Dagur - 07.09.1977, Blaðsíða 8

DAGTJR
Akureyri, miðvikudagur 7. september 1977
RAFGEYMAR
í BÍLÍNN, BÁTINN, VINNUVÉLINA
VELJIÐ RÉTT
MERKI
Stærra-Árskógskirkja á Árskógsströnd 50 ára. (Ljósm. E. D.)
r
S t æ r ra - A r s kógs k i r k j a
Fimmtíu ára afmælis hennar minnst
Þess var minnst í Stærra-Árskógskirkju sunnudaginn 28.
ágúst, að núverandi kirkjubygging er hálfrar aldar
gömul. Þama hefur verið kirkja um aldir og prestssetur. Nú
er kirkjunni þjónað af séra Kára Valssyni í Hrísey.
Séra Bolli Gústavsson predik-
aði, en séra Stefán Snævar þjón-
aði fyrir altEiri, ásamt sóknar-
prestinum, sem einnig skírði
bam við þessa guðsþjónustu.
Kirkjukórinn söng undir stjóm
Guðmundar Þorsteinssonar.
Kvenfélagið Hvöt bauð kirkju
gestum til kaffidrykkju í Ár-
skógsskóla að lokinni guðsþjón-
stu. Þar rakti Kristján Vigfús-
son sögu kirkjunnar.
Guðjón Samúelsson teikn-
aði kirkjuna, en yfirsmiður var
Vigfús Kristjánsson í Litla-Ár-
skógi. Trésmíði annaðist Jón
Jónsson og Freymóður Jóhanns-
son annaðist málningu og
skreytingar.
Síðan 1880 hefur enginn
prestur setið staðinn, sem fyrr
var prestssetur. Þegar nýtt
prestakall var stofnað 1928,
varð Hrísey fyrir valinu sem
prestssetursstaður. Hríseyjar-
og Árskógskirkju þjónar nú
séra Kári Valsson í Hrísey.
Vegagerðinni miðar ágæt-
lega á Víkurskarðsleiðinni
Öm Ingi
Vegagerðin í Víkurskarði hefur
gengið vel, að sögn kunnugra
manna. Byrjað var að ýta upp
veginn hiá fjárrétt ofan við Mið-
vík og nú nálgast ýtumar brún-
ina að austan, en hlaupið yfir
Hrossadal. Verkstjóri er Bryn-
jólfur Jónsson.
Málverkasýning Arnar Inga
Málverkasýning stendur nú yfir
í Iðnskólahúsinu á Akureyri. —
Þar sýnir Öm Ingi 62 myndir.
Um helgina seldust margar
þeirra. Öm Ingi málar nú eink-
um landslagsmyndir og hefur
stíll hans tekið miklum breyt-
ingum.
Þetta er þriðja einkasýning
Amar, en hann hefur auk þess
tekið þátt í mörgum samsýn-
ingum. Myndir þær, sem á þess-
ari sýningu em, em unnar í
akríl, olíukrít, pastelkrít og
vatnslit. Flestar myndanna em
frá þessu ári, en nokkrar auk
þess frá síðasta ári. Sýningunni
lýkur 11. september.
Víkurskarðsvegur er um 300
metra yfir sjó, en Steinsskarð,
þar sem gamli Vaðlaheiðarveg-
urinn liggur, er um 500 metra
yfir sjó.
Undanfarin sumur hefur mik-
ið verið unnið í veginum um
Svalbarðsströnd. Sá vegur verð-
ur að mæta mjög aukinni um-
ferð með tilkomu Víkurskarðs-
vegar, eða mestum hluta þeirr-
ar umferðar, sem nú er um
Steinsskarð.
Ákveðið er að leggja veg yfir
Leimmar, austur frá Akureyri,
en til þeirrar vegagerðar er ekki
ætlað fjármagn á þeirri vega-
áætlun sem í gildi er næstu þrjú
árin. Framhald þess vegar á að
liggja í gegn um Vaðlaskóg.
Stefnt að skólabyggingu
Fréttaritari blaðsins á Grenivík,
Pétur Axelsson, segir eftirfar-
andi fyrir helgina:
Væntanlega er þess skammt
að bíða, að fyrsta skóflustung-
an verði hér tekin að byggingu
fyrir skóla og félagsheimili,
sem standa á sunnan og ofan
við kirkjuna. Ofurlítil fjárveit-
ing er þegar fyrir hendi og
verður reynt að ljúka jarð-
vinnslu í haust og steypa undir-
stöður.
Heyskap er að Ijúka í sveit-
inni og víðast lokið fyrir nokkm.
Þó má enn á stöku stað sjá hey
úti, sem eftir er að koma undir
þak.
Kartöfluppskera er allgóð og
var ofurlítið tekið upp fyrir
sumarmarkaðinn. — Frost
skemmdi garða lítils háttar á
sumum stöðum. En við erum að
vona, að hlý veðrátta komi á
ný og þá getur uppskeran enn
vaxið til mikilla muna á ör-
skömmum tíma.
Stærri bátamir, sem verið
hafa á handfæri f sumar, em nú
að skipta yfir á línu. Frosti er
kominn úr fyrsta róðrinum, en
hinir bátarnir eru: Sjöfn, Sig-
rún og Ægií- Jóhannsson. Vinna
hefur verið mikil í allt sumar.
Berjaspretta er góð og margir
hafa getað notfært sér það.
Nú í kuldunum hefur féð
mjög leitað til byggða, enda
snjóaði hér niður í miðjar hlíð-
ar og enn er kalt í veðri.
f
• Kröftug
predikun.
Naumast hafa þeir dottað
sem 28. ágúst hlustuðu á
Jónsbókarræðu Kristjáns
skálds frá Djúpalæk í útvarp-
inu, sem sagði, að við værum
að verða hálfgerð viðundur,
án rótfestu í þeim jarðvegi
sem þjóðin spratt úr og sótti
næringu í um langar tíðir.
Hinn ungi teinungur, sem
kallast nútíma þjóðlíf, ber
lítt af sér hörð veður, á sér
fá örugg skjól, því rætur
hans standa ískyggilega
grunnt í mold landsins. Það'
hlýtur að setja að manni ugg,
hversu teinungur þessi nær
að dafna, sagði skáldið.
• Sendimenn
þeysa.
1 framhaldi segir hann m. a.:
Atvinnubyltingin var svo al-
ger, að finnist enn í afskekt-
tun sveitum menn, sem stóðu
af sér tæknibyltinguna og
héldu siðum feðranna, þá
þeysa sendimenn fjölmiðl-
anna þangað og kvikmynda
þá i bak og fyrir og verkfæri
þeirra, eins og fundist hefði
hópur villimanna í Amason-
skógum. Guði sé lof, að ein-
hverjir stóðust seið þeirra
norna, er tækni kallast og
tryllti að fullu landslýðinn.
Þeim sé vel, er verjast.
• Ný vandamál.
Skáldið frá Djúpalæk sagði,
áð flest þeirra vandamála,
sem æska landsins ætti nú
við að stríða, hefðu veriði
óþekkt í hans æsku. Hann
sagði, að unglingar væru í
hættu staddir vegna of mik-
illa fjárráða, of margra frí-
stunda, og hcfði það ein-
hverntíma þótt frétt tií
næsta bæjar. Þá sá ungling-
ur aldrei eyri og hafði naum-
ast nokkra stund frjálsa frá
vinnu. Þá var sál og líkama
fremur hætt vegna skorts á
upplýsing og upplyfting. —
Orðið námsleiði hafði ekki
auðgað tunguna, en mennta-
þráin brann heitt í mörgu
brjósti. Ég held að menning
gömlu íslensku baðstofunn-
ar hafi verið langt um betri
skjöldur og skjól veðrasöm-
um heimi, en þær flautir fjöl-
miðlanna, sem við verðum
að kingja.
• Við átum og
drukkum.
I framhaldi af atvinnubylt-
ingunni, sagði Kristján: Leið-
ir manna lágu að gullkistu
sjávarins. Þar var ausið upp
lifandi gulli og silfri með
hjálp hinnar fláráðu tækni.
Hafið var bókstaflega þurrk-
að af lífi. Síldin dó öll, þorsk-
urinn svo að segja. Við drukk
um af gulli sjávarins og átum
eins og hugsunarlaus himg-
urlýður, matarskammt vik-
unnar. Við byggðum hallir
úr steypu og stáli, glerhallir
og grjóthallir. Við græddiun
allra þjóða mest á styrjöld,
sem skók mannlífshugsjónir
á grunni sínum. Og við sögð-
um við hinar vígreifu þjóðir:
Gjörið svo vel, hér eru nóg
hreiðurstæði fyrir fuglana
ykkar.
• Skólaæðið.
Og öldin færi okkur mennt-
unina. Skólaæði fór um land-
ið. Fyrst framan af var þetta
þrá hinna fróðleiksfúsu, sem
ekki höfðu haft neina að-
stöðu til mennta. Þá var held
ur engin skömm að sinna
verklegum fögum. Síðan
varð skólagangan tískukvöð
og hvimleið skylda, og verk-
legt nám aðeins talið fyrir
ídjóta, en háskólabrautir þær
einu leiðir, sem hæfðu svo
ríku og fínu fólki, sem gat
torgað allri síld hafsins og
þorskinum með. Flótti yfir-
manna menntamála frá hefð-
bundnum skólum, inn á svo-
kallaða fjölbrautarskóla,
virðist stafa af þeirri kvöð,
að enginn nemi þurfi að fara
inn um óæðri dyr, en þær,
sem liggja til háskóla. —
Kannski væri svo óhætt að
setja þar upp deild til að
kenna að verka fisk ellegar
smiða skó.
• Hringnótin
herpist
að okkur.
Út úr þessum hátimbruðu
skólum streyma svo sérfræð-
ingamir sem skapað hafa og
lögbundið það kerfi, þar sem
þeir geta haft fingur í hvers
manns vasa, eyðublað fyrir
hverja vora athöfn og lögfest
sjálfum sér rétt til að móta
hugsun vora, orð og æði. —
Segja má, að sérfræðingafarg
anið sé nú eins og hringnót,
sem herpist um okkur eins
og sfldarlásinn okkar uin
hinn feiga fisk. Þjóð, sem
tekur á móti bráðabirgðalög-
um frá menningarfrömuðum
sínum, að henni beri að
skrifa nafn sitt með stórum
staf, hlýtur að vera á ein*
hverri þeirri braut innan fjöl-
brautanna, sem hún hefur
aldrei gengið áður.
Látum svo þessum þætti
lokið að sinni, og vonum að
mega nota fleiri atriði úr
ræðu Kristjáns frá Djúpa-
læk.
• Gerðibrekkan.
Vegir eru ökumönnum
hættulegri á einum stað en
öðrum. Á sumum stöðum eru
slysin tíð og ér þá oftast
reynt úr að bæta. I Gerði-
brekku á Tjömesi hafa i
sumar orðið þrjú umferða-
slys. Þar við er kröpp
bcygja og illmögulegt að
mætast. Á þessum stað þarf
að sprengja klöpp við veginn
til að breikka hann. Margir
leggjast nú á eitt mn, að úr
þessu verði bætt fyrir vetur-
inn.