Dagur - 16.09.1983, Blaðsíða 6

66
spjalla saman og bera saman
einnig haldið rally-cross keppnir,
hafa unnið með okkur að

■
- Pað eru engin
peningaverðlaun í sandinum eða
í kvartmílunni. Mér hefur líka
fundist það til leiðinda að vera
með peningaverðlaun og tel það
best að hver sjái um sig og
fjármagni sínar keppnir með
auglýsingum.
- Er nóg af keppnum?
6 - DAGUR - 16. september 1983
16. september 1983 - DAGUR - 7
Bragi Finnbogason sandspyrnu- og kvartmflumaður.
- Alls ekki og þessi eina
kvartmílubraut sem til er á
landinu, hún er jú staðsett á
rigningasvæði eins og þú veist og
það er því erfitt að koma
keppnum við, segir Bragi sem
notar Pontiacinn sem
fjölskyldubíl þegar hann er ekki
að keppa.
- Eg þarf að vísu að skipta um
blöndung til þess að láta bílinn
lulla í bæjarumferðinni, segir
Bragi, en þessa daga ekur hann
samt á milli staða á vörubíl,
þar sem Pontiacinn er enn fyrir
sunnan eftir síðustu keppni. Ekki
sér Bragi eftir þeim bensínlítrum
sem hann eyðir á keppnis- og
fjölskyldubílinn, eða eins og
hann sjáifur orðar það:
- Það er mín skoðun að það
sé ekki verra að eyða peningum í
íþróttir eða eitthvað annað sem
maður hefur gaman að í stað þess
að eyða þeim t.d. á barnum.
— segja húsverðimlr og reddaramir Þorsteinn Vignisson
og Þorvaldur Vestmann.
Það þarf trausta menn til þess
að halda öllu í röð og reglu í
húsnæði Bflaklúbbs Akureyrar
við Óseyri. Til þessa starfa
hafa þeir Þorsteinn Vignisson
og Þorvaldur Vestmann valist,
en sá síðamefndi á einnig sæti
í stjórn klúbbsins. Auðvitað
vora þeir félagarnir mættir
fyrstir manna það kvöld sem
blaðamaður Dags leit inn í
helgidóm bflaáhugamanna á
Akureyri og vafalaust hafa
þeir horfið síðastir á braut.
- Við sjáum hérna um
reksturinn, viðhaldið og allar
hinar reddingarnar, segir
Þorvaldur og Þorsteinn bætir því
við að þeir hafi nóg að gera.
- Hér koma félagsmenn og fá
tíma og dytta að bílum sínum og
draumurinn er sá að koma upp
almennilegu verkfærasafni, segja
félagarnir og formaðurinn sem
þarna skýtur inn kollinum bætir
því við að þeir sem eigi verkfæri
sem þeir eru hættir að nota megi
alveg ánafna Bílaklúbbi
Akureyrar þau.
- Er mikil aðsókn að
húsnæðinu?
- Það er talsvert og í vetur
voru mest sex bílar hér inni í
einu, segir Þorsteinn og nú bætir
Þorvaldur því við að það sé
upplagt fyrir hinn almenna
félagsmann að fá sér tíma og
tíma (sólarhringurinn kostar
aðeins 50 krónur) því þarna séu
alltaf fagmenn á vappi og
reiðubúnir til þess að gefa góð
ráð.
- Um að gera að svífa á
vesírana í klúbbnum og toga upp
úr þeim ókeypis ráð, segir
Þorvaldur og hinn húsvörðurinn
hann Þorsteinn er hjartanlega
sammála.
Myndlr og textí: ESE
Kristján Kristinnsson, formaður
eimsók^
-Sr
eyrar
ÞAÐ EINA SEM ÞARF ER AHUGENN
H
99
- Þetta byrjaði eiginlega
sem kjaftaklúbbur. Bflaáhuga-
menn á Akureyri komu reglu-
lega saman á þessa kjaftafundi
og það var svo að frumkvæði
Steindórs Steindórssonar að
Bflaklúbbur Akureyrar var
stofnaður. Það vora miklir
bjartsýnismenn sem stóðu að
þessari klúbbstofnun því í lög-
um félagsins var m.a. kveðið á
um að komið skyldi upp safni
til varðveislu gamalla bfla.
Þetta hefur ekki reynst mögu-
legt og við höfum því haldið
okkur við bflasýningarnar og
keppnirnar, sagði Kristján
Kristinsson, formaður Bfla-
klúbbs Akureyrar í léttu spjalli
við Dag, er við höfðum komið
okkur fyrir á kontor klúbbsins
á Óseyri.
Bílaklúbbur Akureyrar var
stofnaður 27. maí 1974 og gengu
Mér finnst peninga
verðlaunln hafa
veiiö tíl leiðinda66
— segir Bragi Finnbogason „fljótasti
maðurínna í bænum.
- Ég keppti fyrst árið 1980 í
torfærukeppni á jeppanum
hans Sigga Bald og varð annar
en síðan hef ég haldið mig við
fólksbflana, sagði Bragi Finn-
bogason hinn góðkunni akst-
ursíþróttamaður frá Akureyri
er hann var spurður um upphaf
keppnisferils síns.
- Mér fannst þetta alltof mikið
mas að vera með öll þessi drif og
þar sem mér þótti auk þess miklu
skemmtilegra að keyra fólksbíl
þá var valið í sjálfu sér ekki svo
erfitt, segir Bragi sem hefur
keppt ótrauður í sandspyrnunni
undanfarin ár og ætlar nú að snúa
sér að kvartmílunni af fullum
krafti.
Bragi keppir á Pontiac Firebird
árgerð 1967 og þessa stundina er
427 kúbika vél í bílnum. Bragi
kímir þegar ég spyr um
vélarstærðina enda kannski ekki
auðvelt að átta sig á því hvaða vél
er í bílnum þessa og hina
stundina, þegar maðurinn á
nokkrar vélar á lager.
- Ég hef sagt að 80% af vinnu
og peningum fari í að gera bílinn
klárann í keppni og hin 20% eru
þá fólgin í keppninni sjálfri.
Síðasta keppni kopstaði mig t.d.
í kringum 15 þúsund krónur en
þetta geta orðið mikið hærri
upphæðir ef eitthvað fer í bílnum
meðan á keppni stendur. Maður
reiknar alltaf með því að eitthvað
fari - annað væri óskhyggja en
töfræðilega held ég að maður
með sæmilegan bíl eigi að hafa
75% líkur á að koma með bílinn
óskemmdan úr sandspyrnu eða
kvartmílukeppni.
- Þarf þá ekki há
peningaverðlaun til að vega upp
á móti?
þá óformlegir meðlimir
svonefnds kjaftaklúbbs ásamt
fjölda annarra bílaáhugamanna í
klúbbinn. Svipaður fjöldi
meðlima hefur haldist í
klúbbnum allt frá upphafi og að
sögn Kristjáns Kristinssonar þá
eru nú hátt í 200 manns skráðir í
spjaldskrá þessa elsta og virtasta
bílaklúbbs landsins, en virkir
félagar munu vera um 50 talsins.
- Starf klúbbsins snerist í
upphafi aðallega um
torfærukeppnir en bílasýningar
urðu snemma fastur liður í
starfseminni. Bílasýningar hafa
verið haldnar árlega frá 1976,
alltaf á 17. júní og frá árinu 1978
höfum við haldið tvær
torfærukeppnir árlega.
Bílaklúbbur Akureyrar er
jafnframt eina félagið á landinu
sem enn heldur tryggð við
sandspyrnumar og svo höfum við
segir Kristján, en Glerárdalur
hefur alla tíð fóstrað bílaíþróttir
hér á Akureyri.
- Hvernig er aðstaðan sem þið
hafið í Glerárdal?
- Hún verður að teljast mjög
góð frá náttúrunnar hendi og eins
höfum við unnið mikið starf við
skipulagningu svæðisins. Við
hófumst handa í sumar við
byggingu einu
sandspyrnubrautarinnar á
landinu og er það verk hér um bil
hálfnað. Þá byggðum við rallý-
cross braut í fyrra en ég vil taka
það fram að það hefði ekkert
áorkast þarna ef við hefðumm
ekki notið stuðnings og hjálpsemi
þeirra Guðmundar
Guðlaugssonar, yfirverkfræðings
og Stefáns Stefánssonar,
verkfræðings hjá Akureyrarbæ
og Hilmars Gíslasonar,
verkstjóra og hans manna sem
verklegum framkvæmdum. Allir
þessir menn eiga þakkir skyldar
fyrir framlag sitt, segir Kristján
og getur þess jafnframt að það
sé ósk og von bílaklúbbsmanna
að þeir geti ræktað svæðið í
Glerárdal upp en það sé ekki
hægt fyrr en þeir losni við
öskuhaugana.
- Hvernig gengur með
fjármögnun vegna
starfseminnnar?
- Það hefur gengið þokkalega
að fjármagna starfið en það fer
versnandi eins og allt annað.
Tryggingar eru nú alveg að drepa
okkur og t.d. er
tryggingakostnaður í keppninni
núna um helgina 20 þúsund
krónur. Heildarkostnaður við þá
keppni verður um 50 þúsund
krónur og það þýðir að við
þurfum 500 manns til þess að
keppnin standi undir sér. Við
800 manns þannig að það er Ijóst
að við mokum ekkert inn af
peningum á þessum
torfærukeppnum. Síðan töpum
við peningum á öðrum keppnum
eins og rally-crossinu, þar sem
við fengum rétt tæplega 300
manns í sumar, þannig að við
megum þykjast góðir ef við
komum sléttir út, segir Kristján
en auk fyrrgreindra keppna þá
hefur félagið tekjur af
auglýsingum, sérstökum
auglýsingaspjöldum sem
velunnarar félagsins hafa auglýst
á en spjöld þessu eru við
keppnissvæðið í Glerárdal.
- Hvað með annað starf á
vegum klúbbsins?
- Við höldum stjórnarfundi
vikulega og almennir fundir eru
haldnir einu sinni til tvisvar í
mánuði. Þá koma félagsmenn
hingað í húsnæðið okkar og
bækur sínar. Við reynum einnig
að fjármagna dauða tímann á
vetrum með kvikmyndasýningum
en það hefur nú gengið svona
upp og ofan að fá myndir hjá
kvíkmyndahúsunum fyrir
sunnan.
- Hvernig fólk er félagar í
Bílaklúbbi Akureyrar?
- Það er af öllum stærðum og
gerðum. Allt frá 16 ára og vel yfir
fimmtugt. Það eru heldur engin
önnur inntökuskilyrði hjá okkur
en að félagsmenn séu 15 ára
gamlir og þeir hafi áhuga á
bílum. Þeir þurfa ekki einu sinni
að eiga bíl til að komast í félagið.
- Kvenfólk?
- Já, já. Það eru einar sex
stúlkur í félaginu og ég vil hvetja
konur jafnt sem karlmenn að
hafa samband við okkur ef þeim
langar í klúbbinn. Nýir félagar
eru alltaf velkomnir.
- Hvernig líst þér á keppnina
um helgina?
- Mér líst nokkuð vel á hana,
en því er ekki að leyna að það er
komið upp ákveðið vandamál
sem ekki er séð fyrir endann á.
Þetta vandamál er hvort leyfa
skuli keppendum sem hafa
álveltibúr í bílnunum að keppa
en alþjóða reglur kveða á um að
það skuli vera stálveltibúr í
bílunum. Keppendur voru fyrst
útilokaðir vegna þessa í
Grindavík fyrir skömmu og ég
sé ekki fram á annað en að þeir
sem eru með álveltibúrin að þeir
fái ekki að keppa hér. Við
tryggjum nefnilega hjá íslenskri
endurtryggingu sem aftur tryggir
keppnina hjá tryggingarfélagi úti
í Sviss. Við verðum því í einu og
öllu að fara eftir alþjóðareglum
og þá er sama þó álbúrin séu
jafnvel betri og öruggari en
stálbúrin. Reglur eru reglur og
við verðum að sæta þeim til jafns
við aðra.
Að öðru leyti líst mér vel á
keppnina og það sakar ekki að
geta þess að þarna ráðast úrslitin
í keppninni um
íslandsmeistaratitilinn. Fyrir
keppnina eru þeir Halldór
Jóhannesson frá Akureyri og
Bergþór Konráðsson úr
Fljótshlíðinni hnífjafnir og efstir
með 35 stig en í þriðja sæti er
Sigurður „Smurlaugur“
Vilhjálmsson sem keppir fyrir
bílakklúbbinn, með 24 stig.
Þessir þrír voru útilokaðir í
síðustu keppni vegna álbúranna
en þá skaust Sigurður Baldursson
frá Akureyri upp í fjórða sætið
með sigri í keppninni og hlaut
þar 20 stig. Það er því Ijóst að
keppnin verður hnífjöfn og
spennandi og það verður ekkert
gefið eftir, sagði Kristján.
, ,Nú er mér ekkert
að vanbúnaðiu
— segir Sigurður Baldursson sem mættur
er í torfæruslaginn.
- Daginn eftir að ég fékk
bflprófið þá flaug ég suður til
Reykjavíkur. Þetta var að
morgni til en um kvöldið ók ég
mínum eigin Willisjeppa
norður.
Þetta sagði Sigurður
Baldursson, sem sigraði í
torfærukeppninni við Grindavík
á dögunum er hann var spurður
að því hvenær áhugi hans á bílum
og bílaíþróttinni hefði vaknað.
Að sögn Sigurðar þá hefur
hann keppt í torfærukeppnum af
og til undanfarin ár en aðallega
hefur hann þó notað bíl sinn í
fjallaferðir en Sigurður hefur
einnig verið virkur félagi í
hjálparsveit skáta.
- Fram að þessu hef ég aldrei
verið með bíl sem hefur hentað
vel í torfærukeppnirnar en nú er
mér ekkert að vanbúnaði. Ég og
hann jafnaldri minn (Willis ’55
með 350 kúb. Chervolet-vél)
erum til í allt og aðalatriðið er að
vinna þessa kappa sem hafa
raðað sér í efstu sætin að
undanfömu, Allt annað svo sem
verðlaun eru aukaatriði, sagði
Sigurður Baldursson, sem nú á
möguleika á
íslandsmeistaratitlinum í
torfærukeppni.
„Það er um að gera að svífa á ves-
irana í klúbbnum og biðja um ókeypis
ráð46