Dagur - 23.02.1989, Síða 4

4 - DAGUR - 23. febrúar 1989

ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31,
PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI, SlMI: 24222
ÁSKRIFT KR. 800 Á MÁNUÐI
LAUSASÖLUVERÐ 70 KR.
GRUNNVERÐ DÁLKSENTIMETRA 530 KR.
RITSTJÓRI:
BRAGI V. BERGMANN (ÁBM.)
FRÉTTASTJÓRI: KRISTJÁN KRISTJÁNSSON
BLAÐAMENN:
ANDRÉS PÉTURSSON (íþrottir),
BJÖRN JÓHANN BJÖRNSSON (Sauðárkróki vs. 95-5960),
EGILL H. BRAGASON, INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavík vs. 41585),
JÓHANN ÓLAFUR HALLDÓRSSON
(Reykjavík vs. 91-17450, pósthólf 5452, 105 Reykjavík),
MARGRÉT ÞÓRA ÞÓRSDÓTTIR, ÓSKAR ÞÓR HALLDÓRSSON,
STEFÁN SÆMUNDSSON, VILBORG GUNNAPSDÓTTIR,
LJÓSMYNDARI: TÓMAS LÁRUS VILBERGSSON,
PRÓFARKALESTUR: SVAVAR OTTESEN
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRlMANN FRlMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI:
HAFDlS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASÍMI 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
Athyglisverð
samþykkt
Bæjarstjórn Siglufjarðar samþykkti sam-
hljóða fyrir skemmstu ályktun, þar sem
athygli er vakin á því „að neysla bjórs sem
og annarra áfengra drykkja er með öllu
óheimil á vinnustöðum bæjarsjóðs Siglu-
fjarðar og stofnana hans,“ eins og segir
orðrétt í ályktuninni. Þar segir enn fremur
að þrátt fyrir að samþykkt sem þessi ætti í
raun að vera óþörf, sé hún samt sem áður
gerð til að taka af öll tvímæli um afstöðu
bæjaryfirvalda til bjórneyslu í vinnutíman-
um. Bæjarstjórn Siglufjarðar hvetur jafn-
framt til þess að fyrirtæki í bænum taki
þessa stefnu upp þannig að sömu reglur
gildi á öllum vinnustöðum í bænum.
Þessi samþykkt hefur vakið nokkra
athygli, m.a. vegna þess að hún er fyrsta
opinbera samþykkt sinnar tegundar. í
fljótu bragði mætti reyndar ætla að ekki
þyrfti að taka það fram sérstaklega að
meðferð áfengis á vinnustöðum og í vinnu-
tíma sé með öllu bönnuð. En bæjarstjórn
Siglufjarðar er með þessu að undirstrika að
bjór er áfengi og ber að meðhöndlast sem
slíkt. Sú staðreynd hefur farið fyrir ofan
garð og neðan í þeirri gífurlegu umfjöllun
sem verið hefur um bjórinn í fjölmiðlum
síðustu vikurnar.
Nú er tæp vika þar til sala og bruggun
áfengs öls verður leyfð hér á landi. Afar lítil
umræða hefur þó farið fram um nauðsyn
þess að marka ákveðna stefnu gagnvart
bjórneyslu á vinnustöðum eða í vinnutíma.
„Bjórmenning" í nágrannalöndum okkar er
mörgum kunn, en þar er ekki óalgengt að
bjór sé kneyfaður í matar- og kaffitímum, í
stað mjólkur, kaffis eða gosdrykkja. Víða er
bjórneysla á vinnustöðum verulegt vanda-
mál og því brýnt að við látum reynslu ná-
grannaþjóðanna verða okkur víti til varn-
aðar. Því ber að fagna fyrrnefndri sam-
þykkt bæjarstjórnar Siglufjarðar. Hún er
gott innlegg í þá umræðu sem vonandi á
eftir að fara fram hér á landi á næstu dög-
um og vikum um bjór og bjórneyslu. BB.
Bílastæðisvandamál við M.A.
Skólameistarí
ekki virtur svars
„Vegna greinar í lesendahorni
Dágs, föstudaginn 17. febrúar
þar sem m.a. er minnst á bíla-
stæðismál Menntaskólans á
Akureyri, vill undirritaður upp-
lýsa eftirfarandi:
Haustið 1987 voru tekin í notk-
un 20 ný bílastæði á lóð skólans
sunnan og vestan heimavistar.
Fljótlega kom í ljós að þau dygðu
skammt vegna ört vaxandi bíla-
eignar nemenda, eða aðstand-
enda þeirra. Haustið 1988 var
ljóst að í óefni stefndi og var
bæjarstjóranum á Akureyri þá
sent bréf það er hér fylgir í ljós-
riti.
Nú fjórum mánuðum síðar og
rúmum mánuði áður en skila þarf
fjárhagsáætlun fyrir árið 1990
hafa bæjaryfirvöld ekki virt
undirritaðan svars.“
Menntaskólanum á Akureyri,
20. febrúar 1989.
Jóhann Sigurjónsson,
skólameistari.
Vona að íslendingar drekki
ekki bjór í vinnunni
M. hafði samband við iesenda-
hornið og vildi leggja orð í belg
varðandi bjórinn og allt sem
honum fylgir.
„Ég tel það mikið óheillaskref
sem þjóðin hefur nú stigið með
því að leyfa bjórinn, þann görótta
drykk. Kvíði ég því mikið er
landsmenn þjóta í áfengisútsölur
að versla (væntanlega í ríkum
mæli) mjöð þennan. Af áratuga-
langri reynslu minni af þessari
þjóð held ég að hún kunni fótum
sínum ekki forráð og drekki
ótæpilega að kveldi 1. mars.
Hvað ætla vinnuveitendur að
gera? Verður þjóðfélgið ekki
hálflamað að morgni 2. mars?
Mér finnst að vinnuveitendur
ættu að taka sig saman og gera
eitthvað sem spornað getur á
móti fjöldadrykkju starfsmanna,
Allsstaðar höfum við dæmin
fyrir augunum. í sjónvarpinu eru
sýndir fjölmargir þættir og margir
góðir. Og kem ég þá að kjarna
málsins. Margoft megum við
horfa upp á hinar ýmsu persónur
kneyfa öl í þessum sjónvarpsþátt-
um og það meira að segja í
vinnutímanum. Þýski lögreglu-
foringinn Derrick er í miklu uppá-
haldi hjá mér og finnst mér hann
í flesta staði til fyrirmyndar, en
bjórínn, þann görótta drykk,“ segir bréfritari m.a.
eitt get ég ekki sætt mig við og
það er þegar hann og félagi hans
taka upp bjórflöskur á skrifstofu
sinni, en það hef ég séð í nokkr-
um þáttum. Kann ég því afar illa.
Er ég hrædd um að slíkt geti hent
hér á landi, að fólki finnist það
harla lítið mál að kneyfa öl í
vinnu sinni. Og margt fólk sinnir
ábyrgðarstörfum, lögreglumenn
og fleiri. Það er ósk mín og ein-
læg von að íslendingar séu viti-
bornari en svo að þeir muni
stunda vinnustaðadrykkju."
Ýtustjórinn:
Er leiksýningunm lokið?
- sameinast þingfriðungar allra kjördæma?
Ég skal fúslega viðurkenna, að
hafa á haustdögum í fyrra svarað
ósanngjarnri gagnrýni í garð
vegarspotta í Eyjafirði sem var
lýst af sumum svo gott sem ófær.
Þessi spotti er nú mikið notaður
af heimamönnum og öðrum sem
um hann aka og lofa óspart.
Nú getur sá ágæti ýtustjóri,
sem þetta skrifar, ekki lengur
orða bundist, þegar starfsmenn
hans á Alþingi hafa ekki lengur
vinnufrið fyrir ábyrgðar- og sið-
iausum fjölmiðlaskríl.
Eitt af því, sem við hinir ágætu
þegnar þessa lands státum okkur
af umfram sumar aðrar þjóðir,
eru frjálsar kosningar og lýðræði
í raun. Þeir sem bjóða sig fram til
alþingiskosninga og hafa komist
á kjörseðilinn, eru þangað komn-
ir fyrir eigin rammleik, klíku-
skap, góða fjárhagsstöðu eða
bara fyrir algjöra tilviljun.
Nokkrir af þeim sem á kjör-
seðlinum eru, komast síðan á
þing og eru þar með réttkjörnir
fulltrúar þjóðarinnar, valdir af
mér og þér. Þeirra hlutverk er að
vinna fyrir okkur á Alþingi og
takast á við aðkallandi vandamál
og annað sem snertir þjóðarhag.
Ýmsar aðgerðir, miður vinsælar,
eru óhjákvæmilegar og eru yfir-
leitt hluti af stærra máli, fram-
kvæmdar í þeim eina tilgangi að
stýra þjóðarskútunni eftir bestu
getu þó svo brotsjór ríði yfir hana
og færi svo gott sem í kaf.
Við megum aldrei gleyma
þeirri staðreynd, að svo gott sem
allir okkar ágætu þingmenn eru
duglegir, heiðarlegir og trúir
þeim embættiseið sem þeir hafa
svarið.
Þetta er ekki bara mín skoðun,
hedur tölfræðilega og vísindalega
sannað að aðeins 2-3% þjóðar-
innar eru lygarar, þjófar og
óheiðailegir menn.
Þá erum við komin að kjarna
málsins: Það eru í versta falli
aðeins 2 þingmenn af þessum 63
sem má telja varhugaverða. Allir
hinir eru sérstaklega vel til starfs-
ins fallnir.
En hvar eru þessir ágætu og
duglegu menn og konur sem eiga
að teljast fulltrúar okkar á
Alþingi?
A síðustu árum hefur þessi
hópur tileinkað sér trúðshlut-
verkið í æ ríkara mæli, og ekki
nóg með það, heldur eru hér á
ferðinni stefnulausir og villuráf-
andi trúðar með hræðsluglampa í
augum.
Hvað hefur skeð?
Jú, máttur fjölmiðlanna er
mikill. í stað þess að bera virð-
ingu fyrir okkar háttvirta Alþingi
og þeim sem þar starfa, er yfir-
gangur og virðingarleysi fjölmiðla
(sérstaklega sjónvarpsins) slíkt
að ekki tekur nokkru tali. Helst