Þjóðviljinn - 04.01.1949, Blaðsíða 6

e
ÞJÓÐVILJINN
Þriðjudagur 4. janúar 1949.
i ái w fli
A u g I ý s i n g
; Nr. 52/1948
frá Skömmtunarstjóra.
Louis Bromfield
128. DAGUR.
&TUNDIR
Með auglýsingu skömttitunarstjóra No. 51 frá
31. desember 1948 var gildi hverrar vefnaðarvöru-
einingar ákveðið 20 aurar í stað einnar krónu áður.
Fyrir eftirtöldum skömmtuðum fatnaði, framleidd-
um hér á landi úr innlendu eða erlendu efni, þarf
því einingar eins og hér segir:
Manchettskyrtur og aðrar milliskyrtur
en vinnuskyrtur ................... 130 einingar
Sokkar úr erlendu efni, aðrir en kven-
sokkar .............................. 40 —
Prjónapeysur úr erlendu efni ....... 150 —
Hálsbindi ........................... 50 —
Flibbaslaufur ....................... 30 —
Náttföt karla og kvenna............. 180 —
Náttkjólar.......................... 180 —
Nátttreyjur ........................ 110 —
Prjónavesti úr erlendu efni ........ 120 —
Flibbar ............................. 10 —
Nærskyrta .......................... 40 —
Nærbuxur .......................... 40 —
Undirkjóll ......................... 150 —
Innisloppur ........................ 700 —
Baðkápa ......................1.... 300 —
Leikfimisföt kvenna ................. 60 —
Sundbolur ........................... 80 —
Leikfimisbolur ...................... 20 —
Leikfimisbuxur..................... 30 —
Sundbuxur ......................... 40 —
Morgunkjóll eða sloppur .......... 100 —
Svunta ............................ 50 —
Stormtreyja ...................... 300 —
Kvenblússur úr prjónasilki, satin eða
öðrum slíkum efnum ............... 140 —
Kvenblússur úr silki eða ull...... 350 —
Barnatreyjur eða úlpur með 'hettu . . 200 —
Buxur eða blússa, bama 10 ára eða 80
yngri ............................. 50 —
Samfestingar barna, 14 ára eða yngri 80 —
Kápur úr vatnsheldu efni (waterproof)
handa börnum 14 ára eða yngri .... 120 —
Barnakjólar úr prjónasilki, satin eða
öðrum slíkum efnum ................. 100 —
SMðabuxur karla, kvenna eða, barna . 350 —
Að öðruleyti vísast til auglýsingar skömmtun-
arstjóra No. 9 frá 14. apríl 1948 um verzlun með
þessar vörur.
Reykjavík, 31. des. 1948.
Skömmtuiiarstjóri.
sagði: „Eg elska þig, góði. Eg er hamingjusöm í
fyrsta skipti á ævirini." Henni fannst eins og dyr
hefðu opnazt og við blasti alveg nýr heimur.
Hann sagði allt í einu: „Hvaða vitni eigum við að
hafa ?“
Eg hef ekkert hugsað um það .... Eg hugsa
að ég vilji hafa Mary Willets, stúlkuna sem leikur
með mér. Og þú?“
„Eg vildi hafa mann sem heitir Jim Whittaker-
Við vorum saman í háskóla. Við lærðum saman að
fljúga þegar við bjuggumst við að leada í stríðinu.
Við rerum í sama bát í Harvard."
„Það er bezt við förum að byrja daginn. Það er
nóg að gera.“ Hún settist upp í rúminu og sagði
snögglega: „Hefurðu lesið leikdómana? Eru þeir
góðir ?“
„Eg hef ekki Iesið þá. Eg hélt kannski þú vildir
ekki að ég læsi þá á undan þér.“
Henni fannst það dásamlegt að hann skyldi vita
tilfinningar hennar í sambandi við leikdóma. Hvern-
ig gat hann vitað hvað henni var illa við að nokkur
sæi þá á undan henni?
„Það er satt,“ sagði hún. „Þú ert dásamlegur
Philip.“
Viktoría bar morgunverðinn á borð og ljómaði á
meðan af rikri samúð og skilningi. Hún var ekki
hneyksluð, engu frekar en Oktavía hafði verið
hneyksluð, því hún var eins og Oktavía rómantísk
að eðlisfari og hafði lengi spurt sjálfa sig og vini
sína í Harlem hvernig á því stæði að myndarleg
stúlka eins og ungfrú Janie hefði enga aðdáendur,
að minnsta kosti ekki raunverulega aðdáendur, held-
ur aðeins herramenn sem heimsæktu hana og færu
burt á kvöldin. Viktoría var stór og kolsvört negra-
stúlka frá Georgíu og hún hafði alla tíð kosið að
vinna hjá fólki sem hafði einhver tengsl við Broad-
way, því í þeim heimi var lífið æsilegt og maður
haíði íJltaf dásamlegustu sögur að segja í Hundr-
aðþrítugastaogfimmta stræti. Einu sinni hafði hún
bjargað stúlku sem hún vann hjá frá þeim örlög-
um að verða kyrkt af mexíkönskum eískhuga. Hún
hafði séð fjárhættuspil þar sem hundruð þúsunda
unnust og töpuðust. Hún hafði mætt fyrir rétti sem
vitni í frægu morðmáli, og hún hafði séð konu kasta
sér út um glugga á sjöundu hæð á Grand Alcazar
hótelinu. Allt þetta gerði lífið skemmtilegt og jók
álit hennar heima fyrir. 1 næstum því þrjú ár hafði
hún nú ekki haft neina merkilega sögu að segja i
Harlem, og í hjarta sínu var hún tekin að örvænta.
Hún hafði jafnvel hugsað um að fara úr þjónustu
svona kyrrlátrar og heiðvirðrar konu sern Janie
Fagan til þess að kornast í litríkara umhverfi. Og
nú, þegar hún var næstum því búin að ákveða að
yfirgefa ungfrú Janie kom rómantíkin, og áhugi
Viktoríu á lífinu jókst snögglega um mörg stig. Til-
finningar Viktoríu voru eins og tilfinningar á-
hyggjufullrar móður sem- allt í einu hefur komið
dóttur út.
Elskendurnir tveir voru varla hamingjusamari en
Viktoría. Hvert orð hennar og hver hreifing var
vottur þess að henni féll vel við herra Dantry og að
hún taldi að ungfrú Janie hefði verið heppin. Henni
tókst að finna upp á ótal afsökunum til að koma
inn í herbergið og lóna við borðið meðan þau voru
að snæða, þar til Janie sagði að lokum: „Þetta er
gott Viktoría. Komdu með blöðin og svo getur þú
borið út þegar ég kalla á þig.“
Hún kom með blöðin, lagði þau á borðið, snögg-
lega hrædd við að opna þau og sjá að dómarnir væru
slæmir. Væru þeir slæmir yrði hún að minnsta kosti
að vera ein þegar hún læsi þá.
Philip stóð upp og sagði: „Það er bezt að ég fari
að byrja á öllu því sem ég þarf að gera. Eg kem
og sæki þig um hádegið og svo förum við upp í ráð-
hús eftir matinn.“
Hún bað hann að kaupa sér ekki dýran hring, því
henni fannst á óljósan hátt að með því gæti hún ör-
lítið bætt úr svikum sínum. Hún sagði: „Eg vil alls
engan trúlofunarhring og bara óbrotinn giftingar-
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiimiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiimiitiiiikitiiiKiifi
Bogmennirnir
Únglingasaga um Hróa hött, og
félaga hans — eftir
---- GEOFREY TREASE --------------------------
Hinir sveinarnir öskruðu af hlátri, en
sá, sem fyrir þessu grófa gamni varð,
tók því ekki jafn vel. Hann roðnaði við.
»)Ha, gamli seigur, með þé-er auðvitað.
Með hverjum öðrum ætti----------------.“
„Beittu engri frekju við mig, piltur
minn. Veiztu ekki að ég er elztur í þess-
um hópi. Næsta sumar verð ég skjald-
sveinn.
„Iivaða frægð er það,“ hreytti Dikon
út úr sér. „Eg verð kannski líka eitthvað
annað áður en varir.“
„Ekki óhugsandi, að þú verðir þá orð-
inn að hræi —.“
„Æ, láttu hann eiga sig, Etienrie,“
tók einhver annar sveinn fram í. „Sérðu
ekki, að snáðinn er út úr fullur. Skop-
legt að verða fullur af tveimur staup-
um.“
0 A V I Ð
Að þessi sinni beindist hláturinn að
Dikon, og Etienne hló líka. Allt í einu
laut hann til hliðar og hvíslaði að hin-
um sveininum:
„Hvað um það, eitthvað er bogið við
hann, segi ég. — Tvö staup af víni lita
þó ekki hárið á einum né neinum.“
„Hvað þá?“
„Sjáðu! Bak við eyrað á honum er
svartur lokkur, annars er allt hárið eins
og gull á lit.“
„Hann er kannski að stæla tízkuna,“
sagði hinn skilningslaust. „Ljóshærðir
unglingar ganga bezt í augun á stúlkun-
um nú á tímum.“