Dagur - 06.12.1977, Side 8

DAGUR
Akureyri, miðvikudagur 6. desember 1977
Akureyringar eiga enn
sína skautadrottningu
Þú byrjaðir snemma á skaut-
um?
Já, frá bví ég man eftir mér.
Þá voru allir á skautum í inn-
bænum eða „Fjörunni“, bæði
ungir og gamlir, strax og fraus,
einkum á Leirunum. Margir
urðu góðir skautamenn og urðu
íslandsmeistarar.
Hvenær kepptir þú fyrst á
fslandsmóti?
Árið 1951, minnir mig. Það
var haldið hér og þá sendu
Reykvíkingar fólk til keppninn
ar og m. a. stúlku að nafni Guð-
ný Steingrímsdóttir. Akureyr-
ingum þótti skömm að því að
láta hana keppa eina og sendu
mig á móti henni. En það slys-
aðist nú þannig til, að ég vann,
mér til mikillar undrunar og
öðrum sjálfsagt líka, Þetta var
í 500 og 1500 metrum.
En á innanfélagsmótum
keppti Hólmfríður Ólafsdóttir,
vinkona mín, oftast á móti mér.
lEkki voru nú auraráðin svo
mikil, að maður ætti hlaupa-
skauta þá og ég man það, að á
fyrsta íslandsmótinu fékk ég
lánaða skauta hjá Jóni Dal-
mann Ármannssyni og voru
þeir heldur stórir á mig, en
þetta var nú notast við.
Þú munt eiga íslandsmetin
þín frá þessum árum enn, þeg-
ar þú varst 15 ára eða um það
bil?
Líklega er það, að ég eigi ís-
landsmetin mín óslegin ennþá.
En nú er vonandi að breyting
verði á, og að það verði konur
á Akureyri, sem taki við. Hér
er svo dásamleg aðstaða til
skautaiðkana bæði frá náttúr-
unnar hendi og svo er núna
t. d. verið að búa fólkinu að-
Edda Indriðadóttir.
að standa á skautum eða að
halda kunnáttu ofurlítið við. En
hlaupabrautir vantar til æfinga.
um. Eflaust hefði það borið góð
an árangur, ef við hefðum feng
ið þjálfun undir handleiðslu
kennara. Hingað kom þó einu
sinni norskur skíðakennari,
Reider Liaklev, sem var hjá
okkur stuttan tíma og höfðum
við miög gott af tilsögn hans.
Nokkuð sérstakt frá gamalli
tíð?
Nýlega minntist Skautafélag Akureyrar 40 ára afmælis
síns og birti Dagur frétt af því. En í stuttri frétt er
margt ósagt og svo verður enn. Þó er sérstök ástæða til að
minnast þess, að meðal margra ágætra skautamanna á Akur-
eyri, er kona ein, sem varð skautadrottning á íslandsmóti
árið 1951 og engin kona önnur hefur náð metum hennar í
skautahlaupi á þeim vegalengdum, sem hún keppti í, en
það var 500 metra skautahlaup á 60 sek., 1000 metrar á
2.08,3 mín., 1500 metra hlaup á 3.19,1 mín. og 3000 metrar
á 7.12,4 mín.
Þessi kona er Edda Indriðadótt-
ir, húsmóðir og vinnur einnig
á skrifstofum bæjarins. Ræddi
blaðið litla stund við hana á
miðvikudaginn. Hún er borinn
og barnfæddur Akureyringur,
þar að auki innbæingur úr
„Fjörunni", eins og allir bestu
skautamenn bæiarins fyrr og
síðar hafa verið. En á Pollinum,
Leirunum' og á Evjafjarðará er
löngum skautasvell á vetrum
og á skautum skemmtu menn
sér fyrrum betur en við iðkun
annarra íþrótta. Foreldrar henn
er eru Indriði Jakobsson og
Kristveig Hallgrímsdóttir, sem
nýlega er látin.
stöðu með skautasvellum á
íþróttavöllum. Sá galli er á
þeim, að þar er oftast svo mik-
il þröng á þingi, að þar er frem
ur aðstaða til að leika sér og
' ýmist að komast á lagið með
Fenguð þið tilsögn í Innbæn-
um í gamla daga?
Mjög var hún af skomum
skammti, en hver lærði af öðr-
um og við vorum mikið á skaut-
Það voru dásamlegir tímar
að vera á skautum, og einnig
ánægjulegt að hjálpa til við að
handmoka hlaupabrautirnar,
þegar með þurfti fyrir mótin,
en það gerðum við stúlkurnar
með piltunum. Jú, og svo man
ég að þegar ég hafði sigrað í
keppni kvenna á íslandsmót-
inu, sællar minningar, að skóla
stjórinn, Þorsteinn M. Jónson,
kallaði mig upp að kennarapúlt
inu í fyrsta tímanum næsta
skóladag, óskaði mér til ham-
ingju og sagði nokkur vel valin
orð um árangur minn, en ég
ætlaði að hníga niður af feimni
og kjánaskap.. En skólastjórinn
var líka svo elskulegur, að gefa
mér stundum frí úr tímum, svo
sem leikfimistímum, til að fara
á skauta, því honum var annt
um að ég stæði mig vel í þeirri
íþrótt og var ég honum einkar
þakklát fyrir það.
Ég get að síðustu, með góðri
samvisku, ráðlagt bæði piltum
og ekki síður telpum, að æfa
sig á skautum því að sú íþrótta-
grein gefur manni ótrúlega mik
ið. Hér ætti skautaíþróttin að
vera í hávegum höfð, því til
þess er öll aðstaða.
Blaðið þakkar svörin.
Akureyringar hafa átt mjög
góða skautamenn og íslands-
meistara í hópi karla, þótt ekki
verði rakið hér að sinni. E. D.
Meðalbúin best
Mjög er um það rætt, hver sé
arðsamasta bústærð hér á landi
Gunnar Guðbjartsson hefur
svarað því svo, að samkvæmt
tekjum bænda með mismun-
andi bústærð, hafi komið í ljós,
að bú með 300—450 eða jafnvel
500 ærgilid, gefi mestan arð.
En félagsbúin eru þó undan
skilin, en þau virðast hagkvæm-
ust í rekstri, þar pem tveijr
eða þrír vel samhentir menn
vinna saman að búi og nýta þá
vélar betur en aðrir og enn-
fremur húsakost. En þegar bú-
stærð hjá einyrkja fer veru-
lega fram úr 500 ærgildum,
kemur fram minnkun afurða
og einnig meiri tilkostnaður og
um leið minni nettoarður.
Til stórra búa þarf aðkeypt
vinnuafl og það er ekki eins
hagkvæmt að jafnaði. Afurða-
magnið vill minnka og meiri
hætta er á sjúkdómum, svo sem
júgurbólgu í kúm, sem stafar
af því, að vinnan er ekki eins
góð og þegar hún er unnin af
eigendum búsins
Gunnar Guðbjartsson sagði
ennfremur um bústærðina: Ár-
ið 1976 voru á landinu um 3700
bú stærri en 125 ærgildi, þar
með talin garðyrkjubú og önn-
ur, sem gefa sömu arðsemi. Auk
þess eru um 1400 bú með minna
en 125 ærgildi og eru það eink-
um gamlir menn og öryrkjar,
sem þau bú hafa, en einnig
menn, sem stunda aðra atvinnu
og hafa búskapinn í hjáverk-
um, svo sem nokkuð algengt er
um þá, sem hafa jarðnæði ná-
lægt þéttbýli. Þegar markaður
fyrir búvörur er þröngur, er
þessi þróun ekki æskileg.
Samkv.-búreikningum virðast
sauðfjárbúin koma öllu betur út
og sérstaklega sérhæfð sauð-
fjárbú. En aðstaða er víða
bannig, að blönduð bú eru hag.
kvæmari og kemur margt til,
evo sem landið, sem viðkomandi
bóndi hefur yfir að ráða. En
einhæfur búskapur verður
hart úti þar sem sjúkdómar í
búfé kemur upp.
• Takmarkað
hundahald.
Nokkrir tugir leyfilegra skrá-
settra og skattskyldra hunda
eru í eigu hundavina á Ak-
ureyri. Kohiið hefur verið í
veg fyrir hundaplágu af því
tagi, sem takmarkalítil og
eftirlitslaus hundaeign getur
orðið í einu bæjarfélagi með
reglugerð um hundahald og
verulegt aðhald í því efni.
En þrátt fyrir þessar tak-
markanir er oft verið að
kvarta um hunda. Kvarlanir
berast um ónæði af hundum
nágrannans og stundum af
óþrifnaði hans. Þá kemur
það því miður of oft fyrir, að
hundar gangi lausir og geta
þá verið börnum hættulegir,
svo sem dænún sanna. Ill
meðferð á hundum er einnig
til, en mun vera sjaldgæf. 1
heild má segja, að hið tak
markaða hundahald á Akur-
eyri sé hinn gullni meðal-
vegur í máli þessu, sem viða
hefur orðið hitamál og jafn-
vel vandræði af spunnist.
og losa bæinn við þann smán-
arblett, sem drykkjusvallið í
miðbænum óneitanlega er.
Hvers vegna er ekki gripið í
taumana, spyr fólk. Og þess-
ari spurningu er beint 61
nefndra aðila 61 úrlausnar.
• Töluðu ekki
við bónda.
Víðar er það en á íslandi,
að meðalgreindir langskóla-
gengnir menn þykjast ekki
eiga erindi sem erfiði í við-
tölum við bændur. Til er
saga frá Jótíandi, sem sýnir
þetta og gerðist fyrir síðari
heimsstyrjöldina. Þá eins og
oftar hafa jarðfræðingar og
stjórnmálamenn vakandi
áhuga fyrir hugsanlegum
olíulindum. Og nú vildi 61
hjá bóndabæ nokkrum, að
jarðfræðingur sá olíubrák í
skurði og þótti rannsóknar-
vert. Taldi hann rökstuddar
líkur á, að þar undir væri
olía í jörð. Enginn talaði við
bónda þennan um olíufund.
• Hvers vegna er
ekki gripið í
taumana?
Öðru hverju berast kvartan.
ir yfir því, og er ekki ný saga
að miðbær Akureyrar sé um
helgar með slíkum ómenn-
ingarblæ, að ekki megi við
una. Á laugardags og
sunnudagsmorgna má sjá
þess merki í hverju ómenn-
ingin er fólgin. Flöskubrotin
og rúðubrotin í Hafnarstræti
og víðar bera því vitni að
fast er drukkið og í góðu
veðri er gamli miðbærinn
vettvangur drykk'uláta. Er
þetta öllum bæjarbúum
kunnugt. Flesttr eru sam-
mála um, að hlutur lögregl-
unnar sé slakur í þessu máli,
hvemig sem á því stendur.
Lögreglustjórinn, ásamt Iög
reglunni, og e. t v. bæjar-
stjórn, verður að taka mál
þetta upp og ráða bót á því
• Borað og borað.
Nú komu ýmsir aðilar inn í
málið, bæði 61 rannsókna og
síðar 61 undirbúnings bor-
unar og það var borað niður
á 900 metra dýpi með aðstoð
vísindamanna, tæknimanna
og jarðfræðinga. En árangur
varð enginn. Að lokum töl-
uðu þeir við bóndann á bæn-
um og sögðu sínar farir ekki
sléttar. Bóndinn sagði: Þetta
allt hefði ég nú getað sagt
ykkur, ef þið hefðuð Iá6ð
svo lí6ð að tala við mig, og
þó ekki hefði verið annað en
að þið hefðu beðið um Ieyfi,
eða að minnsta kosti boðið
góðan dag.
Vísindamennimir sögðu,
að það væri vandalítið að
vera vitur eförá. Bóndinn
sagði:
Það vildi nú 61 það slys
hjá mér, að það helltist nið-
ur úr olíutunnu héma við
skurðinn.
Sýning á ferðabúnaði
í skátaheimilinu Hvammi
Sunnudaginn 11. þ. m. kl. 14
opna Ferðafélag Akureyrar og
skátafélögin sýningu á skíða-
göngu-, viðlegu- og gönguferða-
búnaði í skátaheimilinu
Hvammi. Verða þar sýndar vör
ur frá ýmsum fyrirtækjum á
Akureyri, í Reykiavík og á ísa-
firði. Skátar og félagar í Ferða-
félaginu verða þar til staðar
alla sýningardagana, leiðbeina
gestum og gefa upplýsingar um
búnaðinn. Einnig verður þar
tekið við pöntunum til fyrir-
tækja utan Akureyrar. Auk
þess verður kynnt starfsemi
Ferðafélagsins og skátafélag-
anna. Þriðjudaginn 13. des. kl.
20,30—21,30 leiðbeinir Stefán
Jónasson um smurningu og
notkun gönguskíða. Sunnudag-
inn 18. des. kl. 16 ræðir Ingólf-
ur Á.rmannsson um notkun
áttavita og öryggi í gönguferð-
um.
Á sýningunni er kjörið tæki-
færi fyrir áhugamenn um göngu
ferðir og skíðagöngu að kynna
sér þann búnað, sem á boðstól-
um er, en hentugur útbúnaður
er eitt af skilvrðunum fyrir vel-
heppnaðri ferð.
Sýningin er opin vikuna 11.—
18. desember, kl. 18—22 virka
daga, en 14—22 um helgar.
(F réttatilky nning).
DAGUR
★
Aukablað á föstudaginn.