Dagur - 01.02.1985, Blaðsíða 10

10 - DAGUR - 1. febrúar 1985
„Þetta kom mjög fljót-
lega í Ijós, ég var kom-
in 2 mánuði á leið þeg-
ar sást í sónar að ég
ætti von á tvíburum.
Viðbrögðin? Þau voru
jákvæð þegar ég var
búin að jafna mig eftir
fyrsta sjokkið. Að vísu
var meiningin aðfá eitt
lítið til að leika sér að í
ellinni, en þetta var
bara gaman, sérstak-
legafyrir eiginmanninn
því þetta eru fyrstu
börnin hans. “ Við sitj-
um yfir koffeinlausum
Bragakaffibolla hjá
Hrefnu Birgisdóttur,
en hún og eiginmaður
hennar, Gunnar Karls-
son eignuðust tvíbura
þann 24. október sl.
Við spyrjum hana um
meðgönguna.
„Óneitanlega var hún töluvert
erfiðari, ég varð að hætta að
vinna og halda að mestu kyrru
fyrir. Þá tók ég fram prjónana og
prjónaði ósköpin öll, ég var satt
að segja alveg búin að fá nóg, en
í 7. mánuðinum fengum við að
eigin ósk að vita að þetta voru
strákur og stelpa og þá tók ég
fram prjónana að nýju og prjón-
aði eina bláa peysu og eina
rauða, svona af skyldurækni.
Undir það síðasta var ég farin að
sofa ansi lítið á næturnar, stelpan
var í sitjandi stellingu og hún
þrýsti svo mikið á mig. En þetta
er fljótt að gleymast þó það hafi
verið erfitt."
- Þau voru tekin með keisara-
skurði?
„Já og það er alveg heilmikil
upplifun, ég fékk mænudeyfingu
og var því vakandi allan tímann
og gat fylgst með og tekið þátt í
fæðingunni eins og um venjulega
fæðingu hefði verið að ræða. Eg
myndi ráðleggja öllum konum
sem fara í keisaraskurð að láta
deyfa sig, en ekki svæfa. Maður
er mikið fljótari að jafna sig á
eftir.“
- Þú hefur þá ekkert kviðið
fyrir?
„Nei, nei, þetta er ekkert mál,
ég myndi hiklaust fara aftur ef
svo bæri undir.“
- Þú ætlar að halda áfram?
„Fyrst ég er byrjuð á annað
borð, þá ætla ég að eiga 1 í
viðbót.“
- Tvíbura aftur kannski?
„Það er nú búið að spá því fyrir
mér. að það verði þríburar næst,“
Hrefna hlær að þessu og sýpur á
koffeinlausa Bragakaffinu.
- í sambandi við keisaraskurð-
inn, er ekki fjöldi manns við-
staddur?
„Jú þetta var bara meiriháttar
partý! Jónas Franklín skar mig,
en hann þurfti svo að hlaupa frá
og þá tók Bjarni Rafnar við og
saumaði, síðan voru þarna 2
Ijósmæður, Guðríður og Ingi-
björg, fyrir utan allt skurðstofu-
liðið, nú og að sjálfsögðu var
Gunnar viðstaddur. Þannig að
það var vel partýfært."
- Hvað voru þau stór?
„Strákurinn sem heitir Gunnar
Már var lO'/í: mörk og stelpan,
Ragnheiður Diljá var 11 V4,“
Jákvœð viðbrögð
eftirjyrsta sjokíað
- sagði Hrefna Birgisdóttir sem eignaðist strák og stelpu þann 24. október á síðasta ári
- Diljá, sóttuð þið hugmynd-
ina í Vefarann hans Laxness?
„Nei, ekki var það. Þetta nafn
hefur lengi verið til í minni fjöl-
skyldu. Sagan segir að fyrir langa
löngu hafi franskt skip strandað
einhvers staðar undir Eyjafjöll-
um og gengu skipbrotsmenn á
land og komu á bæ þar sem for-
móðir mín á að hafa búið. Gerði
einn fransmaðurinn henni barn
og tók af henni það loforð áður
en hann hvarf á braut að ef barn-
ið yrði telpa myndi hún skíra það
eftir móður hans, en hún mun
hafa heitið Dalía. Eitthvað
skolaðist nafnið til hjá henni
blessaðri og úr varð Diljá. Nafnið
hefur síðan verið til í fjölskyld-
unni og amma mín hét á mig þeg-
ar ég var lítil að ef ég myndi eign-
ast stelpu að skíra hana þá
Diljá.“
Eftir þessa sögu spurði ég
Hrefnu hvernig hefði gengið eftir
að heim kom.
„Satt að segja hefur gengið al-
veg sérlega vel, miklu betur en ég
þorði nokkurn tíma að vona. Ég
held að aldurinn skipti miklu
máli, þetta hefði verið allt öðru-
vísi ef maður hefði eignast tví-
bura ungur og tiltölulega óþrosk-
aður.“
- Hvernig hafa næturnar
verið?
Hann er stoltur hann Gunnar Karlsson með tvíburana sína, Ragn-
heiði Diljá og Gunnar Má.
„Næturnar eru tiltölulega ró-
legar hjá okkur, þau sofa yfirleitt
alla nóttina, rétt vakna til að fá
sér pela. Það hefur engin and-
vökunótt komið enn, 7-9-13.
(Og 3 högg undir borð!)
Hrefna segir að þeim Gunnari
þyki tvíburarnir mjög ólíkir bæði
að útliti og skapgerð. „Þau eru
svo ólíkar persónur, að erfitt er
að stilla þau saman,“ segir hún.
„Stelpan er mikið rólegri og er
yfirleitt ósköp vær. Það þarf
meira að hafa fyrir stráknum,
hann er kröfuharðari. Þetta er
bara eins og úti í lífinu, þar er svo
lítið vesen með okkur konurn-
ar.“ Blaðamaður samsinnti því,
enda mikill sannleikur.
Börnin voru sofandi, en
vöknuðu rétt mátulega til mynda-
töku. Þó þau væru glorsoltin voru
þau hin rólegustu fyrir framan
myndavélina og létu sér vel líka.
Á meðan á myndatökum stóð
sagði Hrefna mér frá því að börn-
in hefðu tekið gríðarlegum fram-
förum, þau væru mjög hraust og
líklega orðin 6-7 kíló að þyngd.
Þegar ég var að kveðja horfði
Gunnar Már á eftir mér stórum
augum eins og hann væri að
hugsa: Hvað var þessi manneskja
að trufla mig frá mat mínum!
-mþþ