Dagur - 23.12.1988, Blaðsíða 6

6 - DAGUR - 23. desember 1988
ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31,
PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI, SÍMI: 24222
ÁSKRIFT KR. 800 Á MÁNUÐI
LAUSASÖLUVERÐ 70 KR.
GRUNNVERÐ DÁLKSENTIMETRA 530 KR.
RITSTJÓRI:
BRAGI V. BERGMANN (ÁBM.)
FRÉTTASTJÓRI: KRISTJÁN KRISTJÁNSSON
UMSJÓNARMAÐUR HELGARBLAÐS: STEFÁN SÆMUNDSSON
BLAÐAMENN:
ANDRÉS PÉTURSSON (íþróttir),
ÁSLAUG MAGNÚSDÓTTIR, BJÖRN JÓHANN BJÖRNSSON
(Sauöárkróki vs. 95-5960), EGILL H. BRAGASON,
FRÍMANN HILMARSSON (Blönduósi vs. 95-4070),
INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavík vs. 41585),
JÓHANN ÓLAFUR HALLDÓRSSON
(Reykjavík vs. 91-17450, pósthólf 5452, 105 Reykjavík),
MARGRÉT ÞÓRA ÞÓRSDÓTTIR, ÓSKAR ÞÓR HALLDÓRSSON,
STEFÁN SÆMUNDSSON, VILBORG GUNNARSDÓTTIR,
LJÓSMYNDARAR: GUÐMUNDUR HRAFN BRYNJARSSON,
TÓMAS LÁRUS VILBERGSSON,
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRÍMANN FRÍMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI:
HAFDÍS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASÍMI 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
JólaMður
Senn fer að höndum fæðingarhátíð frelsar-
ans, Jesú Krists. Þessi stærsta kirkjuhátíð
ársins skipar sérstakan sess í hugum krist-
inna manna um heim allan, þótt þeir undir-
búi komu hennar með mismunandi hætti,
því sinn er siður í landi hverju. Hér á landi
er jólaundirbúningurinn umfangsmikill hjá
þorra landsmanna og sumum kann að finn-
ast nóg um allt það tilstand sem jólunum
fylgir nú í seinni tíð. Hins vegar er ekkert
nema gott um það að segja þótt kristnir
menn vilji gefa gjafir og gleðja vini og
vandamenn venju fremur á þessari miklu
hátíð. Svo lengi sem sjálfur boðskapur jól-
anna gleymist ekki, er ekki til skaða þótt
umgerðin sé fyrirferðarmikil.
Jólin eru hátíð friðarins. Boðskapur
þeirra er friður á jörð, byggður á batnandi
sambúð einstaklinga og þjóða. Enginn hef-
ur komið þeim boðskap betur til skila en sá
sem jólin eru helguð. Boðskapur frelsarans
er enn í fullu gildi og ef til vill hefur
mannkynið aldrei haft meiri þörf fyrir þann
boðskap en nú. Víða um heim geisa styrj-
aldir og stórveldin ráða yfir gereyðingar-
vopnum sem nægja myndu til að granda
öllu lífi á jörðinni. Þótt teikn séu á lofti um
að ef til vill takist samkomulag um eyði-
leggingu slíkra vopna á komandi árum, er
löng leið fyrir höndum áður en því marki
verður náð.
Jólin eru hátíð ljóssins, hátíð barnanna,
hátíð fjölskyldunnar. Þá gefst fjölskyldunni
kostur á að vera saman í nokkra daga og
njóta þess friðar sem jafnan fylgir hinni
miklu hátíð. Jafnvinnusamri þjóð og
íslendingum veitir svo sannarlega ekki af
að njóta kyrrðar jólanna og slaka á frá
spennu hversdagsins.
Innan tíðar gengur jólahátíðin í garð og
friður færist yfir. Ljósin skína skært og víkja
svartasta skammdeginu til hliðar um
stund. Kærleikurinn ræður ríkjum og fagn-
aðarboðskapurinn hljómar um heim allan.
Dagur óskar lesendum sínum og lands-
mönnum öllum gleðilegra jóla. BB.
úr hugskotinu
„Sú hugmynd að fresta jólunum er að sönnu nokkuð róttæk . . .“
Biðin sem er börnunum oft svo
löng er senn á enda. Við borð-
um skötuna kæstu í minningu
þess sæla Þorláks, sem á sfnum
tíma blessaði mjöðinn svo gæði
hans yrðu tryggð, og gerir von-
andi einnig að fyrsta mars af-
stöðnum, drífum okkur síðan
niður í göngugötu til að eyða
síðasta eyrinum eða hækka
Visareikninginn um einhverjar
krónur. Síðan er seint sofnað
sætt og rótt. Aðfangadagur að
morgni. Dagurinn sem við öll
verðum börn á ný. Furðulegt að
til skuli vera það fólk sem kýs
að flýja þessa skemmtilegu, en
að vísu stressuðu stemmningu
sem er ómissandi hluti hins
íslenska jólahalds, jafnvel
íslenskrar þjóðarsálar.
Frestun á jólunum
Fyrir skömmu var flutt á rás
Ríkisútvarpsins númer Eitt,
þessari sem enn ávarpar sig með
nafni Reykjavíkur, þó svo
löngu sé sannað að oft sé bæði
betra og frumlegra útvarpsefni
framleitt annars staðar, leikrit
þeirra róttæku bræðra Jónasar
og Jóns Múla „Deleríum
búbónis“, og þó að deila megi
um það hversu smekklegt það
sé að vera að spara peninga
með því að vera að spila spólur
með leikverkum þar sem stór
hluti þeirra sem léku er látinn,
þá verður að viðurkennast, að
verk þetta er um margt hin
besta skemmtun, óg færir
manni að ýmsu leyti heim sann-
inn um það, að aldarháttur hef-
ur í raun ótrúlega lítið breyst
síðan á haftaárunum. Þá eins og
nú höfðu fulltrúar braskliðsins á
þingi miklar mætur á gengisfell-
ingum sem efnahagsúrræði, þó
öllum væri það ljóst hversu von-
lausar þær væru fyrir undir-
stöðuatvinnuvegina, en hins
vegar mikil lyftistöng fyrir
fjármagnseigendur, en sem
kunnugt er, þá eru það í dag
fyrst og fremst verðbréfamiðlar-
ar, krítarkortafyrirtæki og jafn-
vel ferðaskrifstofur, sem hagn-
ast myndu á þessari aðgerð. Og
í stað þeirrar spillingar sem á
þessum árum viðgekkst í kring-
um öll höftin, er bara komin
spilling í kringum hina ýmsu
sjóði og banka sem í dag fita
Reykjavík í stað haftanefnd-
anna.
Sú hugmynd að fresta jólun-
um er að sönnu nokkuð róttæk,
svo ekki sé meira sagt, þó svo
félagi Castro hafi eitt sinn hrint
henni í framkvæmd, hvort sem
hann hefur nú fengið hugmynd-
sveitarstjórnarmaður sem getur
snúið aftur heim að lokinni
höfuðborgarvistinni.
En þó svo að þessi tillaga sé í
sjálfu sér alveg nauðaómerki-
leg, þá gæti hún orðið þess vald-
andi, að þjóðinni yrði ýtt út í
milljóna kosningaævintýri á
miðjum vetri, af þessu ein-
kennilega bandalagi sem mynd-
ast hefur nú á jólaföstunni þar
sem Sjálfstæðisflokkurinn hefur
háttað hjá hagsýnu húsmæðrun-
um í Kvennalistanum, með á
milli sín krógann sem pabbinn
er nýfarinn frá til Parísar. Nema
fjölskyldan ætli sér bara að fara
að stjórna landinu. Og þá verða
líklega jól alla daga.
Handan tíma
Við höfum þessar síðustu vikur
og mánuði séð svona bandalög
hinna ólíklegustu aðila verða til
að riðlast. Fátt er hverfulla en
svona bandalög, sem oftast eru
mynduð utan um einhverja
stundlega hagsmuni. Pau eru
ávallt tímanleg, meðan ýmis
trúarleg eða menningarleg
verðmæti eru á einhvern hátt
„handan“ tíma, eru og verða
alltaf hvað sem á gengur í þjóð-
félaginu. Þannig er því varið
með jólin. Þau voru til á
Norðurlöndum fyrir kristni, og
mestar líkur eru á því að þau
myndu áfram verða við líði, þó
svo ólíklega færi að kristni
hyrfi. Jólin eru nefnilega ekki
aðeins til staðar vegna minning-
arinnar um þá stórkostlegu
persónu sem í Palestínu fæddist
fyrir þetta tveimur árþúsund-
um, sem þó væri ærin ástæða,
heldur eru þau einnig til staðar
vegna okkar, svo við getum um
stund hvílt okkur á öllu arga-
þrasinu, þar á meðal allri
stjórnmálaendileysunni sem í
ár virðist vera að keyra um
þverbak, svo við getum fengið
svolitla birtu inn í skammdegis-
drungann, og gert okkur glaðan
dag með vinum og ættingjum án
þess að yfirkeyra samviskuna.
Jólin eru nokkuð sem pólitíkus-
arnir geta ekki tekið frá okkur,
hvort sem þeir skerða kjör okk-
ar upp eða niður, eða hækka
verðið á hátíðarnamminu með
skattlagningu eða gengisfell-
ingu. Af því að jólin eru vegna
okkar sem í skammdeginu vill-
umst. Þau eru draumurinn
handan tíma sem um sinn tekur
sér bólfestu á jörðinni. Því
hljómar nú frá strönd til
strandar, byggð til byggðar
þessi hljómfagra kveðja Gleði-
leg jól.
Reynir
Antonsson
skrifar
ina hjá þeim bræðrum, en samt
hvarflar það nú að manni, að
ástandið á Alþingi sé á þessari
jólaföstu ekki svo ólíkt því sem
lýst er í leikritinu, og blessaður
fjármálaráðherrann í ekki ólík-
um sporum og Ægir Ó. Ægis.
Hann hefur nefnilega, líklega
fyrstur íslenskra fjármálaráð-
herra uppgötvað hversu mikil-
væg jólin eru fyrir ríkiskassann.
þannig er sú staðreynd, að hin
mikla niðursveifla í efnahagslíf-
inu sem í dag er að ganga yfir,
skuli hafa skollið á einmitt þeg-
ar allir áttu að vera að keppast
við að kaupa inn jólavarning-
inn, nánast búin að setja okkur
á hausinn, og að minnsta kosti
búin að valda því að stórauka
verður skattheimtu.
Bandalög á jólaföstu
Ef til vill væri það ráð hjá ríkis-
stjórninni, nú eftir að „huldu-
maðurinn" góði er farinn veg
allrar veraldar, að bjóða jóla-
föstubandalagi stjórnarand-
stæðinga, að fallið verði frá öll-
um hugmyndum um nýjar álög-
ur, fjárlög ársins í fyrra verði
látin gilda áfram, og jólunum
verði frestað um óákveðinn
tíma með von um betri tíð með
blóm í haga. Að vísu, þá fylgir
sá böggull skammrifi, að þjóðin
er þegar - að sönnu ekki búin
að fresta jólahaldi - en hún er
að stórum hluta búin að fresta
því að greiða þau fram í febrú-
ar, en slíkum smámunum hlýtur
að vera auðvelt að kippa í lag.
Þeir eru sjálfsagt ekki margir
sem taka þessa tillögu of hátíð-
lega, en sannleikurinn er sá, að
hún er í sjálfu sér ekkert fárán-
legri en sumar af þeim tillögum
sem jólasveinaliðið á Alþingi er
að bræða saman í fúlustu alvöru
þessa dagana, til að mynda
þetta, að breyta Atvinnutrygg-
ingasjóðnum í deild í Byggða-
stofnun. Þetta er auðvitað engin
eðlisbreyting, aðeins skipt um
skilti á einni hurð í húsi, og
væntanlega er það svo einn
Jól vegna okkar