Alþýðublaðið - 20.08.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBL AÐIÐ
E
VerzlunÍH „Von“ selur Capstan cigarettur í heildsölu og hefir fengið þetta marg þekta og góða rúgmjöl til a9 gera slátrið bragðgott. Munið það, að „Von* hefir ávait rniklar og góðar vörur fyririiggjandi. Komið því og rcynið viðskiftin. Vinsamlegast. Gunnar S. Signrðss. Pað tezta w stuln óflfrast. Kaffibætir okkar er sá ódýrasti og bezti á
öllu landinu — viðurkendur af fjölda húsmæðra hér i bænum. Hálft kíló kostar 1,10. Seldur í Gamla bankanum, Laugaveg 22 A og Bræðraborgarstíg 1.

n Q H Qol/D m fi m
Í kjallavanum á Grundar- stíg 8 er tekinn til sauma ails- konar kven- og barnafatnaður; ; einnig tekinn lopi til spuna. : LJ dllbbKuí 11 L Llí 1 í Baldurshaga í kvöld kl. 9. ■ '■ V’.’ . ' ' , ' 'v ; . / • .. . . . ’. ■ v- . ; , , .' . ' , ’■ . Allir velkomnir. D a li 1 s t e d t.
JE3t.f. Versl. „Hlífss Hverfisg. 56 A. Nýkomið: Flugnayeiðarar. Suitu- tau í lausri vigt. Saumamaskínu- olfa og hin ágæta steikarfeiti, ódýrari en áður.
Mötekja Beykj avikur seiur vel þurran raó á 60 kr. tonnið, 21 kr. vagcinn (350 kg.).
Ritstjóri og ábyrgðarmaöur: Ólafur Friðriksson.
Alþbl. kostar 1 kr. á mánuði. Prentsmiðjan Gutenbarg.
€arlt Etlar: Ástin vabnar.
Hún benti með fingrinum ura öxl sér. Nokkru fjær
var vagn.
„Hví bíðið þið þá hér?“
„Hún vildi það ekki,“ sagði I.esley, eins og með því
væri alt sagt, svo hélt hann áfram að ganga fram
og aftur.
„Fyrst varð eg að sjá hvernig hinum reiddi af,“ sagði
hún. „Það voru ekki lengur við sem vorum í mestri
hættu stödd.“
„En það er ekki rétt af yður að dvelja hér, í öðru
eins veðri. — Sáuð þér auk þess ekki,“ bætti Jakob
við, „að skipið dró niður flaggið um leið og þaðrakstá?
Það er að segja, það gafst upp, sem þýðir, að þér eruð
fangi minn og verðið að hlýða skipunum minum ná-
kvæmlega.“
„Er eg líka fangi yðar?“ spurði hún brosandi.
„Já, þér líka. Hann hvessjr og rigningin heldur áfram,
íþess vegna skiþa eg nú, að þér farið burtu af ströndinni."
„Hvers vegna ráðið þér öðrum til sérhlífni, þegar þér
takið svo lítið tillit til yðar sjálfs?" spurði hún. „Þér
farið nú líklega ekki oftar fram?“ — Auðheyrt var að
hún þekti mátt þann, sem hljómfallið og augnatillitið
sem fylgdi spurningunni hafði.
„Nú fer eg með yður,“ svaraði Jakob. „Eg mun fylgja
yður til heimilis míns. Þér verðið að gera yður að góðu
fátækt þess, þangað til eg get útvegað yður betri veru-
stað. — Lávarður! leiðið þér dóttur yðar, við skulum
halda af stað.“
Lesley lávarður leit á Jakob, svo á dóttur sfna, hann
virtist steinhissa á hlýðni hennar.
„Þér þurfið ekki að óttast um þá, sem eftir eru
frammi," sagði Jakob, „þeir eru dugandi sjómennirnir
hérna "á ströndinni, og það er auðveldara að komast
að landi en frá þvf í öðrum eins vindi og nú er.“
Vagninn, sem þau gengu að, var gamall uppskeru-
vagn; fyrir honum voru hestur og uxi. í stað mjúkra
hæginda voru í honum tvö trésæti. Ökumaðurinn hafði
grafið sig niður f hálminn og dregið gamlan léreftspoka
yfir höfuð sér. Lávarðurinn og dóttir hans gengu um-
hverfis vagninn, eins og þau athuguðu hvar bezt væri
að komast upp í hann. Unga stúlkan setti fótinn á ieir-
úgt hjólið, en kipti honum fljótt að sér.
„Hjálpið mérl“ sagði hún við Jakob.
Hann tók hana í fang sér, lyfti henni upp í vagninn,
og bjó um hana í hálminum á gólfinu. Kynblendings-
stúlkan lagðist strax við fætur hennar. Nú var lagt af
stað.
Heimili Jakobs var lítið hús með stráþaki. Umhverfis
það voru þéttlima espitré. Á miðju húsinu voru dyr
sem aðskyldu fjögur herbergi frá tveimur herbergjum
og eldhúsi. Hann hafði búið hér í nokkur ár, frá því
að hætt var að kveikja á Kyhólmsvitanum vegna stríðs-
ins. Magdalena systur hans hafði á hendi alla búsýslu
hjá honum. Hún var há stúlka og dökk yfirlitum, ætíð
blátt áfram klædd í mjög aðskornum kjól úr blendings-
dúk, sem nú var svartur, vegna föðurmissins. Andlitið
var harðneskjulegt og alvarlegt með djúpa hrukku milli
augnanna, hárið gljáandi, dökkjarpt, hulið að nokkru
leyti af lítilli, snjóhvítri lfnhúfu með tveimur slaufum
úr svörtum silkiborðum heimalituðum, hún var kona,
sem líkt og bíflugan,. virtist ekki þekkja aðra köllun
lífsins, en vinnuna, sem kunni að spara, að vera án og
hafna. sem í stuttu máli átti yfir að ráða mörgum
virðingarverðum eiginleikum, en sem ekki virtist þekkja
nokkura viðfeldni. í húsi þessu, þar sem Magdalena
tók til verka iöngu fyrir dag, hægt og hljóðlaust, stöð-
ugt önnum kafin, sífelt í orustu við sérhvern blett og
sérhvert rykkörn, var alt fágað og tandur hreint og
loftgott. Umhverfis hana ríkti þögn og friðsæld, en það
var frekar friður eiðimerkurinnar og dauðans, en lífsins
sem ríkti þar.
Magdalena kom út í dyrnar, þegar vagninn kom að
húsinu.
„Hérna kem eg með þrjá skipbrotsmenn," sagði
Jakob. „Farðu inn og sæktu stól, Magdalena mín, svo
að þeir komist úr vagninum."
„Hvað á að gera með stól?" sagði Magdalena, um
leið og hún gekk að vagninum, tók ungfrú Lesley í