Dagur - 10.02.1984, Blaðsíða 4

V _ p| lí'i&n — kfcPI- it
Siguröur Óli Brynjólfsson er
látinn, aðeins 54 ára gamall. Þó
að erfið sjúkdómslega síðustu
vikurnar gerði honum erfitt
fyrir, þá var hann allan tímann
meira og minna með hugann við
málefni bæjar og héraðs, sem
hann hafði helgað svo mikinn
hluta starfsorku sinnar.
Og alla tíð voru skólamálin
ofarlega á baugi hjá honum.
Enda hafa störf Sigurðar Óla haft
mótandi áhrif á framgang og
þróun skólamála hér á Akureyri
um langt árabil.
Lengstur var starfsferill hans
við Gagnfræðaskóla Akureyrar,
en þar kenndi hann samfellt í 30
ár. Samhliða kennslunni við
Gagnfræðaskólann starfaði hann
einnig við Iðnskóla Akureyrar og
síðustu árin kenndi hann ein-
göngu við þann skóla.
Þó að aðalstarf Sigurðar Óla
væri hjá þessum tveimur skólum,
þá tengdist hann öðrum skólum í
bænum í gegnum störf sín í
bæjarstjórn og skólanefnd. í
skólanefndinni átti hann sæti í 20
ár, þar af 12 ár sem formaður.
Þar og í bæjarstjórn Akureyrar
hafði hann, á mörgum sviðum,
forystu um að marka stefnuna í
þessum málaflokki.
Einnig má geta þess, að hann
var fulltrúi Akureyrar í Fræðslu-
ráði Norðurlandsumdæmis eystra
og formaður þess frá stofnun til
sl. árs.
Af þessu yfirliti er ljóst, að það
skarð sem SigurðurÓli skilur eft-
ir sig á þessum vettvangi verður
vandfyllt.
Leiðir okkar Sigurðar Óla hafa
víða legið saman í tengslum við
skólamálin. Fyrstu kynni okkar
urðu í Gagnfræðaskólanum, er
ég var þar við nám, skömmu eftir
að Sigurður Óli hóf þar kennslu.
Síðar urðum við samkennarar
þar um 14 ára skeið. Einnig hafa
leiðir okkar legið saman í störf-
um fyrir skólanefnd Akureyrar
og Fræðsluskrifstofu Norður-
landsumdæmis eystra.
Ég hef ætíð álitið það mikið
lán að fá að starfa með jafn ágæt-
um félaga og traustum samstarfs-
manni og Sigurður Óli ætíð reynd-
ist. Hann var hreinskiptinn, íhug-
ull og virti skoðanir annarra.
Hann gerði sér far um að setja sig
vel inn í þau mál sem hann var að
fjalla um hverju sinni og var því
fljótur að átta sig og fá yfirsýn
yfir viðfangsefnin.
En það sem skipti eflaust
mestu máli var, að hann var ætíð
heill í viðleitni sinni til að vinna
heimabyggð sinni sem best, og
þannig að öllum gæti liðið þar
vel. Þau viðhorf hans komu mjög
skýrt fram í störfum hans að
skólamálum.
Fyrir hönd skólanefndar Akur-
eyrar þakka ég, að leiðarlokum,
góðum dreng ánægjulega sam-
fylgd og sendi eftirlifandi eigin-
konu, börnum og öðrum ástvin-
um hans innilegar samúðarkveðj-
ur.
Ingólfur Ármannsson.
Lán og lífsgleði, sem við njótum
um ævina, verður ekki að öllu
leyti til vegna eigin verðleika,
heldur að miklu leyti vegna þess
fólks, sem við eigum samleið
með vegna ættartengsla, vináttu
eða samvinnu, sem verður til
vegna nágrannakynna.
Þessa lífsláns njótum við oftast
óafvitandi og finnst það sjálfsagt.
En þegar dauðinn lætur til sín
taka, óvænt og miskunnarlaust,
og náinn vinur og samferðamað-
ur er allt í einu horfinn af sjónar-
sviðinu, verður okkur ljóst hvað
við höfum átt og misst. Þá kemur
til sögunnar söknuðurinn og
þakklætiskenndin, sem við vilj-
um varðveita ævilangt upp frá
því.
Fregnin um að Sigurður Óli
Brynjólfsson væri fallinn frá svo
snögglega á góðum aldri, fannst
mér eins og fjarstæða og órétt-
læti, sem ég vildi neita að viður-
kenna. En enginn kemst hjá því
að sætta sig við þann harm, sem
að höndum ber, þó að þyngri sé
en tárum taki.
Við hjónin vorum svo lánsöm
að komast í kynni við Sigurð Óla
mjög fljótlega eftir að við fluttum
hingað árið 1946. Hólmfríður
mágkona mín var stundum til
húsa hjá okkur þegar hún var við
nám í Menntaskólanum, en þar
tókust þau kynni með þeim, sem
leiddu til hjónabands.
Á meðan heimili þeirra var í
Ytra-Krossanesi var mikill sam-
gangur milli heimila okkar, og
síðan bjuggum við hlið við hlið í
Þingvallastræti í sextán ár. Þegar
ég lít til baka yfir öll þessi liðnu
ár, finn ég verulega til þess hvað
kynnin við Sigurð Óla hafa verið
mikilsverður og ánægjulegur
þáttur í tilverunni, og hversu
margar góðar stundir við höfum
átt saman með fjölskyldum
okkar, eða í hópi annarra vina.
Þar bar aldrei nokkurn minnsta
skugga á í eitt einasta skipti.
Ánægjulegri gest en Sigurð Óla
var ekki hægt að fá í heimsókn.
Honum fylgdi alltaf frísklegur
andblær og létt glaðværð.
Við vorum ekki ævinlega sam-
mála, en ekki spillti það samlyndi
okkar og meiningamuninn af-
máðum við með gamansemi á
sameiginlegan kostnað.
Væri við einhver vandamál að
stríða þá sá hann alltaf broslegu
hliðina á þeim og kom öllum í
gott skap.
Hann var alltaf tilbúinn að
bregða á leik við krakkana okkar
á ýmsum aldri og vann vináttu
þeirra og aðdáun. Ekki taldi
hann eftir sér að taka þátt í ærsla-
leikjum með drengjunum og
skólafélögum þeirra, sem slædd-
ust að. Stundum tók hann allan
hópinn með sér út í Krossanes til
íþróttaiðkana og þar fór fram
eins konar keppni í frjálsum
íþróttum, en vitanlega í óform-
legum galsa og ekki var Sigurður
ÓIi vaxinn upp úr því að vera þar
fremstur í flokki.
Ekki munu gestirnir hafa farið
á mis við góðgerðir og oft hefi ég
heyrt minnst þessara stunda, sem
nefndar voru Krossanessvormót-
in.
Þó að Sigurður Óli hefði í
mörg horn að líta, gat hann fund-
ið stund til að tefla fjöltefli við
hóp stráka eða aðstoða við flókn-
ar þrautir, sem ætlaðar voru til
dægradvalar. Þá bar það oft við
að hann tók að sér að leiða villu-
ráfandi nemanda á rétta braut
þegar erfið prófraun var fram-
undan og sú þjónusta náði langt
útfyrir fjölskylduna og mun ævin-
lega hafa verið veitt án greiðslu.
Sigurður Óli hafði hlotið fjöl-
breyttar gáfur frá foreldrum
sínum, og öll voru þau systkinin
frábært námsfólk og luku
menntaskólanámi jafnframt því
að vera að mestu í fastri vinnu.
Og öll hafa þau lokið háskóla-
námi með mestu sæmd.
Sigurður Óli var ör í skapi, við-
mótshlýr og viðræðugóður. Gáf-
ur hans voru leiftrandi og mátti
næstum einu gilda um hvað var
rætt, þekking hans og skilningur
lét til sín taka. Áhugamál hans
voru fjölbreytileg og þátttaka
hans í félagsmálum var óhemju-
lega mikið starf. Vegna velvilja
hans og lipurðar var mikið leitað
til hans af fjölda fólks og oft
vegna mála, sem voru honum og
starfi hans óviðkomandi. Síminn
hans hringdi á öllum tímum dags-
ins og ekki síst í hádeginu, sem á
að vera matmáls og hvíldartími.
Dyrabjallan hringdi líka margfalt
á við það sem gerist í venjulegum
íbúðum og gestkvæmt var í meira
lagi á virkum dögum og helgum.
Vitanlega mæddi þetta ekki lítið
á húsmóðurinni, sem oftast hafði
veislu til staðar.
Áhugi Sigurðar Óla á félags-
og bæjarmálum var honum með-
fæddur og eðlilegur og hann vann
að þeim störfum af þegnskyldu,
en ekki framastriti og um eigin
fjárhagsafkomu sinnti hann lítt
og í viðskiptum vildi hann miklu
fremur vera sá er sætti tapinu, en
hinn, sem naut ábata.
Nú þegar hann er fallinn frá,
verður mörgum að minnast hans
og rifja upp liðin samskipti, og
aldrei hefi ég heyrt svo einróma
hlýju, þakklæti og söknuð við
fráfall nokkurs manns, og gildir
það um allan almenning, sam-
starfsfólk og gamla nemendur og
nýja. Sá sem nýtur slíkra eftir-
mæla að leiðarlokum hefur til
einhvers lifað lífinu.
Okkur hjónunum og börnum
okkar er dýrmæt minningin um
að hafa notið s.tmfylgdar og vin-
áttu Sigurðar Óla og minnumst
hans ætíð með þakklæti.
Hólmfríði og börnum hennar,
sem mest hafa misst, og öðrum
nánum ættingjum, sendum við
innilegar samúðarkveðjur og
biðjum um blessun og styrk þeim
til handa í þungum harmi.
Einar Kristjánsson.
Það var föstudaginn 13. janúar sl.
sem fundum okkar Sigurðar Óla
bar síðast saman á skrifstofu
blaðsins okkar, Dags. Þar höfum
við oft hist á liðnum árum sem
blaðstjórnarmenn og nánir sam-
starfsmenn til að ræða um mál-
efni blaðsins og um ýmis önnur
sameiginleg áhugamál.
Það leyndi sér ekki að Sigurður
Óli var þá orðinn sársjúkur mað-
ur en þó var hugsunin jafn skýr
og áður og áhuginn fyrir málefn-
um bæjar og byggðar í engu
minni. Talið barst einnig að rnál-
efnum flokks okkar og um stöðu
mála á hinum pólitíska vettvangi.
Hvoru tveggja var, að ég var
hræddur um að hann myndi
þreyta sig um of á löngum orð-
ræðum við mig eins og heilsu
hans var háttað og hitt að ég var
ferðbúinn og var á förum til N,-
Þingeyjarsýslu. Ég sagði því Sig-
urði að ég yrði að komast af stað
austur, væri reyndar þegar orð-
inn of seinn.
Viðbrögð hans voru á þann veg
að mér varð ljóst að hann vissi
upp á hár hvað fyrir mér vakti.
Hann hélt áfram að spyrja og
spjaila og gaf ekkert eftir frekar
en fyrri daginn, eins og hann
hefði ekki heyrt að ég væri tíma-
bundinn. Þegar ég loks stóð á
fætur til að kveðja tók hann af
mér loforð, að ég kæmi heim til
sín er ég kæmi að austan, því við
ættum svo margt vantalað. Hann
bað mig fyrir kveðju að Holti í
Þistilfirði til tengdasystkina
sinna. Það var síðasta kveðjan
sem vinir mínir í Holti fengu frá
honum því ég gisti einmitt þar
aðfaranótt mánudagsins sömu
nóttina og umskiptin urðu.
Þegar ég lít yfir farinn veg
hrannast fram í huga minn mörg
ljóslifandi atvik á um hálfrar ald-
ar tímabili sem við Sigurður Óli
höfum þekkst. Faðir hans, Brynj-
ólfur Sigtryggsson, var fyrsti
kennarinn minn, var farkennari í
minni heimabyggð og kenndi að
nokkru leyti á heimili mínu. Ég
leit mikið upp til þessa fræðara
míns, enda tel ég að hann hafi
verið góður kennari, fróður og
prýðilega greindur maður eins og
hann átti kyn til.
Sigurður Óli mun hafa verið
þriggja ára þegar ég sá hann
fyrst, en þá var hann í fylgd með
föður sfnum. Mér eru þessi fyrstu
kynni minnisstæð, því mér fannst
hann öðruvísi en flest önnur
börn, eitthvað í fari hans svo
áhugavert. Á uppvaxtarárum
hans bar fundum okkar oft
saman, við áttum mörg sameigin-
leg áhugamál, lík lífsviðhorf og
því þróaðist á milli okkar vinátta
sem aldrei bar á skugga. Ekki svo
að skilja að við værum alltaf sam-
mála því Sigurður átti það til að
ræða mál á þann veg að erfitt var
að skilja hvað hann var að fara og
þá bar það stundum við að slóst í
brýnu á milli okkar. En alltaf
vorum við sáttir þegar upp var
staðið.
í þessu karpi okkar á milli
kom Sigurður oft fram með nýjan
flöt á máli því sem við ræddum
um sem ég hafði ekki komið auga
á. Þess vegna leitaði ég oft ráða
hans í vandasömum málum.
Hann reyndist mér jafnan ráð-
hollur enda var hann yfirleitt
fljótur að átta sig á málum, bjó
yfir víðtækri þekkingu á mörgum
sviðum og vildi leysa allra vanda,
og manni leið vel í návist hans.
Það er mikið áfall fyrir eyfirsk-
ar byggðir að missa slíkan mann
sem Sigurður Óli var, langt um
aldur fram. Fyrir okkur fram-
sóknarmenn í Norðurlandi eystra
er fráfall hans mikið áfall því
hann var ráðgjafi okkar í mörg-
um málum sem forystumaður í
bæjarmálum Akureyrar um ára-
bil. Hann hafði mikla forustu-
hæfileika, var ötull baráttumaður
og góður og traustur félagi. Hans
skarð verður seint fyllt. Blessuð
sé minning hans.
Við Fjóla sendum fjölskyldu
hans innilegar samúðarkveðjur.
Stefán Valgeirsson.
Þakklætiskveðja bæjarstjórnar
til Sigurðar Óia, eftir nær aldar-
fjórðungs fórnfúst starf í þágu
Akureyrarbæjar.
Sigurður Óli Brynjólfsson,
bæjarfulltrúi lést þriðjudaginn
31. janúar. Ég veit ég tala fyrir
munn okkar allra, þegar ég segi,
að mikil eftirsjá er að þeim
manni, bæði vegna dugnaðar
hans og heillandi persónuleika.
Sigurður Óli fæddist 8. septem-
ber 1929. Hann kvæntist Hólm-
fríði Kristjánsdóttur og áttu þau
5 börn. Auk fjölskylduföður-
starfsins valdi Sigurður Óli
kennslu og stjórnmál að ævi-
starfi. Þó átti sveitin og það sem
henni tengdist alltaf sterk ítök í
honum, og ófáir held ég að dag-
arnir hafi liðið, án þess að hann
brygði sér norður fyrir á og niður
að sjó, þar sem sveitakyrrðin rík-
ir þó enn.
Árið 1958 liggja leiðir Sigurðar
Óla fyrst í bæjarstjórn, þá var
hann varamaður Framsóknar-
flokksins. Árið 1962 er hann svo
kjörinn bæjarfulltrúi og hefur
gegnt því starfi síðan. Auk þess
sat hann í bæjarráði frá 1966,
hann var formaður skólanefndar
frá 1970-1982 og sat £ ýmsum
öðrum nefndum á vegum bæjar-
ins þessi 22 ár, enda búa fáir yfir
meiri reynslu og þekkingu í mál-
efnum Ákureyrarbæjar en hann
gerði. Og hann kunni að miðla af
þekkingu sinni. Ég kynntist Sig-
urði Óla fyrst þegar ég sat á
skólabekk og hann stóð við töfl-
una og kenndi okkur krökkunum
á lifandi og skemmtilegan hátt
um eðli hlutanna. Sem samstarfs-
maður í bæjarráði var hann ekki
síðri kennari.
Það gerist oft með fólk sem sit-
ur lengi í sama starfi að það verð-
ur samdauna því og lokað fyrir
nýjungum. Þannig var Sigurður
Óli ekki, hann var ævinlega til-
búinn í nýjan slag, hafði einstakt
lag á að draga fram skýrar and-
stæður í málum og ég held að
hann hafi haft gaman af smárifr-
ildi öðru hverju. En þegar á
reyndi var enginn maður sam-
vinnufúsari og réttlátari en ein-
mitt hann.
Sigurður Óli situr ekki lengur
meðal okkar en minningin um
hann, hugsjónir hans og lífsvið-
horf deyja ekki.
Fyrir hönd bæjarstjórnar Ak-
ureyrar votta ég Hólmfríði eig-
inkonu Sigurðar Óla, börnum
hans og öðrum aðstandendum
dýpstu samúð.
Valgerður H. Bjarnadóttir,
forseti bæjarstjórnar Akureyrar.
Með örfáum, fátæklegum orðum
vil ég að leiðarlokum þakka vini
mínum, Sigurði Óla, samfylgd-
ina. Hann var maður vammlaus
og vítalaus í starfi sínu og hollur
í hugum. Sorglegt er nú að sjá
hann hafa brennt krafta sína upp
í ákafanum, en þannig var hann,
og heiðvirðara manni hefég ekki
kynnst. Með orðum Gríms Thom-
sens sendum við Gréta þér, Fríða,
okkar dýpstu samúðarkveðjur.
Vammlaúsum hal og vítalausum fleina
vant er ei, boglist þarf hann ei að reyna,
banvænum þarfhann oddum eiturskeyta
aldrei að beita. Tryggvi Gíslason.
Það er hlutskipti stjórnmála-
manna að takast á um skoðanir,
deila um upplýsingar meta tölur
og staðreyndir út frá ólíkum
sjónarmiðum. Þetta er auðvitað
skiljanlegt í ljósi ólíkra lífsskoð-
ana og reynslu. Hver sá sem
tekur að sér pólitíska trúnaðar-
stöðu og sinnir henni af sæmilegri
alvöru verður jafnan að ganga til
verka í samvinnu við aðra menn,
og taka tillit til annarra sjónar-
miða.
Fyrsta samtal okkar Sigurðar
Óla Brynjólfssonar var pólitísk
rimma, þar sem höggvið var ótt
og títt á báða bóga og stóru orðin
ekki spöruð. Mér þótti nóg um
og leist fremur þunglega á að við
ættum eftir að starfa saman, enda
var það naumast í sjónmáli í það
sinn.
Ég kynntist honum fyrst að
ráði eftir bæjarstjórnarkosning-
arnar 1978, þegar við hófum að
starfa saman í endurnýjuðum
vinstri meirihluta í bæjarstjórn
Akureyrar og enn betur eftir
myndun meirihluta að afloknum
bæjarstjórnarkosningum 1982.
Éftir langar setur, og harðar
umræður á mörgum samninga-
fundum lá fyrir uppkast að mál-
efnasamningi. Á síðustu stundu
kom í ljós að Alþýðuflokkurinn
óskaði ekki eftir að eiga aðild að
meirihlutanum á þeim forsendum
sem samkomulag gat orðið um,
og þar með var einn reyndasti
bæjarfulltrúinn úr leik.
Við áttum þá fund með okkur,
fulltrúar þeirra flokka sem eftir
voru, heima hjá Sigurði Óla og
ræddum fram og aftur hvað gera
skyldi. Fyrir hann sem hafði lang-
mesta reynslu okkar sexmenn-
inga í sveitarstjórnarmálum hef-
ur ákvörðunin um að mynda slík-
an meirihluta áreiðanlega verið
næsta erfið, þegar þess er gætt að
í hópnum voru þrír nýliðar og
tveir þeirra auk þess fulltrúar fyr-
ir stjórnmálaafl sem nálgaðist
pólitísk viðfangsefni með nokkuð
öðrum hætti en hinir hefðbundnu
stjórnmálaflokkar. Þá eins og oft
áður tók Sigurður Óli af skarið
með sínum sérstæða hætti, spurði
þessarar einföldu spumingar hvort
við ættum ekki bara að reyna.
Þannig var Sigurður Óli sem
stjórnmálamaður og samstarfs-
maður. Gæddur þeim frábæra
hæfileika að geta haldið fram sín-
um málstað, af öllum þeim þrótti
sem hann átti til, deilt og ávítað,
tekið við ádeilum frá okkur
hinum, en þurrkað það allt sam-
an út í einu vetfangi þegar nóg
var komið og samkomulag gat
orðið. Stóð við hvert orð sem
samið var um, reiðubúinn til að
taka undir áhugamál annarra og
gera þau að sínum, ef svo bar
undir.
Síðasta samtal okkar var með
öðrum blæ en það fyrsta, umræðu-
efnið annað. Heilsu hans hafði þá
hrakað verulega, en um það vildi
hann ekki ræða, þess í stað
spjölluðum við um skáldskap og
listir. Við kvöddumst með mikilli
vinsemd og sáumst ekki aftur. Ég
er þakklátur fyrir það lærdómsríka
tímabil sem ég átti þess kost að
starfa með Sigurði Óla. Slíkir önd-
vegismenn eru því miður ekki á
hverju strái.
Ég votta Hólmfríði og öðrum ást-
vinum hans mína dýpstu samúð.
Helgi Guðmundsson.