Þjóðviljinn - 20.09.1947, Blaðsíða 3

Laugardagur 20. sept. 1947
ÞJÖÐVILJINN
3
M'ALOÁCN ÆSKULYÐSFYLKINpmíNNÁR|
SAMBANDS UNORA SÓSlALISTA
Frelsi — jafnrétti — hrteðralag
Áðferðir afturhaldsins í baráttunni
við kommúnismann
Það er farið að kveða ramt
að þvi upp á síðkastið, og
reyndar fyr'ir löngu, að bæði ís-
lenzkt og erlent afturhald sé
farið að heyja baráttu sína
gegn umbótaöflum heims,
grímuklætt og hjúpað stolinni
skikkju kjöro. frönsku bylting
arinnar. Þykist það vinna að
framkvæmd þeirra af heilum
hug og miklum eldmóði. Þann-
ig mátti t. d. sjá í Heimdallar-
síðu Mbl. eitt sinn í vor, að
kjörorð Sjálfstæðisfl. voru
frelsi, jafnrétti og bræðralag.
Lítum á þetta.
FRELSI —
þar á meðal skoðanafrelsið.
Eitt dæmi um það frá hinu lýð
ræðislega íslandi. I vor kom
herra Bjarni Benediktsson í veg
fyrir, að tveimur Gyðingum
yrðu veitt hér borgararéttindi,
af því að, eins og hann upplýsti
í forystugrein í Mbl. 28. maí,
,,að þeir séu kommúnistar." En
það eru einmitt þessir sömu
menn, Bjarni Ben. og hans nót-
ar, sem hæst og stöðugast gala
um skoðanakúgun kommúnista,
fórna höndum til himins af
mikilli vandlætingu, þegar fyr-
verandi fasistar í Mið- og Aust-
ur-Evrópu eru sviptir mögu-
leikum til að beita áhrifum sín-
um í þá átt að koma á sama fas
isma' og áður vax, þótt undir
annarra stjórn sé nú en fyrr.
.
Þess er vandlega gætt að skella
kommúnistaheitum á öll fram-
faraöfl í löndum þessum,, en
nefna engar alþýðufylkingar né
sigra þeirra á nafn nema sem
stórkostlegustu kosningasvik
sögunnar, hvað svo sem stað-
reyndir og jafnvel brezkir
fréttamenn segja. — En ef for
sprakkar bandarísks afturhalds
reka alla þá menn, er dirfast
að vera sjálfstæðir í hugsun,
frjálslynda, hvað þá kommún-
ista úr stöðum sínum, dæma
þá hörðum dómum fyrir skoðun
sína á hinu rotna þjóðfélagi
kapítalismans og kosta milljón-
um dollara til styrktar alþjóð-
legu afturhaldi í útrýmingu
frjálsrar hugsunar, hvað þá
sósíalisma og sósíalista, kúga
og brjóta á bak aftur verklýðs-
samtökin og gera þeim ókleift
að vinna að hagsmunum alþýð-
unnar, þá kallast það forsjálni
og sjálfsögð varfærni gagnvart
„leiguþýjum erlends herveldis,
er eitrar þjóðlíf vort.“
Það væri æskilegt, ef Heim-
dellingar athuguðu kosningarn
»
ar í hinu fyrirheitna landi
þeirra, þar sem milljónum
negra er meinað að neyta kosn-
ingaréttar síns, þar sem for-
ustumenn þjóðarinnar komast
á þing með stórkostlegustu mút
um, með tugþúsundum atkvæða
sem hvergi eru til, þar sem
menn eins og Rankin, Bilbo og
Pendergast ráða ríkjum. —
Eða berst Heimdallur fyrir efna
hagsfrelsi alþýðunnar ?
JAFNRÉTTI
Hvernig samrímist þetta hug
tak því þjóðfélagskerfi, sem
íhaldið berst fyrir, kapítalism-
anum? Eðli hans er að veita
einstökum mönnum afl til að
ná yfirráðum yfir fjármagni,
atvinnutækjum og atvinnulífi
þjóðanna og hafa þannig líf og
þróun þjóðfélagsins í hendi sér.
En þarna sést þó tímanna tákn
og úrræðaleysi þessa flokks.
Hann verður að ljúga á sjálfan
sig, stefnuskrá algerlega and-
stæðra flokka og stefna til þess
að geta enn um stund haft von
um stuðning hinnar blekktu al-
þýðu.
Heimdallarjöfnuður er það, að
kúga niður hin litlu laun alþýðu
manna meðan viss óþarfastétt
veltir sér í auðæfum þeim, sem
landsmenn í heild hafa þrælað
baki brotnu til að skapa, oft
með því að hætta lífi sínu. Og
svo hið glæsilega dæmi um sjálf
heldu kapítalismans í forvígis-
landi hans: Hin stóru lán, sem
U.S.A. kaupir sér pólitískt og
efnahagslegt almætti fyrir í
þeim löndum, sem lánin taka,
eru tekin með sköttum af þjóð-
inni í heild, en gróðinn, sem inn
kemur, bæði vextir og vörur,
safnast í hendur hinna fáu auð
hringa, ,sem öll út og innflutn-
ingsverzlun U.S.A. fer um. —
Þorið þið, Héimdellingar, að
hugsa þessa hugsun til enda og
athuga afleiðingar þessar, sem
óumflýjanlega hljóta að koma
í ljós innan skamms?
Annars er þessi jöfnuður að
nokkru skilgreindur í Morgun-
bl. 24. maí í vor: Þar sem menn
séu ekki gæddir jafnmiklum
hæfileikum til að koma sér á-
fram geti ekki verið um full-
kominn jöfnuð að ræða. Hvað
útleggst: Þar sem mönnum
eru ekki öllum lögð upp í hend-
ur skilyrði til að troða náung-
ann undir fótum er jafnrétti
ekki til. Sem sagt: Jafnrétti og
frelsi hins kapitalíska þjóðfé-
lags, er þannig, að þeir fáu, sem
einhverra ástæðna vegna hafa
hlotið forréttindaaðstöðu, hafa
jafnan rétt til að kúga og arð-
ræna alþýðu manna.
BRÆÐRALAG
Enn eitt þjófstolið einkunnar-
orð frönsku byltingarinnar, sem
borgaraséttin sveik, en sósíal-
istar tóku upp á arma sína og
iétu líf og frelsi fyrir í baráttu
við einmitt þá flokka er höfðu
sett þau fram en svikið. Hinar
rökréttu afleiðingar kapítal-
ismans, fasisminn og nazisminn
hafa sýnt okkur það bræðralag
svo ekki verður um villzt. Dráp
6 millj. Gyðinga og nærri dag-
legar fregnir um morð og of-
sóknir, jafnvel- dómsmorð á
varnarlausum og saklausum
negrum er útvörðum þessarar
„menningar" á þessu eylandi
ekki nóg ástæða til að reyna að
láta visku sína liggja í þagnar-
gildi, heldur leggja þeir sig í
framkróka um að sýna sem
gleggst mun þeirra orða, er
þeir hvísla mönnum lævíslega
í eyra, og raunveruleikans,
hvort sem það er af eigin
heimsku eða ofmati á lieimsku
Heimdellinga og Morgunbl.-les-
enda yfirleitt. Kynþáttahatrið
og kynþáttakúgun hefur alltaf
og mun alltaf, eins og nýlendu-
kúgun fylgja kapítalismanum.
Bræðraþelið til alþýðu heims
ins kemur líka svo vel í ljós um
þessar mundir í stríðsæsingum
auðvaldsins gegn alþýðuríkjum
heimsins. Þar sér það sína sæng
út breidda og reikningana gerða
upp. Þar getur það ekki sett
mönnum þess kosti: Annað
hvort lifir þú við þau lífskjör,
sem við skömmtmn þér, afsal-
ar þér rétti þínum og hlutdeild
í gæðum lífs og jarðar ellegar
þú getur hreinlega drepizt úr
hungri — eða ég hef ráð með
að koma þér undir lás og slá,
ef þú segir eitt einasta orð.
Hefur það ekki alltaf verið ráð
og aðferð auðvaldsins að egna
kynþáttum gegn kynþætti, þjóð
gegn þjóð? Er ekki óskadraum
ur þess að sjá alþýðu heims
máttvana og flakandi í sárum,
svo að forréttindastéttin geti
setið yfir kjötkötlum auðæf-
anna og valdanna í ró og næði,
láta alþýðuna berast á bana-
spjót fyrir upplognar hug-
sjónir og tóm orð og hjóm, svo
að þeir geti skarað að köku
sinni betur og betur á meðan.
Þefta er frelsi, jöfnuður og
bræðralag kapítalismans í gær,
í dag og á morgun.
Heimdellingar! APstaða ykk-
ar er skiljanleg en vonlaus. Þið
reynið að verja arftekna eða
áunna forréttindaaðstöðu ykk-
ar. En látið ykkur ekki detta í
hug, að þið getið blekkt einn
einasta einstakling úr æsku al-
þýðunnar, sem alinn er upp í
Framh. á bls. 7.
Frelsi auðvaldsins — helsi verkalýðsins.
Er ”togaraháseii“ með eða móti
lenghffl ydartímaiB á tenrnm?
Einhver djörf, nafnlaus hetja,
sennilega úr landher Sigurjóns
Á. Ólafssonar í Sjómannafélagi
Reykjavíkur, er að senda mér
tóninn í Alþýðublaðinu 17. sept.
út af greinarkorni, sem ég skrif
aði í Æskulýðssíðu Þjóðviljans
um tillögu til breytinga á vöku-
lögunum og famkomu stjórnar
Sjómannafél. Reykjavikur í
því máli.
Þessi grein ,,hásetans“ í Al-
þýðublaðinu er merkileg vegna
þess eins, að hún er hlaðin ein-
kennum atvinnurógsmannsins
og þeirrar manngerðar, sem
torfinnanleg er meðal sjómanna
og verkamanna. Greinin er
reyndar líka merkileg fyrir þá
sök, að „hásetinn" virðist
ganga þess dulinn, að á Islandi
heitir það siðlaus blaðamennska
að ráðast með dylgjum og per-
sónulegum svívii’ðingum að
nafngreindum andstæðingi, en
þora ekki að láta nafn sjálfs
síns getið.
Stórum hluta greinar sinnar
eyðir „hásetinn" í að atvinnu-
rægja fátæka námsmenn, sem
eru að afla fjár til að geta
menntað sig. Er greinarhöfund-
ur að leggja til við hlutaðeig-
endur, að skólapiltum úr sjó-
manna- og verkamannastétt sé
meinað að afla sér fjár til lífs-
framdráttar og náms?
Fyrir utan þær fróðlegu upp-
lýsingar, að námsmenn hafi
verið misjafnlega duglegir til
togaravinnu og að ég sé „ekk-
ert sérstakt sjómannsefni" eru
flest atriðin í þessum haturs-
fulla vaðli „hásetans“ nægileg
afsökun fyrir þeirri hlédrægni
mannsins að láta ekki nafns
síns getið.
Síðan tekur „hásetinn" að
brigsla forustumönnum verka-
lýðssamtakanna um bakferli og
svik vegna þess, að þeir berj-
ast fyrir réttindamáli sjómanna.
á Alþingi.
Þegar greinarhöfundur hefur
afgreitt námsmennina og full-
trúa verkamanna og sjómanna
á þingi, byrjar hann að útlista
hina torskildu þögn Sigurjóns
Á. Ólafssonar í sambandi við
vökulagatillögu Hermanns Guð
mundssonar og Sigurðar Guðna
sonar. Hvílíkur skilningur! Sig
urjón Á. Ólafsson væri heppinn
ef allur hásetaskarinn, sem
skrifaði undir áskorunina til
Alþingis um að samþykkja til-
löguna, hefði þennan skilning
á afstöðuleysi formanns Sjó-
mannafélags Reykjavíkur.
Mönnum dettur ósjálfrátt í
hug, að þessi ,,háseti“ hafi losn-
að úr tengslum við félaga sína.
Getur það verið?
Framhaló á 7. síö>