Dagur - 19.08.1982, Blaðsíða 1

GULLKEÐJUR'
8 K. OG 14 K.
ALLAR LENGDIR
VERÐ FRÁ
KR. 234.00 ^
GULLSMIÐIR
SIGTRYGGUR & PÉTUR
AKUREYRI
65. árgangur
Akureyrí, fímmtudagur 19. ágúst 1982
89. tölublað
íbúar / blokk við Melasíðu ráku upp stór augu ígærmorgun þegar þeim varð litið út
um stofugluggann. Útifyrir var heill herskari af rjúpum á vappi. Þótt Ijósmyndari
Dags kæmi stormandi á staðinn, voru rjúpurnar hreint ekki uppveðraðar og spók-
uðu sig með ekki síðri glæsibrag en ljósmyndafyrirsætur af mannakyni.
Ljósmynd: KGA
„Mál alls héraosins og
enn á rannsóknarstigi“
segir Ingimar Brynjólfsson oddviti
Arnarneshrepps um álvershugmyndir
„Það hefur ekki verið leitað
eftir áliti hreppsbúa á þessu ál-
versmáli enda er það enn á
rannsóknarstigi. Við hér í
hreppnum greiddum götu
þeirra manna sem unnu að
rannsóknum en við höfum hins
vegar aldrei verið spurðir álits
og það er vart tímabært að leita
álits með eða á móti meðan
málið er enn á könnunarstigi.
Hins vegar hef ég það álit að
þetta sé ekki mál eins sveitar-
félags og þaðan af síður mál
eins bónda. Þetta er mái sem
varðar allt héraðið,“ sagði Ingi-
mar Brynjólfsson, oddviti í
Arnarneshreppi, er Dagur
spurði hann álits á bráða-
birgðaniðurstöðum staðarvals-
nefndar um staðsetningu
álvers.
við Eyjafjörð
í frétt í Degi á þriðjudaginn
kom fram að Dysnes, þar sem
staðarvalsnefnd telur koma til
greina að setja niður álver, sé í
landi Arnarness í Arnarnes-
hreppi. Haft var samband við
bóndann í Arnarnesi, Jósavin
Arason, sem kvaðst alfarið á móti
álveri og „þeir fara ekki hér inn
fyrir“, eins og hann orðaði það.
Samkvæmt upplýsingum Ingi-
mars Brynjólfssonar er Dysnes
ekki í landi Arnarness heldur að
mestu í landi Syðri-Bakka, sem er
ríkisjörð. Þar er landið lægst milli
Hjalteyrar og Sjávarbakka, rétt
norðan við Gilsbakka.
Ingimar sagði ennfremur að
það væri heldur ekki rétt að
hreppsnefndarmenn hafi ekki vit-
að af heimsóknum staðarvals-
nefndar. Allir hreppsnefndarm-
enn hefðu m.a. setið tvo fundi
staðarvalsnefndar.
„Ég veit að til eru menn sem
eru alfarið á móti þessu og aðrir
sem ekki myndu setja sig upp á
móti álveri ef þeir teldu hags-
muni héraðsins krefjast. Ég veit
líka um menn sem vilja frekar
eitthvað annað en álver, þó það
reyndist jafnvel ekkert betra, ein-
faldlega vegna þess að í margra
eyrum hljómar álver eins og eitt-
hvert skammaryrði. Ég tel að við-
brögð heimamanna verði mikils
metin í þessu máli, en held að
ekki sé tímabært að taka afstöðu
með eða á móti meðan málið er á
rannsóknarstigi og ekki vitað
hvað úr því verður. Málið verður
að liggja ljósara fyrir áður en það
verður rætt,“ sagði Ingimar
Brynjólfsson.
Aurskriður féllu á Siglufjarðarbæ
Fólk flúði
úr húsum
íbúar húsanna númer 80, 82 og
86 við Suðurgötu á Siglufirði
flúðu hús sín í fyrrinótt er
aurskriður féliu úr Strengjagili í
Hafnarfjalli fyrir ofan bæinn.
Þarna féll eins og skýrt hefur
verið frá í Degi aurskriða s.l.
mánudagsmorgun, og hafði
verið unnið við að hreinsa aur
af lóðum og götum syðst í bæn-
um þar sem hún féll er við bætt-
ist í fyrrinótt.
„Ég var staddur útivið um
kiukkan hálf tvö er fyrsta skriðan
kom,“ sagði Magnús Benedikts-
son sem býr að Suðurgötu 91 er
við ræddum við hann í gær. „Þetta
leit ekki mjög illa út, en um
klukkan þrjú fór ég út til þess að
veita læk frá húsinu og þá kom
síðasta gusan sem fyllti Suðurgöt-
una alveg og flæddi aurinn niður
Laugaveg og niður í Hafnargöt-
una. Þetta flæddi yfir lóðir margra
húsa en lóðin hjá okkur slapp
vegna þess að í kring um hana er
steinkantur sem varnaði því að
aurinn kæmist þar inn.
Nei, þetta var ekki eins mikið
og á mánudagsmorguninn, en í
þetta skipti var aurinn miklu
þynnri og flæddi þar af leiðandi út
um allt. Við faðir minn heyrðum
drunurnar þegar síðasta skriðan
kom og þá hringdi hann strax á
bæjarstarfsmenn sem brugðu
skjótt við. Þeir komu á staðinn
með tæki og hófu þegar að reyna
að veita vatni og drullu frá húsun-
um.“
í samtölum okkar við Siglfirð-
inga í gær kom fram að margir eru
mjög , uggandi vegna þessa
ástands. fgær var unnið að því að
grafa rás í fjallið fyrir ofan byggð-
ina og er henni ætlað að taka við
fleiri aurskriðum ef þær koma og
veita þeim suðurfyrir bæinn.
Önnur umferð um fjallið var
stranglega bönnuð í gær.
Skriðurnar í fyrrinótt eyði-
lögðu heitavatnsleiðslusem liggur
inn í bæinn. Ekki var þó talið að
þær skemmdir væru alvarlegar og
var unnið að viðgerð í gær. Uppi í
fjallinu hafa myndast stórar
sprungur og í þær hefur safnast
vatn. Talin er mest hætta á að
þessar sprungur fyllist alveg af
vatni og vatnið og drullan ryðjist
síðan niður brekkurnar í átt að
bænum.
Hriseyingar
í eina sæng?
„Það er ekki langt þangað til
hér skapast neyðarástand,“
sagði Örn Kjartansson oddviti í
Hrísey um ástand hitaveitu-
mála þar á bæ. Örn sagði að
botn borholunnar væri núna
gráðu kaldari en við síðustu
mælingu, en starfsmenn Orku-
stofnunar telja það ekki alvar-
legt. Liðið hafi skemmri tími nú
frá því borað var þar til mælt
var, heldur en Ieið við síðustu
mælingu. Haldið verður áfram
að bora þessa holu, en von er á
starfsmönnum Orkustofnunar
norður, til skrafs og ráðagerða.
Holan er nú orðin 917 metra
djúp, og Örn sagði að nokkur
uggur væri í mönnum. „Það verð-
ur þó ekki fyrr en í 950 metrum
sem við virkilega förum að ör-
vænta,“ sagði Örn. „Ef ekki fæst
vatn skapast hér algjört neyðar-
ástand. Þá eru hugsanlegir tveir
kostir, annað hvort að reisa
kyndistöð og skerpa á vatninu,
eða hreinlega að leggja þetta
fyrirtæki niður. Það er einn og
hálfur mánuður þangað til fer að
vetra og við lifum aldrei með 45
gráðu héitt vatn, það sér hver
maður. Ef ekki fæst úrbót er helst
útlit fyrir að Hríseyingar allir
leggist í eina flatsæng í félags-
heimilinu í vetur.“
Hafa veitt um 160 minka
„Þetta hefur ekkert verið núna
miðað við það sem var í fyrra og
það hlýtur að sýna að starf okk-
ar hefur borið árangur,“ sagði
Arnkell Þórólfsson á Hraun-
koti í Aðaldal, en hann hefur
ásamt Vilhjálmi Jónassyni á
Sflalæk stundað minkaveiðar af
miklu kappi undanfarin ár.
Þeir félagar vöktu mikla athygli
í fyrra fyrir geysilega mikla
veiði, og í sumar hafa þeir ekki
slegið slöku við.
„Við erum búnir að fá í sumar
um 160 minka,“ sagði Arnkell.
„Við höfum fengið um 80 þeirra á
Sléttunni en annars erum við á
stóru svæði í Aðaldal, Kinn,
Tjörnesi, Reykjadal og víðar. í
fyrra fengum við 116 minka bara á
Sléttunni á móti um 80 núna. Við
urðum miklu minna varir við ferð-
ir minks þar núna, en náðum flest-
um þeim minkum sem við urðum
varir við.
Við erum með fjóra hunda og
myndum ekki fara neitt án þess að
hafa þá með. Þeir eru komnir í
góða þjálfun og orðnir mjög
góðir. Þá erum við með hagla-
byssur, skammbyssu og svo not-
um við sprengiefni þar sem vont
er að komast að minknum, þar
sem mikið grjót er. Það er ckki
hægt að ná honum öðruvísi."
- Er þetta bara aukastarf hjá
ykkur?
„Við erum mikið í þessu yfir
sumarmánuðina. Vilhjálmur er
búinn að vera í þessu lengi en ég
byrjaði 1975 og veiðin hefur farið
minnkandi á þessu svæði undan-
farin ár. Við fáum 140 krónur
fyrir hvert dýr sem við drepum og
erum á kaupi þar að auki hjá
hreppunum en það eru Aðaldæla-
hreppur, Ljósavatnshreppur,
Reykdælahreppur, Reykjahrepp-
ur, Húsavík, Tjörnes og Prest-
hólahreppur.“
þetta, fær ekki veiðieðlið sem býr
í mannskepnunni útrás?
„Þetta er nú orðið að vana, og
maður finnur ekki fyrir miklu
gamni. Það er gott að vinna við
þetta þegar veður er gott en oft
eru þetta geysilega miklar tarnir.
En ætli veiðieðlið spili ekki þarna
inn í líka, ég held að við værum
ekki í þessu ef við hefðum ekki
áhuga á því.“
- Er ekki gaman að fást við