Dagur - 15.10.1981, Side 5

Útgefandi: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
Skrifstofur: Hafnarstræti 90, Akureyri
Ritstjórnarsímar: 24166 og 21180
Sími auglýsinga og afgreiðslu: 24167
Ritstjóri (ábm.): HERMANN SVEINBJÖRNSSON
Blaðamenn: Áskell Þórisson,
Gylfi Kristjánsson
Augl. og afgr.: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
Prentun: Prentverk Odds Björnssonar hf.
Stóryrði ekki
sterkasta vopnið
„Stóryrði eru ekki alltaf sterkasta
vopnið“ sagði forseti íslands,
Vigdís Finnbogadóttir, í þingsetn-
ingarávarpi sínu, þar sem hún
ræddi meðal annars um þjóðmála-
umræðuna hér á landi, sem hún
sagði vera víðtækari hér en ann-
ars staðar tíðkast og gagnrýni
hins almenna borgara varðandi
ákvarðanir fyrir þjóðarbúið oft
harðskeyttari en efni standa til.
„Stóryrði eru ekki alltaf
sterkasta vopnið“ sagði forseti
og það eru orð að sönnu. Hins
vegar hefur þessu vopni verið
beitt heldur ótæpilega í þjóðmála-
umræðunni og ekki síst meðal
hinna þjóðkjörnu fulltrúa á
alþingi. Það er fyrst eftir að alþingi
kemur saman, sem stóryrða-
flaumurinn tekur að streyma að
ráði. Vegna ofnotkunar missa
stóru orðin gildi sitt og þjóna ekki
einu sinni þeim tilgangi, þegar til
lengdar er litið, að vekja athygli á
þeim sem lætur sér þau tíðast um
munn fara. Smátt og smátt verða
stórorðameistararnir að ómerk-
ingum, því stóru orðin standast
sjaldnast.
Vigdís Finnbogadóttir sagði í
ávarpinu við þingsetninguna, að
harðskeyttari gagnrýni en efni
standa til tapi iðulega gildi sínu og
slævi fremur en að hvetja. Hún
sagðieinnig:
„Menn gleyma oftar en ella að
þakka það sem vel er gert og sýn-
ist þeim eitthvað fara miður fría
þeir sjálfa sig ábyrgð og falla í þá
gryfju að kenna öðrum um. Það
skal þó á það minnst, að við erum
öll samábyrg við rekstur þessa
þjóðfélags, hver í sínu starfi, — öil
siðferðilega bundin af hagsmun-
um heildarinnar fremur en okkar
eigin, sem kunna að vera tengdir
líðandi degi. Framtíðin er alltaf á
næsta leiti við hvert augnablik
sem líður og til hennar verðum við
fyrst og síðast að líta með enn
gæfuríkara líf fyrir alla landsmenn
íhuga.“
Forseti íslands sagði ennfrem-
ur í ávarpi sínu, að Alþingi hafi um
langan aldur búið við þá gæfu, að
virðing fyrir málum, sém þar hafi
verið til umræðu, hafi átt sér djúp-
an hljómgrunn meðal þegnanna.
Menn hafi látið sig meiru varða
orð og athafnir lýðræðiskjörinna
þingmanna í þessu landi, en títt sé
um aimenning í öðrum löndum.
Því miður virðist svo sem virð-
ing fyrir störfum Alþingis fari
dvínandi. Lýðskrum í þingsölum
hefur stórlega aukist og hætt við
því að virðing fyrir málum sem þar
eru til umræðu, og forseti íslands
minntist á, fari einnig dvínandi.
Bílstjórí í hálfa öld
og það að fólk taki leigubíla til
Reykjavíkur er nær alveg horfið.“
„Það var hins vegar mjög al-
gengt hér áður fyrr að við færum í
ferðir til Reykjavíkur, og stund-
um voru fleiri en ein og fleiri en
tvær ferðir á dag. Þessar ferðir
kostuðu um 300 krónur og þær
komu oft upp á þegar flug féll
niður.“
— Sigurgeir tjáði okkur að hér
áður fyrr hafi verið þrjár bif-
reiðastöðvar á Akureyri, Bif-
reiðastöð Oddeyrar, Bifreiðastöð
Akureyrar og Litla Bílastöðin.
Hann sagði að það hefði verið um
1960 að þessar stöðvar voru sam-
einaðar í eina, Bifreiðastöð Odd-
eyrar.
— Þegar Sigurgeir hóf akstur
leigubíls kostaði það eina krónu að
taka leigubíl innanbœjar á Akur-
eyri, og gilti einu hversu langt var
ekið. En hefur það reynst gefa vel í
aðra hönd að stunda þessa <at-
vinnu?“
„Maður hefur aldrei haft neitt
út úr þessu nema að leggja mikið
á sig og vinna langan vinnudag,
það hefur aldrei nægt að vinna í 8
Ídukkustundir á dag. Sjálfur keyri
ég miklu minna í dag en áður var,
þá ók ég oft um 50 þúsund km. á
ári en ætli það sé ekki um helm-
ingi minna núna.“
— Hyggst þú fást við þetta starf
lengi enn?
- Rætt við Sigurgeir Slgurðsson
sem hefur starfað við leigubifreiða-
akstur slðan 1936
Handhafi ökuskírteinis númer
460 heitir Sigurgeir Sigurðs-
son og er nýlega orðinn 73 ára.
Hann er leigubflstjóri á Akur-
eyri að atvinnu, og enginn ný-
græðingur í þvi starfi. ökupróf
tók hann 1931, og sfðan 1936
hefur starf hans verið við
leigubflaakstur að undanskild-
um 12 árum er hann sá um að
reka Bifreiðastöð Oddeyrar.
„Það hefur nú ýmislegt breyst á
þessum tíma“ sagði Sigurgeir er
DAGUR ræddi við hann um
starfið fyrr og nú. „Bærinn var
miklu minni eins og gefur að
skilja þegar ég byrjaði að keyra og
ökuferðir innanbæjar miklu
styttri en nú er. Hins vegar er
aðalbreytingin sú að áður fyrr
tóku menn leigubíla í miklu
lengri ferðir. Það var mikið um
akstur út í sveitirnar og þá kom
fyrir að maður væri í akstri með
sama fólkið í 7-10 daga.“
„Á árunum í kring um 1936"var
leiðin austur um sveitir að opnast
fyrir bílaumferð. Þá áttu fáir bíla
og mjög vinsælt var að taka
leigubíla ef fólk ætlaði að skreppa
til Mývatns eða í Vaglaskóg. Þá
var misjafnt hvort maður keyrði
fólkið og sótti það síðar, eða hvort
maður var með því allan tímann
sem ferðalagið eða útilegan tók.“
— Nú var það vinsœlt a.m.k.
hér á árum áðurað taka leigubíl og
fara á „rúntinn“ eins og það var
kallað. Hvernig fannst þér sú
keyrsla?
„Þessi svo kallaða rúntkeyrsla
kom síðar, og er að lang mestu
leiti aflögð í dag. Þetta var leið-
inleg keyrsla, annað get ég ekki
sagt. f dag er nær öll keyrsla hjá
okkur skottúrar á milli húsa í
bænum. Sáralítið um lengri ferðir
Sigurgeir Sigurðsson við bifreið sina tilbúinn að fara i næstu ökuferð. Ljósm. gk.
Nú hlær Sigurgeir. „Það fer nú
eftir ýmsu, en ætli ég verði ekki í
þessu á meðan heilsan leyfir. Ég
treysti mér ekki í neina aðra
vinnu. Við höfum ekki haft líf-
eyrissjóð fyrr en nú alveg síðustu
árin, svo maður hefur ekkert
nema ellilaunin til að lifa af er
þessu sleppir."
— Á ökumannsferli sínum
hefur Sigurgeir átt og ekið 12
bifreiðum og var sú fyrsta Pontiac
af árgerð 1931. Hann sagði í lok
samtalsins að bílarnir í dag væru
allt aðrir og betri en áður, það
væri allt annað líf að vinna á þeim
en hinum eldri sem skiluðu þó
sínu.
HELGIHALLGRIMSSON OG MARGLYTTAN
Skringileg grein eftir Helga Hall-
grímsson safnvörð birtist í Helg-
ar-Degi 25. sept. Mökkurkálfi í
nýjum dúr, er forskriftin.
Helgi Hallgrímsson er náttúru-
fræðingur ágætur og hneigður fyrir
heimspekilegar vangaveltur. Hann
leitast við að leggja náttúrufræði-
legt mat á mannlegt samfélag. Slíkt
getur verið skemmtileg hugar-
íþrótt, en hæpin vísindi munu það
vera.
Það er grundvallaratriði í niður-
stöðum H.H. að stœrð sé ekki af
hinu góða, hvorki í hinni lifandi
náttúru né heldur í athöfnum
mannanna. Það er affarasælast að
lífverur séu hóflega stórar að vexti,
ef þær verða stórar þá verða þær
svo þunglamalegar og áberandi, að
aðrar smærri og liðugri leggja þær
að velli sbr. risaeðlur fornaldar-
innar. Og eins er það með fyrirtæki
manna, ef þau verða stór, þá hafa
þau tilhneigingu til að velta um koll
af eigin yfirvigt eða splundrast
innan frá sbr. Rómaveldi hið forna.
Þetta er einföld kenning. Sam-
kvæmt henni er svo kölluð stóriðja
af hinu vonda, hvaða nafni sem
hún nefnist. Og samkvæmt henni
er KEA komið á hættulega braut,
því það „virðist nú vera að þróast
upp í einhvers konar gígantiska
(—risavaxna) marglyttu, sem teygir
arma sina um allar eyfirskar byggðir
og inn í hvert skúmaskot, sogandi til
sín og gleypandi hvert smáfyrirtœkið
af öðru, meltandi þau og ungandi út
nýjum deildum og deildadeildum /
staðinn. “
H.H. segist vera einlægur sam-
vinnumaður og óski KEA alls hins
besta, „og ekki veldur sá er varar. “
Ekki er ég í vafa um það, að H.H.
segir það satt, að hann sé vinveittur
samvinnuhreyfingunni. Hitt er
fremur vafamál, hvers virði einum
málstað þeir menn eru, sem eru svo
deigir í hjartanu að þeir kikna í
hnjáliðunum um leið og andstæð-
ingarnir hefja upp heróp, og fara
sjálfir að hrópa með.
Þetta segi ég vegna þess, að það
getur varla verið tilviljun, að H.H.
kemur fram með þetta undarlega
innlegg sitt nú þegar óvildarmenn
samvinnuhreyfingarinnar bæði
norðan og sunnan heiða hafa verið
venju fremur hávaðasamir og
ófriðlegir í hennar garð.
Hvað er það þá sem gerst hefur
nýverið og réttlætt gæti orðalag
eins og að teygja sig inn í skúma-
skot og soga til sín smáfyrirtæki?
Helst dettur mér í hug að átt sé við
tveggja ára gömul kaup á fóður-
vörufyrirtækinu Bústólpa, sem tvö
kaupfélög sameinuðust um og
stofnuðu sameignarfélag það, sem
kallað er fóðurvörudeild þessara
félaga. Þarna höfum við orðið
deild, en hvar eru deildadeildirnar?
Þarna var sannarlega ekki um
neina nýja starfsemi að ræða því að
verslun með fóðurvörur hefur ná-
lega frá upphafi vega verið þýð-
ingarmikill þáttur í þjónustustarf-
semi KEA og annarra kaupfélaga
við sveitabændur.
En hvað um skúmaskotin? Ekki
eru það ný tíðindi að KEA hafi náð
að teygja sig um allar byggðir
Eyjafjarðar. Það er ein hálf öld
síðan það gerðist. Ætli að það geti
hugsast að H.H. sé með þessu orði
að meina „skúmaskot", sem heitir
Hjalteyri, en þar setti KEA upp
smáverslunarútibú í fyrra og hóf
um líkt leyti að taka á móti afla
sjómanna þar á staðnum og verka í
skreið? Ég get fullvissað H.H. um
að þetta var einvörðungu gert fyrir
mjög eindregnar og almennar óskir
sveitarstjórnar og einstaklinga í
Arnarneshreppi. Og reyndar veit ég
að ýmsum þar fannst, að kaupfé-
lagið hefði gjarnan mátt vera fljót-
ara á sér að koma þessu til fram-
kvæmda.
Og þessi „skúmaskot" eru
reyndar mörg. Eitt þeirra er úti á
Hjörtur E. Þórarinsson.
Hauganesi, þar sem H.H. bjó
lengi á næstu grösum og amaðist þá
aldrei við. Og eitt „skúmaskotið“ er
alla leið úti í Grímsey og svo má
áfram telja.
Ég get yfirleitt fullvissað H.H.
um að KÉA er ekki í þeim hug-
leiðingum að leggja inn á ný svið
athafnalífsins um þessar mundir.
Annað mál er það, að alltaf jafnt og
þétt er verið að bjóða fram og
leggja að félaginu að taka að sér hin
og þessi verkefni, gerast meðeig-
andi í einhverju fyrirtækinu, forða
því að eitt eða annað þarfafyrirtæki
sigli í strand eða leggi upp laupana.
Dæmin eru fjölmörg, sem ég gæti
nefnt. Oftast nær bægir stjórn
kaupfélagsins kaleiknum frá sér, en
fyrir kemur þó, að málið þykir svo
gott að vert sé að leggja því lið. Nú
er t.d. verið að biðja KEA, og
reyndar önnur kaupfélög á Norð-
urlandi austanverðu, að gerast
hluthafar í byggingu grasköggla-
verksmiðju í Þingeyjarsýslu. Og þar
eru helst horfur á því, að marglytt-
an teygi einn arminn inn í það
skúmaskotið líka til viðbótar við öll
hin.
Hvaða lærdóm rná af þessu
draga? Líklega helst þann, að yfir-
leitt er fólk ekkert hrætt við KEA,
þótt stórt sé og hafi marga arma og
geti vel hugsað sér að það stækki
enn og fjölgi örmunum.
Að lokum ætla ég að gera
nokkuð, sem að líkindum er alveg
stórhættulegt af leikmanni að gera.
Ég ætla að leyfa mér að setja
spurningarmerki við náttúrufræði-
kenninguna í grein Helga Hall-
grímssonar vinar míns og samherja
á náttúruverndinni.
Risaeðlur dóu út, af því að þær
voru orðnar of stórar, segir hann.
Er það nú víst, ekki þarf það að
hafa verið orsökin. Hversu margar
þúsundir tegunda af smádýrum
hefur móðir náttúra ekki getið af
sér á aldanna rás, tegundir, sem
síðan hafa reynst mislukkuð á einn
eða annan hátt og dáið út í sam-
keppni við aðrar heppilegri? -
Hvalirnir, segir H.H. er annað
dæmi um óhóflega stærð í náttúr-
unni, og þeir eru líka í hættu. Þetta
eru hæpin fræði. Reyðarhvalirnir
eru reyndar langstærsta skepna,
sem nokkurn tímann hefur verið til
á jörðinni, þeir eru a.m.k. 5-10
sinnum þyngri en þyngstu risaeðlur
fornaldar. Én þeir eru háþróaðar
skepnur og dásamlega vel aðlag-
aðar sínu sérkennilega umhverfi og
lífsskilyrðum í heimshöfunum. Þeir
eiga sér raunverulega enga hættu-
lega „náttúrulega" óvini. Það er
bara þetta voðalega missmíð nátt-
úrunnar, maðurinn, sem ógnar til-
veru hvalsins, en af því er ekki
leyfilegt að draga þær ályktanir,
sem H.H. gerir.
Síðan er það marglyttan. Er
nokkur skömm að vera líkt við
hana? Að vísu er mörgum mönnum
illa við hana af því að hún brennir
skinnið á þeim, sem ká á henni.
Menn segja að hún sé orðin til úr
hráka kölska, þar sem heilagfiskið
er aftur á móti orðið til úr hráka
guðs almáttugs.
En marglyttan er einmitt gott
dæmi um vel heppnaða smíð
náttúrunnar. Hvað skyldi vera
mörg hundruð milljónir ára síðan
hún varð til og fór að berast um
höfin bæði heit og köld? Síðan hafa
komið fram fiskar og aðrir sjávar-
búar, heilar fylkingar og herskarar,
runnið sitt skeið og dáið út. En
marglyttan lifir allt af sér og siglir
sinn sjó gegn um þykkt og þunnt.
Hún gæti sem best verið tákn
stöðugleikans og mundi sem slík
sóma sér prýðisvel í hvaða félags-
merki sem væri.
Hjörtur E. Þórarinsson
form. stjórnar KEA.
Umsjón: Ólafur Ásgeirsson
Kristján Arngrímsson
I upphafi blakvertíðar
Senn færist skammdegið yfir og
blakarar, víðast hvar, búnir að taka
fram skokkskóna fyrir alllöngu.
Svo mikið er víst að íslandsmeist-
arar Þróttar hafa æft grimmt síð-
ustu mánuði, enda talsvert í húfi
þar sem þeirra fyrsti leikur er í
Evrópukeppni meistaraliða, en
þetta er jafnframt í fyrsta sinn sem
íslenzkt blaklið tekur þátt í slíkri
keppni.
Keppnistímabilið hefst nú, eins
og áður, með haustmóti, sem verð-
ur að þessu sinni haldið á Nes-
kaupstað dagana 24.-25. október.
Verður fróðlegt að sjá hvernig til
tekst með þátttöku, en oft hefur
reynst erfitt að fá lið af Stór-
Reykjavíkursvæðinu til keppni í
slíkum hraðmótum ef þau hefur átt
að halda utan borgarmarkanna.
I 1. deildinni leika nú 5 lið. og er
leikin fjórföld umferð. Síðast kom
botnsætið í hlut Framara, en lið
UMSE vann sig upp á ný, eftir eins
árs setu í 2. deild. I. deildin mun
hefjast með leik UMSE og Í.S. hér
á Akureyri þ. 31. okt.
Þróttur
Eins og áður er ritað, tekur
Þróttur þátt í Evrópubikarkeppn-
inni, sem íslandsmeistarar. Liðið
hefur undanfarin 2 ár borið höfuð
og herðar yfir önnur íslenzk blaklið
og á undirritaður ekki von á neinni
breytingu þar á í bráð. Þróttur er
það félag, sem hvað mesta rækt
hefur lagt við þessa íþróttagrein og
hefur árangurinn ekki látið á sér
standa. Litlar mannabreytingar eru
hjá liðinu frá ári til árs. Þó hafa þau
tíðindi gerst að Valdimar Jónasson,
sem hefur um árabil, verið einn af
„kjarnaköllum“ liðsins, nú lagt
skóna á hilluna og gerst þjálfari
þess. Er ekki að efa að hann nýtur
þar góðs stuðnings Leifs Harðar-
sonar, sem þjálfaði liðið síðastliðið
ár, en leikur nú með því, sem
uppspilari.
Þróttarar munu sennilega ekki
breyta leikaðferð sinni mikið en
þeir hafa leikið sterkt Evrópublak,
sem byggist mikið á háu uppspili og
sterkum kantsmössurum. Helsti
veikleiki þeirra hefur verið sóknin
á miðjunni. 1. sætið til Þróttar.
Víkingur
Þjálfarabreyting hefur einnig
orðið hjá Víkingum. Kínverjinn Ni
Fenggou hefur nú tekið pokann
sinn og horfið á heimaslóðir eftir
tveggja ára þjálfunartíma. Er Vík-
ingum mikil eftirsjá í Ni, og er eft-
irmaður hans, Jóhann Sigurjónsson
ekki öfundsverður af hlutverki
sínu. Víkingar munu ekki breyta
leikaðferð sinni, þrátt fyrir þetta,
en leika, í anda fyrrverandi þjálfara
síns, létt og hratt austurlandablak,
sem þeir byggja upp með lágu
uppspili af kantinum, er krefst
mikillar snerpu af sóknarmönnum,
en er erfitt viðfangs fyrir hávarnir
mótherjanna. Ég spái Víkingi 4.
sætinu.
I.S.
Stúdentar eru nú eina félagið í
fyrstu deild, sem hefur erlendan
þjálfara. Sá er Rússi, Igor Niki-
forov að nafni. Var hann einnig
þjálfari þeirra síðasta keppnis-
tímabil. Rússar hafa löngum þótt
liðtækir blakarar, en leikur þeirra
nokkuð þungur og kerfisbundinn
og allt öðruvísi uppbyggður en
hinna léttleikandi Asíubúa t.d.
Verður fróðlegt að sjá hvernig
stúdentum vegnar í vetur undir
stjórn Igors. Þeir leika hratt
blak, sem hefur hentað liðinu betur
en margt annað því meðalhæð þess
hefur ekki verið til þess að státa af.
Þó hefur þeim nú bæzt góður liðs-
auki þar sem er Þórður Svanbergs-
son, sem áður lék með UMSE, en
hann er nú við nám í H.í. Þórður er
vel yfir 1,90 m á hæð og verður
örugglega mjög erfiður viðureignar
í vetur, sérstaklega ef þjálfara hans
tekst að draga hann lengra frá net-
inu i smössum. Ég býst við því að
Í.S. eigi í harðri baráttu um 2. sætið
og þá sennilegast við UMSE.
UMFL
Það hefur oft reynst erfitt að spá
fyrir Laugdælum. Þeir byggja lið
sitt að mestu leyti á nemendum úr
íþróttakennaraskólanum að Laug-
arvatni, en þar er nú helsta
uppeldisstöð íslenzkra blakara.
(Það er víst sagt, og einstaka menn
státa sig af því, að vagga blaksins sé
hér á Akureyri, en ekki hafa
íþróttafélögin hér mikið viljað
kannast við krógann, fram að
þessu). Það er með UMFL eins og
önnur skólalið. Menn koma og fara
og yfirleitt tekst ekki að ná upp
nauðsynlegum kjarna til þess að
byggja utanum. Þetta verður til
þess að árangur slíkra liða er mjög
r
Leikmenn U.M.S.E. og l.S. í baráttunni. Mynd: Ó.Á.
gloppóttur og lið, sem er í einu af
fyrstu sætunum eitt árið getur þurft
að berjast örvæntingarbaráttu um
sæti sitt í deildinni það næsta. Ég
spái UMFL falli í þetta sinn, en þó
með miklum fyrirvara. Þetta eru
líkamlega mjög sterkir strákar og
geta barist eins og ljón ef því er að
skipta. Mesti veikleiki þeirra er
hins vegar boltameðferðin.
U.M.S.E.
Nýliðarnirí l.deild. Eyfirðingar,
eru spurningamerki vetrarins. Þeir
hafa nú á að skipa allgóðu manna-
vali, en talsvert hefur verið um
breytingar innan hópsins. Til liðs
við félagið gengu í fyrra margir
góðir menn og undir lok keppnis-
tímabilsins hafði náðst saman all-
sterkur kjarni, sem m.a. átti sinn
þátt í sigri liðsins í 2. deildinni og
stórleik þess í úrslitaleik Lands-
móts UMFÍ í sumar þegar þeir
sigruðu UMFL 3-0. Síðan þá hafa
þeir Þórhallur Bragason og Gunnar
Jónsson lagt skóna á hilluna og
Þórður Svanbergsson gengið til liðs
við Í.S. eins og áður er ritað. Þá
gerðist það í haust að karlalið ÍMA
gekk svo til eins og það lagði sig,
yfir í raðir UMSE. Það að íþrótta-
félag Menntaskólans treystist ekki,
peninganna vegna, til þess að halda
úti keppnisliði, er sorglegur kapí-
tuli útaf fyrir sig og verður ekki
rakinn hér nánar. Eyfirðingar hafa,
hingað til, leikið það sem á hinum
Norðurlöndunum er kallað
„betonvolley" þ.e. spil byggt upp á
uppspili af miðjunni og smössum
utan af köntunum. Kerfi þetta
býður ekki uppá eins mikla sókn-
armöguleika og hið viðtekna
„hlauparakerfi" þar sem uppspil-
arinn er sóttur aftur i raðir varnar-
mannanna og þar með fengnir 3
lausir „smassarar" i stað tveggja.
Ekki er ólíklegt að breyting verði á
þessu í vetur undir stjórn Halldórs
Jónssonar, sem þjálfar liðið annað
árið í röð. Það er erfitt að spá um
árangur liðsins í vetur. Mikið veltur
á því að stuðningsmenn þess láti sig
ekki vanta á bekkina í heima-
leikjum þess. Ef það verður og hinir
ungu leikmenn liðsins standast þá
pressu sem því fylgir að leika í
fyrstu deild, verður liðið í barátt-
unni um efri sætin. Sennilega
hafnar það í 3ja sæti.
Hvort undirritaður hefur rétt
fyrir sér með þeim spádómi, getur
strax komið í ljós í fyrsta leik liðs-
ins, en hann verður í fþróttahúsi
Glerárskóla, laugardaginn 31. okt.
n.k. kl. 15.00.
Sigurður Harðarson.
MIKILVÆGUR
LEIKUR HJÁ
ÞÓRSURUM
íslandsmótið í handknattleik
heldur áfram um helgina. Á
föstudagskvöldið leika í þriðju
deild Þór og Ármann. Ár-
menningar eru taldir vera
með eitt sterkasta lið deildar-
innar, þannig að búast má við
hörkuleik. Þórsurum hefur
hins vegar gengið vei í leikjum
sínum til þessa, og ef þeim
tekst að sigra Ármann á sínum
heimavelli er önnur deildin
innan seilingar.
Ármann leikur síðan á laugar-
daginn við Dalvík hér í íþrótta-
skemmunni, en skemman er
heimavöllur Dalvíkinga. Það er
eins með Dalvík og Þór að þeim
hefur vegnað vel í leikjum sínum
í deildinni til þessa, og veita
vonandi Ármanni hörkukeppni.
KA fer á laugardaginn til
Hafnarfjarðar og leikur þar í
fyrstu deild við FH. Ef þeim tekst
eins vel upp þar og á móti Val,
eiga þeir möguleika á að koma
heim með stig í pokahorninu.
GÓÐIR SIGRAR
DALVlKINGA
Um helgina léku Dalvíkingar
tvo leiki í þriðju deildinni í
handbolta. Á laugardaginn
léku þeir við Ögra og fór sá
leikur fram í Laugardalshöll.
Dalvíkingar unnu sann-
færandi sigur, skoruðu 24
mörk en fengu aðeins á sig 15.
Daginn eftir léku þeir við ný-
liða í deildinni, Skallagrím frá
Borgarnesi, og fór sá leikur fram
á þeirra heimavelli. Þar voru
Dalvíkingar aldeilis í stuði, skor-
uðu 38 mörk á móti 23. Þeir hafa
því fengið fjögur stig í sínum
fyrstu þrcmur leikjum og er það
ágæt byrjun. Þjálfari Dalvíkinga
Magnús Guðmundsson mun hafa
meiðst á fingri í þessum leikjum
og er ekki vitað hvort hann verð-
ur frá keppni á næstunni þess
vegna.
Einliðaleiksmót
á laugardaginn
Á laugardaginn verður einliðaleiksmót í badminton í
íþróttahúsi Glerárskóla. Mótið hefst kl. 14 og er öllum opið.
4 - DAGUR - 15. október 1981
15. október 1981 - DAGUR - 5