Dagur - 13.04.1994, Blaðsíða 4

4 - DAGUR - Miðvikudagur 13. apríl 1994
LEIÐARI
ÚTGEFANDI: DAGSPRENT HF.
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31,
PÓSTHÓLF 60, AKUREYRI, SlMI: 96-24222
ÁSKRIFT KR. M. VSK. 1400 Á MÁNUÐI
LAUSASÖLUVERÐ M. VSK. KR. 125
RITSTJÓRAR: JÓHANN ÓLAFUR HALLDÓRSSON, (ÁBM.),
ÓSKAR ÞÓR HALLDÓRSSON, (ÁBM.)
FRÉTTASTJÓRI: KRISTJÁN KRISTJÁNSSON
AÐRIR BLAÐAMENN:
HALLDÓR ARINBJARNARSON (fþróttir),
INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavík vs. 96-41585, fax 96-42285),
GEIRA. GUÐSTEINSSON,
STEFÁN SÆMUNDSSON, ÞÓRÐURINGIMARSSON
LJÓSMYNDARI: ROBYN REDMAN
PRÓFARKALESTUR: SVAVAR OTTESEN
ÚTLITSHÖNNUN: RÍKARÐUR B. JÓNASSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRÍMANN FRÍMANNSSON
DREIFINGARSTJÓRI:
HAFDÍS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASÍMI 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: HÖRÐUR BLÖNDAL
PRENTVINNSLA: DAGSPRENT HF.
SÍMFAX: 96-27639
Valur Valsson, bankastjóri íslandsbanka, sagð-
ist í viðtölum við fjölmiðla á dögunum, sjá teikn
á lofti um betri tíð í efnahagsmálum þjóðarinn-
ar og líklega væru að skapast skilyrði fyrir frek-
ari vaxtalækkun. Þessi ummæli bankastjórans
voru ánægjuleg og vonandi er eitthvað að
marka þau.
Atvinnulífíð í landinu hefur verið hálf bæklað
á undanförnum misserum og stjórnendur fjölda
fyrirtækja hafa haft það eitt að leiðarljósi að lifa
til morguns. Ekki hefur verið grundvöllur til
langtíma stefnumörkunar, eins og vissulega er
bráðnauðsynlegt í fyrirtækjarekstri, og óvissan
hefur verið allsráðandi. í þessu ástandi hafa
fjárfestingar atvinnulífsins verið í lágmarki sem
aftur hefur leitt til fjöldaatvinnuleysis, þess
raesta sem þjóðin hefur staðið andspænis í ára-
tugi.
Hið gífurlega atvinnuleysi, sem þjóðin glírair
nú við, er mesta böl sem hún hefur staðið
frammi fyrir á lýðveldistímanum. Atvinnuleysi
er mörgum óþekkt vandamál, fólk veit eðlilega
ekki hvernig eigi að bregðast við ástandinu og
taka á vandanum. Atvinnuleysið er sálinni
þungbært og það hefur í för með tekjuskerð-
ingu með ólýsanlegri örbirgð. í fjölda tilvika er
fjárhagslegri stoð kippt undan heimilunum.
Það er siðferðileg skylda ríkisstjórnar og
stjórnenda sveitarfélaga að leggja allt undir til
þess að bæta atvinnuástandið. Auðvitað hljóta
sveitarstjórnarkosningarnar í lok næsta mánað-
ar að snúast öðru fremur um atvinnumálin,
annað væri óeðlilegt. Atvinnuleysið er ekki
komið til þess að vera, heldur þvert á móti, eins
og Bubbi Morthens orðar það í nýjura dægur-
lagatexta, „atvinnuleysi er komið til að fara".
Vonandi eru orð bankastjóra íslandsbanka
um helgina sönn. Óskandi er að botni efna-
hagslægðarinnar sé náð og landsmenn fari að
sjá til sólar á nýjan leik. En til þess að snúa
blaðinu við þarf atvinnulífið duglega vitamín-
sprautu. Það verður með öllum tiltækum ráðum
að örva fjárfestingar þess á nýjan leik.
LESENDAHORNIÐ
Svolítíð meira um hjátrú
Mikill fjöldi hrafna er í bænum
núna og er gaman að sjá til þeirra
því þeir eru uppátektarsamir
mjög. Ég óttast að farið verði af
stað með útrýmingu á þeim og ótt-
ast afleiðingarnar af því bæói fyrir
hrafninn og bæjarfélagið. Ekki er
einleikið hversu illa er komió fyrir
bæjarbúunt í atvinnumálum og
hversu okkur búnast illa á mörg-
um sviðum. Mikil útrýming á
þessum skemmtilega fugli hefur
farið fram á undanfömum árum á
vegum Akureyrarbæjar sam-
kvæmt heilbrigðisreglugerð.
Óráð
Á árum áóur þótti mjög óráólegt
aó bekkjast við hrafninn og var
eftir því tekið hversu bændurn
sem það gerðu búnaðist illa og
hvað algengt var aó þeir yrðu fyrir
búsifjum ýmisskonar.
Þessari merkilegu nútíó þykir
trúlega lítið til slíkrar speki koma
og leggja lítinn trúnað á kenningar
þessar.
Þegar þannig þenkjandi menn
komast til valda í bæjarfélaginu er
nokkur hætta á að reynsla horf-
inna kynslóða sé ekki virt sem
skyldi. Afleióingarnar geta oróið
eins og raun ber vitni um hér í
bænum. Ég legg til að prófaö
verói að gefa hrafninum grið í
nokkur ár og sjá til hvort ekki lag-
ast þetta félagsbú okkar sem vió
köllum Akureyrarkaupstað. Mér
er sagt að Náttúrufræðistofnun sé
á móti þeirri aóferð sem beitt er
hér á Akureyri, aó egna fyrir
hrafninn meó svefnlyfjum og
drepa hann þegar hann næst.
Stofnunin vill láta fæðuframboð
ráða stofnstærðinni eins og gerist í
náttúrunni. Hún vill líka að komið
verði í veg fyrir að hrafninn kom-
ist í æti svo sem úrgang ýmiss-
konar. Það er æti i náttúrunni sem
fellur til á eðlilegan hátt og af því
á stofnstærð að ákvarðast.
Mönnum þykir trúlega skrítið
hvaó ég er iðinn viö þessa kenn-
ingu um hrafninn.
*
Ur öðrum heimi
Þegar ég var aó alast upp var hió
daglega líf fólks með öðrum hætti
en nú er. Mikil tími gafst mönnum
til þess aó líta í kringum sig og
hyggja aó því sem var aó gerast í
tilverunni. Ur þessari tilveru eru
þessar kenningar komnar og þær
sönnuðu sig gjarnan mjög oft og
Breytingar hjá Degi
Tjörn 10. apríl 1994.
Mér brá ónotalega hér á dögun-
unt þegar fréttamaður Utvarpsins
greindi frá því að öllu starfsfólki
Dagsprents hefði verið sagt upp
starfi frá og með 1. apríl og yrði
„rekstur fyrirtækisins endurskipu-
lagður“. Jafnframt var tekiö fram
að Bragi Bergmann, sem ritstýrt
hefur dagblaðinu Degi mörg und-
anfarin ár, óskaði ekki eftir endur-
ráðningu og væri þar með horfinn
frá blaðinu.
Þetta voru ískyggilegar fréttir
fyrir okkur, sem berum hag hinnar
dreifðu íslensku landsbyggðar fyr-
ir brjósti almennt séð og teljum að
í því sambandi sé útgáfa dagblaðs
ómetanleg til að rödd dreifbýlisins
heyrist í þeirri háværu þjóðfélags-
legu umræðu, sem fram fer, ekki
síst í hinum volduga blaóakosti
höfuðborgarinnar.
Síðan hefur það gerst, að blað-
stjórn Dags hefur ráóið sem rit-
stjóra bræður tvo úr Svarfaöardal:
Óskar Þór, f. 1961, og Jóhann Ól-
af, f. 1964, Halldórssyni frá Jarð-
brú. Þeir hafa báðir starfað við út-
gáfu Dags í mörg ár.
Þessi grein er rituó í tvennum
tilgangi: Að þakka Braga Berg-
mann, fráfarandi ritstjóra, fyrir
ágæta stjóm blaðsins, þar sem
frjálslyndi og víðsýni hefur verió
leiðarljósið en flokkspólitísk sjón-
armió látin lönd og leið. Eins og
raunar áóur hefur Dagur fyrst og
fremst helgað sig velferðarmálum
landsbyggðarinnar. Það talar sínu
máli, að útbreiðsla blaðsins á
Eyjafjaróarsvæðinu hefur verið
álíka mikil hlutfallslega eins og
útbreiðsla Morgunblaósins er á
Reykjavíkursvæðinu.
Jafnframt er það erindi þessarar
greinar að árna nýju ritstjórunum
allra heilla í nýja starfinu og láta í
ljós þá von, að þeim og samstarfs-
mönnum þeirra megi auónast að
leiða Dag, málgagn landsbyggðar-
innar, út úr núverandi rekstrar-
vanda og halda ótrauðir markaðri
stefnu frameftir vegi frjálslyndis
og víðsýni í stjórnmálaumræð-
unni.
Hjörtur E. Þórarinsson.
mönnum gafst tóm til þess aó taka
eftir því. Eins og menn lifa í dag í
þessum mikla hraöa er ekki von til
þess að þeir geti ræktað með sér
slíka eftirtekt sem til þarf. Ég les
stundum í blöðum frásagnir
manna af einum degi í lífi þeirra.
Frásagnir þessar ganga út á það
sem þeir þurfa að koma í verk á
einum degi og er það meö ólíkind-
um. Ein slík var í Dagblaðinu Vísi
26. mars af degi í lífi Ara Trausta,
jarðfræðings og veðurfréttamanns
á Stöð 2. Ég tel slíkar sögur góða
sönnun þess að menn eru hrein-
lega óhæfir til þess að beita at-
hyglisgáfunni eins og áður var.
Því eru menn í dag ekki í neinni
aðstöðu til þess að gera lítið úr því
sem þeir kalla hjátrú og hindur-
vitni.
Slysamunstur
Ég hef látió mér detta í hug að
þessi flýtir sem hrjáir mannfólkið
sé hluti af því slysamunstri sem er
í umferðinni.
Þar deyr og slasast mikil fjöldi

„Mér cr sagt að Náttúrufrseðistofnun sé á móti þeirri aðferð sem beitt er hér
á Akureyri, að egna fyrir hrafninn með svefnlyfjum og drepa hann þcgar
hann næst,“ segir greinarhöfundur.
fólks og mætti hugsanlega minnka
það hörmulega tjón með því að
líta yllr verkefnalista þessara
bráónauðsynlegu manna og breyta
honum.
Ef menn taka ekki eftir því sem
stórt er, t.d. heilum bílum eöa
fólki, er lítil von til þess aó margt
lítið grípi athygli þeirra. Skrítið cr
að í þjóðfélagi sem er þjáð af at-
vinnuleysi skuli vera l'ólk sem lifir
í þessum hraóa vegna of mikilla
verkefna.
Brynjólfur Brynjólfsson.
Löglegt en siðlaust
Lesandi góður!
Ég vil með þessum skrifum
mínum vekja athygli þína á sam-
skiptum mínum fyrir skemmstu
við að því er ég taldi ágæta versl-
un hér í bæ. Verslun þessi er stað-
sett innarlega í Skipagötunni.
Málsatvik eru þau, að í nóvem-
berbyrjun s.l. keypti ég þar skyrtu
ætlaöa til annars en daglegs brúks.
Merkið er IMAGIO og við nánari
eftirgrennslan hér í bæ er sam-
svarandi flík ekki aö finna í öðr-
um tískuverslunum. Aóstæður
höguðu því þó svo til, að ég tók
hana ekki mér til handargagns fyrr
en nú fyrir skemmstu. Hef ég
þann háttinn á varðandi nýja flík,
að ég handþvæ hana áður en ég
fer í hana. Nú máttu ekki skilja
orð mín svo, að ég standi í stór-
þvotti nýrra flíka, en þó er ég
sæmilega vön að meðhöndla fiík-
ur sem þessa. Við þvottinn hljóp
skyrtan þannig, að báðar ermarnar
skruppu saman, önnur þó öllu
meira. Við þetta gat ég ekki unað
og fór með flíkina, sern kostaði
um 3000 krónur, til baka og sýndi
viðkomandi. Viðbrögðin urðu á
einn veg: Ekki viðlit aó bæta mér
gallaða vöruna, jafnvel þótt við-
komandi í afgreiðslunni taldi sig
muna eftir mér frá lyrri tíma. Hún
krafði mig um kassakvittun, og
vitnaði þar í fyrirkomulag almcnnt
viðhaft í öðrum samsvarandi
verslunum. Sem fyrrvcrandi
starfsmaóur í Hagkaupum veit ég
aó vel má hliðra til í málum sem
þessum. Þetta er því fyrst og
fremst spurning urn tilhliðrun og
fyrirgrciðslu í sérstöku tilviki sem
þessu, sér í lagi þar sem viðkom-
andi rnan eftir mér í versluninni í
nóvember, en þar á þeim tíma
skráði hún mig niður í ninnisbók
sína vegna heimaláns sömu fiíkur.
Rétturinn er vissulega hinum
megin afgreiðsluborðsins, en sið-
laust er það eigi aó síóur.
Af samskiptum mínum vió við-
komandi verslun er það annars að
segja, að skoðanaskipti voru við-
höfó af festu þarna á staðnum og
var að sjá sem þarna gilti ekki sú
alntenna kurteisisregla, að vió-
skiptavininum séu virt vafaatriði
til vegs. Þandi sú er mig afgreiddi
raddböndin svo á leið minni út úr
versluninni, að vel hefði mátt
merkja orðaskil úti á götu. Kæmi
mér ekki á óvart að starfsfólk nær-
liggjandi stofnunar hafi greint
gnýinn. Orðavalið á ekki heima á
síðum þessa ágæta blaðs. Um af-
drif mannsins meó skjalatöskuna,
sem þarna var staddur, er mér ckki
kunnugt. Vert er aó rninna hlutað-
eiganda á, aö styrkleiki verslunar
er háður cftirspurn. Hver og cinn
viðskiptavinur skiptir máli á sama
hátt og þúsundkallinn byggir á
mætti einstakrar krónu.
Draga ntá af þessu vissan lær-
dóm: Gcymdu kassakvittanir þínar
í eitt ár þcgar þú festir kaup á flík,
a.m.k. í téðri verslun. Vera kann
að þú þurfiir að grípa til hennar á
tímabilinu. Án hennar verður þú
greinilega frá að hverfa.
Ágæti lcsandi. Mér er ekki
kunnugt um hverjar viótökur þú
hefur fengiö í umræddri Kærleiks-
kompu. Mér er þó til efs, að slíkt
viðmót þjóni hagsmunum verslun-
arstéttarinnar sem slíkrar. Ég tel
rétt að vekja athygli þína á því
viðmóti sem þarna virðist ríkja,
þannig aó þú hafir það í huga í
verslunarferðum þínum hér í bæ.
María Stefánsdóttir,
fyrrv. viðsk.vinur.
Bjarkarstíg 5, Akureyri.