Þjóðviljinn - 18.03.1949, Blaðsíða 6

6
ÞJÓÐVIL JINN
Föstu<dagui 18, márz 1949
ÁróSur og sfaSreydir
jjj^AÐ hefur heyrzt að trúin
geti flutt fjöll, en mann-
kynið hefur orðið að bíða eft-
ir Atlanzhafssáttmálanum ti 1-
að kynnast afli, sem megnar
að flytja lönd. Að visu kunna
margir söguna um Gefjun, sem
spændi Sjáland, er Gylfi kon-
ungur gaf henni „að launum
skemmtunar sinnar upp úr Sví-
þjóð og flutti það út í Katte-
gat. En það var gert með for-
dæðuskap og hamremmi, þar
sem hinsvegar síðustu daga
landflutningar eru gerðir með
einum pennadrætti. Gefjun
beitti fjórum yxnum fyrir plóg
sinn, er hún plægði Sjáland
upp úr Smálöndum, og nú
stýra þrír uxar í mannsmynd
pennanum, sem á að brej'ta
legu ítalíu á heimskringlunni.
Til þessa lvefur það ekki verið
véfengt, að Italía, fornfræg af
landvinningum og listum, sé
umlukin Miðjarðarhafinu á
þrjár hliðar og landföst á hina
fjórðu. Sú landafræði er þó ekki
gjaldgeng lengur, því að þre-
menningarnir Acheson, Bevin
og De Gasperi hafa lýst hátíð-
lega yfir, að Italía skuli héðan
af teljast Atlanzhafsríki og
setjast á bekk með öðrum
slíkum í hernaðarbandalagi
Norður-Atlanzhafsríkja.
nýstárlega landfræðikenn-
ing, að Italía sé i tölu At-
lanzhafsríkja, er ein af mörg-
um sönnunum þess, að Atlanz-
hafsbandalagið er allt annað
en það, sem formælendur þess
vilja vera láta. Sú fullyrðing,
að það sé öryggis- og varnar-
bandalag ríkja fellur um sjálfa
sig um leið og ákveðið er, að
taka ftalíu með í bandalagið.
Þátttaka ítalíu í bandalaginu
kippir líka fótum undan þeirri
staðhæfingu, að bandalagið
komi heim við ákvæði sáttmála
SÞ um svæðabandalög. Engum
dettur í hug að halda því fram,
að Bandaríkin, Kanada, Noreg-
ur, Bretlpnd, Holland, Belgía,
Luxemburg, Frakkland og Ital-
ía myndi eðíilogt varnarsvæði,
eins og um er rætt í sáttmála
SÞ.
J^ORMÆLENDUR Atlanz-
hafsbandalagsins gera fleira
en raska landaskipun á hnett-
inum. Orð þeirra og æði eru
ein samfelld atlaga gegn al-
kunnum sannindum og viður-
kenndum staðreyndum. Þeir
virðast hafa einhvern grun um
að almenningur hafi ilian bifur
á bandalagsbröltinu og reyna
að eyða honum með þvi að
staðhæfa, að Sovétríkin og nýju
lýðræðisrikin í Austur-Evrópu
hafi fyrirHöngu komið á hjá
sér samskonar bandalagi. Þetta
eru hrein ósannindi. í Austur-
Evrópu hefur ekki verið mynd
að neitt allsherjarhernaðar-
bandalag. Það sem ríkin þar
hafa gert, er að bindast samn-
ingum tvö og tvö, um að veita
hvort öðru aðstoð gegn árás »f
bálfu Þýzkalands eða ríkja,
sem eru í bandalagl við Þýzka-
land. Þessi ríki, sem urðu harð
ast úti allra í siðustu heims-
styrjöld, hafa sem sagt bundizt
samningum, sem beint er gegn
fyrrverandi óvinaríki. Það er
hinsvegar margyfirlýst, af Be-
vin, Spaak og fleirum, að At-
lanzhafsbandalaginu er beint
gegn Sovétrikjunum, því Banda
mannariki, sem mestar fórnir
færði í styrjöldinni gegn Þýzka
landi og drýgstan þátt átti
í sigrinum. Munurinn á samn-
ingum Austur-Evrópuríkjanna
og Atlanzhafsbandalaginu er
munurinn á því, að bindast
samtökum til að tryggja sig
gegn frekari búsifjum af völd-
um óvinar og að bindast sam-
tökum um að ráðast á banda-
mann sinn. Sem betur fer er
siðgæðisvitund alþýðu allra
landa svo glögg, að hún sér
muninn á þessu tvennu enda
þótt valdaklíkur auðvaldsland
anna hafi fvrir löngu varpað
öllum siðgæðismælikvörðum
fyrir borð og reyni með öllu
móti að gera aðra jafn afsiðaða
og þær eru sjálfar.
i L Y G ÐUN AR.LAU S AST A
rangfærsla Atlanzhafs-
bandalagsins er þó það, að
bandalagið sé stofnað til að
tryggja friðinn. Hversu hátt
sem þessir menn hrópa um frið
arvilja sinn, hafa þó verk
þeirra hærra, og þau þekkir all
ur heimurinn. Kennihljóð
þeirra eru fallbyssudrunur, vél-
byssusnark og dauðahrygla.
Það er óhrekjanleg staðreynd,
að fjögur af forysturíkjum At-
lanzhafsbandalagsins heyja nú
í dag fimm árásarstyrjaldir
viðsvegar um heim.
I INDÓNESfU heyir sósíal-
demókratastj. Hollands þriðju (
árásarstyrjöldina síðan stríð- ,
inu við Japan lauk. Fulltrúi
Astralíu í ör.yggisráðinu hefur ,
sagt, að þessi árásarstyrjöld
Hollendinga sé enn níðings-
legri en árás Hitlers á Holland
árið 1940.
- Á MALAKKASKAGA hefur
brezka sósíaldemókratastjórnin
sent 50.000 manna her studdan
mannætusveitum frá Borneó
gegn frelsjshreyfingu inn-
fæddra manna. Eftir bcztu
Gestapofyrirmyndum eyða
Bretar þorpum og myrða gisla.
í INDÓ-KfNA hefur árásar-
styrjöld Fralcka gegn Viet-Nam
lýðveldinu staðið í þrjú ár, háð
af hryllilegri grinnnd af
Frakka hálfu.
í KINA hefði Sjang Kaisék
ekki getað hafið borgarastyrj-
öldina á ný eftir uppgjöf Jap-
ana hefði hann ekki notið
bandarískrar hernaðaraðstoðar.
f GRIKKLANDI gerir brezk
og bandarísk hernaðaraðstoð
spilltri fasistastjórn fært að
halda áfram styrjöld sinni
gegn grisku þjóðinni.
M. T. Ó.
Iæmis MromHeld
188. DAGUR
STMJNÐIH
Philips, svo að Janie Fagan varð aftur úrill.
Aftur urðu allir að drekka portvín og Savína
hugsaði: „Hann virðist hafa losnað við Fanneyju
fyrir fullt og allt, en livernig hefur hann getað
það ?“ Því að Fanney var ekki ein af þeim sem
auðvelt var að losna við. Hún hugsaði að ef til
vill yrði þetta hið fullkomna hjónaband, þar Cleilan, en samt var það hressandi og veitti
sem tvær mannverur skildu hvor aðra til fulln- manni fullkomið öryggi. í kvikmyndum Ronnies
voru engar líkur til að Philip fuilkomnaði það
sem náttúran ætlaðist til, því að það var allsend-
is óhugsandi að manneskja á borð við Janie Fag-
an gæti hjálpað honum til að fá að njóta sín.
Savínu fannst það kynlegt að þurfa að horfa.
á heiminn eins og kvikmjmd eftir Ronnie Mc-
DAVÍÐ

Dyrnar opuðust aftur og nú komu Melbourn ustu, og hún varð döpur í bragði þegar hún
og frú Wintringham inn. Þegar Savína sá þau hugsaði um hjónaband Philips, og hún fór að
hugsaði hún: „Þetta er augljóst. Fanney hefur velta því fyrir sér hvað yrði langt þangað til
tapað leiknum og hann tilheyrir frú Wintring- hann uppgötvaði að bak við alla fegurðina væri
ham.“ Henni fannst sem einhverjum ljóma staf- önnur Janie, sem væri hégómleg, smásmuguleg
aði af þeim, sama ljóma og hefði átt að fylgja °g eigingjörn. Hann var auðvitað eins og allir
Philip og Janie Fagan en gerði það ekki. Hún ástfangnir menn. Þeir sáu aldrei konuna sem þeir
var smekklega búin og var ekki lagleg — held- voru ástfangnir af, heldur horfðu þeir á hana.
ur fögur — og hann virtist ekki eins litlaus og gegnum eins konar gler, sem ga.f þeim alranga
þreyttur og hann hafði verið í átveizlunni hjá hugmynd um hana, og þegar nýjabrumið fór að
Hektori í gærkvöldi. Savina gekk frá Philip og hverfa fóru þeir að sjá liana í sinni réttu mynd,
fór til þeirra og fann að sér var ánægja að °S Þeir fóru að velta fyrir sér hvort þeir hefðu
þvi að horfa á þau og liún hugsaði „Ef til vill er gert glappaskot eöa ekki. Stundum tók það nokk-
það veg-na þess að þau eru þau einu sem hafa ur ;rr- stundum nokkra daga. Það var allt undir
verið nógu sterk til að halda béina braut. Ef til Því komið hversu lengi fyrsta ástarvíman entist.
vill vii'ðast þau þessvegna svo áhyggjulaus, e&Ii- Allt í einu fór hún aftur að hugsa um hinar
leg og örugg í framkomu.“ klúru kvikmyndir Ronnie McGIelIáns og henni
Og henni fannst sem þau væru sjálf borgin datt í hug að ástin væri komin undir kirtlastarf-
— þessi kynlega, glæsilega og villimanniega semi og efnaskiptum, og hún fór að velta fyrir
borg, sem hafði skilið hana eina eftir i þægilegri sér hvernig gegnumlýsing á ást Philips liti út á
léreftinu. Ef til vill yrðu það eintómir kirtlar
sem allir störfuðu óeðlilega mikið — eins og
vél í gufuskipi sem væri rekin áfram til að reyna.
að setja met. — Og eins og allir karlmenn mundi
hann göfga áhrif kirtlanna og gera þau að ein-
hverri rómantískri vellu, sem umvafði stúlkuna
alls konar kostum, sem hún hafffi alls ekki til
setustofunni þrátt fyrir alla viðleitni hennar.
3.
Þegar Melbourn og frú Wintringham bættust
við komst samsætið á þriðja stigið og varð vel
heppnað þrátt fyrir allt. Ef til vill var það
vegna þess að það var of margt fólk í stofunni að bera- Ef til vill höfðu karlar og konur búið til
til þess að einhver einn sýndi yfirburði sína, eða hugtakið ást til þess að halda, virðingu sinni,
ef til vill vegna þess að Sir John, frú Wintring- °S höfðu hjúpað hinn hræðilega eftirrekstur líf-
ham og Melbourn gátu losað þau v,ið hégómaskap færa sinna alls konar viðkvæmnistjöldum til að
og smásmuguhátt. Nú bar ekki lengur á konu vernda stolt sitt, því að það var hvorki fag-
Philips og henni tókst ekki lengur að láta þau urt ne viðingarvert að hugsa um sjálfan sig sem
finna gremju sína. Allt fór að ganga vel og Sa- lítilfjörlegt tæki sem miðaði að endalokum, sem
vína — sem var gripin skyndilegri þreytu eftiren§um höfðu til hugar komið. Og mennirnir voru
áreynslu sína — varð rólegri og lét eftir nér ekki annað en lítilf jörleg skorkvikindi, sem voru
að horfa á fólkið. Hún sá sitt af hverju — að rekin áfram harðri hendi án þess að vilji þeirra
Nancý Ijómaði í hvert sinn sem Melbourn ávarp- sjálfra hefði nokkur áhrif. Nátturan bar engar
aði hana; og að Sir John var dálitið heiHaður áhyggjur af hamingju þeirra né hvað um þá
af Ruby Wintringham; og að frú Wintringham yrði þegar þeir voru búnir að framkvæma það
var fullkomin eins og hún hafði verið kvöldið sem hun ætlaðist til af þeim. Náttúran hirti ekki
áður; og að það var töluverð óvild milli hennar um hvort þeir voru trúir og dyggir einni konu
og eiginkonu Philips, þvi að þær héldu áfrarn eða ótrúir og saurlífir eins og guineu-svín, því að
að virða hvor aði’a fyrir sér í laumi. náttúran lét sig smáyfirsjónir engu skipta. Ást
Eins og vera bar var gert veður út af giftingu 0g siðfræði- tilfinningar og jafnvel lögin voru
Philips, og síðan sagði Melbourn með hægð: ekki annað en bólgur sem orðið höfðú til á mörg
„Eg hef líka fréttir að færa. Við frú Wintring- þúswnd árum utan um aða)vandamálið, til þess
ham ætlum að gifta okkur í næstu viku,“ og að hylja það og vernda hégómlegt eðii mannsins.
þetta vakti meiri undrun en fregnin um giftingu °g hvað snerti PhiliP og nyyu konuna hans-