Þjóðviljinn - 01.02.1947, Page 6

6
ÞJOÐVILJINN
Laugardagur, 1. febrúar 1947.
H-^-H-fr-H-H-W-M-M-M-H-W-H-H-H-H-M-H-M-H-M-M-H-H-*
SKÁK
Ritstjóri: Guðmundur Arnlaugsson
Ameriska skákritið Chess
Review hefur um nokkurt skeið
liaft kyndugan skákdálk sem j
það kallar Solitaire Chess. Ætl-
unin er að fá virkari þátttöku
lesandans og gefa honum tæki-
færi á að sjá hve vel hann gæti
staðið sig gegn afburðaskák-
manni. Lesandinn teflir gegn
kunnum skákmanni — og hef-
ur annan skákmeistara sem
meðráðamann er leiðréttir leiki
hans jafnharðan.
Mig langar að prófa hvernig
lesöndum fellur þessi ný-
breytni, og tek því hér einn
dálkinn úr Cliess Review. Allt
sem með þarf er skákborð og
menn, blýantur og blað. Les-
andinn tekur byrjunarleikina
upp á venjulegan hátt en legg-
ur blaðið yfir dálkinn þar sem
ráunin byrjar, athugar skák-
stöðuna nákvæmlega, kýs leik
fyrir hvítan og ritar hann á
blaðið. Síðan er það fært niður
um eina línu. Þá kemur í Ijós
leikurinn sem meðráðamaður-
inn hefur valið. Sé það sá sami
og lesandinn sjálfur valdi, fær
hann þá tölu sem í línunni
stendur en annars núll. Stiga-
fjöldinn fyrir hvern leik breýt-
ist eftir því hvort hann er auð-
veldur eða erfiður.
Síðan lætur maður hvít
gera leik meðráðamannsins.
Nú er svarleikur svarts tek-
inn úr dálknum og næsti leikur
hvíts ákveðinn á sama hátt og
áður o. s. ffv.
Að lokum eru stigin talin
saman. Það hæsta sem hægt er
að ná eru 100 stig, en Chess
Review telur 76—100 stig með
afbrigðum gott, 64—75 ágætt,
50—63 gott og 38—49 vel við
unandi.
Hér kemur svo skákin og nú
er að vanda sig vel!
Lesandinn hefur hvítt, sam-
herji hans er Jacques Mieses en
andstæðingur S. Alapin. (Skák-
in er leikin á móti í Wien 1908).
Byr junarleikir:
1. e2—e4 e7—e5
3. Rbl—c3 Rb8—c6
3. g2—g3 Rg8—í'6
4. Bíl—g2 Bf8—c5
5. d2—d3 d7—d6
6. Rc3—a4 0—0
7. Rgl—í3 Bc8—e6
8. Ra4xc5 d6xc5
Nú kemur til kasta.
LEGGIR BLAÐIÐ
LlNURNAR HÉR
YFIR
FYRIR
MEÐAN.
Leikur Síiga- Leikur
hvíts fjöldi svarts
9. b2—b3 2 Dd8—d7
10. 0—0 2 Be6—h3
ll.f2—f4 4 Bh3xg2
12. Kglxg2 2 Rf6—e8
13. i'4—f5 3 f7—f6
14. Bcl—e3 2 b7—b6
15. ,<;3—g4 4 R'7—g5
16. h2—h4 4 h7—h6
17. Hfl—hl 3 Hf8—f7
18. Ddl—d2 2 Hf7—h7
19. Ilhl—h2 4 Rc6—d8
20. Hal—hl 2 Rd8—f7
21. Re2—gl 2 Hh7—g7
22. Rgl—Í3 2 Ha8—d8
23. Kg2—fl 2 Dd7—e7
24. Hh2—h2 4 Hd8—d6
25. Dd2—h2 2 Be7—d7
26. h4xg5 2 Ii8xg5
27. Hh3-h8 + 12 Rf7xh8
28. Dh2xh8 + 2 Kg8—f7
29. Be3xg5 12 Hd6xd3
30. c2xd3 2 Dd7xd3 +
31. Kfl—f2 2 Re8—d6
32. Hhl—el 3 Rd6xe4 +
33. Helxe4 4 Dd3xe4
34. Bg5xf6 6 Kf'7xf6
35. Dh8—f8t 3 Ilh7—f7
36. Df8xf7 6 Gefið
Torolf Eister:
SAGAN UM GOTTLOB
og svindlari, það hefur hann ver ! Á báðar hendur gnæfa Karpata
Skákin er snoturt dæmi um
peðaframrás kóngsins. Gagná-
hlaup svarts sem hófst í 29. leik
var hættulegt og eg hefði viljað
veita fleiri stig fyrir vörn hvíts
(32., 33. og 34. leik) en um það
má lengi deila.
Aftur á móti verður ekki um
það deilt, að stundum er það
of harður dómur að fá 0 fyrir
leik af því að meðráðamaður-
inn velur hann ekki, eins og 19.
Hhl—h3 í stað Hhl—h2 er
gott dæmi um.
H-H"H-H"i"H"H-H"H-H"H"H"H"H--H"H-**-H"H"H"H"k.H"H-4-H
4-
4-
$
t
T i I k y n n I n @
um afviimuleysisskrániugu.
Aívinnuleysisskráning samkvæmí ákvörð- -
un laga nr. 57 irá 7. maí 1928 fer fram á ::
Ráðningarstofu Reykjavíkurbæjar, Banka- v
stréeti 7 hér í bænum dagana 3., 4. og 5. febr. ::
p. á, og gjga hlulaðéigendur er óska að skrá : •;
sig samkvæmt. lögunum, að gefa sig þar fram ::
á afgreiðslutímaríum kl. 10—-12 f. h. og 1—
5 e. h. hina tilíeknu daga.
Reykjavík, 30. jan. 1947.
Borgarsfjérinn í Reykjavík.
ið. Hvílíkt svínarí, sem við höf-
um flækst í. Nú er fyrst kom-
ið samhengi í þetta. Hvað Erl-
könig og Elsa höfðu mikla ást
á Anna Ve. Það er Erlkönig
sjálfur, sem hefur gefið skipan-
ir um að fjarlægja Denísu. Hún
var ritari hans og hana hefur
verið farið að gruna margt —
nú fer fyrst að verða skiljan-
legt, hvers vegna þetta sak-
lausa stúlkubarn var numið
burtu.
— Eg hef komizt að sömu
niðurstöðu, segir Sagha. Og
Páll, sá bezti af okkur öllum,
er hi'einsaður af öllum grun.
Hann hefur einhvern veginn
komizt að því — annað hvort
í borginni eða þegar hann kom
heim í kofann, að Elsa — svo
hefur hann séð hana koma og
skotið hana. . . .
— Já, en hvers vegna....?
— Það er mjög skiljanlegc.
Þegar maður þekkti Pál eins
vel og við gerðum. Hann skýt-
ur hana, en segir ekki orð —
vegna mín — og vill, að við
hverfum strax úr landi. Hann
vill ekki láta mig vita, að hún
hafi verið svikari, ég átti að
Iialda áfram að lifa í þeirri trú,
að hún hefði verið drepin af
mönnum Erlkönigs. Þegar ég
hugsa um það núna, sé ég, að
síðustu dagana hagaði hann sér
eins og hann bæri tortryggni
í brjósti gagnvart Erlkönig, en
hann hefur ekki viljað segja
frá neinu, nema hann væri viss
jí sinni sök. Og svo kemst hann
að því, að... .
— Já, en ■—■ Elsa. Frá mann-
legu sjónarmiði er það svo ó-
sennilegt. Og Arndór í fangels-
inu....
— Hún var veik fyrir — í
rauninni ótrúlega veik fyrir.
Erlkönig hefur á enhvern hátt
náð tökum á henni — hvernig
fáum við aldrei að vita. . . .
Andrés hefur hlustað, mátt-
vana eins og hann skilji ekk-
ert af því, sem hefur verið sagt.
— En Anna, hrópar hann allt
í einu. Hún var með Erlkönig.
Bara að hún komist nú frá hon
um.
Brúnó hristi höfuðið efa-
blandinn.
— Já, Anna. Veslings Anna.
■— En Norðmaðurinn, tann-
læknirinn? greip Ester fram í.
— Verið ofurlítið þolinmóðar,
Ester, svaraði Lind.
Eg leit á þau til skiptis, Andr
fjöllin svo h.átt upp, að maður
sér ekki, hvar þau enda. Að-
eins með því að líta beint upp
i loftið, sér maður örlitla rönd
af himni. Klukkan er ekki nema
hálf níu, en himinninn er þakinn
skýjum og orðið fulldimmt.
Anna sefur. Erlkönig herðir
stöðugt á ferðinni. Vegirnir eru
slæmir, og bíllinn er oftar en
einu sinni kominn að því að
skrika út af. Erlkönig réttir
hann ruddalega við, tautar eitt
hvað milli tannanna og heldur
áfram. Án afláts lítur hann á
klukkuna, án afláts gáir hann
að lestinni, sem þau hljóta að
vera von bráðar að ná.
Svo skrikar bíllinn einu sinni
enn.
Hann hemlar snöggt, það
munaði ekki hársbreidd, að þau
steyptust niður í Va-fljótið, sem
veltist áfram fyrir neðan þau.
— Erum við komin ? spyr hún
syfjuð.
— Nei, en við eigum ekki
langt eftir.
Hún rís upp og lítur kringum
sig. Ljós bílsins kasta sterkum
bjarma á fljótið, sem hendist
áfram í hvítu löðri. Á hina
hönd er þéttur greniskógur upp
eftir brattri hlíðinni, og grein-
arnar slapa niður undan snjó-
þunganum.
— Er þetta, sem þú sagðir
um Antoníus, satt ?
— Já, ég hef fyllstu ástæðu
til að álíta það.
Erlkönig er niðursokkinn í
bílinn.
— Hvar hefurðu fengið þessa
vitneskju?
— Við höfum safnað gögnum.
Það er alltof langt mál til þess
að fara að segja þér frá því
núna. Við höfum meðal annars
náð í gögn, sem hann geymdi
í kjallaranum í Kosíru — gögn,
sem hann kom ekki undan.
Svo kemur hann bílnum upp á
veginn aftur. Hann startar. Það
heyrist veikur þytur neðan úr
dalnum.
— Svei mér. þá, við erum búiri
að ná lestinni. Verðum á urid-
an henni. Það var f jandi milril
heppni. Nú getum við hitt þá 'í
Strba.
Hávaðinn eykst. Allt í einu
verður dalurinn eitt blindandi
ljós, og svo ekur löng röð af
lýstum vögnum framhjá með
hávaða og látum. Bíllinn ekur
samhliða þeim og heldur sér
við hlið lestarinnar. Anna haíl
ar sér aftur á bak ög horf r
és Lilju, Ester, Önnu Lenu, < sl jóum augum á skógarjaðarinn
og reynir að bjarga sér áfram
á fullyrðingum um, að allt sé í
lagi. En hinir vopnuðu lögreglu
þjónar biðja um skjölin. Þeir
athuga þau gaugæfilega og
biðja Erlkönig og Önnu að
koma út úr bílnum og ganga
með sér inn í húsið. Ilann seg-
ir þeim, að þau hafi mjög
nauman tíma, en árangurslaust.
— En menn, getið þið eklci
séð að skjalið er stimplað með
stimpli ráðunej'tisi.ns. Þetta
gæti komið ykkur í koll. Eg er
að gegna mikilvægum pólitísk-
um erindum, segir hann.
En mennirnir sitja við sinn
keip.
— Við höfum okkar fyrirskip
anir.
— Sittu hérna á meðan, seg-
ir hann við Önnu.
Hún verður eftir í bílnum
og horfir ráðalaus á hina tvo
litlu upplýstu glugga. Henni er
kalt, og hún er stirð og með
strengi. Lestin nálgast, það
ýskrar í hemlunum. Svo stöðv-
ast hún, nokkrir menn koma út
úr henni og sveifla vasaljós-
um, einhverju af vörum er kast
að af og aðrar settar í staðinn.
-H-4.4"14-!-4"!~!-4"H.4-4-4-4-4-.!"14-4"I„l-4.4"I-H-.!--:-4--:-!--;-4-4-4-4-l-4-4-4-4-
SfÍ
Lind — það var greinilegt, að
þau höfðu verið niðursokkin í
sín eigin vandamálaflækju ■ all-
ari tíniann —1 og þegar þau af
tilviljun litu hvert á annað, var
augnatillitið hikandi, tortryggið
og reiðilegt.
Eg leit á Ferensi, hann hall-
aði sér aftur á bak og studdi
höndum á hnén. Andlitið var ó-
venjulega fölt í hinni daufu
morgunskímu. Hann bar hönd-
ina upp að ándlitinu — skjátlað
ist mér, var hann að þerra
burtu tár?
m8Im
4--t-4'-H--H-:*4-4-4"I--.’--:-4-4-4"I"14-'!--14-4*4-4-4-4"!-;-4--14-4-4-4-4-4"I-4"!--l-14-4-4"H
hinum megin við veginn. Greiri-
arnar milli bílsins og lestarinn-
ar hvína hjá eiris og svipuólar.
Síðari flautar lestin og hemlar.
Þaú cru við Rusomberok, litla
járnbrautarstöð. Bíllinn ekur á-
fram. Nú eru þau aftur á und-
an. það eru ekki nema fimm-
tíu kílómetrar eftir til Strba.
Fjöllin verða hrikalegri.
Skammt til hægri við þau er
Dumbir, hæsti tindurinn í Lavc
Tátra.' Þau bruria yfir Vaár-
brúna og ándartaki síðar köriia
þau að annarri brú. Svo eru
Iþau hjá Svaty Mikulas.
Nóttiu sígur.yfir Slóvakíu, og | Skæru ljósi er beint á móti
þéttast er myrkr-ið í hirini mjóu j þeim. Skipun um að nema stað-
skoru, sem nefnist Va-dalurinn. í ar. Erlkönig bandar hendinni
Frá Skógræktarfélagi
Reykjavíkur
Framh. af 8. síðu
fyrirætlanir stjórnarinnar
geti komizt í framkvæmd,
annað er fjöröflun til verk-
legra framkvæmda, en hitt
er að ráða áhugasaman og
hæfan starfsmann í Fossvogs
stöðina. Stjórnin reiknar með
því að verja tekjuafgangi af
meðlimagjöldum ásamt skóg-
ræktarstyrk úr ríkissjóði til
starfa í græðireitum, en hef-
ur jafnframt sótt um styrk
til bæjarstjórnar Reykjavik-
ur með framræslu á Foss-
vogslandi fyrir augum.
Hákon Bjarnason skógrækt
arstjóri sagði frá heimsókn
!.sinni' til Skógræktarfélags
Æyfirðinga, sem hélt aðal-
fund sinn á Ákureyri um síð-
j usfu helgi. Hrósaði hann
| dugnaði Eyfirðinga og sagði
1 að hagur félags þeirra stæði
með blóma, enda nytu þeir
. allríflegs styrks bæði frá
j Akureyrarbæ og KEA. Þá
hvatti hann Skógræktarfélug
Reykjavíkur til fránr-
kvæmda. Á Heiðmörk biði
þess mikið og veglegt verk-
efni í framtíðinni. Þar ætti
'iiii: ■ . . v . ; n;
að getq vaxio upp vænn
skógur á næstu: Mlfri‘;j.oM
eða svo, ef nógu margir legðu
hönd á plöginn, en Skóg-
ræktarfélag Reykjavíkur
ætti að hafa þar forustu. Þá
gat hann þess, að 1 Rauða-
vatnsstöðinni væri nú birki-
nýgræðingur að vaxa upp,
sáð hefði verið til 1928 og .29,
samkvæmt aðfero Kofoed-
Hansen fyi’verandi skógrækt-
arstjóra, og taldi æsktlegt að
Rauðavatnsstöðinni væri
sýndur meiri sómi en gert
hefur verið undanfarið.