Dagur - 28.10.1982, Blaðsíða 7

t
Minning
Jón Hjálmarsson
Villingadal
fæddur 6. okt. 1912 - dáinn 14. okt. 1982
Mér barst sú harmafregn sl.
fimmtudag að Jón í Villingadal
hefði orðið bráðkvaddur þá um
morguninn. Þegar samferðamað-
ur og kær vinur hverfur yfir móð-
una miklu svo skyndilega án sýni-
legra veikinda þá er maður slíkum
umskiptum óviðbúinn. Manni
verður blátt áfram bilt við svo
ótímabærum og óvæntum tíðind-
um, og það verður til þess að
minningarnar hrannast upp í huga
manns hver af annarri, misjafn-
lega skýrar og ef til vill ekki í réttri
röð.
Ég hygg að það séu um 40 ár
síðan fundum okkar Jóns bar fyrst
saman. Hann var þá nýlega farinn
að búa á Stokkahlöðum í Hrafna-
gilshreppi. Mér fannst maðurinn
athyglisverður fyrir margra hluta
sakir og fékk strax áhuga fyrir að
kynnast honum náið. Leiðir okk-
ar áttu eftir að liggja saman, fyrst
og fremst á vettvangi ýmissa fé-
lagsmála. Eftir því sem ég kynnt-
ist honum betur mat ég hann
meira. Er fundum okkar bar
saman notaði ég jafnan tækifærið
til að bera undir hann ýmis mál.
Hann var venjulega seinn til svars
og var þá vís til að leggja margar
spurningar fyrir mig um þau mál-
efni sem við ræddum um. Spum-
ingar hans urðu oft til þess að ég
sá málið í öðru ljósi, en mjög
sjaldan kom svar hans við spurn-
ingum mínum samdægurs. Stund-
um liðu margir dagar, jafnvel vik-
ur áður en mér barst umsögn
hans, ekki síst eftir að ég tók setu
á Alþingi.
Það var mér jafnan mikil
ánægja og ávinningur að fá bréf
frá Jóni þar sem hann skýrði mér
frá hugrenningum sínum og
niðurstöðu um þau mál sem við
höfðum rætt um síðast er fundum
okkar bar saman. Hann skoðaði
hvert mál frá öllum hliðum, fletti
þeim í sundur af einstakri vand-
virkni, leitaði eftir kostum þess og
göllum og sá oft það sem mér
hafði yfirsést. Ég tel að ég hafi
engum manni kynnst sem hafði
skarpari skilning en Jón í Vill-
ingadal, en oft var hann seinn til
svars og því hygg ég að hann hafi
af mörgum verið vanmetinn sem
ekki þekkti hann nógu vel.
Þegar minningarnar líða í gegn
um huga minn hver af annarri sem
tengdar eru samskiptum okkar
Jóns í Villingadal, þá kemur í
huga minn vísa sem varð til í
Hólaskóla fyrir 40 árum og lýsir
vel í hvaðá ljósi ég sé þannan
horfna vin minn, en fyrir mig var
lagður þessi fyrripartur:
Hvernig skal vinur þinn vera,
sem velmáttþú treysta íraun?
Og svar mitt var:
Hann meðmér skal byrðina bera,
og biðja þó aldrei um laun.
Slíkur maður var Jón.
Jón var fæddur 6. október 1912
í Hólsgerði í Saurbæjarhreppi.
Foreldrar hans voru Ingibjörg
Jónsdóttir og Hjálmar Þorláks-
son. Jón átti þrjú alsystkin,
Hjálmar Þorlák fæddan 19. júní
1909. Hann hefur búið með Jóni
og Hólmfríði í Villingadal. Næst-
elstur þeirra var Jón, Sigrún sem
var fædd 28. september 1915,hús-
freyja í Kárdalstungu í Vatnsdal,
Angantýr Hjörvar fæddur 11.
júní 1919 kennari í Hrafnagils-
skóla. Jón átti þrjú hálfsystkin
samfeðra af fyrra hjónabandi,
Steinunn sem býr að Reykhólum
á Barðaströnd, Hjörtur fyrrver-
andi skólastjóri á Flateyri við Ön-
undarfjörð og Snjólaug sem lést
um þrítugt. Hjálmar og Ingibjörg
bjuggu tvö ár á Kagaðarstöðum í
Fljótum 1910-1912 og var Hjálm-
ar þar bústjóri hjá.Birni Líndal en
1912 fluttust þau að Hólsgerði og
ólst Jón þar upp ásamt systkinum
sínum þar til hann var á 10. ári.
1922 fluttist fjölskyldan að Vill-
ingadal.
Jón hóf búskap á Stokkahlöð-
um vorið 1940 og bjó þar til 1946
er hann fluttist að Villingadal
ásamt eiginkonu sinni Sigurlínu
Hólmfríði Sigfúsdóttur frá Helga-
felli í Svarfaðardal en móðir
hennar var Guðrún Kristjánsdótt-
ir frá Draflastöðum í Svarfaðar-
dal. Hólmfríður og Jón voru gefin
saman í hjónaband 24. maí 1943 á
afmælisdegi Hólmfríðar en hún er
fædd 1920. Börn þeirra eru Ingi-
björg fædd 25. september 1943,
Gunnar fæddur 18. ágúst 1950 og
Guðrún fædd 1. júlí 1960.
Jón í Villingadal er genginn til
feðra sinna. Ég mun minnast hans
hér eftir sem hingað til þegar mér
er vandi á höndum. Við sátum
saman sem fulltrúar Eyfirðinga á
aðalfundum Stéttarsambands
bænda í 10 ár og urðum samferða
að og frá fundarstað þegar við gát-
um komið því við. Oft voru eig-
inkonur okkar með okkur í þess-
um ferðum. .Þannig kynntist ég
Hólmfríði og hennar mörgu góðu
eiginleikum. Umhyggja þeirra
hvort fyrir öðru, jafnt í smáu sem
stóru mun vera sjaldgæf nú á
dögum. Þar komu vel fram eðlis-
kostir þeirra beggja.
Við hjónin eigum margar góðar
minningar frá þessum ferðum sem
ekki verða skráðar hér. Við Fjóla
eigum þess ekki kost að vera við
kveðjuathöfn Jóns þar sem við
erum á förum vestur um haf, en
hugur okkar verður þó í Hóla-
kirkju þann dag.
Elsku Fríða mín. Við Fjóla
sendum þér, börnum þínum og
öðrum ástvinum innilegar samúð-
arkveðjur og biðjum þann sem
öllu ræður að veita þér og þínum
styrk. Ykkur Jóni þökkum við
samfylgdina og áratuga vináttu.
Stefán Valgeirsson.
Fljótt skipast veður í lofti. Að
morgni fimmtudagsins 21. okt.
liggur fyrsti snjórinn á túnunum í
Villingadal. Þann sama morgun
lést að heimili sínu, föðurbróðir
minn, Jón Hjálmarsson bóndi
þar. Hann var fæddur 6. okt.
1912, sonur Hjálmars Þorláks-
sonar og Ingibjargar Jónsdóttur.
Fráfall Jóns frænda míns kom
mér mjög á óvart. Örfáum dögum
áður hafði ég hitt hann svo hress-
an og glaðan í bragði. En dauðinn
gerir ekki ætíð boð á undan sér. Á
hugann sækja minningar liðinna
ára. Á minningu hins lágvaxna,
trausta og góða frænda míns slær
engum skugga.
Jón kvæntist 24. maí 1943,
Hólmfríði Sigfúsdóttur frá
Draflastöðum, ágætiskonu. Eign-
uðust þau 3 börn en þau eru: Ingi-
björg f. 1943, Gunnar f. 1950,
kvæntur Rósu Eggertsdóttur og
eiga þau 2 syni og Guðrún f. 1960.
Jón lifði vissulega tvenna tíma,
því á uppvaxtarárum hans var fá-
tækt og oft þröngt í búi í Villinga-
dal. Þau Hólmfríður tóku við búi
þar 1946 og bjuggu þar síðan
ásamt Þorláki bróður Jóns. Er
Villingadalur nú með myndar-
legri býlum í Eyjafirði, enda
vinnusemi, snyrtimennska og ein-
stök natni við skepnur einkenn-
andi fyrir heimilisfólkið.
Jón var vel greindur maður,
skáldmæltur og hafði yndi af
bókum. Hann hafði einnig mikil
afskipti af félagsmálum og var
m.a. lengi í stjórn Kaupfélags
Eyfirðinga.
Alltaf var jafn gott að koma í
Villingadal, höfðinglegar viðtök-
ur hvernig sem á stóð. 6. okt. síð-
astliðinn hélt Jón upp á sjötugsaf-
mæli sitt og tók sæll og glaður á
móti ættingjum og vinum. Án efa
var þrek hans og kraftar að veru-
legu leyti farnir að láta sig eftir
langan vinnudag. En ánægður var
hann, hafði helgað dalnum krafta
sína ásamt ástríkri eiginkonu og
tryggum bróður. Hann átti góð og
umhyggjusöm börn, tengdadótt-
ur og tvo litla afadrengi. Nú hafa
þau mikið misst. En minningarn-
ar verða ekki burtu teknar. Ég
trúi því að Jón frændi minn lifi
áfram á öðrum leiðum þangað
sem leið okkar allra liggur að
lokum. Fríða mín, ég sendi þér og
öllum ástvinum innilegar samúð-
arkveðjur.
Elínborg Angantýsdóttir.
Föstudaginn 29. október er til
moldar borinn frá Hólakirkju í
Saurbæjarhreppi Jón Hjálmars-
son, bóndi í Villingadal, en hann
andaðist að heimili sínu þann 22.
október sl.
Jón fæddist þann 6. október
1912 að Hólsgerði í Saurbæjar-
hreppi sonur hjónanna Hjálmars
Þorlákssonar og Ingibjargar Jóns-
dóttur, sem þar bjuggu. Börn
þeirra hjóna, auk Jóns, eru Þor-
lákur bóndi í Villingadal, Ang-
antýr kennari við Hrafnagilsskóla
og Sigrún húsfreyja í Kárdals-
tungu. Þrjú börn átti Hjálmar af
fyrra hjónabandi og eru þau
Steinunn húsfreyja að Reykhól-
um á Barðaströnd, Hjörtur skóla-
stjóri á Flateyri og Snjólaug, sem
dó ung. Jón Hjálmarsson átti því
þrjú alsystkin og þrjú hálfsystkin,
en öll eru þau börn hjónanna
Hjálmars og Ingibjargar þekkt
fyrir dugnað og traustleika.
Þau hjónin Hjálmar og Ingi-
björg fluttust með börn sín í Vill-
ingadal árið 1922, þegar Jón var
tæpra 10 ára og átti hann því upp-
vaxtarár sín að Hólsgerði og í
Villingadal. Jón hóf síðar bú-
fræðinám að Hólum í Hjaltadal
og lauk því 1935. Hann hóf bú-
skap að Stokkahlöðum í Hrafna-
gilshreppi árið 1940 og bjó þar til
1946, er hann tók við búi í Vill-
ingadal af Angantý bróður sínum
og konu hans Torfhildi Jóseps-
dóttur, sem þá fluttu í Torfufell til
foreldra Torfhildar. Jón bjó síðan
allt til dauðadags í Villingadal,
eða í 36 ár. Auk búskaparins
hafði Jón Hjálmarsson með hönd-
um fjölþætt félagsmálastörf, en til
þeirra var hann fljótlega kallaður
vegna mikilla mannkosta sinna.
Hann hlaut félagsmálaþjálfun í
ungmennafélaginu í sinni sveit
eins og margir ungir menn aðrir á
þeirri tíð. Hann starfaði mikið
innan samtaka bænda, var lengi
formaður Búnaðarfélags Saur-
bæjarhrepps, frumkvöðull að
stofnun Ræktunarfélags Saurbæj-
ar- og Hrafnagilshreppa og for-
maður þess árum saman, hann sat
í stjórn Búnaðarsambands Eyja-
fjarðar og var mörg-ár fulltrúi á
þingi Stéttarsambands bænda.
Hann átti sæti í sveitarstjórn
Saurbæjarhrepps árum saman og
var jafnan forystumaður í sinni
heimabyggð. Hann var mikill
ræktunarmaður og var annt um
skógrækt, sat enda í stjórn Skóg-
ræktarfélags Eyfirðinga árum
saman. Hann var mikill sam-
vinnumaður og var kjörinn í vara-
stjórn Kaupfélags Eyfirðinga
1966 og í aðalstjórn þess 1973. Þar
lagði hann gjörva hönd á plóginn
allt til aðalfundar 1982, er hann
sagði af sér vegna aldurs. Á þeim
vettvangi kynntist ég, sem þessar
línur rita, Jóni mjög vel og voru
þau kynni öll einstaklega ánægju-
leg. Jón lagði gott eitt til allra
mála og mótaðist afstaða hans
jafnan af góðri dómgreind og ró-
legri yfirvegun. Áhugi hans fyrir
íslenskum landbúnaði, íslensku
atvinnulífi og ást og virðing fyrir
eyfirskum byggðum mótaði mjög
viðhorf hans til mála. Hann átti til
að bera mikla góðfýsi og velvild til
allra manna, sem einnig kom fram
í öllu viðhorfi hans. Það var sann-
arlega ánægjulegt að starfa með
Jóni Hjálmarssyni.
Ég veit að það var mikið gæfu-
spor í lífi Jóns Hjálmarssonar er
hann kvæntist eftirlifandi eigin-
konu sinni Sigurlínu Hólmfríði
Sigfúsdóttur, en þau giftust þann
í næstu viku verða bæjarfull-
trúar á Dalvík með viðtalstíma.
Þetta er nýjung á Dalvík, en til-
laga um viðtalstímann kom frá
Kristjáni Ólafssyni, bæjarfull-
trúa. í upphafi verða tveir
bæjarfulltrúar til viðtals hálfs-
mánaðarlega.
„Tildrög þess að ég flutti þessa
tillögu eru þau að ég vildi gefa
bæjarbúum kost á að ná til bæjar-
fulltrúanna,“ sagði Kristján í
samtali við Dag. „Það másegjaað
það hafi ekki verið nógu góð
tengsl þarna á milli, en með við-
talstímunum tel ég að sé komið til
móts við almenning. Þarna geta
Að undanförnu hafa alloft
komið fram fullyrðingar í
fjölmiðlum þess efnis að mán-
aðarlegar skýrslur frá slátur-
leyfishöfum til Framleiðsluráðs
landbúnaðarins um birgðir
kindakjöts séu í sumum tilvik-
um vísvitandi rangar en skýrsl-
unar eru meðal annars notaðar
sem grundvöllur fyrir niður-
greiðslur úr ríkissjóði og
greiðslur á vaxta- og geymslu-
gjaldi.
Af þessu tilefni leitaði Fram-
leiðsluráðið til Sveins Jónssonar,
löggilts endurskoðanda og óskaði
eftir því að hann framkvæmdi
dreifikönnun á bókhaldi, birgð-
um og skýrslugerð hjá sláturleyf-
ishöfum. Náði könnunin til 7 aðila
24. maí 1943. Þau bjuggu fyrst að
Stokkahlöðum og síðan í Vill-
ingadal, sem áður er fram kom-
ið. Þeim hjónum varð þriggja
barna auðið og eru þau Ingibjörg,
fædd 25. september 1943, kennari
og nú bóndi í Villingadal,
Gunnar, fæddur 18. ágúst 1950,
íþróttakennari og skólastjóri að
Sólgarði og Guðrún, fædd 1. júlí
1960, en hún hefur numið við
Samvinnuskólann, lýðskóla í
Noregi, Bændaskólann að
Hvanneyri og er nú starfandi hér í
heimabyggðum. Þorlákur bróðir
Jóns hefur búið með þeim hjón-
um í Villingadal og er traustur
hlekkur innan traustrar fjöl-
skyldu, sem þar hefur búið af
miklum myndarskap. Við hjónin
höfum átt því láni að fagna að
kynnast fjölskyldunni í Villinga-
dal. Dóttý- okkar dvaldi hjá þeim
í sveit og leiðir okkar hafa oft leg-
ið í Villingadal auk þess sem við
oftlega höfum fengið heimsóknir
þeirra hjónanna Jóns og Hólm-
fríðar. Öll hafa þessi kynni verið
einstaklega ánægjuleg og við
þökkum þau af alhug. Jafnframt
viljum við tjá Hólmfríði og fjöl-
skyldunni allri, svo og systkinum
Jóns og fjölskyldum þeirra og
öðrum ættingjum, innilegustu
samúð okkar. Við biðjum öllu
þessu góða fólki blessunar og
guðs huggunar í sárum söknuði.
Jón Hjálmarsson er horfinn yfir
móðuna miklu og margir munu
þakka honum störf hans á hinum
ýmsu sviðum. Ég vil sérstaklega
færa fram þakkir fyrir heilladrjúg
störf hans að samvinnumálum í
Eyjafirði og innan landssamtaka
samvinnumanna, en Jón var árum
saman fulltrúi Kaupfélags Eyfirð-
inga á aðalfundum Sambands ís-
lenskra samvinnufélaga. Ég flyt
honum sérstakar kveðjur og
þakkir stjórnar Kaupfélags Ey-
firðinga og samvinnumanna allra
i Eyjafirði. Guð blessi minningu
hans og veiti honum styrk á veg-
ferðinni handan móðunnar
miklu.
menn komið sínum skoðunum á
framfæri og er það vel.“
Fyrir hvern bæjarstjórnarfund
er gefin út dagskrá. Kristján sagði
að sl. vor hefði verið ákveðið að
gefa Dalvíkingum kost á að gerast
áskrifendur að dagskránni svo
þeir geti kynnt sér þau mál sem
koma til umfjöllunar hjá bæjar-
stjórn hverju sinni. Þess má geta
að bæjarfulltrúunum verður ekki
greitt sérstaklega fyrir viðtalstím-
ana, sem verða í bæjarstjórnar-
skrifstofunum. „Ég vildi hvetja
fólk til að koma og ræða við full-
trúana," sagði Kristján.
en sláturleyfishafar eru alls 48
talsins.
Niðurstöður liggja nú fyrir og
sýna að fullnægjandi skipulag er á
birgðabókhaldi allra þeirra aðila
sem könnunin náði til og að
skýrslugerð til Framleiðsluráðs á
síðastliðnu framleiðsluári var í
samræmi við birgðabókhaldið.
Birgðatalning endurskoðanda
kom í öllum tilvikum heim við
birgðabókhald þegar tekið er tillit
til eðlilegrar rýrnunar.
Framleiðsluráð telur jafnframt
ástæðu til að benda á að umrædd-
ar skýrslur eru ávallt staðfestar
með undirritun af hálfu hlutaðeig-
andi sláturleyfishafa og einnig
áritaðar af kjörnum eða ráðnum
endurskoðendum.
Valur Arnþórsson,
kaupfélagsstjóri.
Bæjarfulltrúar
með viðtalstíma
Fullnægjandi skipu-
lag á birgðabókhaldi
28. október 1982 - DAGUR - 7