Dagur - 22.01.1994, Blaðsíða 6

6 - DAGUR - Laugardagur 22. janúar 1994
„Mér fínnst alveg hörmung að sjá Ragga. Ef ég er svona asna-
legur þá fer maður að hugsa hvort þetta hafi verið rétt!“ Þannig
byrjar spjallið þegar við setjumst niður með tveimur hressum
Akureyringum, sem brennt hafa utan af sér rúmum 110 kílóum af
fítu samanlagt á síðustu misserum. Gunnar Níelsson, starfsmaður
í Iþróttahöllinni, er eins konar „stóri pabbi“ í þessu því hann tók
af sér yfír 90 kíló en Ragnar Sverrisson, kaupmaður í herrafata-
verslun JMJ, kallar sjálfan sig „venjulega manninn“ sem sagði
skilið við 20 kíló á nokkrum mánuðum í lok seinasta árs. En það
eiga þeir þó sammerkt að hafa gert eitthvað í sínum málum en
einmitt það að komast af stað veitist fjöldamörgum sem áhuga
hafa á að leggja af hvað erfiðast. Aukakílóin sem gjarnan setjast
að um jólin endast oft fram að þeim næstu þannig að vandinn
hleðst upp.
Megrunin byrjaði
eftir háðsglósurnar frá Gunna
„Þetta megrunaræói hjá ntér var eiginlega
Gunna að kenna eða þakka,“ byrjar Ragnar,
„því hann kom einu sinni sem oftar inn í búö-
ina til mín í haust og þegar Gunni kemur er
alltaf líf og fjör í búðinni og allir starfsmenn-
irnir koma fram að spjalla viö kallinn. Svo
þegar hann var að máta buxur snéri hann sér
allt í einu við og sagði: „Raggi, í hvaða stæró
af buxum ert þú?“ „Ha, ég er í 38,“ svaraði
ég og þar með gekk Gunni af göflunum því
hann var aó máta buxur númer 36. Þar með
fékk ég náttúrlega lexíuna frá honum og tómt
háð um hvaó ég væri feitur. Mér fannst
Gunni því ekki sérstaklega skemmtilegur
maður þessar mínútur, fór í flækjur og sagói
við hann að ég skyldi vera kominn í buxur
númer 32 innan tíðar..
„Og, síðan hefur ríkt hjá honum hungurs-
neyð,“ skýtur Gunni glottandi inn í.
„Þetta var sem sagt upphafið að mínu
megrunarátaki og að ég tók af mér 20 kíló.
Þetta byrjaði því allt með háðsglósunum í
Gunna,“ lýkur Ragnar útskýringunum.
A fullan skáp af bindum og sokkum
- Æðið hjá Ragga var semsagt þér að kenna,
Gunni?
„Já, ég verð að taka þetta allt á mig. En
það er náttúrlega ástæða fyrir því að allir af-
greiðslumennirnir þyrptust fram í búðina. Eg
hef alltaf haft gaman af því aó koma þarna
inn því JMJ er ein af fáum búðum í bænum
sem hugsar um sérþarfir okkar sem þurftum
viðleguútbúnað þegar viö ætluðum að klæóa
okkur upp. Eg fór sem sagt oft þangaó og af-
leióingin er sú að ég á sjálfsagt 378 bindi og
annað eins af sokkum því þetta tvennt var
nánast það eina sem ég gat keypt þarna inni
iengst af. Síóan þegar ég fór aó renna þá fékk
ég „fatamaníu" og það þýddi aó ég varð sí-
fellt að kaupa meira af fötum því þetta var
svo gaman. Þess vegna ruddust þeir alltaf
fram með dollaramerkin í augunum þcgar ég
birtist í búðinni!"
Fór vikulega að máta
Ragnar segir að tíðar heimsóknir Gunnars
haustið 1992 hafi ekki verið óvenjulegar en
síðan fór afgreiðslumennina að gruna að
maðurinn færi minnkandi á þverveginn.
„Gunni hafói í gegnum tíóina komið oft
inn í búóina og verið aó spyrja hvort hægt
væri að útvega sér eitt og annað í fötum því
áður en hann fór í mcgrun þá þurl'ti hann föt
og jakka númer 66. Það stærsta sem vió átt-
um án sérsaums var númer 64. Svo byrjaði
hann aó koma einu sinni í viku og máta jakka
og spjalla um KA og Þór og svona. Þannig
gekk þetta lengi vel þangað til einhver upp-
götvaði að Gunni hafói komist í jakka númer
64. Svo eftir einn mánuð kveikti einhver á
perunni aó Gunni hafði fariö í jakka númer
62. Við héldum að aukakílóin væru vió-
kvæmt mál og kunnum ekki viö aó spyrja en
þegar við vorum vissir hvað klukkan sló þá
varð stóra sprengingin. Síðan hefur verið
gaman að fá Gunna í búðina og í dag er hann
korninn í jakka númer 54.“
„Já, þetta er alveg rétt,“ segir Gunnar.
„Mér nægði ekki vigtin og ég hjálpaði mér
með því að fara þarna inn þegar ég var búinn
aö vigta mig á fimmtudögum og komast allt-
af í nýjar og nýjar stæróir af jökkum. Þetta
var meiriháttar gaman. En svo ég snúi mér al-
farið að Ragga þá er hann kominn núna í
buxur númer 32 og nú þykist ég fullviss hver
þaö veróur sem auglýsir fermingarbuxurnar
frá JMJ í vor!!!“
Fjöldi fólks berst við 10-20 kílóin
Þeir félagar vióurkenna að í þeirra tilfellum
hafi kannski verið geyst farið og hraóinn í
megruninni verið meiri en venjulegt geti tal-
ist. Raggi byrjaði í haust og náði 20 kílóa
markinu fyrir jól en Gunni hafói af meiru að
taka en byrjaði sumarið 1992 að taka á offitu-
vandamálinu og tók af sér 90 kílóin á rúmu
ári. Gunnar ítrekar að hann telji þá fyrst og
fremst heppna að hafa getað þetta en Raggi
segist hafa af litlu að státa miðað við stór-
átakió hjá Gunna.
„Nei, Raggi þú gerir of lítið úr sjálfum
þér. Þú ert miklu nær því aó vera þessi venju-
legi maður sem þarf að taka þessi 10-20 kíló
af sér. Þú ert þess vegna sennilegra dæmi,
fjöldinn er líkari þér en mér. Ef eitthvað ætti
aö ýta við fólki þá er það aö sjá að Raggi
Sverris gat gert þetta,“ segir Gunnar.
„Ég er sammála því aó mitt dæmi er líkara
fjöldanum en tel þig nú samt ofurmennið
mióað við árangurinn sem þú náöir,“ svarar
Ragnar.
„Við skulum segja að ég sé óskaplega
heppinn maður. Ég fékk stóra vinninginn."
Galdurinn er
betra fæði og meiri hreyfing
- En hvernig í ósköpunum gera menn svona
lagað?
„Ég sleppti öllu sem mér þótti gott og fór
að hreyfa mig,“ segir Gunnar. „Málið er að
borða rétt og fara svo rólega af stað í hreyf-
ingunni. Menn verða að læra fullkomlega aö
ganga áóur en þeir fara að hlaupa og bæta við
sig áreynslu. Ég held að það þýði ekkert fyrir
fólk sem oróið er eins og ég var að fara strax
á fulla ferð. Menn byggja ekki hús á sandi í
þessu frekar en öóru, fólk verður að hafa lág-
marksþol áöur en farið er í fulla áreynslu. Eg
hef ekki skýringu á því af hverju mér datt
þetta í hug en ég gerði þetta nú samt. En ég
segi þaö enn og aftur að ég var ofsalega
heppinn.“
„En Gunni, nú var ég aö tala áðan um
skýringuna á því að ég fór af staó en hvernig
var með þig. Ýtti eitthvað þér út í þetta?“
spyr Ragnar.
„Nei, ég vaknaði bara einn morguninn og
ákvað að daginn eftir skyldi ég byrja. En það
var ekkert sérstakt sem ýtti mér af stað. Ég
hafói byrjað fyrir nokkrum áruni en fór síðan
í langt frí frá megrun. Það er nefnilega þann-
ig aö það er mjög þægilegt aó liggja bara
heima fyrir framan sjónvarpið með skálina
fulla af einhverju góðu. En það gengur bara
ekki til lengdar þegar maður er orðinn eins
og tjald frá Pósti og síma!“
Alfreðsþáttur Gíslasonar og Púlsinn
Gunnar leggur áherslu á að þó hann hafi farið
af stað fyrir eigin vilja þá hafi fleiri atriói
spilað inn í og kannski skipt höfuðmáli.
„Þau í Púls 180 eiga auðvitað mikinn þátt
í þessari megrun minni. Eftir því sem sagn-
fræðingar hafa grafið upp þá mun þaó hafa
verið hugmynd vinar míns Alfreðs Gíslason-
ar, og ekki síóur Köru konu hans, að ég færi í
erobikk en hann bauð mér frítt þriggja mán-
aða fríkort ef ég mætti að lágmarki þrisvar í
viku. Og þar sem ég er alger Innbæingur, án
þess aö þaó sé neitt skot á Einar Svein, þá
tímdi ég alls ekki að fara punga út fyrir þessu
korti þannig að ég mætti eins og upp var lagt
og hafði gaman af þessu.
Fæðið sem ég var á var fyrst og fremst
hefilspænirinn, eins og ég kalla pastað, og
Sólar-grænmeti. Mér fannst þetta alveg rosa-
lega gott en ég svelti mig aldrei. í fyrstu korn
fyrir aö ég væri svangur en þá borðaói ég
gallsúran greip-ávöxt sem slær vel á hungur-
tillfinningu. Það skiptir miklu máli að vera
aldrei svangur því annars er ekki spurning
hvort þú fellur á megruninni heldur hvenær. I
mínu tilfelli hafói ég auðvitað líka miklu að
brenna 'enda erum við að tala um mann sem
veigraði sér ekki við að hesthúsa 6 brauð-
sneiðar meó tilheyrandi í morgunmat. En ég
sver fyrir það að ég varð aldrei slappur af
hungri. Þaó þakka ég reyndar pastanu niínu
og grænmetinu. En mér fannst alltaf jafn
gaman að þessu og mesta spennan var að sjá
nálina detta niður á vigtinni.“
- En þú ert væntanlega farinn að auka fjöl-
breytnina altur í mataræóinu frá því sem var
þegar megrunin var stíf?
„Já, helsti gallinn er hvað ég er lítió lyrir
fiskinn en ég er farinn að borða aftur mcira
kjöt og þess háttar. Ég sleppi þó sósum og
slíku og mér er grikkur geróur ef ég fæ smjör
Félagarnir Ragnar og Gunnar í erobikktíma ►
í Vaxtaræktinni í íþróttahöliinni. Þeir hafa þó
ekki stundað sína líkamsrækt hjá sömu stöðinni
heidur hefur Gunnar púlað hjá Púls 180 í KA-
heimilinu. En báðir hafa náð góðum ár-
angri....yfir 110 kíló fokin. Myndir: Robyn
ofan á brauð. Þaó get ég bara ekki boróað
lengur.“
Fyrstu eróbikk-vikuna
hurfu yfir 7 kíló
- Hvað var hraðinn mikill á þessu þegar best
lét?
„Sjálfur hafði ég ekki ofsalega rnikla trú á
eróbikkinu í Púlsinum og sagði við Alla
Gísla aó ég skyldi prufa þetta og ef þaó gæfi
mér sama rennsli og ég hafði verið á sjálfur
með hlaupum yfir Eyjatjarðarbrýrnar þá héldi
ég áfram, annars ekki. Fyrstu vikuna í Púlsin-
um fóru 7,2 kíló og ég ætlaói ekki að trúa
vigtinni. Reyndar fann ég ekki nema eina
vigt sem raunverulega tók mig, þ.e. gamla
kjötskrokkavigtin í íþróttahöllinni og á henni
vigtaði ég mig alltaf með því að setja þyngd-
ina sem ég var í síðast og sjá þannig hvað
mörg kíló voru farin. En ég varð hissa þegar
ég var komin í 7,2 kíló þegar hún loks náói
jafnvægi. Reyndar hefur þetta að miklum
hluta verið vökvatap því ég svitnaði á við
fjóra, og geri raunar ennþá, en samt sem áóur
var þetta mikið. En svo voru þaó 3-4 kíló
sem fóru að jafnaði á viku."
Kann ekki á kaloríuspekina
- Þú hefur semsagt ekki farið út í mikla kalor-
íureikninga og fiókna matseðla?
„Nei,“ svarar Gunnar um hæl, „ég kann
ekkert cnnþá að reikna þessar kaloríur út og
nenni því ekki. Ég þurfti ckkert að fiækja
þetta. Sumir vigta ofan í sig cn það gerði ég
aldrei heldur borðaöi bara minna og hollar og
hreyfði mig mikið.
Én svo er spéhræðsla ákveóinn þröskuldur
aö yfirvinna. Ég veit aö Raggi hefur aldrei
þurh að glíma við hana svona gleiður maóur
að cðlisfari en fiestir eiga erfitt með að vinna
á spéhræðslunni," og nú fær félagi Ragnar
háðskt augnaráó.
„Manni finnst maður alltaf vera sá versti
og ég var þaó auðvitað," heldur Gunnar
áfram, „en það var ekki til í dæminu að nokk-
ur væri að glotta. Ég var þannig tckinn hárrétt
í fyrstu tímunum í Púlsinum því það var eins
og ég væri ekki þarna. Þegar ég fór í fyrsta
tímann þá reyndi ég að klæða mig eins hlut-
laust eins og ég gat þannig að cngan grunaói
„Ég slcppti öllu sem mér þótti gott og fór að hreyfa mig,“ segir Gunnar „Þctta mcgrunaræði hjá mér var eiginlega Gunna að kenna cða þakka,“
um grundvallarskýringuna á því að hann hefur nú tekið af sér um 90 segir Ragnar.
kíló.