vilji gera lítið úr
okkar þjóð á sviði tilfinninga-
mála, álít ég Rússa þar meiri á
allan hátt, a. m. k. á ytra borð-
inu. Á sviði ástalífsins, finnast
auðvitað öll afbrigði og í því
efni skiptist fólk mjög í viðhorf
um sínum og breytni. Stelpur
og strákar svona 14—15 ára sofa
hjá og þótti það svo sjálfsagður
hlutur, að ekki væri umræðu-
vert. En stúlku kynntist ég 19
ára gamalli, sem vissi ekki hvað
an börnin koma. Maður kynnist
þarna algerum púrítönum í sið-
ferði og einnig svo frjálslyndu
fólki, að kalla má algert frjáls-
ræði í þessum efnum. En þetta
er nú auðvitað fyrst og fremst
einkenni stórborga, fremur en
þjóðar. Þótt menn skandaliseri
í ástamálum, er mönnum fyrir-
gefið, ef heitar tilfinningar
liggja að baki. Rússar eru, held
ég, meiri nautnamenn en við,
að minnsta kosti opinskárri
nautnamenn. Ekki man ég til
þess að hafa í Moskvu heyrt
nokkurn hafa orð á því, að það
væri óhollt að reykja. En hins
vegar voru menn ósparir á að
sýna, hvernig þess yrði best
notið, svo sem með því að sjúga
reykinn alveg niður í lungu.
Svipað gilti um vínið, allt þar
til komið er á það stig, að um
sjúkdóm eða alkoholisma er að
ræða.
í pólsku sjónvarpsmyndinni
Bændurnir, er lýst hrjúfu ásta-
lífi, og á ýnxsan hátt frumstæðu.
Er þetta einnig einkennandi
fyrir Rússa?
Þeim finnst, skildist mér, eðli
legt að ástinni fylgi skapofsi og
áflog milli karla og kvenna. Það
er til rússneskt máltæki, sem
hljóðar svo: Ef hann ekki lem-
ur, elskar hann ekki. En hversu
raunhæft þetta er nú á dögum,
veit ég ekki. Ég hef það á með-
vitundinni, að Rússar tali af
meiri alvöru um ástina en tíðk-
ast hér á okkar landi og taki
hana alvarlegar en við. Og þeir
viðurkenna meira en við rétt
hinna viðkvæmu tilfinninga.
Þeim er gjarnara en okkur, að
tjá tilfinningar sínar og gera
aðra þátttakendur f þeim. Þar
þykir ekki hæfa, að bera harm
sinn í hljóði. Það þykir bara
vantraust á náungann að gera
það. Þetta gerir lífið að ýmsu
leyti auðveldara og e. t. v.
auðugra.
Eyvindur Erlcndsson,
Ieikliússtjóri.
Viltu segja eitthvað frá skól-
anum?
í skólanum var auðvitað mik-
ið og merkilegt mannlíf, þar
sem ysinn og þysinn hljóðnaði
ekki allan daginn. Nemendur
voru um 800 og húsakynni held
ur þröng, viðfangsefnin ætíð
næg og meira en það. Þar lærði
ég meðal annars að vinna hljóð-
lega vinnu í hávaða á skóla-
gangi. Það var lítið um næði,
svo vart var finnanlegt, og þá
þui'fti maður að venja sig á að
vinna við þær aðstæður og mér
tókst það allvel, þótt fólkið
streymdi þar fram og aftur. Þar
fannst mér best að vera einn
með sjálfum mér. Nemendur
voru í hinum ýmsu greinum
leiklistarinnar og við skólann
kenndi hámenntað leiklistar-
fólk, ennfremur leikarar úr leik
húsum borgarinnar. Mun skól-
inn stærsta stofnun sinnar teg-
undar, skammstaðað G.I.T.I.S.
eða Námsstofnun ríkisins i leik-
list og leikhúsfræðum. Kennd
er leiklist og leiklistarfræði,
saga tónlistar og heimspeki og
yfirleitt reynt að gefa nemend-
um eins mikla yfirsýn yfir
heimsmenninguna og kostur er
og hver og einn getur á móti
tekið, og hægt er að komast
yfir í fimm ára námi. Burtfarar-
próf eru ekki gefin beint úr
skólanum, heldur þegar nem-
endurnir hafa lokið sjálfstæðum
verkum, t. d. leik eða leikstjórn
og þannig staðfest kunnáttu
sína í reynd í starfandi leikhúsi.
Sjálfur var ég í leikstjórnar-
deild dramatískra leikhúsa. En
við skólann skiptist þetta í tvær
leikstjórnardeildir, eri hin mið-'
ast við óperuleikhús. Leikara-
deildir skiptast með sama hætti
og svo -er danskennaradeild og
ballettmeistaradeild. Ennfrem-
ur er þar sú deild, sem kölluð
er leikhúsfræði og er hún fyrst
og fremst fyrir þá, sem ætla að
skrifa um leikhús, bæði sögu-
lega og gagnrýni.
Við höfðum 60 kennslustundir
á viku, fyrir utan allan æfinga-
tíma, svo tíminn var aldrei næg
ur fyrir þessi miklu verkefni,
sem við fengumst við. Tíminn
leið þvf oftast fljótt, að því er
mér fannst, þótt fyrir kæmi að
maður saknaði síns fólks og
fyndist þá veturinn langur. Ég
var 25 ára þegar ég fór í skól-
ann. Margir nemendurnir voru
eldri en margir einnig yngri.
Þarna voru menn sem lokið
höfðu prófi í öðrum háskóla-
greinum og voru að leita að
sjálfum sér í leiklistinni og þeir
voru miklu eldri en ég.
Skemmtanalíf mikið, þegar
tími vannst til?
Ekki eins og hér tíðkast. Dans
inn var t. d. mest iðkaður í skól
unum en við sóttum auðvitað
leikhúsin fast og áttum að hafa
frían aðgang að þeim og stund-
um var farið á veitingahús til
að eta, drekka og rabba saman.
Þótt við hefðum uppáskrift
skólans um frímiða í leikhúsin,
var stundum svo fullt, að okkur
var alveg ofaukið. Einu sinni
komum við nokkuð margir og
ætluðum að horfa á leiksýningu,
en var meinað það og talið
vegna þrengsla. Við mölvuðum
þá upp hurðina, en þá kom þar
ungur lögregluþjónn, lítið eitt
snöggur upp á lagið og dró þeg-
ar upp skammbyssuna. Veit ég
ekki hvernig farið hefði, ef ekki
hefði borið að annan og eldri
lögregluþjón, sem afvopnaði
þann unga. Við fórum svo inn,
hentum fi'ökkum okkar í fata-
geymsluna, því við fengum ekki
afgreiðslu þar. Svo kollhlupum
við kerlingu og bætti það ekki
okkar málstað. Nú, þegar við
fórum út, var þetta allt gleymt
og var ekkert rifjað upp. Við
fengurn meira að segja af-
greiðslu í fataherberginu. Af
þessu hefðu auðvitað orðið eftir
mál hér á landi.
Svo skemmtu menn hér með
því að koma saman í heimahús-
um. Einn ágætur karl frá
Grúsíu seldi okkur rauðvín úti
í járnbrautarvagni stundum á
kvöldin. Það var oft skroppið
til hans með kaffiketil að vagn-
inum. En sá sem sendur var,
þurfti að kuna leyniorð, sem ég
er búinn að gleyma og skildi
aldrei. En það dugði eins fyrir
því. Karlinn opnaði ekki nema
fyrir þeim, sem kunnu leyni-
orðið. Þetta var ágætt vín. En
hann blandaði stundum í það
tóbaki, svo það liti út fyrir að
vera sterkara en það var. Af
þessu fengu menn svima.
Mikil náttúrufegurð?
Já, og það er ótrúlega ódýrt
að ferðast í Rússlandi, til hinna
mörgu, fögru og frægu staða.
En þótt þetta kostaði næstum
ekkert, hafði ég ekki efni á að
ferðast mikið. Aldrei fór ég t. d.
til Síberíu. Það tók hálfan mán-
uð með lest að fara austur til
Bækalvatnsins.
Moskva er full af fegurð, sem
ég hafði ekki kynnst áður, svo
sem stórskógunum. Ég átti marg
ar ferðir þangað. Vetrarskógur-
inn, svo þegjandalegur sem
hann er; með sína miklu, beinu
og kannski 10 metra trjástofna,
sem loka með greinum sínum
að ofan, er áhrifamikill, og svo
sumarskógarnir. Inni í Moskvu-
borg sjálfri er mikill skógur.
Þar eru hirtir og þar var mér
sagt að væru einnig úlfar. Þetta
er stórt skógarsvæði og auðvelt
að villast þar og verða úti. Oft
fór ég þangað en aldrei langt
inn í skóginn.
En heim konxinn, þrítugur að
aldri?
Þá setti ég upp sýningu hjá
Leikfélagi Reykjavíkur, vann
lijá Grímu og Þjóðleikhúsinu,
setti Gísl á svið á Akureyri, var
einn af Leiksmiðjumönnunum
og má segja, að ég hafi unnið
leiklistinni ein þrjú ár. Öll þessi
vinna ólli mér talsverðum von-
brigðum og ég fann eiginlega
ekki fótfestu og fannst mér ekki
takast vel í neinu, svo ég hætti
því.
Og þá fórstu að búa?
Já, fór upp í sveit og fór að
búa í Heiðarbæ í Flóa, en þaðan
er konan mín og þar höfum við
búið siðan. Ég byggði fjós og
hlöðu og þessháttar strax fyrstu
árin. Hvort ég fann sjálfan mig
þar, veit ég ekki með vissu. En
ég leit ekki upp úr verkum
fyrstu tvö árin, en þegar varð
ögn minna að gera hjá mér
fannst öllum í kring alveg sjálf-
sagt að ég setti upp leiksýning-
ar. Ég leiddist smám saman út
í það á ný. Og svo vann ég við
þetta í Reykjavík síðustu tvo
vetur, slæddist inn í eina eða
tvær nefndir, sem fjölluðu um
leikhúsmál og var svo flæktur
í þetta á nýjan leik. Og nú er
ég kominn hingað. Búskapnum
held ég þó áfram og hef ágætt
fólk á búi mínu. Hver veit nema
ég græði á búskapnum í ár? Á
búinu erú eingöngu nautgripir
og fáeinir hestar.
Hefur þér liðið vel við bú-
skapinn?
Oft mjög vel, en ekþi sam-
fellt. Ég kvíði fyrir því allan
síðari hluta vetrarins, er ég kem
út í skemmu og hugsa um vorið,
að eiga eftir að lyfta öllum
hundrað punda áburðarpokun-
um, áður en nýgræðingurinn
fær innihald þeirra. Mér hefur
stundum fundist, að ég komist
ekki gegnum allt annríkið og
kvíði vorinu. En þegar vorið
kemur, hefst dýrlegur tími.
Vorið er áfengt og góða veðrið
og gróandinn tekur mann til sín.
Verkin, sem verið er að vinna,
eru allt í einu orðin skemmtileg
og þýðingarmikil, áburðarpok-
arnir viðráðanlegir. Það er svo
einkennilegt við búskapinn, að
hann er ekki skipulagður af
mönnum, heldur af lögmálum
náttúrunnar. Það er dásamlegt
að láta vorið segja sér fyrir
verkum og finna sjálfan sig í
samræmi við allt það sem lifir.
Dýralæknirinn okkar sagði ein-
hverju sinni: Menn vara sig
ekki. á því, að það er ekki til
nema ein skepna, og það er lífið.
Afl vorsixxs er rnikið?
Já, og fyrir hefur komið, að
sú tilfinning hefur komið yfir
mig, að best væri að vinna sig
dauðan við moldina og deyja
síðan ofan á moldinni. Hvort
sem það er eitthvert dularafl
eða náttúrulegt fyrirbæri, er
það eitthvað, sem dregur mann
úr kaupstaðnum og síðan dreg-
ur jörðin mann til sín nær og
nær — og menn enda þar nú
fyrr eða síðar. Þegar ég er
staddur úti í flagi á vorin, lang-
ar mig að vera þar upp frá því
og skilja eilífðina þaðan.
Svo komstu hingað til að taka
að þér leikhússtjórn?
Það var mjög yfirvegað. Mér
sýnist, að leikhúsþróun á Akur-
eyi'i sé komin á það stig, að
áfram verði haldið eins og nú
Z7
Z7
113 m inm
leiksfélið sfóð sii
horfir. Mitt starf er fyrst og
fremst skipulagsstarf, enn sem
komið er, og stílað upp á fram-
tíðina, því bærinn er í örum
vexti og kemur til með að þola
stofnun eins og leikhús. Fyrir-
greiðsla manna og stofnana, sem
ég hef leitað til, er mjög upp-
örvandi.
Bóndi og listamaður?
í því efni eru fjölmörg dæmi
og getur þetta haldið áfram að
fara saman. Stephan G., Guð-
mundur á Sandi og Guðmundur
Böðvarsson á Kirkjubóli stund-
uðu sinn búskap og ortu, svo
dæmi séu nefnd. Búskapurinn
færir mann einhvern veginn
nær því, sem manni finnst upp-
runalegt og eðlilegt, og listaþörf
manna finnst mér alltaf vera
sífelld viðleitni til þess að nálg-
ast sannleikann en fjarlægjast
allt, sem falskt er. í listinni er
reynt að komast frá afskræm-
ingu á mannlegu eðli og mann-
legum háttum, sem líf borganna
hefur í för með sér. Enda þurfa
borgarbúar meira á list að halda
en aðrir.
Finnst þér aldrei leiklistin
bláber liégómi?
Jú, svo sannarlega. En þótt ég
sé sannfærður um, að leiklistin
FRÉZT hefur að súrframleiðslu
fyrirtæki sé í uppbyggingu hér
í bæ og nú þegar byrjað á. Fyrir
tækið er til húsa í timbur-
geymslu Slippstöðvarinnar, nán
ar tiltekið næsta hús austan
íþróttaskemmunnar. Hús þetta
er ekki nema að hálfu stein-
steypt og greinilega um litlar
varúðarráðstafanir að ræða.
Daglega þarf fjöldi barna úr
Oddeyrarskólanum og Glerár-
skólanum að ganga framhjá
húsi þessu þegar þau þurfa í
leikfimi og virðist hér vera um
vítavert ábyrgðarleysi að ræða
af hálfu bæjaryfirvalda, að veita
leyfi fyrir slíkum framkvæmd-
um á jafn fjölförnum stað og
hér um ræðir. Þessu til árétt-
5 — Daga Áætlun verður hald-
in á Akureyri dagana 8.—12.
desember n. k. að Hótel Varð-
borg. Námskeiðin standa yfir 5
kvöld og hefjast kl. 20:30 hvert
sinn. Leiðbeinandi læknir verð-
ur Brynjólfur Ingvarsson, Krist
nesi.
Stöðugt fjölgar þeim, er óska
eftir þessum námskeiðum og
þannig fjölgar þeim stöðugt, er
hætta að reykja. Árlega falla
hundruð þúsundir manna og
kvenna í afleiðingum reyking-
anna. Verður því ekkert betra
gert fyrir þá, sem reykja, en að
segja skilið við nikótínið. Hér
gefst enn gott tækifæri, og von-
andi er, að sem allraflestir not-
færi sér það. Námskeiðið er
þátttakendum kostnaðarlaust að
öðru leyti en því, að handbókin
kostar kr. 400,00, og er hún sjálf
sögð nauðsyn.
Þótt 5 — Daga Áætlunin sé
nú orðin svo vel kunn, sem raun
ber vitni, er rétt að benda fólki
á, að 5 kvöldstundir, 1% tími í
senn, er tími, sem í alflestum
tilvikum er hægt að gera til-
tækan. Svo mikil samúð og
samhugur ríkir um þetta mál,
að vinnuveitendur hafa gefið
frí, barnagæzla staðið til boða,
vinnufélagar í vaktavinnu fús-
lega skipt um vaktir, og kenn-
arar í kvöldskólum og kvöld-
námskeiðum gefið frí til að
sækja 5 — Daga Áætlunina.
Þakkir eru slíkum aðilum skild
ar fyrir að greiða þannig vanda-
nxál annarra........Eiga þeir
sé ómerkilegust lista að dans-
hljómlist undanskilinni,. á hún
fjölmennastan áhorfendahóp-
inn. Sá hópur er miklu minni,
sem nýtur æðri bókmennta og
æði'i tónlistar. Þótt mér líki
ekki píramítakenningin að öllu
leyti, býst ég við, að raða megi
listgreinum þann veg upp. Æðri
tónlist og háþróuð ljóðagerð
yi'ði þá toppui'inn, síðan kæmi
bókmenntir og málara- og högg
myndalistin og leiklistin næst
jörðu, ásamt með eða litlu ofar
en danshljómlistin, sem er allra
almennasta listgreinin. í einfald
asta dægurlagi geta þó fundist
einstæðar perlur, sem eru
kannski merkilegri en flóknustu
sinfóníur. En perlur finnast
einnig í leikhúsunum. Á báðum
stöðum getur maður fundið
hina einföldu og tæru hluti, sem
snertir hvert hjarta.
Mér heíur ekki aðeins fund-
ist sum leikrit ómerkileg, held-
ur hreint og beint ógeðsleg. En
þetta er þó ekki neinn áfellis-
dómur um leiklistina, því oft
finnst manni þetta sama um
konuna, sem maður elskar.
Kanntu vel við þig hérna?
Já.
Við þökkum viðtalið. E. D.
ingar skal bent á, að samsvar-
andi verksmiðja í Reykjavík
fékk ekki stöðuleyfi í borginni
eftir slys sem þar várð og var
endurreist á opnu svæði upp í
Mosfellssveit. Hér er því um
hugsunarefni fyrir foreldra, sem
eiga börn í framangreindum
skólum. Sérfróðir menn segja
að sprengihætta geti verið tölu-
verð og yrði sprenging á þess-
um stað gæti það haft alvarleg-
ar afleiðingar í för með sér.
Lausn á máli þessu er að flytja
verksmiðju þessa úr þéttbýli á
einhvern afvikin stað, þar sem
ekki er hætta á að stórkostleg
slys hljótist af ef um spreng-
ingu yrði að ræða.
þannig þátt í sigurgleði þeirra,
sem sigrast á nikótíninu. . . .
Innritun um þátttöku fer fram
í síma 2 26 00 og 2 27 78. Verið
velkomin.
íslenzka Bindindisfélagið.
(Framhald af blaðsíðu 8)
70 niillj. lítrar af nýmjólk og
rjónia á ári, sem þyrfti að kaupa
erlendis frá. Oniðurgreitt verð
á mjólk liér er nú kr. 55,40 pr.
lt. í 2 lt. fcrnum. Verð á mjólk
í sanxs konar umbúðum í Dan-
mörku, þar sem líklegast væri
að fá mjólk kcypta, cr nú tæpar
2 kr. danskar pr lt. eða 41,57
ísl. pr. lt. væri slík mjóik flutt
í skipi til landsins, og yrði þá
7—10 daga gömul, þegar hún
kæmi á markað liér, þá kostaði
flutningurinn skv. nýjum upp-
lýsingum, og það sem honurn
fylgir, um 25 kr. pr. lt., og sölu-
kostnaður hér heima er 20—25
kr. pr. It. Einn lítri af rnjólk,
þannig kominn til landsins,
myndi því kosta 80—85 kr. og
„gróðinn“ á 70 nxillj. lt. magni
yrði þá -f- 1.750—2.100 millj. kr.“
MJÓLK I FLUGVÉLUM
Gunnar segir ennfremur:
„Væri mjólkin hins vegar
flutt flugleiðis, sem líklegra
væri, yrðu 18 flugvélar í förum
ÞAÐ er ekki hægt að segja
annað en síðasta helgi hafi ver-
ið góð hjá liandknattleiksfólki á
Akureyri. Bæði K. A. og Þór
léku tvo leiki í Islandsmótinu í
handknattleik og sigruðu. Það
var 2. deildarlið Breiðablilis í
Kópavogi, sem mætti Þór og
K. A. í karlaflokki, og Breiða-
biik mætti einnig Þór í 1. deild
kveixna. Þá mættu stúlkur úr
Grindavík K. A. í 2. deild.
Dómarar voru að sunnan,
Kristján Örn Ingibergsson og
Kjartan Steinbach, og voru
þeir heldur slakir.
ÞÓR - BREIÐABLIK
21:11
Þór gerði fyrsta markið
(Árni) en Breiðablik jafnar.
Þannig gekk það allan fyrri hálf
leikinn, að Þór komst mai'ki yfir
en Breiðablik jafnaði. Undir
lokin komst Þór 2 mörk- yfir,
10:8, en Breiðablik skoi'aði síð-
asta markið og var staðan 10:9
í leikhléi. Árni var frískaistur í
fyri'i hálfleiknum og skoraðx 2
mörk og fékk dæmd 3 vítaköst
sem Aðalsteinn skoraði úr. Þor-
björn var í strangri gæslu og
skoraði aðeins 1 mark. Breiða-
blik skoraði 1. markið í síðari
hálfleik og jafnar, 10:10. Þórsar-
ar taka nú mikinn fjörkipp og
Benedikt skorar 3 mörk í röð,
síðan Árni og nýliði, Einar
Björnsson, og staðan er allt í
einu orðin 15:10 fyrir Þór. Eftir
þetta var aldrei neinn vafi með
sigurinn, heldur var spurning
unx það hvað Þór mundi sigra
með margra nxarka mun, og
mörk Þórs urðu 21, en Breiða-
bliksmenn gerðu aðeins 3 mörk
í síðari hálfleik, og úrslitin urðu
því 21:12 fyrir Þór. Undir lok
leiksins kom nýliði inn á hjá
Þór, Jón Sigui'ðsson, og skoraði
hann 3 mörk. Það er greinilegt
að Þórsliðið er ekki eins gott og
í fyrra. Benedikt og Árni voru
bestir hjá Þór. Tryggvi; var í
nxarkinu allan leikinn og‘ varði
lítið í fyrri hálfleiknum, en
bætti það upp í þéim síðari.
Mörk Þórs: Benedikt 6, Aðal-
steinn 5, Árni 4; Jón 3, Þor-
bjöm 2 og Einar 1.
alla virka daga ársins, niiðað
við þær vélar, seni íscargo not-
ar. Við þá flutninga yrði flutn-
ingskostnaðurinn einn uni 7
milljarðar króna, og það væri
mestmegnis erlendur gjaldeyrir,
og að sjálfsögðu allt „gróði“. Og
mjólkin þar að auki 5—10 kr.
dýrari lítrinn en íslensk mjólk
hér í Reykjavík, en 15—20 kr.
dýrari annars staðar á Iandinu.“
GRÓÐINN SNÝST VIÐ
„Væri keypt svínakjöt frá Dan-
mörku í stað íslensks kindakjöts
og það flutt á skipmn mánaðar-
lega allt árið, og væri verðið
miðað við 50% toll, svo seiu lög
mæla fyrir um, og sölu í heil-
um skrokkum, yrði það um 600
kr. pr. kg. Óniðurgreitt verð á
ísl. lambakjöti er nú með sölu-
skatti 414 kr. pr. kg í heilunx
skrokkum. „Gróðinn“ pr. kg
kjöts er því -j- 186 kr. pr. kg,
og á 10 þús. tonnum, sem er eðli
leg árssala kindakjöts í landinu,
er því „gróðinn“ H- 1.860 millj.
kr.“
I>0R - BREIÐABLIK
15:10
Stúlkurnar léku strax á eftir
karlaleiknum á laugardag og
fóru leikar svo að Þór sigraði
með 15 mörkum gegn 10, og
hefur Þórsliðið þar með hlotið
2 stig í 1. deild. í þessum leik
léku flestar sömu stúlkurnar
með Þór og í fyrra, nema Anna
Gréta. í lið Breiðabliks vantaði
eina stúlkuna, sem er í kvenna-
landsliðinu, en hún er talin ein
besta handknattleikskona á ís-
landi í dag.
K.A. - BREIÐABLIK
29:21
á sunnudag léku svo K. A. og
Breið'ablik og var sá leikur lík-
ur leik Þórs og Breiðabliks á
laugardag. K. A. skoraði fyrsta
mai'kið (Þorleifur) en Breiða-
blik jafnar, þá skorar nýliði
-Sveri'ir Meldal) af línu og síð-
an Þorleifur 3:1, þá skorar
Breiðablik 2 mörk 3:3, síðan
Henxxann fyrir K. A., en Breiða
blik jafnar enn 4:4. Svona gekk
þetta allan fyrri hálfleikinn þar
til undir lokin, að Breiðablik
komst marki yfir 8:7 og 11:10,
en K. A. skoraði síðasta markið
í fyrri hálfleik úr víti, og var
það Geir Friðgeirsson, en hann
er gamalreyndur handknatt-
leiksmaður og lék með ÍBA-
liðinu þegar hann var í M. A.,
en liefur leikið með K. R. syðra.
Hann virðist styrkja liðið, sér-
staklega í vörn. Það fór eins hjá
Breiðabliki í þessum síðari hálf-
leik og í leiknum móti Þór, þeir
virtust alveg missa móðinn og
á skömmum tíma er staðan orð
in 19:13 fyrir K. A. og átti Þor-
leifur stjörnuleik í síðari hálf-
leiknum og skoraði 9 mörk, en
alls skoraði hann 12 mörk í
leiknum. Væri ekki rétt að
reyna Þorleif í landsliði eða
pressuliði? Þeirri spurningu
ættu þeir að svara, sem ráða
ríkjunx fyrir sunnan. Leiknum
lauk með góðum sigri K. A.
29:21, en óþarfa kæruleysi
sýndu leikmenn K. A. undir
lokin, sem ekki á að sjást, þótt
sigur sé í höfn. Þessi leikur
K. A. var betri en við Fylki og
gerði Hörður margt fallegt.
Markvarslan var góð hjá K. A.,
en Viðar var í markinu meiri
hluta leiksins, en Magnús Gauti
kom inn á undir lokin.
Mörk K. A.: Þorleifur 12,
Geir 7, (4 v.), Hörður 4, Hall-
dór 4, Sverrir 1 og Hermann 1.
K.A. - GRINDAVÍK
17:12
Kvennalið K. A. leikur í 2.
deild og lék við stúlkur frá
Grindavík á sunnudag. Þetta
var slakur leikur hjá báðum
liðum, en markvarslan hjá K. A.
réði úrslitum, og sigruðu K. A,-
stúlkurnar með 17:12, en í leik-
hléi var staðan 6:5 fyrir Grinda
vík. í lið K. A. vantar nokkrar
stúlkur frá í fyrra. Sv. O.
Johiisoii-vélsleði 21 ha.
til sölxx.
Sínxi 2-12-92 kl. 7-9
næstu kvöld.
Sprengihæffa af súrframleiðslu
Heimilisfaðir.
Akureyringar hætfa að reykja
(Fréttatilkynning)
SMÁTT & STÓRT