Þjóðviljinn - 23.02.1949, Blaðsíða 6

6
Þ JÖÐVIL JINN
Miðvikudagur 23. febrúar 1949,
AlþýSa Indlands arffaki
frelsisbaráffunnar
—miinninM i wiiMi' ■ nwiri
Louis Bromfield
165. DAGUB.
FRÁ. því stríði lauk hefur iðn-
aðarframleiðslu Indlands
hrakað i flestum greinum. Stál-
framleiðslan fór niður í 1200 000
tonn eftir stríð og er enn í
hnignun, varð 1948 aðeins
850 000 tonn. Járnframleiðslan
er einnig í hnignun. Fram-
leiðsla vefnaðarvara er minni en
á stríðsárum. Auðvald Bret-
lands og Bandaríkjanna, sem
indverska borgarastéttin hallast
að, hefur síður en svo í hyggju
að efla iðnaðarþróun Indlands,
reynir meira að segja að tefja
hana og hindra, svo hœgt sé að
nota landið sem markað fyrir
brezkar og bandarískar vörur.
Mikið magn fullunninna vara
er flutt frá Bandarikjunum og
Bretlandi til Indlands. Meðan
Indland er háð erlendum stór-
veldum efnahagslega getur iðn-
aður landsins ekki þróazt nema
að því skapi sem hinum er-
íendu herrum þykir hagkvæmt.
M^FNAHAGSLEGT sjálfstæði
Indlands er einungis hugs
anlegt ef stóriðja landsins yrði
þjóðnýtt. Foringjum Kongress-
flokksins er það ljóst og hömr-
uðu á því áður en þeir komu til
valda. En ekki er hægt að þjóð
nýta stóriðju Indlands án þess
að rekast á hagsmuni auðbur-
geisanna Tata, Birla, Dalmia og
annarra sem foringjar Kong-
ressflokksins styðjast við, enda
hefur rikisstjórnin frestað þjóð
nýtingu stóriðjunnar um ára-
tug. t>að nær einnig til iðnaðar
fyrirtækja í eigu brezkra auð-
félaga. Indverska auðvaldið er
of tengt hinu brezka til að láta
viðgangast þjóðnýtingu stóriðj-
unnar. Frá því um strið hafa
veriö mynduð mörg brezk ind-
verzk hlutafélög og bandariskt
auðmagn streymir nú einnig
inn í indversk fyrirtæki.
gVIPUÐU máli gegnir um
nýskipan landbúnaðarmála.
Svo á að heita að verið sé að
undirbúa þá nýskipun, en ekki
virðist í ráði að snerta neitt
verulega á forréttindum land-
herranna, þeim eru ætlaðar
ríkulegar bætur fyrir hverja
landspildu og bændur fá ekki
nóg til að tryggja sig gegn
hungri. Þó af þessum áætlunum
yrði má hcita að arðránsað-
staða hinna lénsku landherra
sé óskert. Með því móti á ind-
verskur landbúnaður sér ekki
viðreisnar von, enda hrakar
framleiðslunni. Gert er ráð fyr-
ir að á þessu ári muni þjóðina
skorta þrjár milljónir tonna af
korni. 1 Suður-Indlandi er hung
ursneyð yfirvofandi. Ríkis-
stjórnin er að koma á skömmt-
un á ný ,en skömmtun var af-
numin snemma árs 1948. Nú
í febrúar verða nauðsynjar 70
milljóna Indverja skammtaðar
og verður brauðskammturinn
113—170 g. á dag. Hnignun fram
léiðslunnar í iðnaði og landbún-
aði veldur minnkandi þjóðar-
tekjum, úr 67 rúpíum á mann
árin 1939—40 i 62 rúpía 1947—-
1948.
J^JAMTÖK bænda og verka-
manna eru ofsótt um allt
Indland. 1 mörgum landshlutum
hefur Kommúnistaflokkur Ind-
lands verið bannaður. Blöð hans
hafa nær öll verið bönnuð.
Dreifing aðalmálgagns lcommún
ista, „Alþýðuöldin", er bönnuð
víða um land. Kongressfiokk-
urinn hefur klofið verkalýðs-
hreyfinguna, Alþýðusamband
Indlands, með því að stofna ný
samtök, er njóta verndar Sard-
ar Fatels ,varaforsætisráðherra
og innanríkisráðherra, fulltrúa
afturhalds og stóriðju. Þrátt fyr
ir starf nýju félaganna, sem
ganga skipulagt að verkfalls-
brotum og þjónustu við stjórn-
arvöldin, logar allt Indland í
verkföllum. Fyrstu þrjá mánuði
ársins 1948 voru háð 1811 verk-
föll, af 1 840 780 verkfallsmönn
um, til baráttu gegn vaxandi
dýrtíð og almennum uppsögn-
um. Þúsundir verkfallsmanna
og leiðtoga verkalýðsfélaga
hafa verið fangelsaðir. — Frjáls
lyndu æskulýðsfélögin og
bændasamtökin hafa einnig ver
ið ofsótt. Þannig er innanlands
ástandið í Indlandi fyrsta sjálf-
stæðisárið. Jafnvel blöð Kon-
gressflokksins viðurkenna mis-
tökin. Blaðið Amrita Bazar Pat-
rika í Bengal ritar í nýjárs-
hugleiðingu að árið 1948 hafi
verið harmleiksár, ár drauma
og vona sem ekki rættust, ár
árangurslausrar viðleitni að
flytja þjóðinni frið og velmeg-
un. Blað indverskra sósíaldemo-
krata, Free Press Journal, segir
í áramótagrein að fyrsta ár
„sjálfstæðisins" hafi verið ár
blóðs og tára, er úthellt hafi
verið ófyrirsynju, ár sundrung-
ar og árangurslauss strits.
TjgNDA þótt Indland njóti nú
sjálfstæðis sem brezkt
„samveldisland" eru úrslita-
völd efnahags- og fjármálalifs
í höndum brezkra auðfélaga og
bandarísk auðfélög auka óðum
ítök sin. Þessi aðstaða er óspart
notuð til að sveigja stefnu Ind-
landsstjórnar í innanlandsmál-
um til afturhaldssemi. Banda-
ríski sendiherrann, Henderson,
lýsti yfir á blaðamannafundi í
Delhi 22. des. sl„ að „hjálp"
Bandaríkjanna til Indlands yrði
í beinu samhengi við þá stjórn-
arskrá og efnahagsmálastefnu
sem landið kysi sér. I utanrík-
ismálum dregst Indlandsstjórn
meir og meir undir áhrifavald
Bretlands og Bandarikjanna, og
er unnið að .því að fá Indland
til að vera áfram innan brezka
samveldisins. Þær tilraunir hafa
þó mætt öflugri mótspyrnu inn-
an Kongressflokksins og utan.
sleppur úr þessu, því meiri líkur séu til að þið áður en þeir færu gekk Melboum yfir að glugg
verið ósátt á ný.“ anum þar sem Sir John var niðursokkinn í ó-
„Þetta er ljótt að segja.“ brezka hrifníngu vegna útsýnisins. En Melbourn
„Ljótt, en satt. Þú verður að lofa mér því að var ekki að njóta útsýnisins. Hann var að líta
minnast aldrei á það að fyrrabragði.“ eftir París, og þakkaði sínum sæla að Fanney
„Eg lofa því.“ yrði eftir eina eða tvær klukkustimdir komin á
„Má ég treysta þér?* leið til Evropu og burt ur lífi hans að fullu og
„Eg íofa því.“ öllu. Hún þyrði áreiðanlega ekki að koma aftur
„Eg veit hve djöfulleg þú getur verið.1 Og
hann hugsaði „Nú veit hún þó að öllu er lokið.“
Eftir stutta þögn sagði hún: „Þú hefur verið
vægðarlaus við mig. Þú yarst vægðarlaus í sím-
anum áðan.“
„Það er bezt þannig.“
Hann fann að hún var með eðlislægri snilld
tilfinningaríkrar konu að komast frá því sem
verið hafði erindi hans og að því sem alltaf
hafði verið í hug þeirra beggja allan þennan fund.
Kæmi hann sér ekki burt tafarlaust yrði hann
fyrr en varði flæktur í langar stælur um sam-
band þeirra. Hún kynni meira að segja að ánetja
hann eins og forðum. Hún sleppti ekki takinu þó
hann særði hana. Hún sleppti því ekki fyrr en
hún fyndi annan karlmann eða kenndir hennar
til hans dæju úr leiðindum. Þau máttu aldrei
sjást framar.
Hann leit á úrið eins og venjulega og hann
gat sagt: „Jæja, ég verð að fara. Bon voyage. Ef
þú þarft að tala við mig áður en skipið fer, verð
ég á skrifstofunni til klukkan fimm. Eftir það
verð ég heima.“
Það var komið fram á varir honum að á heim-
leiðinni kæmi hann við hjá Savínu ásamt Ruby
Wintringham, það var rétt að hann gat bitið það
í sig. I fáti tók hann aftur í hönd henni og fann
hana aftur læsast um hönd sína. Hún leit upp til
hans og vissi að hana langaði til að kyssa hann
til kveðju, en hann gerði það ekki. Hann snerist
snöggt á hæli og gekk út úr herberginu og úr
húsinu.
2.
Frá klukkan þrjú til hálfsex sat hann hjá Sir
John Elsmore í stofu fjörutíu og tvær hæðir ofar
götum og með útsýni yfir alla New Yorkhöfn.
Þeir voru með nokkrar skjalamöppur sem þeir
litu í annað veifið og landabréf sem þeir lágu
talsvert yfir. Þrír námusérfræðingar komu og
fóru og vélritunarstúlkur komu og fóru. Loks
er þeir höfðu metið þá örðugleika sem risið gátu
vegna öngþveitisins í Kína annars vegar og öng-
þveitisins í Rússlandi hins vegar var ákveðið að
gera kaup sem einhvern tíma gátu orsakað
stríð.
Þegar því var lokið, færði ungfrú Einstein
þeim Melbourn og Sir John frakka og hatta, en
Bogmennirnir
tJnglingasaga um Hróa hött og
íélaga hans — eftir
— GEOFREY TREASE —
Því fór betur, að hlýtt var í veðri,
og vor fór í hönd, annars hefði Hrói
ekki komizt lífs af úr þessu ferðalagi
um hið eyðilega hálendi, þar sem
skammdegissnjórinn lá enn í öllum
dalverpum.
Ólíkt var þetta skóglendi, Gnípu-
skógurinn, hinum vingjarnlegu skóg-
arbreiðum Sherwood. Hér uxu trén
einungis í dölum og dalverpum. Hærra
uppi, einmitt þar, sem útlagarnir urðu
að leggja leið sína, virtist trauðla vera
nokkurt afdrep fyrir næðingnum. Oft
áttu þeir ekki á öðrum vatnsbólum
völ en fúlum og gruggugum mýrar-
pollum, og eldsneyti fundu þeir ekk-
ert.
Þeir komu til Heiðarbæjar, sem var
afskekkt fjallaþorp, og kirkjan stóð
þar, sem hæst bar á.
„Hér er ég fæddur“, sagði Litli-Jón
með viðkvæmni. „Og gjarnan vildi
ég grafinn verða í þessum litla kirkju-
garði, þegar þar að kemur.“
Ekki áræddu þeir að fara inn í þorp-
ið. En Jón og Gurt læddust þangað,
er skyggja tók, og komu aftur með
marga hænu, fáein kálhöfuð og
nokkra dökkd brauðhleifa úr grófu
haframjöli. Þetta var enginn veizlu-
kostur, en þorpsbúarnir, sem sjálfir
voru fátækir, gáfu það bezta, sem þeir
gátu í té látið.
r
jj^ FLOKKSÞINGINU í des-
ember var öll mótspyrna
gegn afturhaldsstefnu Kongress
leiðtoganna barin niður. Sú af-
staða hlýtur að leiða til nýrrar
flokkaskiptingar eftir eðlilegum
línum. Á herðar indverskrar al-
þýðu og hinna ofsóttu samtaka
hennar hlýtur að falla það hlut
verk að halda áfram hinni raun
verulegu sjálfstæðisbaráttu,
áttu um frelsi .lýðréttindi og
velmegun hinna þrautpíndu
milljóna Indlands.
DAVIÐ