Dagur - 24.09.1988, Blaðsíða 8

8 - DAGUR— 24. september 1988
- frá ferð karlakórsins Heimis í Skagafirði til ísraels og Egyptalands
Jerúsalem! - Óljós minning úr biblíusögutímum, þegar takmarkið var það eitt að vera fermdur og losna úr skóla.
Jerúsalem! - Vettvangur ógnvekjandi frétta frá fyrstu minningu um þetta nafn, með ívafi ofstækis, haturs og heittrúar.
Jerúsalem! - Sveipuð dýrðarljóma af frásögn hinnar helgu bókar um líf og starf Jesú Krists, en þó fjarræn og spyrjandi.
Magnþrungið myrkrið virðist þykkt af rökum og kæfandi hita Miðjarðarhafsstrandarinnar.
Maður hefur á tilfinningunni að það veiti mótstöðu þegar þéttsetin langferðabifreiðin ryðst inn í það út frá öskrandi þotugný
Ben Gurion flughafnarinnar við Tel Aviv, um gróðurríkt og flatt akurlendi í fyrstu, en fer brátt að sækja á brattann.
Við erum á leið upp til Jerúsalem. Framandi og nýstárlegt landslagið þýtur hjá
og lýsing hraðbrautarinnar nægir aðeins til að merkja forvitni um það sem fjær er í myrkrinu.
Það var klukkan 8.25 í morgun mánudaginn 6. júní 1988 að Flugleiðaþotan seig afstað frá flugstöð Leifs Eiríkssonar, í átt til
flugbrautarinnar, með félaga úr karlakórnum Heimi í Skagafirði, ásamt fylgdarliði og fararstjórum innanborðs.
Ferðinni er heitið til landsins helga, ísraels, og Egyptalands.
Greinarhöfundur, Kristján Stefánsson Gilhaga II, með forláta byssu sem
hann keypti í ísracl. Þetta er minjagripur, líklcga ættaður frá Suður-Jemen.
Skeftið er útskorinn rándýrshaus með ekta villidýrstönnum.
að er Guðni Þórðarson
og ferðaskrifstofan Sól-
arflug sem skipulagt hafa
ferðina og Guðni er
jafnframt fararstjóri ásamt Sverri
Einarssyni. Með í för, og kórnum
til liðveislu, eru óperusöngvar-
arnir Sieglinde Kahmann og
Sigurður Björnsson, sömuleiðis
Friðbjörn G. Jónsson ásamt eig-
inkonu sinni, en honum má lík-
lega þakka það fyrst og fremst að
þessi ferð var farin.
Það er um hádegisbil er við
lendum í Heathrow flughöfninni
við London til að skipta um
farkost. Og hér fáum við fyrst að
kynnast reglum og aga þeim er
viðgengst víðast út í hinum stóra
heimi. íslendingseðlið má því
leggja til hliðar í bili þar sem
sjálftúrgingsháttur og mannalæti
hvers konar verða nú fjötrar á
ferð. Bljúg og auðmjúk lötrum
við því undirgefin yfirboðurum
okkar úr einurn stað í annan,
þessa ógnarstóra völundarhúss.
Bíða hér, fara þangað, bíða þar,
og svo er komið að farangurs-
skoðun og yfirheyrslum um
hann. Gífurlega ströng gæsla er
hjá ísraelskum yfirvöldum vegna
sífelldra hryðjuverka og nú erum
við spurð spjörunum úr og síðan
leidd að töskunum okkar, látin
skoða ofan í þær í ásýnd örygg-
isvarða og staðfesta að allt sé
með sömu ummerkjum. „í hvað
margar töskur pakkaðir þú?“
„Bað einhver þig fyrir pakka?“
„Þekkirðu nokkurn í ísrael?“ Að
lokum þetta: „Taktu ekki við
neinu frá neinum héðan í frá, til
ísrael."
Málakunnátta ferðalanga er
ákaflega takmörkuð, skringileg
tilsvör og hegðan eru tíð fyrir-
bæri, en spennan, óttinn og eftir-
væntingin virka á móti og lam-
andi á alla gamansemi. Mjög svo
einkennileg stemmning er því ríkj-
andi og að einhverjum klukku-
tímum liðnum sjáum við út um
glervegg hvar Boeing 727 júmbó-
þotan er dregin upp að bygging-
unni, útgangurinn teygir sig líkt
og fílsrani yfir bilið sem á milli er
og við göngum um borð. Þetta
tröllvaxna ferlíki silast svo af stað
í átt til flugbrautar á meðan undr-
unarsvipurinn enn og einu sinni
uppmálast á andlitum Skagfírð-
inganna. Sagt er að sæti séu fyrir
500 farþega, auk farangurs, og
áður en varir æðir hún af stað í
loftið. Tröllauknir hreyflarnir
ryðjast með okkur gegnum skýja-
þykknið, norðaustur yfir Alpana
og innan tíðar verður Evrópa að
baki. Mikið lifandis ósköp er
maður nú annars lítill innan um
allt þetta:
Á vængjum þöndum yfir lönd og
álfur í austurveg.
Líkt og erfrjáls minn hugursvífur,
sjálfur nú sveima ég.
Útþráin rík mig hefur hár í haldi.
Hve hér er ég smár, á örlaganna
valdi.
Komið til Jerúsalem
Og Miðjarðarhafsbotninn nálgast
óðum með strönd nýrrar heims-
álfu; Asíu.
Vegurinn leitar stöðugt á bratt-
ann og Iandið verður hrjóstugra,
það lítið af sést, stöku tré á
stangli er virðist standa á berum
klettaskriðum þar sem vegurinn
hefur verið skorinn gegnum ával-
ar fjallöldur. Svo birtist Jerúsal-
emborg, eða Ijósaslæða sem
bylgjast yfir öldur og dali. Innan
stundar er staðnæmst við tignar-
legt, stórt og nýtískulegt hótelið
sem verður okkar aðsetur fyrst
um sinn.
í flughöfninni niðri á Ben
Gurion kom til móts við okkur
glaðhlakkalegur karl, kominn vel
til ára sinna, eða jafnaldri þess
elsta í okkar hópi. Ben Shaloom
heitir hann og hefur það hlutverk
að vera okkar leiðarljós meðan
dvalist er í ísrael. En í ár heldur
stjórnin upp á 40 ára afmæli ísra-
elsríkis og af því tilefni bauð hún
karlakórnum Heimi í söngferð til
landsins og greiðir ferðakostnað
að hálfu. Sérstök deild í mennta-
málaráðuneytinu sér um þessa
hlið mála og skrifstofustjóri
þeirrar deildar er eiginkona stað-
arleiðsögumannsins Ben Sha-
loom. Hann er búinn að missa
tvær fjölskyldur í stríðinu, fyrr-
um óperusöngvari og söng þá í
vestrænum óperum. Mjög svo
frísklegur og skemmtilegur karl
og auðvitað fróður um sögu
lands, staða og þjóðarinnar þó
ekki sé hann þar lenskur. Hann
afhendir nú öllum hattkúf, að
mér skildist að gjöf, og til notk-
unar í steikjandi sólarhita kom-
andi daga. Lyklum að hótelherb-
ergjum úthlutað í anddyri, sval-
andi ávaxtasafi boðinn meðan
beðið er og svo gengur fólk til
svefns.
Eins og gengur til í lífinu eru
ekki allir jafn ánægðir með sitt
hlutskipti, en ekki hefðum við
hjónin getað hugsað okkur betri
vistarveru en þetta herbergi nr.
23 á 7. hæð Knesset Tower
hótelsins. Vistlegt, rúmgott og
snyrtilegt, snyrting með sturtu,
eldhúsbekkur með vaski og tveim
eldunarhellum, svalandi loftræst-
ing heldur hitastiginu þolanlegu.
Þunnt lak til yfirbreiðslu í svefni
stingur óneitanlega í stúf við
þykkar dún- eða vatteraðar sæng-
urnar heima á íslandi.
Olíufjallið jafn tignarlegt
og Blönduhlíðarfjöllin
Þriðjudagurinn 7. júní er vakið
með símhringingum korter fyrir
níu og nú er mál að rísa. Hlað-
borð bíður okkar til morgunverð-
ar en margir eru óvanir því að
byrja daginn á að borða mikið.
Það verðum við þó að gera í
þessu ferðalagi því að maður er
svo ekki fyrr en síðdegis eða á
kvöldin, eftir skoðunarferðir.
Egg, brauð, smjör, ostar, súr-
mjólk og ávextir líklega í tugatali
eru þó freistandi, einkum ávext-
irnir, ferskir og ljúffengir. Enda
er borðað með bestu lyst að sjá.
Þannig gekk þetta til alla daga á
morgnana. Máltíðin að kveldi
var kjöt að aðaluppistöðu, ýmist
nautakjöt, kalkún eða kjúkling-
ar, ekki soðnar sósur en mayon-
es og ávaxtasalöt í miklum mæli.
Mjög mikið og sterkt krydd er
notað og kartöflur gegna næstum
aukahlutverki við matargerðina,
en því meira af baunum, maís og
hrísgrjónum. Ávaxtasafinn er
þykkur og góður, enda mikið
notaður, sem og auðvitað borð-
vín og bjór. Kranavatnið er
ómengað og gott þarna í Jerúsal-
em og engin ástæða til að óttast
það, en tortryggni var mikil,
a.m.k. fyrst lengi vel á nánast allt
sem inn fyrir varirnar kom.
Að loknum morgunverði hóf-
ust svo skoðunarferðir um sögu-
fræga staði og er það auðvitað
fastur rúntur sem ferðamönnum
er ætlaður þarna, sem og annars