Dagur - 22.05.1985, Blaðsíða 6

6 - DAGUR - 22. maí 1985
„Það er nú aðallega
vellingur og slátur“
- Spjallað við bræðurna Aðalstein og Jón Aðalstein
Jónassyni sem búa á Hrauni í Öxnadal
Veðrið var sérlega gott þann
dag sem við bönkuðum upp á
hjá ábúendum að Hrauni í
Óxnadal. Það þurfti ekki nema
þrjú högg að gömlum sið, því
þá var kominn til dyra glað-
legur eldri maður.
„Ég er nú á leið í bæinn með
bróður mínum, svo það verður
frekar lítið um viðtal," sagði
hann.
Það er ekki hægt að vera kom-
inn langt fram í Öxnadal og fá
ekki að spjalla örlítið við þá sem
þar búa, svo fundið er umræðu-
efni í snarhasti til að missa nú
ekki af þessum ágæta manni í
hendur Akureyringa.
Við komuna að Hrauni veitt-
um við athygli nýrri dráttarvél
sem stóð í híaðinu, svo byrjað er
á að spyrja hvað svona gripur
kosti.
„Hún kostar um 420 þúsund
áður en búið er að endurgreiða
skattinn," segir viðmælandi
okkar.
Sá skattur sem um er rætt er
skattur sem ríkið greiðir þeim til
baka sem kaupa dráttarvélar til
landbúnaðarstarfa.
„Þeir fá ekki neitt sem kaupa
vélar í öðrum tilgangi."
Þá verður að koma með næstu
spurningu áður en allt er um sein-
an.
- Hvað ertu búinn að búa
lengi hér að Hrauni?
„Ég flutti hingað með foreldr-
um mínum árið 1938. Mamma
hefur verið heima fram til þessa
en er nú komin á Kristnesspítala,
enda orðin 91 árs. Annars búum
við tveir bræðurnir hér.“ - í þess-
um orðum töluðum er sagt innar
Séð heim að Hrauni.
í húsinu, „góðan daginn". Þar er
þá kominn hinn bróðirinn, hress
að sjá eins og sá sem við höfum
reynt að halda uppi á „snakki“
með heldur ófrumlegum spurn-
ingum.
„Talið þið við þennan, því
hann er kaupandi að blaðinu,“
segir sá fyrri og hlær.
Við látum ekki segja okkur
slíkt tvisvar og spyrjum þessa
heiðursmenn til nafns.
„Ég heiti nú Aðalsteinn, og
hann reyndar líka því hann heitir
Jón Aðalstein," segir sá sem síð-
ar kom til dyra og hlær dátt.
Þeir bræður Aðalsteinn og Jón
Aðalsteinn eru Jónassynir, og þá
vaknar forvitnin vegna tengsla
við Hraun í Öxnadal.
- Var hann skírður eftir hin-
um eina sanna Jónasi?
„Nei, nei, pabbi var ekki
skírður eftir Jónasi Hallgríms-
syni. Hann er skírður eftir manni
sem hér bjó fyrir aldamót og hét
Jónas Jónatansson.“
- En hvað um Jónas Hall-
grímsson, verðið þið aldrei varir
við hann hér á heimaslóðum?
„Nei aldrei, hann hefur ekkert
látið okkur vita af sér,“ sagði Jón
Aðalsteinn.
- Hvað um kveðskapinn hans,
kunnið þið eitthvað eftir hann?
„Jú eitthvað kann maður
ennþá. Annars er maður farinn
að ryðga ansi mikið í því,“ sagði
hann ennfremur.
- Er ónæði af fólki sem kemur
hér og vill skoða staðinn?
„Nei það er ekkert ónæði,“
segir Aðalsteinn. „Það er mjög
eðlilegt að fólk vilji skoða stað-
inn og sjá hvar skáldið átti
heima.“
- Hvað vill fólk helst sjá?
„Það er aðallega að spyrja um
hvar gamli bærinn hafi staðið. En
þessi bær stendur að mestu leyti
á grunni þess gamla.
- Ef við snúum okkur að bú-
skapnum, hvaða búgreinar
stundið þið aðallega?
„Við erum bara með fjárbú-
skap,“ segir Aðalsteinn. „Að
vísu eigum við nokkrar merar
líka en það er bara til gamans."
Þeir bræður sögðust vera að
fara til Akureyrar að sækja áburð
og fleira. Ekki sögðust þeir fara
oft í bæinn.
„Þeir sem búa hér í kringum
okkur fara þeim mun oftar.“
- Hvor ykkar keyrir vörubíl-
inn? En hann sáum við er rennt
var heim í hlað.
„Ég keyri,“ sagði Aðalsteinn,
enda hefur Jón ekki próf. „Nei ég
hef alltaf haft frekar erfiða sjón,
og þess vegna tók ég aldrei próf,
aftur á móti fékk ég verðlaun fyr-
ir 10 ára akstur frá tryggingunum
um daginn, og það þótti mér
skemmtilegt. Það kemur til af
því að bíllinn er á mínu nafni,"
segir Jón Aðalsteinn og hlær
dátt.
- Þið eruð með heimarafstöð,
hvernig hefur það gengið?
„Ekki þarf að sjá eftir þeim
krónum sem settar voru í hana.
Það er meðal annars það sem
hefur hjálpað okkur með ekki
stærra bú en við höfum, að ekki
höfum við þurft að borga
rafmagn. Við þurfum að vísu að
hafa olíukyndingu með, yfir erf-
iðasta tímann, en stöðin hefur
staðið fyrir sínu og vel það. Það
hefur aðeins einu sinni þurft að
líta á dínamóinn í henni, það er
nú það eina,“ segir Aðalsteinn og
virðist ánægður á svip.
„En þeir voru búnir að marg-
bjóða okkur rafmagn, ekki vant-
ar það!“ segir hann ennfremur.
- Það er varla mögulegt að
eyða tíma þessara hressu bænda
öllu lengur, svo síðasta spurning-
in er komin fram á varirnar.
- Hvor ykkar sér um matseld-
ina yfir sauðburðinn, þegar mikið
er að gera?
„Blessaður það er ekkert mál,“
segir Aðalsteinn. „Við erum báð-
ir í þessu, annars hef ég mjög
gaman af að stússast í matar-
gerð.“
- Hvað er mest á borðum?
„Það er nú aðallega vellingur
og slátur. Hann Jón er snillingur
í sláturgerð,“ segir Aðalsteinn og
klappar bróður sínum létt á öxl-
ina. „Við eigum alveg yfrið nóg
af slátri núna.“
Með þessum orðum þykir okk-
ur vera tími til kominn að kveðja
þessa heiðursmenn sem voru á
leið til Akureyrar í kaupstaðar-
ferð. gej
Bræðumir á tröppunum að Hrauni.