Dagur - 23.12.1988, Blaðsíða 13

23. desember 1988 - DAGUR - 13
framsóknarmönnum þannig að
framsóknarandinn hafi snemma
síast inn.
„Jóhann Pétur Magnússon, afi
minn, var mjög harður framsókn-
armaður og á meðan ég var hér
syðra á sjúkrahúsinu töluðum við
oft um pólitík. Þannig var það
líka þegar ég fór heim til afa og
ömmu. Og ef svo brá við að
menn komu í heimsókn til okkar
þá réðumst við á þá með oddi og
egg ef við uppgötvuðum að þeir
voru ekki framsóknarmenn,"
segir Jóhann en fullyrðir að með
aldrinum hafi hann slakað á.
„Pótt ég væri innan við 10 ára
aldur á þessum tíma þá var ég
harðari í skoðun þá en ég er í
dag. Og ég man að við afi vorum
ekki hrifnir þegar við heyrðum í
Guðmundi Jaka. Einhvern veg-
inn fékk ég þá á tilfinninguna að
hann væri einn af höfuðandstæð-
ingum Framsóknarflokksins."
Jóhann Pétur flutti á dögunum
ræðu á flokksþingi framsóknar-
manna þar sem hann gagnrýndi
harðlega þær áætlanir sem uppi
hafa verið í sambandi við tekju-
öflun ríkissjóðs að skattleggja
happdrætti. Hann segist treysta
því að flokksmenn hans stöðvi
þessar hugmyndir en vill ekkert
fullyrða um hvort hans málflutn-
ingur innan flokksins hafi ráðið
afstöðu framsóknarmanna í mál-
inu.
„Nei, ekki veit ég það en ég
talaði gegn þessum skatti á
flokksþinginu og vonandi hefur
sú ræða haft einhver áhrif. Þessar
hugmyndir eru forkastanlegar."
Aðspurður segir Jóhann að sú
þróun að fatlaðir taki virkari þátt
í stjórnmálum sé heillavænleg.
„Fatlaðir eru hluti af heildinni
þannig að það er ekkert óeðlilegt
að þeirra sjáist merki í starfi inn-
an flokkanna. Og eftir því sem
meira ber á fötluðum og þeir
verða virkari í þjóðfélaginu þeim
mun meiri líkur eru á að viö
náum að breyta viðhorfinu í
þjóðfélaginu."
Presturinn fenginn
að norðan í giftinguna
Eins og áður sagði er Jóhann Pétur
nýkvæntur. Á afmælisdaginn, 18.
september, gekk hann aö eiga
Þórhildi Guðnýju Jóhannesdótt-
ur en henni kynntist Jóhann Pétur
meðan hann bjó á vinnu- og dval-
arheimili Sjálfsbjargar í Reykja-
vík þar sem hún var gangastúlka.
Beinast liggur við að spyrja Jó-
hann Pétur hvort sama leiðinda-
veðrið hafi verið á þessum stóra
degi í ár eins og fyrir 29 árum.
„Nei, ég skal segja þér að
aldrei þessu vant var ekki rigning
þennan dag. Sólin braust meira
að segja fram úr skýjabökkum
rétt á meðan á athöfninni stóð,"
svarar Jóhann Pétur. „Því miður
gat ekki oröið af því að giftingin
færi fram fyrir norðan þannig að
við giftum okkur í Hallgríms-
kirkju. En ég fékk samt prest að
norðan, séra Hjálmar Jónsson á
Sauðárkróki. Það var ekki hægt
annað."
Eins og margir Skagfirðingar
er Jóhann söngelskur. Hann
syngur með Skagfirsku söngsveit-
inni ásamt tveimur bræðrum sín-
um og segist hafa mikið yndi af
söngnum. Þetta er fjölmennur
kór en þó ekki alfarið skipaður
Skagfirðingum. Ekki getur Jó-
hann leynt því að víst væri gaman
ef svo stór kór gæti verið starf-
andi á höfuðborgarsvæðinu sem
eingöngu væri skipaður Skagfirð-
ingum. „En eins og ég segi. Ef
menn hafa gaman af góðum söng
og skemmta sér á góðri stund þá
eru þeir eiginlega Skagfirðingar í
anda.“
„Það er ekkert útilokað að maður geti einhvem tímann gengið en hins vegar er það mér ekkert kappsmál. Fyrir mig er
þannig að maður þurfi ekkert endilega að ganga.“
þessi embætti umboðsaðilar
Tryggingastofnunar ríkisins og
því þeir aðilar sem fatlaðir þurfa
að hafa mikil samskipti við.
„Þetta kemur, eins og ég sagði
áðan, í bakið á mönnum enda
geta allir séð að það að umboð
i Tryggingastofnunar ríkisins sé
óaðgengilegt fötluðum getur ekki
gengið til lengdar. Við fatlaðir
berjumst kannski mest fyrir
bættu aðgengi en þetta eru hlutir
sem í rauninni nýtast öllum.“
Jóhanni Pétri þykir ekki mikið
til þess koma þótt hann skreppi
einsamall „norður á Krók“ í öll-
um veðrum. Hann neitar því ekki
að fólk verði oft áhyggjufullt þeg-
ar það veit af honum einum á
ferð. „Jú, þetta kemur öðru
hvoru fyrir. En það er eins og
gengur. Ég er eiginlega búinn að
venja menn af þessu enda engin
ástæða til að hafa áhyggjur. Ég er
á góðum bíl með drifi á öllum
hjólum og hef farsímann við
höndina,“ segir Jóhann Pétur
hinn rólegasti og bendir á farsím-
ann sem festur er við hjólastól-
inn. Stóll þessi er mikið tæki,
knúinn tveimur 12 volta batterí-
um og alls um 120 kg að þyngd.
Jóhann segir að búnaðurinn sé
traustur ef undan sé, skilinn bún-
aður sem tengdur er setunni og
gerir honum kleift að lyfta sætinu
upp í þokkalega hæð. „Þetta
gjörbreytir allri vinnuaðstöðu
fyrir mig t.d. að geta náð í bækur
upp í hillur og svo framvegis. Svo
er þetta þægilegt ef maður ætlar
að skála við einhvern í kokteil-
boðum,“ segir hann þegar hann
hefur sett sætið í fulla hæð. „Það
er að vísu betra að sá sé ekki
mjög hávaxinn,“ laumar hann út
úr sér hlæjandi.
Ekkert kappsmál
að geta gengið
Jóhann Pétur segist ekkert úti-
loka að hann geti einhvem tímann
gengið. „Það er ekkert útilokað í
þessum heimi en hins vegar er
það mér ekkert kappsmál að geta
gengið. Mér er það miklu meira
kappsmál að geta gert þjóðfé-
lagið þannig úr garði að maður
• þurfi ekkert endilega að ganga,"
segir hann.
Sem formaður Sjálfsbjargar
hefur Jóhana þurft að sfanda í
fremstu víglínu í baráttunni fyrir
málefnum fatlaðra. Hverju finnst
honum þessi barátta hafa skilað?
„Manni finnst stundum eins og
þessi barátta gangi frekar hægt og
stirðlega. Samt held ég að ef við
horfum fram á veg og um öxl þá
sjáum við að vel miðar áfram og
breytingar á málum fatlaðra hafa
orðið og eiga effir að verða.“
- Hver eru brýnustu verkefni
sem Sjálfsbjörg stendur frammi
fyrir í dag?
„Við ætlum á næsta tímabili að
meira kappsmál að gera þjóðfélagið
leggja höfuðáherslu á heima-
þjónustumál sem við teljum eitt
af brýnustu verkefnunum í dag.
Húsnæðismál og ferlimál verða
áfram stór hluti af okkar verkefn-
um en það að koma á fullnægj-
andi heimaþjónustu er bæði mjög
mikils virði fyrir einstaklinginn
sjálfan, sem með viðeigandi
aðstoð getur þá búið á eigin
heimili, og í öðru lagi er þetta að
okkar mati mikils virði fyrir þjóð-
félagið og sparar peninga. Sparn-
aðurinn liggur í því að einstakl-
ingurinn geti búið á eigin heimili
en notið nauðsynlegrar aðstoðar
í stað þess að vistast á stofnunum
sem eru bæði dýrar í rekstri og
uppbyggingu. Fjármagnið nýtist
á allan hátt betur með þessu móti
og með þessu er einnig komið í
veg fyrir að fólk hrekist heiman
frá sér inn á stofnanir og jafnvel
hrekist milli byggðarlaga.“
- En er auðvelt að tala um
uppbyggingu og viðbótarþjón-
ustu á tímum efnahagsöldudala
og niðurskurðar?
„Jú, víst er erfitt að eiga við
þessa öldudali en við teljum æski-
legt og nauðsynlegt að halda vel
utan um peningana í þessum
efnum. Samt sem áður er með
sparnaði á þessu sviði verið að
spara aurana cn kasta krónunni."
Viðhorf atvinnurekenda gagn-
vart fötluðum berst í tal og bend-
ir Jóhann strax á að þar komi oft
í Ijós dæmi um menn sem hirði
aurinn en kasti krónunni. Þeir
atvinnurekendur finnist sem sjá
fram á að geta ekki ráðið fatlaða
í vinnu einmitt vegna þess að
aðgengi fatlaða sé ekki fyrir
hendi nema með kostnaðarsöm-
um breytingum. Því hverfi þeir
frekar frá því að ráða fatlaða
heldur en ráðast í breytingar.
„Svo held ég, því miður, að enn
sé það viðhorf ríkjandi meðal
vinnuveitenda að þeir fái ekki
eins mikið út úr fötluðum starfs-
krafti og ófötluðum.“
Kominn af gallhörðum
framsóknarmönnum
Jóhann Pétur er harður fram-
sóknarmaður og situr í miðstjórn
Framsóknarflokksins. Hann seg-
ist vera kominn af gallhörðum
í jólaglögg hjá Skagflrsku söngsveitinni. Jóhann Pétur syngur bassa í „Skagfirsku" eins og hann kallar kórinn dags
daglega. Ast á söng er ríkjandi í hans fjölskyldu og meö honum í kórnum syngja tveir bræður hans sem hér eru með
honum, þeir Gísli Sveinsson og Olafur Sveinsson.